Chef is een krachtige feelgood film dat een bijzondere indruk op me heeft achter gelaten. Het verhaal van Chef is verbonden aan het vak van de creatieveling – in dit geval de chef-kok – en aan dat van de recensent. De film laat zien hoe de twee elkaar kunnen tegenwerken of juist complementeren. Ik ben zelf ook verbonden aan het vak van de creatieveling en de recensent. Hierdoor kon ik me goed inleven met het verhaal van de film, en wist regisseur Jon Favreau met Chef een blijvende indruk op me achter te laten.
Mijn film recensie voor Chef is geschreven in opdracht van Voedselpark Amsterdam, waar je later in deze recensie meer te weten over zult komen. Net zoals Voedselpark Amsterdam probeert regisseur Jon Favreau in zijn film Chef te letten op het maken van duurzame, gezonde en vooral lekkere voeding. Mijn dank aan Voedselpark Amsterdam voor de mogelijkheid tot deze samenwerking.
Over Chef (2014)
Chef is een Amerikaanse feelgood roadmovie dat geregisseerd, geschreven en geproduceerd is door Jon Favreau. Daarnaast speelt Favreau ook de hoofdrol in de film. Favreau speelt de rol van een chef-kok die na een publieke ruzie met een voedselrecensent, zijn baan verliest bij een populair restaurant in Los Angeles. Hij besluit samen met een van zijn beste vrienden en zijn jonge zoon een food truck te beginnen. Naast Favreau bestaat de cast uit Sofía Vergara, John Leguizamo, Scarlett Johansson, Oliver Platt, Bobby Cannavale, Dustin Hoffman, Emjay Anthony, Jose C. Hernandez, en Robert Downey Jr.
Favreau schreef het scenario van Chef nadat hij meerdere films met grote budgets had geregisseerd. In zijn woorden wilde hij “terug naar de basis” gaan, dus besloot hij een film over een van zijn passies – in dit geval koken – te maken. Chef Roy Choi diende als een coproducent van de film. Choi heeft zelf ook een food truck en dus overzag hij het voedsel dat klaargemaakt werd voor de film. Chef had zijn wereldpremière op 7 maart 2014 bij het South by Southwest op 7 maart 2014.
De film ging in première in Nederland op 4 september 2014. Chef werd goed ontvangen door de recensenten, die met lof spraken over de regie, de muziekkeuzes, het verhaal en het acteerwerk. Daarnaast werd Chef commercieel ook een succes. Zo bracht de film 46 miljoen Amerikaanse dollars op tegen een budget van 11 miljoen Amerikaanse dollars.
Over Voedselpark Amsterdam
Maar even tussendoor – wie of wat is Voedselpark Amsterdam? Voedselpark Amsterdam bestaat uit een groeiende groep personen en organisaties die graag een omslag in denken en handelen zien, waarbij ze stad en platteland willen verbinden. Voedselpark Amsterdam ziet een unieke kans om de Lutkemeerpolder te ontwikkelen tot een agro-ecologisch landschapspark. De Lutkemeerpolder is nog bestemd als distributieterrein, maar Voedselpark Amsterdam doet een oproep aan de gemeente om dit gebied met grote ecologische waarde te ontwikkelen tot agro-ecologisch landschapspark.
Een polder met 43 hectare vruchtbare grond – de Lutkemeerpolder is een prachtig groengebied met historische waarde, ingeklemd tussen Amsterdam Osdorp en Schiphol. Voedselpark Amsterdam vindt dat daar geen distributiecentrum gebouwd moet worden. Steeds meer mensen kiezen niet voor verdozing, maar gaan voor Voedselpark Amsterdam. Voedselpark Amsterdam wil dit groene stuk Amsterdam behouden voor de toekomstige generaties. Om er een plek van te maken waar stadsboeren eten verbouwen op de meest vruchtbare grond van Amsterdam.
Een plek waar iedereen kan recreëren en leren. Waar kennis opgedaan en uitgewisseld wordt over landbouw, duurzaamheid en biodiversiteit. En waar gewerkt wordt aan een echt groene, duurzame economie. En om te zorgen dat de gemeente van koers verandert is alle steun welkom. Ben je benieuwd geraakt naar het verhaal van Voedselpark Amsterdam of wil je zelfs meedoen aan hun plannen? Klik dan hier!
Recensie
Chef bevat een prachtig verhaal dat bestaat uit meerdere indrukwekkende lagen. Een deel van het verhaal laat het gevaar zien van het vastzitten in een creatieve sleur. Dit is niet alleen terug te zien in het verhaal van de chef-kok, maar ook in dat van de souschef en de recensent. Deze drie personages komen vast te zitten in het herhalende aspect van maken (en recenseren), waarbij ze alleen eruit kunnen ontsnappen door helemaal opnieuw te beginnen. Jon Favreau laat hiermee zien dat het terugkeren naar je creatieve oorsprong, kan zorgen voor een bijzondere artistieke groei. Het verhaal van Chef is hierin ook symbolisch verbonden aan de filmcarrière van Favreau.
