Capo di Famiglia is een korte film die uitkwam in 2017. De film deed het heel erg goed op filmfestivals. Zo werd de film op filmfestivals over de hele wereld vertoond. Deze film werd voor meerdere prijzen genomineerd en won zelfs 14 prijzen. De film deed het zelfs zo goed dat er een vervolg is gemaakt die dit jaar uitkwam. Ik kreeg de mogelijkheid om Capo di Famiglia online te zien. Mijn dank voor deze mogelijkheid.
Capo di Famiglia vertelt het verhaal van een Italiaanse familie en de conflicten die uit hun verbondenheid met de maffiawereld voortkomen. Ben jij benieuwd geraakt of Capo di Famiglia een film voor jou kan zijn? Lees dan snel mijn film recensie verder!
Zeker Geen Rip-Off
Capo di Famiglia is een film waarvan je in het begin zult denken dat het waarschijnlijk een slechte rip-off is van The Godfather-trilogie. Het is erg duidelijk te zien dat deze film inspiratie heeft gehaald uit deze wereldberoemde trilogie. Toch vind ik niet dat Capo di Famiglia het verdient om een slechte rip-off genoemd te worden. Sterker genoeg deze film verdient het niet eens om slecht genoemd te worden. In mijn ogen is Capo di Famiglia een sterke film met meerdere kleine problemen.
Één van de sterkste aspecten is juist de connectie die de film heeft met zijn inspiratiebron, want hierdoor kunnen de filmmakers met de verwachtingen van de kijkers spelen. Zo krijg je bij Capo di Famiglia veel minder de consequenties van slechte daden te zien. Voor sommige kan dit teleurstellend zijn, want de meeste normale filmijkers verwachten tegenwoordig dat alles duidelijk wordt voorgeschoteld. Ik vind dit juist een dappere en bijzondere keuze die deze crew heeft gemaakt. Doordat de kijker niet duidelijk te zien krijgt wat er gebeurt, blijft er een mysterie rondhangen.
Dit mysterie zorgt ervoor dat je als kijker de acteerprestaties van hoofdrolspeler Dirk Gunther Mohr meer zal gaan waarderen. Je zult je meer geïntimideerd voelen dan als je een over-de-top marteling scène gezien zou hebben. Dit hebben we al zo vaak gezien in daadwerkelijk echte Godfather rip-off films. Dat Capo di Famiglia een andere route bewandelt applaudisseer ik daarom ook maar al te graag!
Het beste (en het slechtste) acteerwerk in Capo di Famiglia
Er wordt veel aan de fantasie van de kijker overgelaten. Het verhaal wordt niet volledig ingevuld met duidelijke hints naar wat er gaat gebeuren. Je bent als kijker echt bezig om de puzzel van dit mysterie op te lossen. Hierdoor zul je geïntrigeerd blijven kijken naar de film. Als kijker weet je net zoveel als bepaalde personages op het scherm. Hierdoor kun je je ook nog eens beter identificeren met de personages die je te zien krijgt. Het acteerwerk is over het algemeen redelijk goed. In mijn ogen deden vooral Dirk Gunther Mohr en Dirk van der Pol (als Alfred la Rosa) het erg goed.
Nu moet ik wel eerlijk zeggen dat ik wel wat moest inkomen met het acteerwerk. Als het verhaal je eenmaal heeft gepakt, zul je echter ook het acteerwerk kunnen waarderen. Helaas is dat niet het geval bij alle castleden. Zo kon ik het acteerwerk van Matthijs ten Kate (als Jimmy la Rosa) minder goed waarderen. Bij deze acteur kon je vanaf zijn lichaamshouding en gezichtsuitdrukkingen aflezen dat hij aan het acteren was. Wat redelijk zonde is, omdat je bij de rest van de cast dat minder hebt.
Tegenstrijdig Camerawerk in Capo di Famiglia
Ook de soundtrack is erg goed gecomponeerd door Joey Vriend. De soundtrack is niet zo iconisch als de soundtrack van The Godfather of andere bekende maffia-films. Toch is het even prachtig. In sommige gevallen is deze soundtrack zelfs melancholischer en mooier dan bekende maffia-films. Waar voor mij echter het grootste probleem bij Capo di Famiglia ligt is het scenario. De manier hoe deze personages praten komt voor mij niet natuurlijk, levendig en echt over. Als kijker voelde ik me vervreemd met deze wereld door de conversaties die de personages hadden.
Hierdoor werd ik vaak uit de film gehaald en dat is toch best wel redelijk zonde voor een goed geregisseerde film. Ook het camerawerk was soms wat te slapjes in elkaar gezet. Zo kijk je zeker voor een halve minuut (of zelfs langer) naar twee ruggen die op straat lopen. Dit is niet bepaald krachtig camerawerk en al helemaal niet mooie cinematografie. Dit is best bizar, want op andere momenten is het camerawerk juist weer erg sterk. Neem bijvoorbeeld meerdere momenten dat de achtergrond vervaagt terwijl de persoon op de voorgrond nog duidelijk te zien is.
Op de achtergrond zien we verschillende familieleden vervaagd staan. Dit symboliseert dat het familielid dat duidelijk op de voorgrond te zien is, zich vervreemd en gedistantieerd voelt van zijn familie. Dit is best slim bedacht en werkt goed in de uitvoering. Dat op andere momenten het camerawerk dan zo slapjes in elkaar kan zitten is dus best apart.
Conclusie
Uiteindelijk is Capo di Famiglia een sterke korte film die het misdaad- en maffia-genre op zijn eigen manier toetakelt. Ja, oké. De film haalt zeker inspiratie uit bekende misdaadfilms als The Godfather. Maar dit betekent niet direct dat de film ook slecht of niet origineel is. Sterker nog. Ik ben blij dat Capo di Famiglia zijn inspiratie uit deze bekende misdaadfilms haalt, want hierdoor heeft het zijn eigen visie op dit genre kunnen geven. Ik durf zelfs te zeggen dat dit het genre omhoog heeft gebracht door het innovatieve werk van de cast en crew. Toch is de film zeker niet perfect. Kijk maar bijvoorbeeld naar het camerawerk en het scenario.
