He’ll not find you, and he’ll not kill you. Actieheld Liam Neeson is vanaf nu te zien in de keiharde actiethriller Blacklight. Maar eigenlijk is keiharde actiethriller niet de beste term voor deze nieuwe Amerikaanse film. Blacklight bevat zeker wat actie, maar keihard of spannend zou ik de film niet noemen. Dutch FilmWorks bracht op 24 februari 2022 de film uit in de Nederlandse bioscopen.
Deze nieuwe Liam Neeson film valt het best te beschrijven als de typerende Amerikaanse Liam Neeson actiefilm. Het brengt niets nieuws naar het genre en heeft een slap geschreven verhaal. Daarnaast bevat de actiefilm maar weinig actie. Hierdoor is Blacklight een film die teleurstelt, zelfs als je geen hoge verwachtingen hebt.
Over Blacklight (2022)
Verborgen geheimen en het gevaar van macht pushen Liam Neeson – ik bedoel een geheim agent – tot het randje in de actiethriller Blacklight. Regisseur Mark Williams schreef samen met Nick May het scenario van de film. De hoofdrol in de film wordt uiteraard gespeeld door de man met een bepaalde set van vaardigheden: Liam Neeson. Verder bestaat de cast uit Aidan Quinn, Emmy Raver-Lampman, Taylor John Smith, Andrew Shaw, Zac Lemons, Claire Van Der Boom, Gabriella Sengos, Tim Draxl, Yael Stone, Georgia Flood, Caroline Brazier, en Melanie Jansen.
Blacklight vertelt het verhaal van Travis Block. Hij is een freelance regelaar (of ‘fixer’) voor de FBI. Hij staat op het punt om met pensioen te gaan, maar dan ontdekt hij een schimmige operatie waarbij onschuldige burgers het doelwit zijn. Travis besluit zich te verdiepen in de zaak, met behulp van de jonge journaliste Mira Jones. De bewijzen van de zaak leiden naar de FBI zelf, waarmee hij tegenover zijn eigen baas komt te staan. De strijd tussen Travis en de FBI begint, en er is maar een feit zeker voor de FBI: They’re gonna need more men.
Typerende Liam Neeson actiefilm
Liam Neeson is een van de grootste actiehelden van tegenwoordig. Toch heeft de acteur een reputatie gekregen, waarbij het publiek gewend is geraakt aan een soort actiefilms, die allemaal op elkaar lijken. Blacklight is een film die ook past bij het lijstje van typerende Liam Neeson actiefilms. Dit subgenre van actiefilms is dan niet zo slecht als de Bruce Willis B-actiefilm, maar de Liam Neeson actiefilms zijn niet veel beter te noemen. Het acteerwerk van Neeson is een van de beste aspecten uit deze actiefilm. De acteur bewijst opnieuw dat hij met zijn naam, en acteerwerk, een film kan dragen.
Het verhaal van Blacklight mag dan slapjes zijn geschreven en uitgevoerd, maar Liam Neeson weet met zijn gepassioneerde acteerwerk de film toch wat meer pit te geven. Het acteerwerk van de rest van de cast is zeker niet slecht. Maar doordat de meeste bijpersonages eendimensionaal zijn beschreven in het scenario, krijgen de respectievelijke castleden ook weinig om mee te werken. Het beste voorbeeld hiervan is Aidan Quinn die het hoofd van de Amerikaanse FBI speelt. De film portretteert dit personage als de schurk van de film, en dat is hij ook zeker. Echter komen we te weinig te weten over de motivaties en karakteristieken van dit specifieke personage.
Hierdoor haten we hem als personage minder dan de filmmakers hoopten. Blacklight had als film kunnen profiteren van sterker uitgeschreven motivaties van de schurk, want nu is het niet duidelijk waarom Aidan Quinn’s personage een corrupte schavuit is. Taylor John Smith krijgt meer te doen dan Aidan Quinn. Sterker nog – ik vond zijn personage een van de leukste personages uit de film. Dusty is een vermakelijk personage dat op een sterke manier wordt geportretteerd door Taylor John Smith. Dusty’s interne angst en morele conflict wordt krachtig weergegeven door Smith. Helaas verdwijnt dit personage te snel uit het verhaal, wat het publiek kan doen herinneren aan hoe Bryan Cranston, midden in het verhaal, de film Godzilla uit 2014 verliet.
Paranoïde
Er is geen duidelijke thematiek in de film, wat onder andere te danken is aan het tempo en de structuur van de film. De film opent met de speech van een politicus over de ongelijkheid in de Amerikaanse maatschappij. Maar dit specifieke personage wordt nog geen 10 minuten later aangereden. Daarna is het onduidelijk of de filmmakers het publiek paranoïde willen geven, of juist tegen willen beschermen. Ik snap dat dit toepasselijk is op het innerlijke conflict van het hoofdpersonage, maar als boodschap van de film werkt het niet. Het hoofdpersonage heeft een innerlijk conflict over of hij te paranoïde is. Daarnaast vraagt hij zich af of dit überhaupt een slecht iets is.
