Emilia Pérez is een ode aan de artistieke expressie van musicals. Regisseur Jacques Audiard laat het publiek zien hoe zelfs de gevaarlijkste mensen op aarde – zoals drugsbaron Manitas Del Monte – dans en zang kunnen gebruiken om hun diepste wensen aan de wereld kenbaar te maken. De spannende en excentrieke film vertoont met behulp van uitstekend gechoreografeerde dansscènes en prachtig gezongen muzieknummers de innerlijke werelden, emoties en dromen van de hoofdpersonages.
Audiard speelt in zijn film met het (audiovisuele) idee dat als (film-)personages zich niet met woorden over ernstige zaken kunnen uitdrukken dat ze beter kunnen zingen of dansen. De film behandelt een lange lijst van uiteenlopende onderwerpen. Het bespreekt onderwerpen als wedergeboorte en gender in politieke corruptie. Daarnaast komen vrouwenemancipatie en transseksualiteit ook ter sprake. Doordat het filmverhaal meerdere belangrijke onderwerpen bespreekt, komt het verhaal van Emilia Pérez op enkele momenten overvol over.
Toch worden de verschillende onderwerpen uit de film goed onderbouwd. Ondanks zijn ambitieuze en grootse aanpak lijkt Audiard niet verloren te raken wat hij wil vertellen met zijn film. De kracht van Audiards regievisie is terug te vinden in de humane aanpak van zijn filmverhaal en de bijhorende personages. De regisseur en scenarioschrijver zoekt de humaniteit in zijn filmverhaal op door de filmpersonages tegenover inhumane praktijken en situaties te zetten. Hierbij levert Audiard uiteindelijk een audiovisueel pleidooi over het belang van gelijkheid, mensenrechten en eigenwaarde.
Over Emilia Pérez (2024)
Emilia Pérez is een misdaaddrama en musicalfilm uit 2024. De film is geregisseerd door Jacques Audiard. De regisseur schreef ook het scenario van de film. Het scenario van de film is gebaseerd op Audiards gelijknamige operalibretto, dat op zijn beurt weer losjes is aangepast van Boris Razons roman Écoute uit 2018. De productielanden van de film zijn Frankrijk, de Verenigde Staten van Amerika en Mexico. Op het 77ste Filmfestival van Cannes won Emilia Pérez de juryprijs. Daarnaast kregen de vier hoofdrolspeelsters samen de prijs voor beste actrice.
De cast van de film bestaat uit (o.a.) Zoe Saldaña, Selena Gomez, Karla Sofía Gascón en Adriana Paz. De film heeft een speeltijd van 132 minuten. Het filmverhaal van Emilia Pérez volgt Rita. Rita werkt overgekwalificeerd en ondergewaardeerd bij een groot advocatenkantoor dat voornamelijk zware criminelen tot hun klantenkring mag rekenen. Ze ontvangt een mysterieus telefoontje van drugsbaron Manitas Del Monte.
Hij doet Rita een aanbod dat ze niet kan weigeren. Ze zal nooit meer hoeven te werken als ze hem helpt zijn imperium achter zich te laten. Manitas heeft namelijk een plan dat hij al jaren in het geheim aan het verfijnen is: eindelijk de vrouw worden die hij altijd al heeft willen zijn, Emilia Pérez. De dramafilm Emilia Pérez werd vertoond bij Het Nieuwe Filmfestival van 2024.
Over Het Nieuwe Filmfestival van 2024
De Nieuwe Bibliotheek van Almere presenteerde de tweede editie van Het Nieuwe Filmfestival als voorproefje op het nieuwe filmseizoen. De tweede editie van Het Nieuwe Filmfestival vond plaats van donderdag 3 oktober 2024 tot en met zondag 6 oktober 2024. Het Nieuwe Filmfestival presenteerde een uitgaansweekend lang voorpremières van prijswinnende films. Filmliefhebbers kregen de kans om als allereerste de nieuwste films te zien waar iedereen het dit najaar over zal hebben. Het Nieuwe Filmfestival was een plek waar alle filmliefhebbers hun liefde voor film kunnen beleven en delen.
Zo konden bezoekers van het Almeerse filmfestival in gesprek gaan met elkaar en andere filmliefhebbers. Daarnaast kregen ze de kans om verschillende filmmakers van prijswinnende films te ontmoeten. De bezoekers konden ook meer leren over de films door de inleidingen die gegeven worden door schrijvers en filmjournalisten. Het Nieuwe Filmfestival vond plaats in het filmhuis van De Nieuwe Bibliotheek in Almere. Het filmhuis heeft twee zalen. De Nieuwe Zaal heeft 112 stoelen en de modernste apparatuur. Het Nieuwe Podium heeft 33 stoelen. In beide zalen kunnen 4K, Dolby 7.1 en 3D-films vertoond worden.
Uniek concept
Emilia Pérez heeft een uniek concept voor een misdaaddramafilm. In dit soort films gebruiken de drugsbaronnen hun gebruikelijke handlangers, wapens en drugs om hun woede op hun vijanden los te laten en hun ware emoties te verbergen. Regisseur Jacques Audiard verandert dit vaak gebruikte concept. De regisseur en scenarioschrijver presenteert een drugsbaron die niets liever wil dan eindelijk kunnen veranderen in een vrouw. De drugsbaron wil kunnen zingen, dansen en vooral haar ware emoties en gedachten kunnen uiten.
