De Patrick is een Belgische komedie-drama film uit 2019. De film is geregisseerd door Tim Mielants en bevat Kevin Janssens, Jemaine Clement, Hannah Hoekstra en Bouli Lanners in de hoofdrollen. De Patrick ging in wereldpremière op het 54e Karlovy Vary International Film Festival waar de film de prijs voor Beste Regisseur won voor Mielants. De film kreeg vijf nominaties voor de 10e Magritte Awards en won de prijs voor de Beste Vlaamse Film.
In samenwerking met Film1 recenseer ik de Vlaamse film De Patrick. Vandaag kunnen jullie mijn recensie lezen en daarna kunnen jullie direct doorgaan naar de website van Film1, want daar is deze film vanaf nu te zien!
Over De Patrick (2019)
Het hoofdpersonage Patrick wordt gespeeld door de bekende Vlaamse acteur Kevin Janssens. De film vertelt het verhaal van Patrick. Hij is een grote, vriendelijke reus, die sociaal niet erg handig is en ondanks zijn 38 jarige leeftijd nog steeds bij zijn ouders woont op een nudistencamping. Patrick’s leven neemt een absurde wending wanneer zijn vader plotseling overlijdt en er op de camping geld gestolen wordt. Patrick maakt zich echter meer druk over het kwijtraken van zijn favoriete hamer.
De Patrick staat ook wel bekend om zijn internationale filmtitel Patrick. Het is regisseur Tim Mielants gelukt om een geslaagde tragikomedie te maken dat uiteenlopende thema’s als authenticiteit, ambitie en rouw behandelt. De sfeer en setting van de locatie voegen hier veel aan toe. De film weet met een combinatie van verschillende technische aspecten (waaronder kleurgebruik en cinematografie) een depressieve en veelzeggende sfeer neer te zetten. De Patrick komt door zijn sfeer over als een (licht) absurdistische tragikomedie.
Technisch hoogstandje
Het verhaal van de film is zeker absurdistisch, want hoe absurd is het wel niet om een tragikomische moordmysterie te laten plaatsvinden op een nudistencamping? Alleen wordt het verhaal vaker realistischer dan surrealistisch weergegeven. Dit heeft met gevolg dat het absurdisme niet consistent maar apart of niet juist aanvoelt. De Patrick had bij een wat meer absurdistisch uitgewerkt verhaal, nog een stuk beter kunnen zijn. Hetzelfde kan genoemd worden over het feit als deze film meer de realistische kant op was gegaan. Wat overblijft is een mix van een film waarbij het niet genoeg realistisch of absurdistisch is.
Toch is deze film een technisch hoogstandje. Het camerawerk is sterk en wordt onder volledige stabiliteit uitgevoerd. Het is cameraman Frank van den Eeden gelukt om met zijn camerawerk de gespannen en (licht) absurdistische sfeer te versterken. Eeden weet wanneer hij de camera op een statief vast moet zetten en maakt dan ook gebruik van de pan beweging. Hierbij wordt de camera vanuit een vast standpunt alleen horizontaal bewogen. Eeden maakt veel gebruik van deze techniek en laat hiermee ons details uit deze filmwereld zien.
Deze details krijgen we als kijker soms eerder te zien dan de personages uit de film zelf. Neem bijvoorbeeld het eerste moment dat er ambulance lichten te zien zijn op de nudisten camping. Deze krijgen we met een prachtig gemonteerde camerabeweging eerder te zien dan de filmpersonages zelf. Echter krijgen de filmpersonages op sommige momenten ook eerder deze rijke details te zien. Op dat moment zien we alleen de reactie van het filmpersonage, wat vaak gevolgd wordt door een beeld waarin we het perspectief van het personage te zien krijgen. Dit ziet eruit als briljant werk en – sterker nog – dat is het ook.
De Patrick maakt niet volledig gebruik van zijn absurdisme
Echter is De Patrick als film ver weg van perfect. Het is technisch geweldig. Maar zoals ik al eerder benoemde heeft de film wat problemen met zijn verhaal. Zo wordt er nogal gebruik gemaakt van een simpel thematisch verhaal. De zoektocht naar Patrick’s verloren hamer symboliseert het gemis van zijn overleden vader. Sterker nog een van de filmpersonages geeft letterlijk aan in de film dat zijn obsessie met zijn verloren hamer gaat over het gemis van zijn overleden vader. Later wordt dit ook bevestigd bij de afsluiting van de film. Dit is ook een van de grootste punten waardoor De Patrick minder absurdistisch aanvoelt.
De film gaat niet volledig in op het idee dat Patrick gewoon op zoek is naar zijn hamer, maar slaat eerder de realistische weg in waarbij Patrick gewoon zijn overleden vader niet (ook) wil verliezen. Begrijp me niet verkeerd, dit is in de basis zeker geen slechte thematische boodschap. Maar het is te simpel. Een thematische boodschap als dit is al zo vaak gebruikt en soms zelfs nog velen malen beter ingezet. Misschien was het de bedoeling van de filmmakers om de thematische boodschap simpel en puur te houden, net zoals het hoofdpersonage Patrick zelf. Echter zorgt dit wel voor een minder innemende film.
Conclusie
De Patrick is een krachtige film die vooral uitblinkt door zijn technische aspecten en neergezette sfeer van de wereld. Ik heb ook diepe respect dat de filmmakers de keuze hebben gemaakt om de setting te laten plaatsvinden op een nudistencamping. Het feit dat ze deze keuze hebben doorgezet en de cast (grotendeels) naakt of halfnaakt hebben laten rondlopen gedurende (bijna) de hele film, is simpelweg krachtig. De sfeer is daarnaast ook erg spannend door het sterke gebruik van technische aspecten als kleurgebruik, belichting, montage en cinematografie.
Echter schiet de film vaak tekort op het vlak van zijn verhaal. Het is te simpel geschreven en weet niet zijn absurdistische of realistische aard waar te maken. Hierdoor komt de film vast te zitten tussen twee soorten subgenres waarbij het niet duidelijk is waar de filmmakers voor probeerde te gaan. Dit is erg jammer, want de film had meer baat gehad aan een duidelijkere richting. Echter voelt de film door deze (slappe) subgenre mix puur aan. De Patrick is vanaf nu te bekijken op Film1.
