Drawing Lots is een film waarin alledaagse mensen met doodnormale interacties centraal staan. Spijtig genoeg zijn dit juist de twee grootste kenmerken waardoor deze film zo teleurstelt. De personages die het filmscherm met elkaar delen zijn individueel en samen niet bijzonder genoeg. De avonturen die ze in hun kleine gemeenschap beleven zijn dan herkenbaar, maar dit maakt de film niet automatisch interessant. Tijdens het kijken van Drawing Lots verloor ik meerdere malen mijn aandacht, maar gelukkig wist de film wel me weer terug te pakken door het bijzondere geluidsgebruik en de sterke cinematografie.
Daarnaast werpt Drawing Lots een unieke blik op de dualiteit van de mensheid. Hoe voelt het om jong of oud te zijn? Wat betekent liefde tegenover lust en andersom? Dit soort vragen proberen de filmmakers te belichten – en soms te beantwoorden – met Drawing Lots. Het is jammer dat het verhaal verder niet uitdagend genoeg is, want de film bevat enkele sterke technische aspecten en unieke thematische ideeën.
Over Drawing Lots (2023)
Drawing Lots is een zwart-wit mysterie en dramafilm uit 2023. De oorspronkelijke titel van de film is Lotto. De productielanden van Drawing Lots zijn Georgië en Litouwen. De film heeft een bijzondere ontstaansgeschiedenis. De film is namelijk geregisseerd door de overleden Georgische schrijver, filmmaker en hoogleraar Zaza Khalvashi en afgemaakt met de hulp van zijn dochter Tamta Khalvashi. Drawing Lots is ook pas na de dood van Zaza Khalvashi uitgekomen. De film heeft een speeltijd van 84 minuten.
De cast van de film bestaat naast acteurs van het Batumi Theatre ook uit amateurs. Zo bestaat de cast onder andere uit Inga Jakhutashvili, Guladi Goguadze, Leila Bibineishvili, Anri Mutidze en Omar Beridze. Het verhaal van Drawing Lots biedt de filmtoeschouwers een glimp van de geheimen en dromen van de flatbewoners. Deze snelle inkijkjes leiden tot spanningen als het dagelijks leven en de neigingen van de bewoners met elkaar in botsing komen. De Khalvashi’s laten hierbij zien dat de personages een zekere verlossing vinden in het steunen van elkaar als individuen en als gemeenschap.
Over het International Film Festival Rotterdam van 2023
Drawing Lots is nu te bekijken op het International Film Festival Rotterdam van 2023. De film is te bekijken op dinsdag 31 januari 2023 vanaf 16:00 bij bioscoop KINO (zaal 4). Daarnaast kun je Drawing Lots ook nog aanschouwen op zaterdag 4 februari vanaf 19:15 bij Pathé Schouwburgplein (zaal 3). Beide voorstellingen bevatten Engelse ondertiteling. Het International Film Festival Rotterdam staat ook bekend onder zijn afkorting IFFR. Het festival is dit jaar begonnen op 25 januari 2023 en eindigt op 5 februari 2023.
Het IFFR presenteert dit jaar onder andere een programma met documentaire en fictieve verhalen waarin de sociaal-politieke ontwikkeling van India in de afgelopen 30 jaar wordt onderzocht. Hierbij wordt aandacht besteed voor het institutionele succes van rechtse hindoe-nationalistische groeperingen en de vervolging van andersdenkenden.
Recensie
Drawing Lots bevat een melancholisch verhaal. Spijtig genoeg is dit verhaal ook onregelmatig en regelrecht saai. De film bevat een verhaal waar alledaagse interacties en gebeurtenissen centraal staan. Het is niet alsof een film zo’n soort verhaal niet kan laten werken. Er zijn genoeg films waarbij we een kijkje nemen in het alledaagse leven van de filmpersonages. Enkele favorieten van mezelf zijn Quentin Tarantino’s Once Upon a Time … in Hollywood en geanimeerde (Disney) filmklassieker Bambi. Deze twee films bevatten dynamische filmwerelden met spectaculaire personages en uitdagende verhaallijnen. Drawing Lots bevat dit echter niet.
De Khalvashi’s schetsen echt een doodnormaal alledaags kustplaatje waar een flatgebouw en een binnenplaats de hoofddecoraties vormen. Het is niet dat Drawing Lots als film automatisch slecht is, want er zullen genoeg filmliefhebbers en recensenten zijn die van deze film zullen smullen. Het is eerder dat Drawing Lots niet mijn soort film is. Soortgelijke films dramatiseren de alledaagse interacties en gebeurtenissen, waardoor de personages voor onmogelijke keuzes komen te staan.
De Khalvashi’s lijken daarentegen niet de juiste toon van dramatisering te bereiken en regelmatig dit ook niet te willen. Dit zorgt ervoor dat Drawing Lots als oneven en, voor een speelfilm als dit, te experimenteel overkomt. Gelukkig zijn er ook nog aspecten in het verhaal die ik wel (enorm) kan waarderen. Een daarvan is de thematische en menselijke dualiteit die de filmmakers opzoeken in hun film. De filmmakers vertonen onder andere visuele en narratieve contrasten tussen lust en liefde, passie en obsessie, trouw en ontrouw, net als jong en oud. Deze dualiteit behoort tot het beste aspect op zowel narratief als audiovisueel vlak.
Zo komt het camerawerk van cinematograaf Giorgi Shvelidze het meest tot zijn recht als het verhaal de dualiteit van de personages opzoekt. Het beste onderdeel van de film wordt echter geleverd door geluidsontwerper Jonas Maksvytis. Zijn geluid zorgt ervoor dat de film – ondanks zijn regelmatig duffe geaardheid – echt tot leven komt. Zonder het werk van Maksyvtis zou de film simpelweg uit elkaar vallen, want geluid speelt een belangrijk onderdeel in Drawing Lots. Het geluid van de film is niet alleen een ondersteunend middel op narratief en visueel gebied, maar ook een losstaand onderdeel dat een verhaal op zich vertelt.
Conclusie
Drawing Lots is naar mijn mening een saaie zwart-wit mysterie en dramafilm. De alledaagse interacties en gebeurtenissen, die in de film centraal staan, zijn niet intrigerend of uitgenodigd genoeg om me onder de indruk te krijgen. De filmmakers hadden dit kunnen oplossen door de alledaagse gebeurtenissen wat te dramatiseren of de verhaallijnen van de diverse personages meer op elkaar in te laten spelen. Het komt allemaal te losstaand, duf en experimenteel over nu. Het helpt de film ook niet dat het acteerwerk van de cast matig is. Achteraf las ik dat er amateurs meespeelden in de cast.
De cast is zo matig dat het lastig is om te onderscheiden wie de acteurs van het Batumi Theatre en wie de amateurs zijn. Ondanks een oninteressant verhaal en minder acteerwerk, bevat het narratief wel interessante thematische dualiteit. Daarnaast zijn het camerawerk van cinematograaf Giorgi Shvelidze en het geluid van geluidsontwerper Jonas Maksyvtis twee grote pluspunten. Ik raad Drawing Lots niet aan, omdat de pluspunten niet genoeg zijn om voor 84 minuten je aandacht bij de film vast te blijven houden. Wil je de film toch zien? Drawing Lots is nu te zien bij het International Film Festival Rotterdam van 2023. Daarnaast brengt MOOOV Film Distribution de film op 2 november uit in de Nederlandse filmtheaters.
