Kun je geen genoeg krijgen van de feestdagen, en heb je een lichte voorkeur voor het Sinterklaasfeest? De Club van 5 is dan een film die je gezien moet hebben. Het is een avonturenfilm met een zomers tintje, maar de film heeft een groot hart voor het goedheilig man. De Club van 5 is een mooie en gezellige Nederlandse familiefilm. De film heeft als focus de doelgroep 6 tot en met 12 jaar.
Het verhaal gaat over een charismatische groep jeugdvrienden die een groot mysterie over Sinterklaas ontdekken. Ze besluiten samen als De Club van 5 (December) het mysterie op te gaan lossen. Alleen moeten ze het nu opnemen tegen duistere krachten die proberen hun zoektocht te stoppen.
Over De Club van 5 (2021)
De Club van 5 is een prijswinnende film van regisseur Mark Weistra. Op The Hague Film Festival won de film kortgeleden de prijzen voor Beste Film en Beste Regie. Daarnaast won actrice Holly van Zoggel de prijs voor Beste Actrice voor haar rol in de Club van Vijf. Ook was de film te zien in enkele bioscopen, en werd de film genomineerd op het Noordelijk Film Festival. De cast bestaat onder andere uit Sem van Butselaar, Hubert Fermin, Holly van Zoggel, Bart Klever, July Janssen, Luca Gielissen, en Derron Lurvink.
De Vierde Wand
De Club van 5 opent met een shot vanuit de lucht. We zien de felle en grote maan. De camera lijkt in te zoomen op het huis waar een kind een sinterklaasliedje aan het zingen is. In plaats van een bijzondere camerabeweging, opent de film met rap gemonteerde beelden waarbij het gezang ook snel stopt. Dit zal voor een raar gevoel bij het publiek zorgen, want deze overgang in de film voelt niet aan als een natuurlijk proces. Bij de overgangen is te duidelijk te zien dat er sprake is van gemonteerd beeld. Hierdoor wordt je uit het verhaal van de film gehaald.
Wellicht is dit een bewuste keuze geweest van regisseur Mark Weistra, want de Club van 5 breekt als film de vierde wand op regelmatige basis. Ik spreek van de vierde wand, omdat de denkbeeldige wand tussen het publiek en het podium vaker gebroken wordt in deze film. Het beste voorbeeld hiervan zijn de scènes met de verslaggever. Hij eindigt zijn reportages met aankondigingen dat het publiek (en de filmpersonages) nu terug zullen gaan naar de film. Het breken van de vierde wand is een unieke bijdrage aan een familiefilm als de Club van 5. Hierdoor komt deze film over als de jeugdversie van een film als Ferris Bueller’s Day Off.
In zekere zin zou de Club van 5 het best met die film vergeleken kunnen worden. Bij beide films heb je sprake van drie vrienden. In beide films bestaat de vriendengroep ook uit twee jongens en een meisje. Beide films laten zien hoe ongelofelijk saai het schoolleven voor hen is, en hoe ze verlangen naar vrijheid en avontuur. Ferris Bueller’s Day Off is een echte klassieker, en ik wil ook zeker niet zeggen dat de Club van 5 gelijk staat aan deze Amerikaanse film. Toch lijkt de Club van 5 enige inspiratie gehaald te hebben uit de klassieker. Dat het Weistra gelukt is om zijn inspiratie te vertalen naar een kinderfilm is best bijzonder te noemen.
Uitdagende Familiefilm
Wat de Club van 5 nog specialer maakt, is de manier waarop het verhaal het jonge publiek zal uitdagen. In de film komen namelijk geen zwarte pieten voor. Daarnaast krijgt het jonge publiek te horen hoe hebberig en verwend ze zijn geworden. De film wilt het jonge en volwassen publiek laten nadenken over wat de echte essentie van het Sinterklaasfeest is. Want gaat het nu echt over het aanhouden van de tradities, en het krijgen van veel cadeautjes en snoepgoed?
De Club van 5 lijkt hier een standpunt in te nemen door geen zwarte pieten in de film te laten voorkomen. Hiermee lijken de cast en crew te zeggen dat het Sinterklaasfeest niet gaat om de tradities van het feest. Het gaat niet om de zwarte pieten, het snoepgoed, de cadeautjes, of Sinterklaas zelf. De film lijkt te suggereren dat het feest gaat om het samenzijn met de feestdagen en het tonen van compassie naar elkaar. Iets wat, volgens de Sinterklaas uit deze film, al voor een langere tijd minder aan het worden is.
Met deze boodschap zal er zeker een groep kijkers zijn die afhaakt, maar dit hoeft niet voor alle liefhebbers van het Sinterklaasfeest te gelden. Zo is de boodschap maar een klein onderdeel van de film, en wordt er vrij weinig op gefocust tijdens de speeltijd van de film. Dit is iets wat het verhaal wel te kort doet, maar het is wel een slimme aanpak geweest om niet een hele groep liefhebbers van het Sinterklaasfeest af te schrikken.
Acteerwerk & Score
Het acteerwerk van de cast is degelijk. Er is vooral een ster die goed weet te overtuigen in haar rol, en dat is Holly van Zoggel. Het is voor mij begrijpelijk dat ze de prijs voor beste actrice won. De rest van de cast levert zeker degelijk acteerwerk, maar helaas is er wel duidelijk te zien dat er geacteerd wordt. Dit is iets waar vooral de mannelijke kindersterren last van hebben. Toch weten de drie hoofdrolspelers duidelijk en charismatisch op elkaar in te spelen. Alleen had een wat duidelijkere regie het acteerwerk kunnen helpen, want nu voelt het regelmatig aan alsof de cast alleen het dialoog uit hun hoofd heeft geleerd. En dat alleen zorgt niet voor een goede performance.
