Cathy Yan werd na haar regiedebuut Dead Pigs gekozen om de Birds of Prey film te regisseren. Birds of Prey (and the Fantabulous Emancipation of One Harley Quinn) vervolgt het verhaal van Harley Quinn na haar avonturen in de eerste Suicide Squad film uit 2016. De film dient als een spin-off en vervolg op Suicide Squad. Birds of Prey is in mijn ogen een standalone sequel, wat in andere woorden betekent dat de film een op zichzelf staand vervolg is. Birds of Prey en Suicide Squad spelen zich in hetzelfde universum af, maar Birds of Prey (and the Fantabulous Emancipation of One Harley Quinn) heeft weinig of geen narratief verband met zijn voorganger.
Je hoeft dus niet eerst Suicide Squad uit 2016 gezien te hebben, om te snappen wat er gebeurt in Birds of Prey. Het verhaal van de film gaat over Harley Quinn, die naar haar definitieve break-up met de Joker, haar eigen leven betekenis probeert te geven. Dit blijkt moeilijker dan verwacht wanneer iedereen haar als doelwit heeft, inclusief de gevaarlijke Roman Sionis (alias The Black Mask). Ben je benieuwd naar hoe goed (of slecht) Birds of Prey als film is, lees dan snel mijn film recensie verder!
Over Birds of Prey (and the Fantabulous Emancipation of One Harley Quinn) (2020)
Birds of Prey (and the Fantabulous Emancipation of One Harley Quinn) is een Amerikaanse superhelden film gebaseerd op het gelijknamige DC Comics superhelden team Birds of Prey. De film kwam uit in 2020 en is geregisseerd door Cathy Yan. Dit is de achtste film in het DC Extended Universe – dat ook wel bekend staat onder zijn afkorting: DCEU. Het scenario van de film is geschreven door Christina Hodson. De cast van de film bestaat uit onder andere Margot Robbie, Jurnee Smollett-Bell, Mary Elizabeth Winstead, Rosie Perez, Chris Messina, Ella Jay Basco, Ali Wong, en Ewan McGregor.
Het was Margot Robbie die in 2015 het idee voor een Birds of Prey film benoemde bij Warner Bros. In mei 2016 werd de film aangekondigd. Robbie zou naast hoofdrolspeelster, later ook aan de slag gaan als een van de producenten van de film. Birds of Prey was de eerste DC Extended Universe film die rated R zou worden. Hiernaast was het ook (pas) de tweede DC film die rated R werd. De eerste was Joker uit 2019. De film ontving veel positieve recensies van critici, die vooral met lof spraken over de actie scènes en Robbie’s acteerprestatie. Ondanks dat de film als een box office teleurstelling wordt beschouwd, krijgt Jurnee Smollett-Bell’s personage een spin-off film.
Internet discussies
Birds of Prey (and the Fantabulous Emancipation of One Harley Quinn) is een van de beste DC Extended Universe films tot op heden. Voordat The Suicide Squad (niet te verwarren met Suicide Squad uit 2016) en Zack Snyder’s Justice League uitkwamen, was het naar mijn mening zelfs de beste DCEU film. Een mening waarmee ik veel Man of Steel en Batman v Superman fans boos mee kan hebben gemaakt. Het grappige is dat ik niet had verwacht dat ik zo veel zou genieten van deze film. Mijn verwachtingen voor Birds of Prey waren niet hoog, ook al verwachtte ik wel dat ik de film goed zou vinden.
Dat mijn verwachtingen niet bepaald hoog waren, kwam door de hevige discussies die over deze film online plaatsvonden. Zo vonden er online discussies plaats over hoe de Sonic een betere film is, en Birds of Prey moest verslaan bij de box office. Ook kwamen er absurde meningen voorbij over hoe vrouwen slechte hoofdpersonages maken, die plotseling in deze discussies gegooid werden. In mijn ogen is dit allemaal onterecht, en moet elke filmliefhebber gewoon in zijn of haar waarde gelaten worden. In plaats van elkaar de grond in te boren, kun je ook positief praten over dat wat je leuk vindt.
