In 2015 kwam na lang wachten eindelijk het vierde deel van de wereldberoemde Jurassic Park-franchise uit. Dit deel – genaamd Jurassic World – zou nieuw leven blazen in deze film franchise. Dat er een vervolg zou komen is dus geen grote verrassing.
Jurassic World: Fallen Kingdom is het vervolg op Jurassic World en het vijfde deel in de franchise. De film is nu te zien op 4K Ultra HD Blu-ray, 3D Blu-ray, Blu-ray en Dvd. Daarnaast is de film ook te kijken op Pathé Thuis vanaf een klein bedrag.
Jurassic World: Fallen Kingdom Synopsis
Jurassic World: Fallen Kingdom speelt zich 4 jaar af nadat het pretpark en luxe resort Jurassic World werd vernietigd door vrijgekomen dinosaurussen. Wanneer de vulkaan op Isla Nublar weer gevaarlijk actief begint op te spelen, is het aan de mensheid om te bepalen wat ze met deze oorspronkelijke uitgestorven dieren gaan doen.
Een “Fallen Kingdom” Introductie
Jurassic World: Fallen Kingdom is geregisseerd door J.A. Bayona en het is een film waar ik enorm naar uitkeek. Dit komt doordat ik een groot fan ben van de Jurassic Park–franchise. De originele trilogie was de eerste reeks live-action films die ik keek. Het heeft ervoor gezorgd dat ik naast animatie-films ook andere live-action films wilde gaan kijken. Echter bleef het vaak bij het opnieuw kijken van de originele Jurassic Park-trilogie. Jurassic World bracht me, ondanks zijn problemen, ook veel plezier.
Als groot Jurassic Park-fan keek ik dus enorm uit naar dit nieuwste deel. Dit is zelfs nog klein uitgedrukt. Regisseur J.A. Bayona is onder andere ook bekend voor zijn andere film The Impossible. Een rampenfilm uit 2012 die meesterlijk geregisseerd is. Toen ik er achterkwam dat hij de film zou gaan regisseren, begon ik alleen nog maar meer zin te krijgen in deze film. Maar na het zien van Jurassic World: Fallen Kingdom blijft mijn waardering voor dit nieuwste deel steeds minder te worden.
Ik heb zeker genoten van het kijken naar dit nieuwste deel en er is ook zeker sprake van een enorme entertainment-kwaliteit. Er waren echter meerdere punten in deze film die minder kloppend waren. Ik ga dit nieuwste deel eerlijk onderzoeken en mijn problemen met het opnoemen.
Onlogische Karakterontwikkelingen
Claire Dearing (Bryce Dallas Howard) en Owen Grady (Chris Pratt) zijn opnieuw de hoofdpersonages van deze film. Howard’s personage heeft nu geleerd om de dinosaurussen te geven. Ze wilt deze dieren redden van het eiland Isla Nublar. Dit eiland heeft namelijk een actieve vulkaan die op elk moment kan gaan exploderen. De filmmakers hebben geprobeerd de groei in het karakter van Claire door te zetten in dit Jurassic World: Fallen Kingdom.
Claire geeft nu om de dinosaurussen, terwijl ze deze dieren nog in het vorige deel zag als geldopbrengsten. Dit is een interessant idee. Alleen is het vrij onlogisch dat de evenementen van het vorige deel ervoor zorgen dat ze nu meer om dinosaurussen is gaan geven. Ze maakt traumatische ervaringen met deze dieren mee en verliest meerdere keren bijna haar leven. Dan lijkt het me toch logischer dat ze niks meer met dinosaurussen te maken zou willen hebben.
Dit zou op zich geen probleem vormen als er expliciet een sterke reden wordt gegeven voor de verandering in haar karakter. Dit wordt echter niet gegeven. We moeten haar maar accepteren voor wie ze nu is, omdat we dat personage nog herkennen van het vorige deel. Ook Pratt’s personage is terug voor Fallen Kingdom. In Jurassic World voelde dit personage nog verfrissend en fijn aan. Nu voelt het meer aan als een Star-Lord rip-off. Het acteerwerk van Pratt en Howard is zeker niet slecht. Integendeel, het is zelfs redelijk goed. Het probleem ligt bij het scenario en de route die ze deze personages in dit deel laten bewandelen.
