Capo di Famiglia II is een korte speelfilm die dit jaar is uitgekomen. Dit tweede deel is het vervolg op het succesvolle eerste deel uit 2017. Het eerste deel had de naam Capo di Famiglia en won 14 prijzen. Daarnaast werd het voor meerdere prijzen genomineerd en was de film op film festivals over de hele wereld te zien. Dit tweede deel won zelfs 15 prijzen en ontving ook meerdere nominaties.
Capo di Famiglia II vervolgt het verhaal van de Italiaanse familie la Rosa. Vincent is nu het hoofd van zijn familie. Zijn vader had hem – vlak voor zijn dood – gevraagd deze positie op zich te nemen. Nu hij deze rol op zich heeft genomen maakt hij steeds meer vijanden en vlakt de relatie tot zijn familie ook steeds meer af. Vincent denkt alles onder controle te kunnen houden, maar is dit ook daadwerkelijk echt het geval?
Mijn dank aan de cast en crew van Capo di Famiglia voor het recensie-exemplaar dat ik heb mogen bekijken. Mijn dank voor deze samenwerking! Ben je benieuwd naar mijn recensie van Capo di Famiglia uit 2017. Klik dan hier!
Capo di Famiglia II en zijn genres
Bij mijn recensie van het eerste deel besprak ik de vergelijkingen tussen Capo di Famiglia en The Godfather-trilogie. Ik vertelde dat Capo di Famiglia geen slechte film is en dat het al helemaal geen rip-off van deze bekende filmtrilogie is. Sterker nog. Ik zei dat de film zijn eigen pad trok en het misdaad genre sterker maakte. Na het zien van Capo di Famiglia II ben ik nog alleen nog maar sterker achter deze woorden komen te staan. Capo di Famiglia II is namelijk simpelweg een geweldig vervolg en de betere film van de twee.
Hiermee wil ik niet zeggen dat het eerste deel niet goed is, want ook deel 1 is zeker redelijk goed. Maar Capo di Famiglia II is duidelijk de betere film. Dit komt eigenlijk vooral doordat de film niet alleen meer bestaat uit het misdaad genre. Er is bij deze film namelijk ook veel sprake van het drama genre. Zo zien we hoe de relaties tussen de personages op spel worden gezet. Capo di Famiglia koos ervoor consequenties van acties niet te laten zien en deze bewuste keus steun ik ook. Echter toont deze film wel de consequenties van de keuzes en acties van onze hoofdpersonages.
Unieke Personages
Dit zorgt ervoor dat dit tweede deel niet alleen gezien kan worden als een vervolg, maar ook als een alleenstaand en uniek verhaal. Het is altijd mooi als een film zich differentieert van zijn voorganger, maar tegelijkertijd trouw blijft aan het verhaal en zijn personages. Dit is precies het geval bij Capo di Famiglia II. Dit tweede deel weet nog hoe de personages in elkaar zitten, maar bouwt ze ook verder uit qua karaktereigenschappen en motieven. Zo zien we meer karakterontwikkeling bij hoofdpersonages als Vincent en Eva. Vincent wordt nog steeds briljant gespeeld door Dirk Gunther Mohr. Hij steelt opnieuw de show in deze Capo di Famiglia-film.
Eva wordt in deze film niet meer gespeeld door Nastassia Firestone, maar door Giulia Dunes. Het is niet per se jammer dat ze de actrice hebben vervangen, want Giulia Dunes speelt de rol beter dan haar voorganger. Helaas krijgen niet alle hoofdpersonages dezelfde tijd om deze sterke karakterontwikkelingen door te maken. Zo blijven de personages van Sofia en Anna nogal oppervlakkig. Sofia wordt nog steeds gespeeld door Samantha van Tetering. Echter wordt de rol van Anna nu gespeeld door Anna van Dijk. Eerder speelde Angela Zandbergen deze rol nog. Ik had persoonlijk liever Angela Zandbergen terug gezien in deze rol, want zij bracht meer naar het personage dan Anna van Dijk heeft gedaan.
