Zombies zijn, sinds de komst van George A. Romero’s Night of the Living Dead, een groot subgenre van de horror geworden. Amerikaanse films en series, zoals The Walking Dead en World War Z, hebben er voor gezorgd dat dit subgenre nog steeds bovenaan de keten van horrorfilms staat. Echter, zombiefilms zijn niet alleen grote hits in Amerika. Ook in Azië worden er veel zombiefilms en series geproduceerd, waaronder de Zuid-Koreaanse zombiethriller #Alive. De film kwam oorspronkelijk uit op 24 juni 2020 in Zuid-Korea en werd later internationaal uitgebracht via Netflix op 8 september 2020.
Over #Alive
De regie lag in handen van Cho II-hyung. Het verhaal is gebaseerd op Matt Naylors originele script #Alone. De film gaat over een gamer die door een zombie-uitbraak gedwongen wordt om thuis te blijven in zijn appartement in Seoel. De hoofdrollen worden gespeeld door Yoo Ah-in en Park Shin-hye. #Alive is niet bepaald origineel. Toch bevat de film wel creatieve en unieke verhaallijnen. Zo wordt de focus bij zombiefilms en series niet regelmatig gelegd op de eenzaamheid van jongeren. Veel vaker ligt de nadruk op brute horror- en actiescènes die het overlevingsinstinct van de mensheid laten zien.
Psychologische diepgang
Wat #Alive goed toont, is de psychologische kant van een zombie-uitbraak. De film laat realistisch en rauw zien hoe lastig het is om aan eten en water te komen. Daarnaast wordt in beeld gebracht hoe het voor een jongere is om alleen opgesloten te zijn met nauwelijks (technologisch) vermaak. #Alive laat zien hoe al deze aspecten aan de haal kunnen gaan met iemand en wat de consequenties daarvan zijn. Vooral dit laatste komt niet regelmatig voor in een zombiefilm waarin jongeren de hoofdpersonages zijn.
Yoo Ah-in speelt een streamer die gewend is om veel binnen te zitten en games te streamen. Maar dan komt de zombie-uitbraak en moet hij verplicht binnen blijven zitten. Dit zorgt bij hem voor een nieuwe kijk op het leven. Daarnaast is deze film erg verbonden met de pijn die onze generatie jongeren voelt in de huidige echte pandemie. Veel jongeren zijn gewend geraakt aan foto’s en video’s waarbij het leven altijd perfect wordt afgebeeld door influencers en socialmediasterren. Enkele van hen raakt hierdoor geïnspireerd en begint bijvoorbeeld een eigen YouTube-kanaal. Het gevolg hiervan is dat deze jongeren zich afsluiten van hun sociale buitenwereld. #Alive laat goed zien wat er met deze groep zou gebeuren als ze nu opeens verplicht wordt om niet meer om te gaan met de sociale buitenwereld en wat dit doet met de gemoedstoestand van deze leeftijdsgroep.
#Alive bevat tekortkomingen
Helaas zijn de andere personages vooral clichématig uitgewerkt. Zo is het personage van Park Shin-hye de typische stoere jongvolwassen vrouw die weet hoe ze vechtend in leven blijft. Ze is de redder in nood van ons hoofdpersonage dat introvert is en zich een buitenbeentje voelt. Dit is een vast onderdeel geworden in zombiefilms. Het is totaal niet slecht dat vrouwen als stoer worden weergegeven, maar deze manier is al regelmatig voorgekomen. Hierdoor valt alle uniciteit weg. Je blijft over met een nogal oppervlakkige imitatie van beter uitgewerkte personages zoals Ellen Ripley en Sarah Connor.
Verder schiet #Alive ook op andere fronten tekort. De film bevat veel onlogische gebeurtenissen. Zo komen de zombies in deze film af op geluid. Wat doen de twee hoofdpersonages als ze er eentje kunnen doodmaken met een mes? Dan schieten ze haar dood met een pistool! Dit is niet bepaald logisch te noemen, want nu komen alle zombies in de buurt op het geluid afrennen. Het erge is dat deze personages dit ook weten. Bij dit voorbeeld hadden ze letterlijk allerlei mogelijkheden om de zombie dood te maken zonder veel geluid te maken. Maar de film moet spannend blijven, dus besloten de filmmakers dat de personages een pistool moeten gebruiken.
Daarnaast wordt er ook veel gebruikgemaakt van schrikeffecten die eerder lachwekkend dan beangstigend zijn. Deze “jump scares” zijn overdreven totaal niet creatief uitgevoerd. Het is de typische situatie waarbij een zombie met een bewegende camera op iemand afrent. Ook is het uiterlijk van de zombies niet bepaald fantasierijk. Ze zien eruit als zombies die je in elke standaard zombiefilm tegenkomt. De make-up is zeker niet slecht gedaan, maar er is niets spraakmakends aan. In principe is er heel weinig aan #Alive dat ervoor zorgt dat het boven de gemiddelde zombiefilm uitkomt.
Conclusie
Over het algemeen is #Alive dus een film die veel potentie toont door zijn behandeling van de psychologische en menselijke aspecten van zijn hoofdpersonage. De film schiet echter op veel vlakken tekort door zijn clichématig gebruik van veelvoorkomende aspecten uit de zombiefilm. Dit is zonde, want #Alive had met een betere uitwerking bovenaan kunnen komen te staan als een van de beste moderne zombiefilms. Deze film recensie was oorspronkelijk geschreven door mij voor de website van Fantasize. Hier kun je mijn recensie ook terugvinden.