In plaats van dat de film een drugsbaron bevat die, door het constant wegdrukken van zijn emoties, uiteindelijk ontploft, volgt het verhaal een drugsbaron die los wil breken van dit conventionele beeld dat iedereen van haar heeft. Om het hoofdpersonage te kunnen losbreken van het stereotyperende beeld van bloeddorstige en gevaarlijke drugsbaronnen, levert Audiard een filmverhaal waarin onderwerpen als identiteit, wedergeboorte en verlossing een belangrijke rol spelen. Zo komt de ware identiteit van Manitas Del Monte pas naar boven als ze herboren wordt als Emilia Pérez.
Hoofdrolspeelster Karla Sofía Gascón levert een indrukwekkende dubbele acteerprestatie. Onder leiding van Audiards duidelijke regievisie en de sterke bijdrages van de make-up afdeling, geeft de actrice een mysterieuze acteerprestatie als drugsbaron Manitas Del Monte. Toch maakt Gascón het meeste indruk als Emilia Pérez. De acteerprestaties van de actrice zijn mede magnifiek doordat de filmtoeschouwers meeleven met de wens van Manitas Del Monte en de worstelingen die de drugsbaron meemaakt als ze eindelijk een vrouw is geworden.
Audiard laat zien dat mensen die een verschrikkelijk leven hebben gehad als drugsbaron nog steeds een kans kunnen krijgen om zichzelf te verlossen. De (subtiele) transitie van Gascóns personage is impactvol doordat Emilia Pérez er alles aan doet om het onrecht en de misdaden die ze eerder als drugsbaron heeft begaan goed te maken. Ondanks dat er overeenkomsten zijn in de vurige karakters van Manitas Del Monte en Emilia Pérez, laat de ex-drugsbaron zien dat ze als Emilia Pérez een nieuw persoon met een nieuw levensdoel is: het helpen van mensen.
Actuele onderwerpen
Op deze intelligente manier brengt Audiard actuele thema’s tot het filmverhaal. Emilia Pérez maakt gebruik van haar rijkdom, connecties en macht om duizenden vermiste Mexicanen die op mysterieuze wijze zijn verdwenen terug te vinden. Hiermee start ze nadat ze zich echt bewust wordt van de schade die ze heeft aangericht tijdens haar jaren als drugsbaron. Ze besluit een non-profitorganisatie op te richten om de lichamen en graven van de vermisten Mexicanen te vinden, zodat hun families de kans kunnen krijgen om te rouwen. Audiard raakt met dit aspect van het verhaal een gevoelige en actuele snaar.
Mexico heeft te maken met veel gedwongen verdwijningen doordat het land veel corruptie en een passieve houding van de overheid bevat. Volgens het VN-verdrag tegen gedwongen verdwijningen steeg het officiële aantal Mexicaanse vermisten tussen 1 januari 1962 en 12 september 2023 zelfs tot meer dan 111.000. Aan het begin van de film laat de regisseur en scenarioschrijver zien dat corruptie diep geworteld is in het rechtensysteem van Mexico. Zo moet Zoe Saldaña’s personage, advocaat Rita, haar zaak veranderen van een crimineel vervolgen naar een crimineel verdedigen, nadat een ooggetuige niet meer kan getuigen.
In zijn film laat Audiard ook zien dat het gebrek aan gelijke rechten en kansen zorgt voor een grotere kloof tussen mannen en vrouwen. De regisseur en scenarioschrijver speelt in op dit onderwerp door van het personage Rita een overgekwalificeerde en ondergewaardeerde advocaat te maken. Ze doet al het werk voor mannen die hogerop zitten, maar minder weten en het doen voorkomen alsof ze het werk zelf hebben gedaan. Een ander actueel thema dat Audiard in zijn film aankaart, is de (innerlijke worstelingen) die transgenders meemaken.
Een belangrijk verhaallijn uit de film is dat Emilia Pérez haar ware identiteit noodgedwongen moet verbergen voor haar kinderen en (ex-)vrouw. Hiermee lijkt de regisseur en scenarioschrijver op een subtiele manier metaforisch in te spelen op transgenders die hun verlangens en ware zelf moeten verbergen. Transgenders krijgen regelmatig te maken met discriminatie, seksisme, (seksuele) intimidatie en geweld. Hierdoor is het voor hun moeilijker om hun ware zelf te accepteren of te laten zien anderen. Ze zijn bang afgewezen en niet begrepen te worden door een maatschappij die – zachtjes uitgedrukt – nog vaak kritisch en haatvol richting hun zijn.
Conclusie
Emilia Pérez is een extraordinaire film die op een creatieve manier verschillende filmgenres weet te mengen. Regisseur en scenarioschrijver Jacques Audiard weet op een indrukwekkende manier filmgenres als misdaaddrama’s te combineren met elementen van musicals. Het filmverhaal is niet alleen diepgaand, maar bevat ook actuele en belangrijke thema’s. Zo bespreekt het filmverhaal de ongelijkheid die plaatsvindt tussen mannen en vrouwen. Daarnaast laat de film zien hoe corruptie, misdaad en een passieve houding van de Mexicaanse overheid voor veel problemen zorgt.
Met het aangrijpende acteerwerk van hoofdrolspelers Zoe Saldaña en Karla Sofía Gascón weet Audiard deze onderwerpen nog sterker op beeld te zetten. Helaas gaat Emilia Pérez richting het einde van de film te snel door zijn verhaal heen. Desondanks heeft Audiard met deze musical en misdaaddramafilm een van de beste films van 2024 neergezet. Emilia Pérez werd op 17 oktober 2024 in de Nederlandse bioscopen uitgebracht door filmdistributeur Paradiso Films. Mijn dank aan De Nieuwe Bibliotheek en Het Nieuwe Filmhuis voor het vertonen van deze bijzondere en aangrijpende film bij Het Nieuwe Filmfestival van 2024.