Harley Quinn
Birds of Prey voelt aan als een frisse wind en iets vernieuwends, in de voornamelijk duistere franchise dat bekend staat als het DCEU. De film neemt zichzelf niet te serieus. Ondanks dat de focus ligt op het vermaken van het publiek, weten de filmmakers nog steeds belangrijke thema’s te bespreken. Zo gaat de film tegen de ouderwetse typerende mannelijke en vrouwelijke rollen in. Birds of Prey (and the Fantabulous Emancipation of One Harley Quinn) gaat in de basis over het neerzetten van de onafhankelijke Harley Quinn.
Veel superhelden liefhebbers en filmliefhebbers zagen Quinn (nog steeds) alleen als het liefje van de Joker. Dit is ook terug te zien in de film. Quinn benoemt dat een harlekijn (met andere woorden Harley Quinn) er is om een publiek, of een meester, te dienen. Hiermee pakt de regisseur het idee aan dat een antiheldin als Harley Quinn verplicht is om het publiek te vermaken, of alleen gebruikt kan worden als een dienaar van een meester. Cathy Yan heeft met haar film bewezen dat Quinn een veel diepgaander personage kan zijn, dan alleen het mishandelde liefje dat steeds terug blijft komen bij de Joker.
Hierbij helpt het dat Margot Robbie een krachtige acteerprestatie heeft weten neer te zetten. Birds of Prey (and the Fantabulous Emancipation of One Harley Quinn) is een van de beste DC-films sinds The Dark Knight. Het vormt samen met Wonder Woman, Joker, Zack Snyder’s Justice League en The Suicide Squad, de top 5 beste DC-films sinds Christopher Nolan’s Batman meesterwerk. Birds of Prey en Joker hebben beide krachtige thema’s, maar gebruiken deze op andere manieren. Joker gooit en drukt alle (diepgaande) thema’s in je gezicht, waardoor het overduidelijk is wat de film probeert te vertellen.
Krachtige liefdesbrief aan vrouwelijkheid
Daarentegen gaat Birds of Prey meer onder je huid zitten met metaforen, thematiek en emotioneel krachtige symboliek. Bij een film als Birds of Prey kun je je afvragen of deze film wel een thema, of een boodschap, heeft. Echter is dit zeker weten wel het geval, want onder de creatieve actie en komedie bevindt een zich een diepe betekenisvolle laag. De film laat zien dat vrouwen niet hoeven te wachten op een man om hun te helpen of te redden. Het verhaal bespreekt ook het thema rondom gewend te zijn altijd in een relatie te zijn, ook als deze relaties niet gezond voor je zijn.
Daarnaast verteld de film ons hoe vrouwen reageren op een door mannen geregeerde wereld. Birds of Prey laat mannen zien die macht willen hebben over vrouwen. Dit is een film die duidelijk het me-too probleem, en de bijkomende machtsmisbruik van fragiele kleine mannetjes met ego problemen, laat zien. Een van de duidelijkste voorbeelden hiervan is de scène waar Roman Sionis een vrouwelijke bezoeker van zijn club kleineert, bedreigt en vernedert. En dat alleen omdat ze te hard lacht op het verkeerde moment.
Ondanks dat Birds of Prey een liefdesbrief is aan zusterschap en vrouwen, portretteert het alle mannen wel eendimensionaal, en allemaal op dezelfde manier. Dit is ook iets wat voorkomt bij vrouwelijke bijrollen in films waar mannen de hoofdrollen hebben. Dit punt wordt dan regelmatig bekritiseert, maar dat betekent dat je het ook moet benoemen als het andersom het geval is (en mannen dus eendimensionaal geportretteerd worden).
Voor een film dat een liefdesbrief is aan vrouwen, ontvangt Rosie Perez wel de meeste klappen. Op een gegeven moment had ik gewoon medelijden met dit personage, want ze was degene die voor punten als komische timing onder andere door ramen werd gegooid. Het was niet meer grappig, maar eerder zielig en zelfs kleinerend richting haar personage Renee Montoya.