Na Favreau’s veelbelovende hit Iron Man wilde Disney meer van hetzelfde krijgen voor het vervolg. Favreau moest dit voor elkaar krijgen, zodat dit vervolg goed zou verkopen aan het publiek. Ondanks dat Iron Man 2 een commercieel succes werd, waren de recensenten minder enthousiast te spreken over dit vervolg. De indruk die deze ervaring bij Favreau achterliet, is terug te zien in zijn feelgood film. In Chef krijgt de chef-kok – die trouwens briljant gespeeld wordt door Favreau – de opdracht om het populaire menu te blijven koken als de recensent langskomt. Dit zorgt ervoor dat de chef-kok een negatieve recensie krijgt, omdat de chef-kok zijn vernieuwende en artistieke flair zou zijn kwijtgeraakt.
Het is overduidelijk dat Favreau’s ervaring met de negatieve en gemixte recensies van Iron Man 2 hebben geleid tot de creatie van Chef. Als Iron Man 2 ergens goed voor is geweest, dan is het toch wel voor het ontstaan van de film Chef. De film laat zien dat de creatieveling en de recensent elkaar nodig hebben en niet per se zo veel van elkaar hoeven te verschillen. Ze streven beide naar perfectie en artistieke vernieuwingen of verbeteringen. Favreau laat met een kritische blik zien dat de recensent en creatieveling niet zonder elkaar kunnen bestaan. Ze kunnen elkaar regelmatig niet uitstaan of teleurstellen, maar zonder elkaars waardering en gedrevenheid zouden ze niet kunnen groeien.
Een ander mooi aspect aan Chef is het volwassen aspect van het verhaal. Dit is vooral terug te zien in de relatieproblemen die plaatsvinden in de film. Zo snapt de zoon van de chef-kok niet waarom zijn ouders niet meer samen thuis wonen. Ondanks dat zijn vader het meerdere malen heeft uitgelegd, wilt de zoon niets liever dan dat ze ouders weer samen gaan wonen, zodat hij weer normaal en echt contact kan hebben met zijn vader. Het kind krijgt gedurende het verhaal minder regelmatig de kans om kind te zijn, doordat zijn vader niet goed weet hoe hij een goede vader kan zijn.
Chef bevat dus een betekenisvol, symbolisch, en volwassen feelgood verhaal. Echter is dit niet het enige positieve aspect aan de film. De montage van Robert Leighton is over het algemeen ook een goed aspect, waarbij het rappe tempo, in combinatie met de juiste muziekkeuzes en sterke regie, zorgt voor een onvergetelijke ervaring. Het enige aspect aan de montage dat ik minder fijn vond was dat scènes wel abrupt kunnen overgaan op elkaar. Op het ene moment zie je iemand eten in een donker belichte kamer en het volgende moment remt een auto buiten keihard af bij een totaal andere plaats. Dit kan voor wat verwarring of enige gewenning zorgen.
Een ander minpunt aan de film is dat Sofía Vergara te weinig te doen krijgt in het verhaal. Ze speelt de ex van Favreau’s personage en de moeder van hun kind. Hierdoor zou je verwachten dat ze een belangrijke rol in het verhaal zou hebben, maar dit wordt beperkt tot het minimale. Ze acteert zeker niet slecht, maar het was fijn geweest als ze wat meer werd betrokken bij de avonturen van Favreau’s, John Leguizamo’s en Emjay Anthony’s personages.
Over deze drie heren gesproken: ze zijn als het gaat over het acteerwerk de hoogtepunten van Chef. Met hun onderlinge gekibbel, charismatische interacties en ontroerende anekdotes stelen ze de show. Favreau, Leguizamo en Anthony zijn niet weg te denken uit de film – zo bijzonder is hun impact.
Conclusie
Chef is een prachtige film die een meesterlijke kus van de chef verdient. Het scenario en de regie van Jon Favreau is bijzonder goed uitgewerkt. Daarnaast is het verhaal redelijk persoonlijk geschreven en geregisseerd, wat terug te zien is in de thema’s en symboliek die overlappen met Favreau’s eerdere filmcarrière.
Chef verteld namelijk een verhaal over de creatieveling – in dit geval de chef-kok – en de recensent. Favreau laat in zijn film zien dat ze niet met elkaar door een deur kunnen, maar dat ze ook niet zonder elkaar kunnen. Dit is een best oorspronkelijke opzet voor een feelgood film. Naast dit aspect vertelt Favreau in zijn film ook een beladen en volwassen verhaal over een vader en zoon die elkaar beter leren kennen.
Het is jammer dat de moeder – gespeeld door Sofía Vergara – een minder belangrijke rol heeft in de film. Een ander minpunt is dat de montage op onregelmatige momenten net wat te scherp is, waardoor verwarring kan ontstaan over wat er in het verhaal zojuist heeft plaatsgevonden. Voor de rest is de montage juist een sterk aspect van Chef, want het rappe tempo zorgt samen met uitstekende muziekkeuzes, prachtige cinematografie en mooi acteerwerk voor een meesterlijke feelgood film.
Van de cast stelen vooral Favreau, John Leguizamo en Emjay Anthony de show – wat grotendeels te danken is aan de interacties die ze met elkaar hebben. Chef is een film die eigenlijk iedereen wel aan te raden valt. De film valt dus niet alleen aan te raden aan de hongerige filmkijkers, maar ook aan de filmliefhebbers en recensenten van feelgood films. Chef is nu te huur en te koop op Pathé Thuis. De film is ook te streamen op Viaplay in Nederland.
