De historische dramafilm Small Things Like These laat zien hoe jonge vrouwen naar tuchthuizen werden gestuurd voor “boetedoening en rehabilitatie.” De jonge vrouwen werden in deze tuchthuizen (en andere soortgelijke instellingen) geëxploiteerd en mishandeld. Regisseur Tim Mielants en scenarioschrijver Enda Walsh lijken op een intieme manier de vraag te stellen wat de prijs is van niets doen tegen het onrecht dat deze jonge vrouwen (en hun afgenomen kinderen) werd aangedaan. Het briljante aan de vraag en deze opzet is dat de interne en externe conflicten van het hoofdpersonage, Bill Furlong, hieraan verbonden zijn. Bill kan zich nooit volledig inactief opstellen tegen het wangedrag dat deze tuchthuizen vertoont, doordat zijn levensgeschiedenis en bestaan hieraan grotendeels verbonden is. Doordat het leven van Bill grotendeels verbonden is aan het systeem van de tuchthuizen, is zijn confrontatie met de katholieke kerk onontkoombaar. Elk moment dat hij een trauma herbeleeft of zijn gedachten afdwalen naar het verleden, wordt hij geconfronteerd met de problematiek van de katholieke kerk en de tuchthuizen. Elke keer dat hij botst met het oneerlijke en gevaarlijke systeem van het tuchthuis, moet Bill ook zijn traumatische verleden onder ogen komen. Door de prijs van niets doen persoonlijker te maken in het filmverhaal, bepleiten Mielants en Walsh dat de mensheid altijd actie moet nemen tegen onrechtvaardigheid en ongelijkheid. Met Small Things Like These laten ze zien dat de prijs van niets doen meer kost dan de gevolgen van iets doen.
Documentairefilm All I Had was Nothingness is een briljant eerbetoon aan het creatieve proces dat filmmaker en journalist Claude Lanzmann doorliep bij het maken van zijn monumentale documentairefilm Shoah (1985). Regisseur Guillaume Ribot gooit je direct de diepte in van Lanzmanns creatieve proces. Hiermee speelt Ribot in op het langdurige karakter van Lanzmanns (obsessieve) missie om zijn film Shoah te maken. De film opent in Lanzmanns auto als hij de radio aanzet waarop Beethovens Symfonie nr. 5 te horen is. Volgens Houston Symphony (en andere muziektheoretici) gaat Beethovens Symfonie nr. 5 over elke zwaarbevochten overwinning die er ooit is geweest of er ooit zal zijn. De keuze om Beethovens Symfonie nr. 5 af te spelen aan het begin van de film is een duidelijk symbool voor de intense en persoonlijke creatieve strijd die Lanzmann voert om zijn film over de Holocaust te maken. Tegelijkertijd symboliseert het gebruik van Beethovens Symfonie nr. 5 ook het creatieve proces van Ribot om het verhaal van de totstandkoming van Shoah met gearchiveerd filmmateriaal goed op beeld te zetten.
Op dinsdag 11 maart heeft filmdistributeur Independent Films de trailer en filmposter vrijgegeven van de opkomende oorlogsdramafilm White Bird. Independent Films zal deze Amerikaanse film op 24 april 2025 uitbrengen in de Nederlandse bioscopen. White Bird is een oorlogsdramafilm uit 2023. De film is geregisseerd door Marc Forster. Deze Zwitserse filmmaker kun je ook kennen voor het regisseren van Finding Neverland (2004), Quantum of Solace (2008), World War Z (2013) en A Man Called Otto (2022).
Op 14 maart 2025 bracht filmdistributeur Dutch FilmWorks (DFW) de fantasierijke familiefilm Woodwalkers uit op Blu-ray en DVD. Om de fysieke media release van Woodwalkers te vieren, mag ik samen met Dutch FilmWorks (DFW) een winactie opzetten voor de film. Met de Woodwalkers Winactie mag ik een keer een Blu-ray weggeven van de film. Wil je weten hoe je kans maakt op deze avontuurlijke prijs? Lees dan snel dit artikel verder en vul het aanmeldformulier onderaan de winactie in! Mijn dank aan Dutch FilmWorks (DFW) voor de mogelijkheid tot deze samenwerking.
Het Eye Filmmuseum viert het honderdjarige bestaan van de iconische Hollywoodstudio Columbia Pictures met het programma The Lady with the Torch – 100 jaar Columbia Pictures. Hierbij legt het programma de focus op de gloriedagen van het bedrijf. De bijzondere en eigenzinnige filmstudio Columbia Pictures werd in 1924 opgericht en groeide in de jaren 1930 uit tot een van de toonaangevende filmbedrijven in Hollywood. Columbia Pictures was een plek waar kunst en commercie, het systeem en de kunstenaar op een briljante manier samen konden werken en waar relatief veel vrijheid bestond. Sony Pictures – het moederbedrijf van Columbia Pictures – heeft het merendeel van de films uit het programma in de afgelopen jaren gerestaureerd. Het Eye Filmmuseum vertoont een selectie van zeventien films uit het retrospectief van het Locarno Film Festival en vult deze aan met een titel uit hun eigen collectie. Het programma The Lady with the Torch – 100 jaar Columbia Pictures is van 3 april 2025 tot en met 30 april 2025 in het Eye Filmmuseum in Amsterdam te zien.
