John Lewis: Good Trouble opent in een donker belichte zaal. We zien John Lewis op een stoel zitten. We krijgen hem eerst van de achterkant te zien, en daarna van de zijkant. Als we John Lewis van de zijkant zien, krijgen we ook zwart-wit foto’s op de achtergrond te zien. Als hij begint met praten zien we hem van de voorkant. Dat we hem van meerdere kanten te zien krijgen in de openingsscène, is bewust gedaan. Hiermee laat regisseur Dawn Porter subtiel weten dat we het leven van John Lewis van meerdere kanten zullen gaan bekijken. In zijn basis begeleid de documentaire John Lewis: Good Trouble ons door het leven van John Lewis. Dit wordt onder andere gedaan door gebruik te maken van archiefmateriaal waarin zijn kennis, ervaringen en opvattingen terug te vinden zijn. Daarnaast worden ook politieke leiders, familieleden, collega’s uit het Congres en anderen geïnterviewd over het leven van John Lewis. Ben je benieuwd of deze documentaire een geslaagde film is? Lees dan snel mijn film recensie verder.
Het moment van wachten is afgelopen. De nieuwe Spider-Man No Way Home trailer is eindelijk online geplaatst door Sony Pictures Entertainment. Ben je benieuwd naar wat er allemaal te zien is in de trailer? Lees dan dit artikel verder waarin ik de trailer analyseer. Als je liever alleen de trailer wilt zien, dan is dit nieuwsartikel ook meer dan geschikt voor je. In dit artikel staat namelijk ook de link naar de nieuwe Spider-Man: No Way Home trailer!
Dat de eerste Venom een grote hit voor Sony zou worden, had bijna niemand verwacht. Toch bracht Venom ruim 850 miljoen dollar op en zorgde het al voor een vervolg (Venom: Let There Be Carnage). Online hoorde ik van veel recensenten dat Venom geen goede film is. Zo zou de film een redelijk slecht geschreven script bevatten met zwak geschreven dialoog. Tegelijkertijd hoorde ik veel vrienden (en alledaagse filmliefhebbers) dat Venom een geweldig leuke film is. Zelf had ik tot recent beide Venom films nog niet gezien. Na het kijken van Venom snap ik beide perspectieven. Daarnaast ben ik het ook met beide, de recensenten en het alledaagse publiek, eens. Zou ik dan een symbiotische relatie zijn tot Venom?
Warner Bros. Animation en DC Entertainment blijven op een rap tempo doorgaan met het maken van superhelden animatiefilms. Zo hebben ze in 2021 Batman: Soul of the Dragon en Justice Society: World War II uitgebracht. Daarnaast hebben ze ook de tweedelige superhelden film Batman: The Long Halloween uitgegeven. De tweeluik animatiefilm is geïnspireerd op het iconische DC Comics verhaal met dezelfde naam. Dit verhaal is gemaakt door Jeph Loeb en Tim Sale. De tweedelige film is geregisseerd door Chris Palmer en het scenario is geschreven door Tim Sheridan. De film bevat de stemmen van Jensen Ackles, Naya Rivera, Josh Duhamel, Billy Burke, Titus Welliver, David Dastmalchian, Troy Baker, Amy Landecker, Julie Nathanson, Jack Quaid, Fred Tatasciore en Alastair Duncan. Vandaag recenseer ik het tweede deel van deze tweedelige direct-to-video superhelden film. Batman: The Long Halloween – Part Two is nu te koop op blu-ray en dvd. Mijn dank aan Warner Home Video en Day One MPM voor de mogelijkheid tot een samenwerking.
Vandaag bespreek ik Somersault van de Australische filmmaker Cate Shortland. Deze Australische romantische dramafilm uit 2004 is haar regiedebuut. Cate Shortland kunnen de superhelden liefhebbers kennen van de Marvel film Black Widow. Dit is een superhelden film die gemixt ontvangen is door de fans, maar ik kan Shortland’s Marvel film zeker waarderen. Op 16 september 2004 werd Somersault uitgebracht. Daarvoor werd de film op 17 mei 2004 uitgebracht in de Un Certain Regard-sectie op het Filmfestival van Cannes. Somersault zou de status van cultklassieker kunnen krijgen; wellicht heeft de film dat zelfs al. Zo won Somersault alle speelfilm prijzen bij de 2004 Australian Film Institute Awards. Daarnaast werd de film ook goed ontvangen door de critici. Op de website Rotten Tomatoes heeft de film een gunstige beoordeling van 83%. Maar waarom wordt Somersault zo gewaardeerd door beide jury’s en critici? En waar gaat de film überhaupt over?
