De selecties van het Nederlands Film Festival van 2024 zijn bekendgemaakt

Het Nederlands Film Festival van 2024 heeft de filmselectie van de Gouden Kalf Competitie, de NFF-Debuutcompetitie en het Forum van de Regisseurs bekendgemaakt. Al deze films zijn in Utrecht of online te zien van vrijdag 20 september tot en met vrijdag 27 september bij de 44ste editie van het Nederlands Film Festival. Uit de selectie van de Gouden Kalf Competitie worden de nominaties gekozen. De nominaties voor de Gouden Kalf Competitie van het 44ste Nederlands Film Festival worden op zondag 22 september 2024 bekendgemaakt. Op maandagmiddag 23 september 2024 wordt de winnaar van de NFF-Debuutcompetitie bekendgemaakt tijdens de Talent Award Ceremonie. Op dezelfde dag wordt ook de winnaar bekendgemaakt van het tienjarige jubileumprogramma Forum van de Regisseurs. De uitreiking van de Gouden Kalveren vindt plaats tijdens het EY Gouden Kalveren Gala op vrijdag 27 september 2024 in Stadsschouwburg Utrecht.

Deep Sea (2023) – Film Recensie

Deep Sea is een prachtige animatiefilm. In deze Chinese avontuurlijke en fantasierijke animatiefilm zijn diverse animatiestijlen en animatietechnieken gecombineerd om uiteindelijk tot het adembenemende uiterlijk van deze animatiefilm te komen. De animatoren lijken op enkele momenten als abstracte, surrealistische of postimpressionistische kunstschilders te werk te zijn gaan. De abstracte animatiestijl is te herkennen in de vormgeving van de filmwereld. Er is niet geprobeerd om alle objecten uit de echte wereld natuurlijk of realistisch weer te geven. In plaats daarvan leggen de animators de focus op kleurrijke vormen en lijnen die vol contrasten en herhalingen zitten. Hiermee spelen de animators ook in op het postimpressionistische gevoel van de animatiefilm. Deep Sea probeert met zijn diverse en gemixte animatietechnieken emotie over te brengen. Hierbij spelen zowel compositie als symbolisme een belangrijke rol. De animators proberen een diepgaande connectie te maken tussen de film en zijn toeschouwers door aan te geven dat waarneming verder gaat dan het zien wat visueel wordt weergegeven. Tegelijkertijd spelen de animators ook met kenmerken van surrealistische animatiefilms. Meerdere beelden en wezens zijn samengesteld in onverwachte en verrassende combinaties. Ondanks dat deze beelden en wezens er herkenbaar uit zien, zijn ze zeker niet realistisch: een duidelijk kenmerk van surrealistische animatiefilms en andere kunstwerken. Naast dat Deep Sea uitstekende animatie bevat, heeft de film ook een aangrijpend en diepgaand verhaal. Desondanks schiet het filmverhaal regelmatig alle kanten op, omdat regisseur en scenarioschrijver Tian Xiaopeng veel te vertellen heeft met Deep Sea. De animatiefilm bevat een groot avontuur waarin de emotionele kern van het verhaal een belangrijke rol speelt. Doordat Xiaopeng zoveel probeert te vertellen met Deep Sea, komt het filmverhaal op enkele momenten te overvol en onsamenhangend over. Ondanks enkele kleine kritiekpunten mag de ambitieuze aanpak van deze speciale film zeker gewaardeerd worden, want Deep Sea is een unieke en beeldschone animatiefilm geworden.

The Lion King (2019) – Film Recensie

Na het grootse succes van The Jungle Book (2016) en de persoonlijke artistieke film Chef (2014), leek regisseur Jon Favreau niet meer te stoppen. Met de komst van The Lion King (2019) heeft Favreau bewezen dat hij een veel minder sterke filmmaker is. In zijn bijzondere feelgoodfilm Chef (2014) leverde de regisseur commentaar op Disney, die na Favreau’s veelbelovende hit Iron Man (2008) meer van hetzelfde wilde krijgen voor het vervolg. De filmmaker moest op deze manier voor elkaar krijgen dat Iron Man 2 (2010) goed bezocht zou worden in de bioscoop. Het vervolg werd een commercieel succes, maar de recensenten en fans waren minder enthousiast te spreken over dit vervolg. De indruk die deze ervaring bij Favreau achterliet, is terug te zien in zijn feelgoodfilm Chef (2014). Het is overduidelijk dat Favreau’s ervaring met de negatieve en gemixte recensies over Iron Man 2 hebben geleid tot de creatie van Chef (2014): een film waar Favreau op een zelfbewuste manier laat zien wat het effect van de critici op creatievelingen is. In Chef krijgt de chef-kok – die trouwens briljant gespeeld wordt door Favreau – de opdracht om het populaire menu te blijven koken als een recensent langskomt. Dit zorgt ervoor dat de chef-kok een negatieve recensie ontvangt, omdat de chef-kok zijn vernieuwende en artistieke flair zou zijn kwijtgeraakt. Ondanks dat Favreau zich met Chef (2014) probeert los te breken van de grootse en spectaculaire blockbusters, valt hij met The Lion King (2019) terug in de val van commerciële films die meer van hetzelfde brengen. Favreau komt hierdoor over als een hypocriet. Mede doordat hij eerst een punt maakt over het belang van artistieke flair en vernieuwing, terwijl de regisseur daarna toch kiest voor een bak vol geld om snel een belachelijk slechte remake van The Lion King (1994) te maken. In Chef (2014) laat Favreau zien dat de creatieveling en recensent elkaar nodig hebben, omdat ze beiden streven naar artistieke vernieuwingen of verbeteringen. Na de release van The Lion King (2019) komt dit narratieve punt als ongeloofwaardig over. Als Iron Man 2 (2010) goed is geweest voor het ontstaan van de film Chef (2014), dan is The Lion King (2019) slecht geweest voor de reputatie die de feelgoodfilm, en in verlenging Favreau, hieraan hebben overgehouden.

