Na twee jaren wachten is het derde, en afsluitende, deel van de Capo di Famiglia trilogie recent in première gegaan. Capo di Famiglia III had zijn Nederlandse première op 16 juni 2022 bij bioscoop Kinepolis in Almere. De eerdere twee delen werden door filmfestivals over de hele wereld met veel lof ontvangen. Er was dus zeker wat prestatiedruk aanwezig om een mooi, en bovendien sterk, afsluitend deel te maken.
Capo di Famiglia III is een film die in het lijstje licht teleurstellende trilogie afsluiters zal vallen. Ondanks dat de film niet slecht is in zijn geheel, bevat Capo di Famiglia III overduidelijk wel problematische keuzes in zijn (over-)ambitieuze verhaal. Daarnaast zijn er ook enkele technische aspecten die minder goed, of zelfs slecht, zijn uitgevoerd. Om deze reden kun je naar Capo di Famiglia III kijken als andere licht teleurstellende trilogie afsluiters als The Godfather Part III, X-Men: Apocalypse en Star Wars: Episode IX – The Rise of Skywalker.
Over Capo di Famiglia III (2022)
Capo di Famiglia III is een korte drama speelfilm uit 2022. Het is het derde – en bovendien het afsluitende – deel uit de filmreeks. Het eerste deel (simpel getiteld: Capo di Famiglia) kwam uit in 2017. De film werd voor meerdere prijzen genomineerd, en won daarnaast ook nog eens 14 prijzen. Capo di Famiglia II kwam uit in 2020 en won zelfs 15 prijzen. Daarnaast ontving het tweede deel ook meerdere nominaties.
Capo di Famiglia III is het regiedebuut van hoofdrolspeler Dirk Gunther Mohr. Fabienne Leenart dient als coregisseur van de film. Het scenario is ook geschreven door Gunther Mohr. De cinematograaf van de film is Robert Schepers. Capo di Famiglia III is geproduceerd door Yvonne Kuijn-Gerrits, waarbij Manon Huizing, Dirk Gunther Mohr, en Chantal van Remmen als uitvoerend producent dienden. De componist van de film is Andre Schoorlemmer.
De cast van Capo di Famiglia III bestaat uit onder andere Dirk Gunther Mohr, Max Laros, Anna van Dijk, Samantha van Tetering, Marcel Romeijn, Charlie Curilan, Bert Apeldoorn, en Peter Blankenstein. Capo di Famiglia III vervolgt het verhaal van de Italiaanse familie la Rosa. Het is alweer 12 jaar geleden dat Eva, de vrouw van Vincent la Rosa, is overleden. Vincent heeft naast de zorg voor zijn zoon Daniel – een rol als peetvader erbij gekregen voor zijn nichtje Helena.
Daarnaast is hij druk geweest met het in stand houden van zijn imperium. Vincent is op dit moment een van de invloedrijkste mensen van Nederland. Hij wil zijn macht en invloed gebruiken om de politieke carrière van zijn zoon aan te sterken. De toenemende macht van Vincent lijkt niet te stoppen. Dit verandert allemaal wanneer het verleden hem, en zijn familie, begint in te halen. Tegelijkertijd krijgen Vincent en zijn familie te maken met (nieuwe) tegenstanders uit onverwachte hoeken.
Recensie
Capo di Famiglia III is een degelijke afsluiter voor de geliefde filmreeks. Regisseur en scenarioschrijver Dirk Gunther Mohr pakt groots uit met dit afsluitende deel. Zo schept hij – met hulp van coregisseur Fabienne Leenart – voor het eerst een duidelijk gevoel hoe groot het machtsbereik van de familie La Rosa wel niet is. Ondanks dat dit een groot pluspunt is, raakt de magie van de eerdere twee delen wel wat verloren. Zowel Capo di Famiglia als Capo di Famiglia II hadden verhalen die meer gedreven weer door het karakter van de personages. Capo di Famiglia III wordt meer gedreven door de acties – en bijhorende consequenties – van de personages.
Hierdoor voelt Capo di Famiglia III in zijn kern wat leger aan. De omhulling van het verhaal is groots en boeiend. Maar als je kritisch kijkt naar hoe de personages in elkaar zitten, dan zul je snel opmerken dat deze personages wat meer onderbouwd hadden mogen worden. Er zijn zeker momenten waarop Gunther Mohr en Leenart de hoofd- en bijpersonages de kans geven om zich te ontwikkelen in het verhaal. Maar over het algemeen zijn dit korte en kleine momenten, waardoor de eerdere blijvende kracht van de personages afzwakt.
Er gebeurt simpelweg te veel in het verhaal van deze film, waardoor het verhaal (en in verlening het publiek) nooit de tijd krijgt om de (nare) gebeurtenissen te verwerken. Capo di Famiglia III heeft voor zijn verhaal een te korte speeltijd. De film bevat uitstekende ideeën voor het verhaal, maar doordat de film een te korte speeltijd heeft, kunnen deze nooit krachtig onderbouwd of uitgewerkt worden.