De Sfeer van Capo di Famiglia II
Dat sommige bijpersonages wat minder ontwikkeling krijgen is voor mij in dit geval een minder groot probleem. Dit komt door de sfeer die de film je meegeeft. Na het kijken van deze film vond ik het oprecht jammer dat de film was afgelopen. Ik begon te geven om deze personages en wilde juist nog meer zien van deze wereld. Normaal gesproken zou je kunnen zeggen dat een film dan te kort was. Bij deze film zou ik hier echter niet van willen spreken.
De speeltijd van de film is niet te kort en ook niet te lang. Het vertelt een goed verpakt verhaal in de tijd dat het heeft. Het scenario is nog steeds wel een puntje waar wat harder gewerkt aan had kunnen worden. De cast levert zijn dialogen vol overtuiging en charisma, maar soms zijn de dialogen zo bizar cliché of voorspelbaar geschreven. Hierdoor raak je soms als kijker een beetje uit de toon van de film. Toch is dit scenario al overduidelijk een verbetering op het scenario van het eerste deel uit 2017. Het dialoog – hoe cliché het soms ook mag zijn – komt meer levendig over dan bij het vorige deel. Het scenario werd dit keer geschreven door Dirk Gunther Mohr.
Grootschalig
Het eerste deel uit 2017 had een budget van € 3.900, terwijl Capo di Famiglia II een budget van € 9.000 had. Na het zien van de film is dat ook zeker op te merken. Capo di Famiglia II is qua schaal veel groter en dan heb ik het hierbij niet alleen over de enorme reeks van verschillende grote (nieuwe) locaties. Ik heb het hierbij ook over de schaal van het verhaal zelf. De wereld van deze twee films wordt veel meer uitgediept en begint steeds meer onze echte wereld te reflecteren. Zo krijgen we ziekenhuizen niet alleen vanuit 1 shot te zien, maar ook uit meerdere ooghoeken. Hierdoor voelt het niet aan als één kamer, maar meer als een daadwerkelijk bestaande locatie.
Dit mag misschien overkomen als iets onaanzienlijks, maar dit soort kleine details kunnen een film maken of breken. Bij Capo di Famiglia II wordt de film alleen maar sterker gemaakt door deze kleine details. Echter zijn er ook nog een aantal (technische) aspecten die verbeterd zouden kunnen worden voor een eventuele volgende film. Het scenario is – zoals al eerder benoemd – iets wat verbeterd kan worden. Het camerawerk is dit keer ook helaas wat minder uniek en betekenisvoller dan het eerste deel. Aan de ene kant voelt het camerawerk meer natuurlijk aan. Echter zou een film als deze sterker gemaakt kunnen worden door meer close-up shots of unieke beeldkaders.
Ook de originele score was dit keer soms veel beter dan het eerste deel. Dit komt doordat er nog meer wordt ingespeeld op het melancholische van de score en het verhaal. Helaas ging de componist hier soms wat te ver in, waardoor het ook weer overdreven klonk op sommige (belangrijke) filmmomenten.
Conclusie
Capo di Famiglia II is simpelweg een geweldig vervolg op het eerste deel. Op bijna alle vlakken is de film sterker dan zijn voorganger. Alleen op het vlak van camerawerk is er een meer gelijke strijd tussen de twee. Het scenario mag dan misschien nog steeds wat cliché en voorspelbaar zijn. Echter is dit scenario al veel beter en levendiger geschreven dan het eerste deel.
Ook de oude bekende en nieuwe castleden nemen over het algemeen de rollen weer erg goed op. Zo is Dirk Gunther Mohr nog steeds het hoogtepunt van de film. Zijn personage wordt uiteraard ook het meest onderbouwd en ontwikkeld, maar dit komt mede door het acteerwerk van hem. Na het zien van deze film ben ik erg benieuwd geraakt naar wat de volgende film is die deze filmmakers zullen maken. Persoonlijk hoop ik op een vervolg op dit tweede deel. Daar zou ik zelf erg naar uitkijken! Hiermee is dus ook duidelijk te zeggen dat beide deel 1 en deel 2 sterke aanraders zijn!