Avant-Drag! (2024) – Film Recensie

Avant-Drag! weet met poëtische audiovisuele beschrijvingen een kijkje te leveren in het dagelijkse leven van creatieve dragartiesten die in Griekenland wonen. Hierbij laat de film zien hoe deze dragartiesten zich creatief uiten door te borduren, schilderen, breien, zingen en (activistisch) op te treden. Hiernaast laat de documentairefilm ook zien hoe deze dragartiesten en mensen uit de LGBTQ+ gemeenschap kunnen worstelen met hun verleden. Regisseur Fil Ieropoulos en cinematograaf Mihalis Gkatzogias laten ook de effecten zien die discriminatie, racisme en seksisme op deze dragartiesten hebben. De film laat verder zien hoe de dragartiesten niet enkel de rollen van hun alter ego’s spelen. Zo vertellen enkele dragartiesten zelf dat ze zich pas compleet zijn gaan voelen nadat ze hun alter ego’s hebben aangenomen. Ieropolous probeert samen met de dragartiesten en de crew een politiek bewustzijn te creëren bij de filmtoeschouwers. Over het algemeen slagen ze hier goed in. Toch weerspiegelen enkele scènes de belachelijke beweringen van hun “vijanden” op een oncomfortabele en ongeschikte manier. Avant-Drag! speelt in op de vooroordelen en angsten die mensen hebben over dragartiesten en mensen uit de LGBTQ+ gemeenschap door deze als overdreven “waarheden” te presenteren. Zo laat de film zien hoe Kangela Tromokratisch speelgoedbaby’s als maaltijden aan het bereiden is. Hiermee spelen de filmmakers en de dragartiest in de op de angst dat mensen uit de LGBTQ+ gemeenschap een gevaar vormen voor de jeugd. Ze doen dit op een overdreven en absurdistische manier. Het probleem is dat er niet duidelijk genoeg gemaakt wordt dat dit satire is. Door niet expliciet de context van deze grappen te benoemen, gooien de filmmakers extra olie op het vuur voor de groep mensen die deze vooroordelen en angsten hebben. Dit zie ik zelf niet als vervelend voor de groep mensen die discriminerend en haatvol naar de LGBTQ+ gemeenschap zijn. Ik zie het eerder als gevaarlijk voor de dragartiesten en de LGBTQ+ gemeenschap zelf, omdat deze filmmomenten vervormd kunnen worden naar materiaal wat tegen hun gebruikt kan worden. Aan de andere kant weet de film goed de grenzen te doorbreken van hoe ze hun punten willen overbrengen. De filmtitel Avant-Drag! geeft in zijn basis al duidelijk aan dat de filmmakers en dragartiesten de artistieke grenzen willen doorbreken. Zo is de filmtitel een duidelijke bespeling op het woord Avant-garde. De Avant-garde is een verzamelnaam voor progressieve en jonge kunstenaars, die artistieke autonomie en vernieuwing naar een hoger niveau tillen. Ze experimenteren (o.a.) met vormen in de schilderkunst, architectuur, film, theater en moderne dans. Het werk dat de dragartiesten en de filmmakers met Avant-Drag! leveren is ook artistiek vernieuwend en experimenteel, dus vandaar dat de filmtitel slim en goed uitgekozen is.

