De kleine superhelden Ant-Man en de Wasp zijn weer teruggekeerd voor een nieuw filmavontuur op het grote scherm. Ant-Man and the Wasp: Quantumania is niet alleen de derde Ant-Man film, maar ook de start van de vijfde fase van het Marvel Cinematic Universe. Na enkele hoogtepunten en dieptepunten uit de vorige fase van het MCU, lag de taak bij Ant-Man and the Wasp: Quantumania om het vertrouwen van een degelijke groep recensenten, Marvel fanaten en filmliefhebbers terug te winnen. Dit lijkt Marvel Studios helaas niet gelukt te zijn. Ant-Man and the Wasp: Quantumania behoort namelijk – naar mijn mening – niet tot de hoogtepunten van dit filmuniversum, maar eerder tot de dieptepunten.
Over Ant-Man and the Wasp: Quantumania (2023)
Ant-Man and the Wasp: Quantumania is een Amerikaanse superhelden film uit 2023. De film is gebaseerd op de Marvel Comics personages van Ant-Man en de Wasp. De film is geproduceerd door Marvel Studios en wordt uitgebracht door Walt Disney Studios Motion Pictures. Ant-Man and the Wasp: Quantumania is een vervolg op Ant-Man uit 2015 en Ant-Man en the Wasp uit 2018. Daarnaast is dit de 31ste film uit het Marvel Cinematic Universe. De film is geregisseerd door Peyton Reed, die eerder ook Ant-Man en Ant-Man and the Wasp al regisseerde. Het scenario van Ant-Man and the Wasp: Quantumania is geschreven door Jeff Loveness.
De cast bestaat onder andere uit Paul Rudd, Evangeline Lilly, Jonathan Majors, Michelle Pfeiffer, Michael Douglas, Kathryn Newton, David Dastmalchian, William Jackson Harper, Katy O’Brian en Bill Murray. Ant-Man and the Wasp: Quantumania beleefde zijn wereldpremière op 6 februari 2023 in Los Angeles. De film zal in de Amerikaanse bioscopen uitgebracht worden op 17 februari 2023. In België en in Nederland zal de film te zien zijn vanaf 15 februari 2023. Ant-Man and the Wasp: Quantumania is de eerste film uit de vijfde fase van het Marvel Cinematic Universe – dat ook wel bekend staat als het MCU.
In Ant-Man and the Wasp: Quantumania keren superhelden partners Scott Lang en Hope van Dyne terug op het grote doek om hun avonturen als Ant-Man en The Wasp voort te zetten. Samen met Hope’s ouders Hank Pym en Janet van Dyne verkennen ze de Quantum Realm, waarbij er vreemde nieuwe wezens op hun pad komen. Zo beginnen ze aan een avontuur dat ze voorbij de grenzen zal brengen van wat ze voor mogelijk hielden. In dit avontuur zullen ze het ook nog op moeten nemen tegen de gevaarlijke schurk Kang the Conquerer.
Recensie
Ant-Man and the Wasp: Quantumania ontvangt (online) diverse reacties en kritieken, wat voor veel (controversiële) discussies zorgt. Op de Tomatometer van Rotten Tomatoes bereikt de film een mager percentage van 49%. De Audience Score van 84% lijkt te laten zien dat Ant-Man and the Wasp: Quantumania meer geliefd is bij alledaagse filmbezoekers, maar ook dit blijkt niet volledig waar te zijn. Zo krijgt de film op IMDB – een website overduidelijk meer gericht op het oordeel van alledaagse filmbezoekers – een gemiddelde score van 6.5 uit de 10.
Wat ik met al deze cijfers probeer aan te geven is dat Ant-Man and the Wasp: Quantumania een Marvel Studios film is geworden waar de meningen inderdaad flink over verschillen. Het zal de film niet hebben geholpen dat dit alweer de 31ste film uit het Marvel Cinematic Universe – en de start van de vijfde fase – is. Doordat Marvel Studios de laatste tijd zoveel films, series en specials uitbracht, lijkt er een gevoel van moeheid rondom de franchise te zijn ontstaan. Dit is best begrijpelijk. Het wordt steeds moeilijker om alles bij te houden, omdat de zogenaamde “Marvel machine” films (en series) op een snel tempo blijft produceren en uitbrengen.
Hiervoor is het brein achter het Marvel Cinematic Universe, filmproducent Kevin Feige, naar mijn mening terecht bekritiseerd. Feige lijkt de kritiek goed aangenomen te hebben en zijn plannen te hebben aangepast. Jammer genoeg bevindt Ant-Man and the Wasp: Quantumania zich net buiten dit aangepaste plan, waardoor de film nog te maken kreeg met de zogenaamde vermoeidheid rondom Marvel Studios en superhelden films. Om deze redenen lijkt de nieuwste film over onze favoriete kleine helden meer afgekraakt te worden dan verwacht. Is dit terecht? Naar mijn mening tot op zekere hoogte zeker.