Toch opent de film prachtig waarbij het verlies, de rouw en de vastberadenheid van het gezicht van Gunther Mohrs personage Vincent la Rosa af te lezen valt. In het verhaal, en de cast, staan opnieuw Vincent la Rosa en Dirk Gunther Mohr centraal. Gunther Mohr laat in deze derde film zien dat hij nog steeds een ondergewaardeerde Nederlandse acteur is. Gunther Mohr is een acteur die vooral de show steelt met zijn non-verbale acteerwerk. Er zijn acteurs die overtuigen met het non-verbale acteerwerk in hun ogen of lippen, maar Gunther Mohr overtuigt met het non-verbale acteerwerk in zijn wenkbrauwen.
De manier waarop de acteur zoveel weet te vertellen met zijn gezichtsuitdrukking, ligt voornamelijk aan de manier waarop hij zijn wenkbrauwen aanspant of beweegt. Toch had ik wel het gevoel dat de articulatie van enkele dialogen uit het scenario wat onhandig en onduidelijk benoemd werden door Gunther Mohr. Dit is jammer, want hierdoor zwakt zijn acteerwerk op enkele momenten wat af. Gunther Mohr is hier echter niet de enige, of de ergste, in. Peter Blankenstein acteert op een manier waarbij de focus op zijn articulatie wordt gelegd, maar juist door deze flauwe articulatie valt zijn acteerwerk tegen.
Anna van Dijk, Marcel Romeijn, en Charlie Curilan overtuigen naast Dirk Gunther Mohr het meest. Daarnaast is Romeijn simpelweg vermakelijk om te aanschouwen in het verhaal. Hij speelt op een bijzondere manier een typerende smeerlap, maar in dit geval komt zijn personage juist wel weg met zijn slechte acties. Curilan komt als een baas over, ook al is hij juist in dienst van Vincent la Rosa. Van Dijks Anna la Rosa is, naast Gunther Mohrs Vincent, het diepgaandst en emotioneel onderbouwd. Van Dijk laat dit met haar acteerwerk ook duidelijk blijken.
De grootste zwakte van Capo di Famiglia III lijkt eerst het (te) grote verhaal te zijn, maar de film stelt voornamelijk teleur met enkele technische aspecten. Gelukkig is het camerawerk Robert Schepers over het algemeen redelijk goed. Op een moment is de verkeerde persoon niet helder in beeld te zien, en dat is een duidelijke fout, maar dit komt hierna niet meer voor. Het camerawerk van Schepers is op zijn best als hij statieven gebruikt, waarbij de focus wordt gelegd op de gezichtsuitdrukkingen en lichaamstaal van de personages.
Ook componist Andre Schoorlemmer levert degelijk werk – ook al is de score wel wat vergetelijk. De technische aspecten die vooral tegen vallen zijn de montage en geluidsbewerking. Het is duidelijk op te merken wanneer er twee scènes aan elkaar geplakt zijn. De kwaliteit van audio schommelt regelmatig tussen deze scènes. Op enkele momenten begroet een personage iemand anders, wat gevolgd wordt door een verlate (gemonteerde) reactie van het andere personage. Capo di Famiglia III is een film die niet slecht is, maar de kracht van de film wordt tegengehouden door de beperkingen in het verhaal en enkele technische aspecten.
Conclusie
Capo di Famiglia III is niet geweldig goed of belabberd slecht. Dit derde deel is ambitieus en sluit het verhaal van de familia La Rosa’s degelijk af. Toch is de kans groot dat je teleurgesteld zult zijn door de film. Capo di Famiglia III is te vergelijken met hoe The Godfather Part III zijn respectievelijke filmtrilogie afsloot. Dit bedoel ik zowel positief als negatief. Capo di Famiglia III laat in zijn verhaal, net zoals bij The Godfather Part III, het hoofdpersonage botsen met de consequenties van zijn acties uit de eerdere films. Dit is best bijzonder!
Tegelijkertijd zijn zowel Capo di Famiglia III als The Godfather Part III de teleurstellendste delen uit hun trilogieën. Hierbij ligt het bij The Godfather Part III vooral aan het verhaal, waarbij het bij Capo di Famiglia III ligt aan een mix van het verhaal en enkele technische aspecten. De montage is belabberd, en op enkele momenten zelfs onprofessioneel, te noemen. Het is niet te bedenken dat ze in de montage letterlijk een opname gebruikt hebben waarbij de microfoonhengel te zien is.
Uiteindelijk zijn het vooral de acteerprestaties van de cast, en enkele mooi uitgewerkte verhaallijnen, die de film weten te redden van een eventuele ondergang. Capo di Famiglia III is hierdoor toch nog een degelijke film geworden, die het zeker waard is om te kijken, als je de eerdere twee delen gezien hebt.