Daarnaast moet hij ook leren omgaan met het feit dat hij zijn kleindochter paranoia kan meegeven. Liam Neeson’s personage komt daardoor met zichzelf in conflict over of hij zichzelf (en zijn kleindochter) moet beschermen tegen paranoia, of juist moet meegeven. Het conflict werkt voor het personage van Liam Neeson, en diept het karakter van het personage ook meer uit. Maar op het vlak van thematiek voor de film werkt het verhaal dat gaat over paranoia niet. Blacklight voedt de paranoïde kant van mensen door te laten zien dat het hoofd van de FBI een schurk is, wat het publiek kan laten denken dat paranoïde een goed iets is om te hebben.
Aan de andere kant laat de film zien dat Liam Neeson’s personage zijn kleindochter beïnvloedt met zijn paranoïde, wat het publiek weer laat zien dat paranoia een slecht punt is. Voor het publiek is het dus onduidelijk wat de filmmakers nu precies willen vertellen met hun verhaal. Als kijker kreeg ik het idee dat de filmmakers dit zelf ook niet wisten.
FBI en Journalistiek
Uiteraard is paranoïde niet altijd even makkelijk weg te zetten als compleet goed of slecht, maar dit is wel hoe de filmmakers het met Blacklight weergeven. De paranoïde acties van Liam Neeson’s personage zijn per moment of volledig slecht of compleet goed te praten. De toevoeging van mentale problematiek en mentale instortingen bij FBI-agenten is realistisch, maar de manier waarop regisseur Mark Williams dit weergeeft dan weer niet.
Er wordt in de film zoveel gefocust op het hebben van argwaan, maar de journalisten in dit verhaal zijn zowat de enige personages die geen verdenkingen hebben over de acties van de FBI. En dat terwijl journalisten juist het soort mensen horen te zijn die op zoek gaan naar een dieper verhaal. Ik moet wel aangeven dat een journalist dit wel doet, en dat is het personage dat gespeeld wordt door Emmy Raver-Lampman. Haar personage is de enige die niet naïef te noemen valt. Blacklight is best een grote middelvinger naar de journalistiek, omdat de journalisten ongelofelijk incompetent over komen.
Conclusie
Blacklight is een actiefilm waar de actie zelf maar weinig voorkomt. De actiescènes zijn voornamelijk achtervolging scènes, waarbij we te weinig een totaal beeld hebben van de achtervolging. Hierdoor is het regelmatig onduidelijk hoe de stand van zaken is in deze achtervolgingen. Als de actie, richting het einde van de film, dan eindelijk lijkt te beginnen, stopt het na 15 minuten ook direct weer. De filmmakers hebben bij deze actiefilm de focus gelegd op het verhaal.
En dat heeft de film er helaas niet beter op gemaakt. Blacklight zit vol met scènes waar twee personages alleen maar praten met elkaar. Het verhaal wordt niet geleidelijk ontwikkeld. In plaats van dat we zien hoe Liam Neeson in Vietnam een trauma heeft opgelopen, horen we hem er alleen over praten. Een perfect voorbeeld van hoe “show, don’t tell” verandert, wordt naar “tell, don’t show“. Dat de bijpersonages nietszeggend en eendimensionaal zijn, helpt het verhaal ook niet verder.
Mark Williams heeft bij zijn film de focus te veel gelegd op het hebben van paranoia richting de wereld. Hierdoor komt Blacklight over als een televisiefilm of een speciale aflevering van NCSI, in plaats van een film met budget van 43 miljoen Amerikaanse dollars. Toch weet Liam Neeson met zijn acteerwerk de film nog een beetje te redden. Er is een reden dat actiefilms met deze acteur gemaakt worden, en dat is omdat Neeson uitzonderlijk goed kan acteren.
In deze film acteren Taylor John Smith en Emmy Raver-Lampman ook degelijk, maar helaas krijgen ze beide niet veel karakter ontwikkelingen in de film. Ik zou Blacklight alleen aanraden aan de Liam Neeson fans, want voor de actie kun je beter naar een andere film gaan. Blacklight is nu te zien in de Nederlandse bioscopen.
Wat me vooral opviel bij de film is het lauwe einde. Het hoofd van de FBI heeft Travis z’n dochter en kleindochter quasi ontvoerd en als troef achter de hand. Hij zegt ook tegen Travis ‘Ik heb niks te verliezen, schiet me maar dood’. En de volgende scène zie je dat hij zijn troef laat vallen en zich heeft aangegeven… een compleet ongeloofwaardig en flauw einde.
Helemaal mee eens inderdaad. Het komt daardoor echt over alsof de filmmakers er gewoon klaar mee waren, en de film gewoon per direct wilden laten eindigen.
Ben zojuist bij deze film geweest echt een totale aanfluiting , het verhaal is belachelijk soms zelfs ridicuul het lijkt alsof midden in het verhaal de film met 3 minuten afgerond is
Helemaal mee eens! Het verhaal van de film wordt inderdaad plotseling in een snelvaart afgerond.
Deze film is aardig voor Liam fans maar het is een slap verhaal zonder diepgang wat operatie utility precies inhoud en kennelijk alleen bekend is bij een FBI hoofd en enkele moordenaars om hem heen.
Verhaal is verder langdradig en hoe, waarom en door wie Liam’s familie wordt ontvoert ontbreekt. Over het slappe einde nog maar niet te spreken.
Krijgt van alle Liam films voor mij het laagste cijfer.