Aktes
Bij films heb je meestal drie aktes. Deze film is echter opgesplitst in twee aktes of “delen”. Het deel op het eiland en het deel in een kasteel. Uiteraard bevat Jurassic World: Fallen Kingdom ook nog momenten die afspelen voordat Claire en Owen op het eiland komen om de dinosaurussen te redden. Zoals bijvoorbeeld de openingsscène die enorm goed gefilmd is. De belichting, de setting, de horror-momenten. Een heus spektakel om te zien. Hier kom ik later meer op terug.
De tweede akte van Jurassic World: Fallen Kingdom speelt zich in een enorme kleine (filmische) ruimte af. Vooral als je het vergelijkt met de vorige momenten in deze film. Het komt het nogal claustrofobisch hierdoor over. Maar dan in de slechtst mogelijke manier. De dinosaurussen hebben amper ruimte om te bewegen en kunnen alleen van de ene kamer naar de andere kamer gaan. Als ze überhaupt de kans hiervoor krijgen. Hierdoor voelt het meer aan als een rare Scooby-Doo aflevering met dinosaurussen, dan een Jurassic Park-film.
Horror? Valt mee (helaas)
Nog even terugkomend op de openingsscène van Jurassic World: Fallen Kingdom. De eerste paar minuten bereiden je voor op een horror-film met dinosaurussen. Alleen komt deze belofte nooit uit. De actie is wel sterk aanwezig, maar niet vernieuwend. De belichting en jump-scares worden redelijk goed gebruikt voor de horror in deze film. Toch voelt het minder sterk aan, doordat we al een nieuwe soort dinosaurus in de vorige film hebben gezien. Namelijk de Indominus Rex.
De Indoraptor voelt aan als een slechte kopie van het origineel. Het uiterlijk is nog minder origineel en kleurloos dan de Indominus Rex. En deze zag er al niet bepaald vernieuwend uit. Doordat we al hebben kunnen meemaken wat zo’n gevaarlijke dino-hybrid kan doen, weten we al wat ons te wachten staat. Dit neemt enorm veel af van de spanning en horror in deze film, wat erg jammer is, want er wordt veel gewaagd in deze film om nieuwe angstlevels te bereiken. De camerabewegingen, belichtingen en schaduw-effecten zijn allemaal wel goed bedacht en uitgevoerd. We weten alleen alsnog precies wat er kan of gaat gebeuren, doordat we het in de vorige film hebben gezien.
Toch wat Positiefs
Net zoals bij het vorige deel zijn er weer veel bij-personages die er net zo goed niet hadden kunnen zijn. Het voelt aan alsof deze personages er alleen zijn, omdat de schrijvers van het scenario zich in een hoek vast hebben geschreven. Ondanks al deze problemen geeft deze film zeker slechte bioscoop-ervaring. Als kijker is de kans groot dat je alsnog zult genieten van de film. Hoogstwaarschijnlijk omdat je je verstand even op nul kan zetten. Zo is Jurassic World: Fallen Kingdom niet alleen een film met veel problemen.
Er zijn zeker ook positieve dingen aan te noemen. Als iets werkt, dan werkt het enorm goed. De openingsscène is een van mijn favoriete openingsscènes aller tijden. Dat zegt ook veel! De connectie die je voelt met de dinosaurussen is nog steeds sterk. Dit komt vooral dat nu alles op spel staat. Alle dinosaurussen kunnen namelijk (opnieuw) voorgoed van de aardbol verdwijnen. Je voelt voor deze dieren mee en bent zelf ook in conflict over wat het beste met deze dieren gedaan kan worden. Dit heeft de film dus zeker goed uitgevoerd.
Conclusie
Jurassic World: Fallen Kingdom is een film met veel problemen, maar dit neemt niet weg dat er ook nog positieve dingen op te noemen zijn. Zo staat er veel op spel en voel je daarvoor ook de spanning. De conflict over wat er gedaan moet worden met dinosaurussen is een interessante discussie.
Als kijker neem je ook actief deel aan deze discussie. Dit is een film, die hoogstwaarschijlijk tot mijn guilty pleasures zal gaan behoren. Echter is het misschien wel mijn minst favoriete Jurassic Park-deel. Maar desondanks kijk ik toch uit naar het volgende deel, die waarschijnlijk ook een speciaal plekje in mijn hart zal krijgen.