Voor een familiefilm dat gericht is de op de jeugd, weet de film ook het volwassen publiek te vermaken. Zo zijn er een redelijk aantal gewaagde zetten gedaan door Weistra. Het feit dat hij de kinderen George A. Romero’s Night of the Living Dead laat kijken is een teken dat de regisseur een liefde heeft voor de filmgeschiedenis. Tegelijkertijd is het ook gewaagd om hier wat van af te spelen in een film dat gericht is op een jonge doelgroep. Ook zitten er enkele grappen in de film die alleen volwassenen zullen begrijpen – wat er voor zorgt dat de ouders (en andere volwassenen) zich ook kunnen vermaken met de Club van 5.
Een van de beste aspecten van de film is de score. De componist Johan van der Voet weet een heldhaftige en iconische score neer te zetten. Het is voor mij duidelijk dat zijn filmmuziek behoort tot het beste gecomponeerde werk van het Nederlandse filmlandschap. Daarom kijk ik ook enorm uit om te luisteren naar zijn opkomende (en eerdere) werken.
Conclusie
De Club van 5 is een vermakelijke familiefilm dat het best te vergelijken valt met de tienerfilm Ferris Bueller’s Day Off. Betekent dit dan ook dat deze familiefilm meer gericht is op tieners dan op ouders met (jonge) kinderen? Nee, dat is niet wat ik ermee bedoel. Ik probeer eerder te zeggen dat regisseur Mark Weistra inspiratie heeft gehaald uit het soort type film dat Ferris Bueller’s Day Off is. Hij heeft een soortgelijke film gemaakt voor een jonger (en Nederlands) publiek – met als thema: het redden van het Sinterklaasfeest.
Het is Weistra grotendeels gelukt om hierin een leuke film te maken, maar er zijn zeker wel wat problemen terug te vinden in de Club van 5. De montage is niet altijd even goed uitgevoerd, waardoor de film zijn ritme kan verliezen of je zelfs uit het verhaal kan halen. Holly van Zoggel weet een top performance neer te zetten, maar de rest van de cast is op zijn best degelijk te noemen. Toch neemt Weistra enkele gewaagde stappen.
Hij bespreekt zijn visie op het Sinterklaasfeest; geen zwarte pieten en meer een focus op het samen zijn, in plaats van op de cadeautjes en het snoepgoed. Tegelijkertijd verwijst hij ook naar volwassen horrorfilms, en laat hij volwassen grappen terugkomen in zijn film. Ook weet componist Johan van der Voet een prachtige score neer te zetten, die niet anders dan iconisch te noemen bevalt. De Club van 5 is als film zeker aan te raden. De film is nu te kijken met Pathé Thuis, T-Mobile en MeJane.
Dank voor je leuke recensie! Erg leuk om al je observaties te lezen. En als een kind uit de jaren 80 klopt je Ferris Bueller opmerking geheel en is goed gezien. (De beelden van verveelde kinderen in de klas is ook een letterlijke referentie uit Ferris). Verder zitten er ook referenties is van oa. Star Wars (Luuk en Lea), Lord of the Rings, Back to the Future, The Goonies, Big Trouble in Little China, Bassie en Adriaan en (vooral) Princess Bride.
Super bedankt voor je reactie Mark! Het is geweldig om een reactie van de regisseur van de film te krijgen! Leuk om te horen dat ik de connectie van Ferris Bueller gord door had. Toen ik laatst de score terugluisterde hoorde ik ook klanken uit Star Wars, maar dan hermaakt. Geweldig werk!
Wat een uitgebreide recensie Sebastiaan! waarvoor dank. Ik ben erg vereerd door je opmerkingen over de muziek, dat geeft mij een flinke boost in zelfvertrouwen 🙂 Het was vooral een fijne film om eens een avontuurlijke ‘klassieke’? film score te kunnen maken, dat gebeurd eigenlijk te weinig in Nederland. Ik kreeg ook erg veel felicitaties n.a.v. jouw woorden en inmiddels zijn er zelfs ruim 200 video’s op tiktok gemaakt met een stukje uit de score haha. Mocht je ooit in de buurt zijn (Utrecht) kom dan even op de koffie, kun je de studio’s en/of behind the scenes zien. Fijne dag! groetjes Johan van der Voet – Componist.
Hoi Johan,
Excuses voor mijn verlate reactie. In mijn hoofd had ik al een reactie achtergelaten. Maar wat een super leuke reactie heb je onder mijn recensie geschreven!
Uiteraard geen probleem voor de uitgebreide recensie. Ik vind dat soort recensies het leukst om te schrijven, en heb ook met veel plezier de recensie voor De Club van 5 geschreven.
Het is voor mij weer een hele eer dat de componist en de regisseur van de film, mijn recensie lezen. Ik blijf bij mijn woorden dat dit een van de beste Nederlandse gecomponeerde filmscores is. Echt top werk! Het lijkt me super om een keer langs te komen voor een kop koffie en een tour door de studio. Als ik weer eens naar Utrecht ga, dan zal ik contact met je opnemen. Fijn weekend verder gewenst!