Oppenheimer start met de intense, opbouwende, luidruchtige en prachtige filmmuziek van componist Ludwig Göransson. Hierna krijgen we het getik van regendruppels te horen die buiten op de grond vallen. Het geluid van de regendruppels is zo helder dat het bijna ongeloofwaardig klinkt. Aan de start van de film zien we Oppenheimer toekijken naar de regendruppels die vallen. Het lijkt – mede door de briljante acteerprestatie van Cillian Murphy – net alsof Oppenheimer iets ziet wat hij zelf nog niet helemaal kan plaatsen.
In deze complete film retrospectief bespreek ik een welbekende James Cameron-film. Misschien kun je aan de hand van mijn vorige social media posts wel raden over welke Cameron-film ik het heb. Ik heb het namelijk over The Terminator uit 1984….
Kan een depressieve film je helpen met het verwerken van je eigen depressie? Lees dit artikel verder om mijn mening hierover te lezen. Voor het schrijven van dit artikel heb ik de film Ad Astra gekeken. Het originele (Engelse) artikel…