Ondanks dat Ant-Man and the Wasp: Quantumania niet de slechtste Marvel Studios film is, weet het verhaal minder te overtuigen. Ant-Man and the Wasp: Quantumania lijkt meer bezig te zijn met het opbouwen van de toekomst van het MCU dan een goed (losstaand) verhaal te vertellen. Dit is enigszins begrijpelijk, omdat in dit filmuniversum de onderling verbonden verhalen steeds belangrijker worden. De oorspronkelijke bouwstenen van het Marvel Cinematic Universe bestaan echter uit epische verhalen die zowel losstaand en als een onderdeel van een groter verhaal werken.
Met Ant-Man and the Wasp: Quantumania zetten producent Kevin Feige, regisseur Peyton Reed en scenarist Jeff Loveness alles op alles in om van deze superhelden film een nieuw fundament te maken. Een fundament waarop de rest van de Marvel Studios films verder opgebouwd kunnen worden. Het probleem hiervan is dat Ant-Man and the Wasp: Quantumania alleen werkt als een onderdeel van een groter verhaal. Naast dat de film losstaand gewoon niet werkt, komt Ant-Man and the Wasp: Quantumania ook nog eens over als een film waar je jezelf toe moet zetten om doorheen te komen. Puur om zo weer verder te kunnen gaan met het overkoepelende verhaal van het filmuniversum.
Op een betere introductie tot superschurk Kang the Conquerer na, lijkt Ant-Man and the Wasp: Quantumania echter weinig belangrijks te bieden voor de toekomst van onze favoriete mierenheld, zijn familie en het Marvel Cinematic Universe in het algemeen. Is dit slecht? In dit geval wel, omdat de filmmakers de film proberen over te laten komen als enorm belangrijk. Naast dat ze hier niet in slagen, gebeurt er niets shockerend of bijblijvend in het verhaal dat het Marvel Cinematic Universe verder opbouwt.
Het goede nieuws is dat regisseur Peyton Reed, producent Kevin Feige en acteur Jonathan Majors van Kang the Conquerer wel een ongelofelijke intimiderende schurk weten te maken. Feige lijkt samen met Reed en Majors een andere soort superschurk neer te willen zetten voor de volgende reeks films van het MCU. In de eerste drie fases werd er langzaam opgebouwd naar de opkomst van titaan Thanos. Hierbij kregen we voor Avengers: Infinity War niet veel van hem te zien. In de vierde fase – en vooral in Ant-Man and the Wasp: Quantumania – krijgen we al veel meer te zien van de nieuwe gevaarlijke superschurk (Kang the Conquerer).
Hiermee varieert de narratieve tactiek van The Infinity Saga (de eerste drie fases van het MCU) dus flink met dat van The Multiverse Saga (de huidige drie fases het MCU). In plaats van dat er een mysterie ontstaat rondom de superschurk, krijgen we beetje bij beetje steeds meer van hem te zien in verschillende Marvel Studios gerelateerde films en series. Dit neemt dan wat weg van het mysterie, maar dit zorgt er waarschijnlijk wel voor dat Kang the Conquerer, met tijd, een meer gevreesde schurk wordt dan Thanos.
Majors, die eerder al indruk opwekte met zijn acteerprestaties in Lovecraft Country, weet ook in Ant-Man and the Wasp: Quantumania een knap staaltje acteerwerk neer te zetten. Naar mijn mening is Majors – en in verlenging zijn personage Kang the Conquerer – overduidelijk het beste aspect van de film. Waar Thanos meer mysterieus was doordat we weinig van hem te zien krijgen, weet Majors in zijn acteerprestatie een soort melancholische mysterie op te brengen. Hij mokt, moppert en staat bijna altijd op de rand van een emotionele uitbarsting.
Hierdoor kreeg ik bijna medelijden voor dit personage, ook al leeft hij in de waanvoorstelling dat hij het hele multiversum moet regeren. Ook hoofdrolspeler Paul Rudd weet te overtuigen. Dat zijn personage het meest geeft om zijn dochter is een van de standpunten die Ant-Man and the Wasp: Quantumania goed duidelijk weet te maken. Helaas is dit het enige beetje karakterisering dat klaar staat voor Rudds superheld. Evangeline Lilly’s Wasp bevat amper een karakter en krijgt maar weinig te doen, behalve het klagen dat haar moeder (Michelle Pfeiffers Janet van Dyne) geheimen voor haar heeft gehouden.
Hetzelfde kan gezegd worden voor Michael Douglas. Het is zo’n gigantische ster en dan krijgt hij maar amper iets te doen. Zijn enige karakterpunten zijn dat hij houdt van wetenschap en mieren. Oké, oké, ik zal eerlijk toegeven dat een van zijn laatste momenten in Ant-Man and the Wasp: Quantumania episch is, maar dit maakt niet op voor het feit dat Douglas amper een reden heeft om in deze film voor te komen. Naast Majors en Rudd weet Pfeiffer nog een degelijke acteerprestatie neer te zetten. Zij behoort tot de emotionele kern van de film.