Bob Marley: One Love (2024) – Film Recensie

Bob Marley: One Love is een mengelmoes van middelmatige pluspunten en minpunten. De beste onderdelen uit de film zijn goed, maar niet beter dan degelijk. De slechtste onderdelen uit de film zijn teleurstellend, maar niet verschrikkelijk. De film is over het algemeen niet slecht. Toch blijft Bob Marley: One Love een simpele muzikale biopic die niet veel nieuws probeert. Hierdoor springt er niets echt uit in deze film. De film hoort een audiovisueel eerbetoon te zijn geworden aan de muzikant Bob Marley. Toch slaagt regisseur Reinaldo Marcus Green er niet om een audiovisuele reis door het leven van de beroemde muzikant neer te zetten. Na het kijken van Bob Marley: One Love ben ik niet veel meer te weten gekomen over het leven, de worstelingen en de dromen van de grootse muzikant. De film gaat niet verder dan wat er in de basis nodig is om over het leven van Bob Marley te vertellen. Hierdoor is Bob Marley: One Love niet memorabel of aangrijpend genoeg, terwijl het leven van Bob Marley dat wel is geweest. De regisseur durft met Bob Marley: One Love geen duidelijke standpunten over de artiest in te nemen. Door het niet innemen van interessante en duidelijke standpunten over het leven van Bob Marley, komen de filmmakers onwetend en besluiteloos over.

The Penguin zal vanaf 20 september 2024 te streamen zijn op HBO Max in Nederland

HBO Max heeft een nieuwe officiële teaser uitgebracht van de opkomende serie The Penguin. Deze nieuwe serie van Warner Bros. Television en DC Studios verschijnt op 20 september 2024 op HBO Max. The Penguin zal een achtdelige miniserie worden. Acteur Colin Farrell zal opnieuw de rol van de schurk Oswald Cobblepot – alias The Penguin – spelen. De rest van de cast bestaat uit (o.a.) Cristin Milioti, Rhenzy Feliz, Michael Kelly, Shohreh Aghdashloo, Deirdre O’Connell, Clancy Brown, James Madio, Scott Cohen, Michael Zegen, Carmen Ejogo en Theo Rossi. Daarnaast gaan er geruchten rond dat Robert Pattinson ook te zien zal zijn als Bruce Wayne (en The Batman) in deze miniserie.

Nederlands Film Festival ontvangt geen meerjarige gemeentesubsidie 2025-2028

Het Nederlands Film Festival zal de komende vier jaar geen meerjarige subsidie van gemeente Utrecht ontvangen. Het college van burgemeester en wethouders van Utrecht heeft besloten om het advies van de Adviescommissie Cultuurnota 2025-2028 ten aanzien van de cultuursubsidies integraal over te nemen. De commissie heeft alle subsidieaanvragen getoetst “op artistieke kwaliteit, uitvoerbaarheid en betekenis voor de stad”. Het Nederlands Film Festival (NFF) staat niet bij de 67 cultuurinstellingen die subsidie krijgen. Voor het Nederlands Film Festival houdt dit in dat de gemeentelijke subsidie, van 600.000 euro per jaar, vanaf 2025 wordt beëindigd.

Harry Potter-serie showrunner en producenten zijn bekendgemaakt

Recent hebben HBO en Warner Bros. Television bekendgemaakt dat Francesca Gardiner is benoemd tot de showrunner en uitvoerend producent van de aankomende Harry Potter-serie. Een showrunner is de toonaangevende producent van een televisieserie. Gardiner zal ook het scenario van de Harry Potter-serie schrijven. Ze werkte eerder al aan de HBO-series Succession en His Dark Materials. Mark Mylod is ook benoemd tot uitvoerend producent van de Harry Potter-serie. Daarnaast zal Mylod meerdere afleveringen van de serie regisseren.

Franse filmhit Un p’tit truc en plus is vanaf 1 augustus 2024 in de Nederlandse bioscopen te zien

De Franse komediefilm Un p’tit truc en plus is een grote hit in de Franse bioscopen. De komediefilm heeft al meer dan 7 miljoen bezoekers getrokken. Hiermee is de feelgood komediefilm (tot nu toe) veruit de grootste film van het jaar in Frankrijk. In Frankrijk zijn er zelfs meer bioscoopbezoekers gegaan naar Un p’tit truc en plus dan naar Dune: Part Two. De film trok ook 300.000 bezoekers in Wallonië. Un p’tit truc en plus is in Franstalig België dus ook een filmhit geworden. De film zal binnenkort ook in de Nederlandse bioscopen te zien zijn. Zo brengt The Seachers Un p’tit truc en plus op 1 augustus 2024 uit in de Nederlandse bioscopen.

Made in England: The Films of Powell and Pressburger is vanaf 5 september 2024 in de Nederlandse bioscopen te zien

Cinéart heeft recent bekendgemaakt dat de documentairefilm Made in England: The Films of Powell and Pressburger vanaf 5 september 2024 in de Nederlandse bioscopen te zien zal zijn. De bioscooprelease van Made in England: The Films of Powell and Pressburger valt samen met de rerelease van Peeping Tom (1960) en de retrospectief “The Creative Worlds of Powell & Pressburger”. Made in England: The Films of Powell and Pressburger is een documentaire van David Hinton. De film is geproduceerd in samenwerking met Michael Powells echtgenote Thelma Schoonmaker.