Monsterfilms, zoals Black Abyss: Water, zijn vaak een hit of miss voor veel kijkers. Dit is nog vaker het geval als deze monsterfilms ook nog eens B-films zijn. Bij deze krokodillenhorror-film is er vooral sprake van een gemis aan spanning- en griezel-elementen. Dat terwijl het concept zeker potentie beloofde. Weet deze film nog wel wat goeds te leveren? Lees dat in mijn film recensie.
Mijn dank aan Just Entertainment voor de samenwerkingsmogelijkheden en het versturen van een recensie-exemplaar. Black Water: Abyss is nu te koop op DVD en VOD.
Synopsis Black Water: Abyss
Een avontuurlijk koppel begeeft zich samen met enkele vrienden naar een verlaten grottenstelsel in Noord-Australië. Omdat het dreigt te gaan stormen trekt de groep dieper de grot in. Wanneer de grot onder water komt te staan krijgen ze te maken met hongerige krokodillen. Een gevecht om te overleven begint.
Black Water: Abyss is een vervolg op de monsterhorror-film Black Water uit 2007. Het vervolg kwam uit in juli 2020 uit in Engeland en Australië. De film is geregisseerd door Andrew Traucki. Hij was ook de regisseur van de originele film uit 2007. Het scenario van de film is geschreven door John Ridley en Sarah Smith. De cast van de film bestaat uit Jessica McNamee, Luke Mitchell, Amali Golden, Benjamin Hoetjes en Anthony J. Sharpe.
Crocs are territorial… he’s not going to stop till we’re all gone.
Slap acteerwerk & slecht uitgewerkte personages
Black Water: Abyss is het type monsterfilm dat weinig excentrieke personages of uitdagende verhaallijnen bevat. De personages die moeten proberen te overleven zijn erg eenzijdig en duidelijk onderontwikkeld. Er worden interessante concepten geopperd door de scenarioschrijvers en regisseur. Zo bestaat de ensemble van personages onder andere uit een man die vreemd gaat, een ex-kanker patiënt en een zwangere vrouw. Dit zijn natuurlijke interessante concepten als ze goed en sterk onderbouwd zouden worden. Dit is echter niet wat er gebeurt bij deze film. Als kijker wordt er verwacht dat je om deze personages zult geven omdat ze een bepaald karakteristieke eigenschap hebben.
Alleen is 1 karakteristieke eigenschap simpelweg niet genoeg om empathie te gaan voelen voor een fictief personage. Zeker niet als deze enige eigenschap ook slecht is uitgeschreven en slecht wordt gerepresenteerd door het acteerwerk. De ensemble van personages bestaat alleen uit voedselexemplaren voor de krokodil. Dit soort personages verwacht je als klein bijpersonage tegen te komen in een monster- of horrorfilm. De personages uit Black Abyss: Water zijn het soort bijpersonages dat amper geïntroduceerd zijn en direct vermoord worden door het monster of beest. Het enorm vervelende is dat deze soort bijpersonages nu de hoofdrollen hebben gekregen.
Uiteraard betekent dit niet dat de bijpersonages zich ook direct gaan gedragen als hoofdpersonages. Het tegendeel wordt met deze film bewezen. Een karakterloos bijpersonage kan nog steeds nietszeggend zijn als het de label hoofdpersonage krijgt. Het acteerwerk is ook erg zwak. De performances zijn erg onpersoonlijk en nogal levenloos. Er is duidelijk te zien dat de cast nog degelijk acteerwerk probeert te leveren, maar de slappe regie zorgt voor een cliché schreeuw festijn.
Black Water: Abyss faalt op veel vlakken
De cinematografie is erg apart in deze film. Je zult meerdere shots te zien krijgen waarbij de camera onderwater snel heen en weer beweegt. Dit moest waarschijnlijk angst opbrengen bij de kijkers, maar zorgt eerder voor geïrriteerde of lachwekkende blikken. Het camerawerk is niet bepaald origineel te noemen door het grote gebruik van shaky cam bij zogenaamde spannende scènes. Over (zogenaamde) spanning gesproken – voor een horrorfilm voelt Black Water: Abyss erg saai aan. Je zult als kijker je op veel momenten vervelen, omdat het gevaar niet ernstig aanvoelt.
Tuurlijk. Er is een krokodil in de grot die levensgevaarlijk is. Maar je zult dit beest nog minder te zien krijgen dan bijvoorbeeld de haai uit Jaws. De krokodil voelt niet als een gevaar aan, omdat de regie slecht gebruik gemaakt van het monster. Er is veel meer sprake van slap geschreven melodrama dan horror in deze zogenaamde monsterfilm. Het probleem hiervan is dat de melodrama niet goed uitgewerkt is. Black Water: Abyss probeert een melodramatische monsterhorror-film te zijn, maar faalt zwaar op beide aspecten.
Het lastige is dat de film door zijn melodramatische toon ook niet vermakelijk is. Hierdoor heb je dus ook niet te maken met een film die goed is doordat het zo slecht is. Ook de basisprincipes van films maken worden redelijk uitgevoerd. Zo is de belichting niet slecht te noemen. Ook is er duidelijk te zien dat de cast en crew moeite hebben gedaan om de film zo goed mogelijk te maken. Jammer genoeg is deze passie niet goed omgezet in sterk en creatief vakmanschap.
Conclusie
Black Water: Abyss is niet een bepaald sterke film te noemen. Op veel fronten schiet het namelijk tekort. Niet alleen zijn de personages en bijhorende karakteriserende verhaallijnen slecht uitgewerkt. Maar ook bevat de monsterhorror-film amper gruwelijke of spannende scènes. Alleen de basisprincipes zoals belichting en geluidsopnames kon deze film nog een beetje redden. Daarnaast is er ook duidelijk te zien dat de cast en crew hun hart in deze film hebben gestopt. Echter laat Black Water: Abyss zien dat je niet ver komt met alleen passie…