Dit is mooi om te zien, vooral omdat ze in haar eerdere Marvelfilms maar weinig te doen kreeg. Nieuwkomer Kathryn Newton stelt wellicht het meest teleur van iedereen uit de cast. Waar ze in Freaky nog een gelaagde en diverse acteerprestatie weet te geven, komt ze in Ant-Man and the Wasp: Quantumania over als de puberale tiener die weinig tofs brengt tot het verhaal. Ant-Man and the Wasp: Quantumania laat aan mij opnieuw geloven dat Ant-Man en de Wasp beter werken als personages in team-up films als Captain America: Civil War en Avengers: Endgame. Zelfs de vorige film uit hun filmreeks (Ant-Man and the Wasp) wist beter om te gaan met de personages.
Wat de vorige verschijningen van deze helden zo leuk maakte was de interacties die ze onderling, en met andere superhelden, hadden. Dit is een groot aspect wat mist in deze film. Een ander groot minpunt is het feit dat de actie ongelofelijk tegenvalt. De mechanismes van de dynamische actiescènes zitten daarnaast niet meer hetzelfde in elkaar als de vorige keren dat we deze helden zagen. In Ant-Man and the Wasp: Quantumania moeten ze groot worden om een krachtige klap te geven, terwijl in de allereerste verschijning van Ant-Man al duidelijk wordt gemaakt dat ze in hun gevechten juist sterker worden als krimpen.
Dit is dus een grote, domme en teleurstellende continuïteitsfoutje. Daarnaast is het ook zonde om te zien, hoe de helden na bijna elke klap en schop, hun masker af doen om een domme grap of opmerking te maken. Ook het camerawerk, de montage, het geluidsgebruik en de filmmuziek stellen teleur. Ze behoren niet tot de slechtste aspecten van de film, maar in vergelijking met andere Marvel Studios (en ook andere Ant-Man) films, vallen deze aspecten tegen.
Gelukkig zien de visuele effecten en computer gegenereerde beelden er eindelijk weer eens keer fantasierijk en divers uit. De effecten bieden nog steeds ruimte voor verbetering, maar de ontwerpen en concepten van de Quantum Realm zien er super uit. Hetzelfde kan gezegd worden over de verschillende soorten wezens en organismes dat leven in de Quantum Realm, want deze zien er ook fantasierijk en uniek uit. De film is volbeladen met visuele effecten en computer gegenereerde beelden, dus het feit dat deze niet tegenvallen, zie ik in dit geval als een (groot) pluspunt.
Conclusie
Ant-Man and the Wasp: Quantumania is naar mijn mening niet alleen een slechte film, maar ook een teleurstellende start voor de vijfde fase van het Marvel Cinematic Universe. De film bevat een magertjes verhaal, waarbij de focus meer ligt op het neerzetten van de toekomst van de franchise, dan een degelijk of uitstekend verhaal te vertellen. Ook bevat Ant-Man and the Wasp: Quantumania eendimensionale personages die in eerdere films veel levendiger en echter overkwamen. Op technisch vlak stellen het camerawerk, de montage, het geluidsgebruik en de filmmuziek ook teleur.
Gelukkig weet acteur Jonathan Majors de film nog enige redding te bieden als de nieuwe superschurk Kang the Conquerer. Ook blijft Paul Rudd, ondanks zijn eenzijdige karakter in deze film, vermakelijk om te aanschouwen als Ant-Man. Michelle Pfeiffer krijgt (gelukkig) meer te doen met haar personage in deze film en Michael Douglas bevat een episch moment richting het einde van de film. Evangeline Lilly en Kathryn Newton stellen helaas beide teleur in hun acteerprestaties. Dit is deels ook te danken aan het scenario wat ze voorgeschreven kregen, want een sterk karakter of echt toegevoegde waarde brengen ze niet tot de film.
De visuele effecten waren enorm belangrijk voor Ant-Man and the Wasp: Quantumania. Dit komt doordat de film grotendeels plaatsvindt in de Quantum Realm. Gelukkig stelt de film hier niet in teleur. De visuele effecten en computer gegenereerde beelden zien er (over het algemeen) beter uitgewerkt uit. Een ding is zeker: het is een stuk fantasierijker en creatiever dan de meeste Marvel Studios films en series van de afgelopen jaren.
Het is jammer om te moeten zeggen, maar ondanks enkele positieve punten, raad ik iedereen aan om te wachten tot deze film uitkomt op Disney+ en Pathé Thuis. Ant-Man and the Wasp: Quantumania is naar mijn mening simpelweg geen bioscoopkaartje waard. Mocht je toch willen gaan, houd er dan rekening mee dat de film een post-credits-scène en een mid-credits-scène bevat. Ant-Man and the Wasp: Quantumania is nu te kijken in de Nederlandse en Belgische bioscopen. Mijn dank aan The Walt Disney Company Benelux en Disney Nederland voor het versturen van vrijkaarten voor de film.