Op 19 februari 2025 brachten Universal Pictures Home Entertainment en Day One MPM de geliefde musicalfilm Wicked uit op Blu-ray en DVD. Om de fysieke media release van Wicked te vieren, mag ik samen met Universal Pictures Home Entertainment en Day One MPM een winactie opzetten voor de film. Met de Wicked Winactie mag ik een keer een Blu-ray weggeven van de film. Wil je weten hoe je kans maakt op deze magische prijs? Lees dan snel dit artikel verder en vul het aanmeldformulier onderaan de winactie in! Mijn dank aan Universal Pictures Home Entertainment en Day One MPM voor de mogelijkheid tot deze samenwerking.
Op 21 maart 2025 wordt Paw Patrol – Rescue Wheels uitgebracht op DVD. Om de fysieke media release van Paw Patrol – Rescue Wheels te vieren, mag ik samen met distributeur Dutch FilmWorks (DFW) een winactie opzetten voor de DVD. Met de Paw Patrol – Rescue Wheels Winactie mag ik een keer een DVD weggeven van Paw Patrol – Rescue Wheels. Wil je weten hoe je kans maakt op deze leuke prijs? Lees dan snel dit artikel verder en vul het aanmeldformulier onderaan de winactie in! Mijn dank aan Dutch FilmWorks (DFW) voor de mogelijkheid tot deze samenwerking.
In 2025 is het tachtig jaar geleden dat de Tweede Wereldoorlog tot een einde kwam. Ter gelegenheid hiervan presenteerde de Berlinale 2025 de wereldpremière van de documentairefilm All I Had Was Nothingness. De bijzondere documentairefilm is geregisseerd door de Franse filmmaker Guillaume Ribot. Op 18 februari 2025 mocht ik Ribot interviewen. In All I Had Was Nothingness levert Ribot een eerbetoon aan de meesterlijke documentairefilm Shoah (1985) van filmmaker en journalist Claude Lanzmann. In zijn documentairefilm hoopt Ribot het audiovisuele werk dat Lanzmann leverde met Shoah uit te breiden. Daarnaast hoopt Ribot dat hij met All I Had Was Nothingness een brug kan slaan tussen zijn film en Lanzmanns Shoah, zonder met Shoah te concurreren. Voor het maken van All I Had Was Nothingness maakte Ribot gebruik van Lanzmanns eigen woorden uit zijn memoires en niet eerder vertoonde fragmenten van Lanzmanns filmmateriaal. Ribot zag Shoah voor het eerst in de jaren 1990. Hij was “stomverbaasd, totaal verbijsterd door de vertelkracht, de kracht van het woord en de kracht van het kader.” De Fransman benoemde hoe het bekijken van Shoah in de bioscoop een fysieke en uitputtende ervaring is. “Het is een intellectuele test. Je huilt niet voor Shoah, maar je beleeft een ervaring,” zei hij. Ribot is nu nog steeds onder de indruk van de narratieve kracht van de film. Hierbij heeft hij aangegeven dat de filmische kwaliteit van Shoah niet alleen te danken is aan de kracht van woorden, maar ook aan die van beelden en de bijzondere cinematografen waarmee Lanzmann mee heeft samengewerkt.
Het Van Gogh Museum en het Stedelijk Museum in Amsterdam hebben hun krachten voor het eerst samengebundeld om een grote tentoonstelling over de toonaangevende kunstenaar Anselm Kiefer neer te zetten. De tentoonstelling heet Anselm Kiefer – Sag mir wo die Blumen sind. De tentoonstelling is is geopend op 7 maart 2025 en loopt tot en met 9 juni 2025. De tentoonstelling Anselm Kiefer – Sag mir wo die Blumen sind omvat vijfentwintig werken van Anselm Kiefer. Een van deze kunstwerken is het indrukwekkende nieuwe werk Sag mir wo die Blumen sind. De tentoonstelling Anselm Kiefer – Sag mir wo die Blumen sind bevat verder schilderijen, installaties, films en werken op papier. De vijfentwintig werken zijn verdeeld over beide musea. In het Van Gogh Museum ligt de focus op de blijvende invloed van Vincent van Gogh op het werk van Kiefer. In 1963 won Kiefer een reisbeurs. Hij koos ervoor om in de voetsporen van Vincent van Gogh van Nederland naar België en Frankrijk te gaan. Sindsdien zijn het leven en het werk van Vincent van Gogh een belangrijke en grote inspiratiebron voor Kiefer gebleven.
In de zomer van 2023 schreef ik in een tijdsperiode van drie weken ruim 180.000 woorden voor een episch fantasieboek dat het eerste deel van een langere boekenreeks zou worden. De grootse hoeveelheid woorden kwamen vrij als een explosie nadat ik jarenlang diverse creatieve kanten van mezelf had onderdrukt. Ik werkte obsessief aan het boek. Het aantal uren dat ik sliep, nam hierdoor drastisch af. Ik ging in deze drie weken pas rond 02:00 naar bed en werd om 03:00 (zonder gezette wekker) direct weer wakker: vol met nieuwe ideeën voor het verhaal en een energiek drang om dit direct uit te schrijven. Doordat ik zo slecht (en amper) sliep, kreeg ik veel lichamelijke klachten en had ik veel moeite met eten en drinken. Daarnaast kwam mijn schrijfwerk voor SebKijk in deze drie weken volledig stil te staan. Na meerdere gesprekken besloot ik het schrijven van het boek even te laten rusten om mijn focus weer te leggen op het schrijven van (o.a.) recensies, nieuwsartikelen en winacties voor mijn website. Sinds de zomer van 2023 heb ik nog enkele (kleinere) soortgelijke momenten gehad waarin ik obsessief werk aan het schrijven en bedenken van verhalen.