This is Halloween. This is Halloween. Oh, wacht … dit is een Nederlandse film recensie. In dat geval; dit is Halloween. Dit is Halloween! In andere woorden – gisteren was het Halloween, en daarom leek het me leuk om een horrorfilm te recenseren. Daarom recenseer ik vandaag de moderne horrorfilm The Conjuring. Deze film komt uit 2013 en is geregisseerd door James Wan. The Conjuring wordt door een grote groep filmliefhebbers, horrorfans en critici beschouwd als een van de beste moderne horrorfilms. Voordat ik deze film keek om te recenseren, had ik The Conjuring nog niet gezien. De vraag blijft nu of ik het eens ben met de grote lof waarmee over deze film wordt gesproken?
De spookachtige feestdag Halloween vindt dit weekend alweer plaatst. In Nederland wordt deze feestdag minder uitgebreid gevierd. Maar als je vermaak zoekt met een horrorfilm, dan heb ik enkele leuke filmtips op televisie voor Halloween 2021.
Nederlandstalige films lijken in 2021 een obsessie met vaders te hebben. Zo zijn er dit jaar twee Nederlandstalige films uitgekomen met het woord vader in de titel. Ik heb het uiteraard over Mijn Vader is een Vliegtuig, en Mijn Vader is een Saucisse. Die laatste film is waar ik het in deze film recensie over ga hebben. Mijn Vader is een Saucisse is een familiefilm dat geregisseerd is door Anouk Fortunier. De film was ook te zien tijdens het SCHLiNGEL International Filmfestival, maar ik keek de film bij een persvoorstelling in Amsterdam. Mijn dank aan Paradiso Filmed Entertainment dat ik de persvoorstelling mocht attenderen. Mijn Vader is een Saucisse is nu ook te zien op het leukste kinderfilmfestival van Nederland. Het filmfestival dat ik bedoel, is uiteraard Cinekid. Deze editie van het filmfestival loopt nog tot en met 31 oktober 2021. Ook draait de familiefilm nu op het Filmblik Festival. Dit filmfestival eindigt op 30 oktober 2021. De Nederlandse releasedatum van de film is 28 oktober 2021. Vanaf die datum zal de film dus ook buiten de filmfestivals te zien zijn.
De nieuwste James Bond film valt het best te benoemen als het einde van een tijdperk. Hierbij spreek ik niet alleen over de 15 jaren dat James Bond gespeeld werd door de briljante acteur Daniel Craig. Maar ook over het anderhalf jaar dat we hebben moeten wachten na de oorspronkelijke geplande releasedatum van de film. Van alle films die zijn getroffen door het covid pandemie, is No Time To Die als film het bekendste voorbeeld geworden. Nu is het wachten dan eindelijk voorbij en kunnen we als bioscoopbezoekers nog een laatste keer genieten van Daniel Craig als James Bond. Is Daniel Craig’s laatste uiting als de wereldberoemde Britse spion het wachten waard geweest? Het simpelste antwoord om te geven op deze vraag is … ja! Maar dit is geen juiste manier om deze film te beoordelen. No Time To Die verdient de tijd om uitgebreid besproken te worden. Omdat als het gaat om James Bond films, is No Time To Die een van de beste.
In 2018 bezocht ik de film Foxtrot bij het Movies that Matter Filmfestival. Na de film hield journalist Derk Walters een Q&A sessie waarbij het publiek vragen kon stellen over de film. Dat het publiek met vragen zou blijven zitten, is best begrijpelijk. Zeker bij een film als Foxtrot, waarbij het verhaal niet een gewoonlijke structuur volgt. De film is geregisseerd door Samuel Maoz en de cast bestaat uit onder andere Yonaton Shiray, Lior Askenazi en Sarah Adler. De film vertelt het verhaal van een getrouwd stel dat te horen krijgt dat hun zoon in het leger is overleden. De film ondergaat dus een pijnlijk onderwerp, maar weet Foxtrot dit onderwerp wel krachtig aan te kaarten? Deze film recensie is herschreven naar de oorspronkelijke recensie van 25 maart 2018.