De sterren van Birds of Prey
Birds of Prey zou niet zijn wat het is geworden, zonder de toegevoegde waardes van regisseur Cathy Yan en scenarioschrijfster Christina Hodson. In mijn ogen zijn dit twee van de grootste sterren van Birds of Prey. Ze weten op een creatieve manier het verhaal van Harley Quinn verder op te pakken en tegelijkertijd veel nieuwe personages te introduceren. Hodson heeft scherp dialoog geschreven in haar scenario. Zo krijgen de personages de kans om met goede comebacks natuurlijk en snel op elkaar te reageren.
Neem bijvoorbeeld het moment dat Robbies Harley Quinn zangeres Dinah Lance benoemt als “de zanger waar niemand naar luistert.” Jurnee Smollet-Bell’s Dinah Lance reageert stevig en pittig terug met: “Hey, you’re the asshole no one likes.” Een ander goed voorbeeld van het scenario dat scherp geschreven is, is hoe Cassandra Cain de Joker niet lijkt te kennen. Dit punt gaat goed samen met de thematiek van de film. Het laat namelijk zien dat de kracht van gestoorde mannen als de Joker niet overal toe heen rijkt.
Personages zoals Black Mask, Black Canary en Huntress worden via deze film natuurlijk in dit filmuniversum gebracht. Zo komt Huntress als een vrouw over die door haar traumatische verleden geen sociale vaardigheden heef geleerd. Actrice Mary Elizabeth Winstead weet dit personage realistisch en hilarisch neer te zetten. Natuurlijk steelt Margot Robbie van de gehele cast de show. Ze speelt een gestoorde vrouw met een gebroken hart, op een best intieme en vermakelijke manier. Je leeft met haar mee, ook al is het eigenlijk een psychopaat.
Toch blijf ik bij mijn punt dat de echte sterren van Birds of Prey regisseur Cathy Yan en scenarioschrijfster Christina Hodson zijn. Ze vertellen dit verhaal op zo’n creatieve kleurrijke manier dat het je doet denken alsof je weer een Sam Raimi Spider-Man film aan het kijken bent. Tegelijkertijd weet Yan de actie te laten filmen alsof het een John Wick actie film is. Een groot punt van kritiek voor deze film zou moeten zijn dat dit verhaal slecht systematisch opgebouwd is. Regelmatig gaat de film terug de tijd in, om een achtergrond verhaal te vertellen.
Hierdoor schiet het verhaal alle kanten op. Dit is zeker waar. Persoonlijk vind ik dit dan weer niet erg, omdat het in mijn ogen een bewuste en logische keuze is geweest. We hebben te maken met een vrouw die gestoord is en haar verhaal verteld. Natuurlijk gaan we dan – op bijna cartoonachtige manier – zien hoe het personage op haar manier het verhaal verteld. Dus van het ene verhaal doorschieten naar een achtergrondverhaal van een van de personages, is helemaal niet zo’n gekke keuze dan. Ik vind dit een creatieve keuze die alleen maar meer toevoegt aan het verhaal. Feitelijk gezien is het verhaal rommelig systematisch opgebouwd, maar het is toepasselijk voor het chaotische gestoorde karakter van Harley Quinn.
Conclusie
Cathy Yan en Christina Hodson weten het verhaal echt vorm te geven op hun creatieve manier. We krijgen een unieke visie op het scherm te zien. In conclusie raad ik iedereen aan om deze film te gaan kijken. Het is een sterke film met een leuke cast en een goed geschreven scenario. Daarnaast is de film ook sterk gemonteerd en geregisseerd.
Mijn grootste kritiekpunt is dat de mannen allemaal eendimensionaal, en eentonig, zijn neergezet. Hierdoor komt het over alsof de filmmakers suggereren dat alle mannen eigenlijk een smeerlap zijn. Dit is nogal stereotyperend en teleurstellend. Toch weten de crew en cast het verhaal van de film verder krachtig te vertellen. Birds of Prey (and the Fantabulous Emancipation of One Harley Quinn) is nu te kijken op Netflix in Nederland.
