Everybody Hates Johan is een ontroerende, dynamische en explosieve komediefilm. Naar mijn mening kan de film ook beschreven worden als een donkere tragikomedie film dat het leven van buitenbeentjes en eenlingen eert. Als het ware is Everybody Hates Johan visuele liefdesbrief aan de vreemde eendjes die altijd blijven vechten waar ze voor staan en in geloven. De film volgt het leven van Johan – van zijn geboorte tot aan zijn dood. In een speeltijd van nog geen 95 minuten laat regisseur Hallvar Witzø de belangrijkste hoogtepunten en dieptepunten uit het leven van Johan zien. Witzø weet op deze manier een empathische verbinding te scheppen tussen de filmtoeschouwers en het hoofdpersonage.
We zien Johan opgroeien voor onze ogen, waarbij we met hem meelachen en meehuilen. Daar ligt een van de grootste krachten van de film. Everybody Hates Johan komt oprecht over als een verfilmd levensverhaal. Ondanks dat de film een redelijk korte speeltijd heeft, voelt geen enkele scène geforceerd of onnodig aan. Er kan eerder gezegd worden dat de film profijt zou hebben gehad als het bepaalde scènes wat langer uit had laten spelen. Een van de grootste krachten van de film is het verhaalverloop in zijn korte speeltijd, maar deze korte speeltijd is tegelijkertijd ook een van de minpunten van de film.
Toch blijft Everybody Hates Johan een krachtige film die het om meerdere redenen waard is te kijken in de bioscoop. Het toffe nieuws is dat de film nu te bekijken is op het Leiden International Film Festival. Everybody Hates Johan draait op het Leiden International Film Festival op donderdag 10 november om 21.30 bij de Lido (zaal 3). Verder draait de film ook op vrijdag 11 november om 13.30 bij het Kijkhuis (zaal 2). Daarnaast is de film ook te zien op zaterdag 12 november om 19.00 bij de Lido (zaal 3). Mijn dank aan het Leiden International Film Festival voor het versturen van een screener van de film.
Over Everybody Hates Johan (2022)
Everybody Hates Johan is een donkere komediefilm uit 2022. De film is geregisseerd door Hallvar Witzø. Dit is zijn eerste lange speelfilm. Het scenario van Everybody Hates Johan is geschreven door Erlend Loe. Everybody Hates Johan is een film uit Noorwegen en staat ook bekend onder zijn oorspronkelijke titel Alle hater Johan. De film heeft een speeltijd van 93 minuten. De cast van de film bestaat uit onder andere Pål Sverre Hagen, Ingrid Bolsø Berdal, Ine F. Jansen, Paul Ottar-Haga, John F. Brungot, Vee Vimolmal, Trond-Ove Skrødal, Ingunn Beate Øyen, en Hermann Sabado.
Het verhaal van Everybody Hates Johan gaat over het leven van Johan. Hij is een buitenbeetje uit een klein dorp met een voorliefde voor paarden en explosieven. Johan komt voortdurend in conflict met de landelijke gemeenschap. Sinds hij op jonge leeftijd wees is geworden, wordt Johan opgevoed door zijn oom en tante. Zijn hele leven lang worstelt hij om zijn plaats in de maatschappij te vinden en om te gaan met zijn eeuwige, onbeantwoorde liefde voor het buurmeisje – wie hij in zijn jongere jaren per ongeluk bijna opblies.
Over het Leiden International Film Festival van 2022
Het Leiden International Film Festival van 2022 vindt plaats van 3 tot en met 13 november 2022. Het filmfestival is gestart in 2006. Tegenwoordig is het een van de belangrijkste filmfestivals van Nederland met films van over de hele wereld, van filmhuis tot blockbuster films en alles daar tussenin. Al zestien jaar lang laat het Leiden International Film Festival – ook wel bekend onder zijn afkorting LIFF – een prachtige selectie van films zien. Er vinden premières van parels plaats die nu nog niemand kent. Ook zijn er indies te zien waar we het nog jaren over gaan hebben, en vertoont het filmfestival prijswinnende publiekstrekkers van grote internationale festivals.
De zeventiende editie van het Leiden International Film Festival focust op de drie pijlers waar het festival groot mee is geworden, elk met hun eigen competitie tijdens het festival. De eerste thema is Independent – wat bestaat uit onafhankelijke films en de American Indie Competition. De tweede thema is Emerging – wat bestaat uit makers van de toekomst en de First Feature Competition. De derde thema is Extraordinary – wat bestaat buitengewoon bijzondere films en de Bonkers! Competition. Wil je eerst meer informatie lezen over het LIFF? Klik dan hier.
Recensie
Everybody Hates Johan neemt ons mee op een reis door het levenspad van Johan. Hij is een buitenbeentje in zijn dorp. Al voor de dood van zijn ouders, vonden de dorpsbewoners hem apart. Maar nadat zijn ouders verongelukten, werd hij het zwarte schaap van het dorp. Regisseur Hallvar Witzø laat Johan als baby, kind, tiener, volwassene en bejaarde zien. Op deze manier weet Witzø in een korte speeltijd een (bijna) compleet portret te schetsen van de persoon die Johan daadwerkelijk is. Want is hij echt apart of raar? Ondanks zijn liefde voor explosieven, blijkt Johan een redelijk normaal persoon te zijn die simpelweg veel (ironische) pech heeft in zijn leven.
Van het feit dat zijn ouders sterven door een explosie – nadat ze zowat hun leven lang juist zelf explosieven ontmantelden en explosies veroorzaakten. Tot het feit dat het Johans eigen afgestoken explosies zijn die hem keer op keer weer in de problemen brengen. Regelmatig komt dit ook nog door de onhandige acties van andere personages. Een enkele keer komt het ook doordat een ander personage op het verkeerde moment, op de verkeerde plaats, aanwezig was. De regisseur lijkt de ironie van passies, liefhebben en het leven te willen ontleden.
Witzø laat samen met scenarist Erlend Loe zien dat het niet uitmaakt hoe goed je in je werk of passie bent, ongelukken kunnen altijd gebeuren. Daarnaast spelen beide de regisseur en scenarist ook met het gevoel wat het betekent om iemand lief te hebben. Daarbij brengen ze vragen op zoals, wat als die ander niet (meer) hetzelfde over je denkt? Of wat als de ander gemixte signalen afgeeft? Is het dan je eigen fout dat je dit dan niet doorhebt? Eigenlijk maakt Everybody Hates Johan een uitspraak waarbij er duidelijk wordt gezegd dat je altijd moet blijven vechten voor je wie bent, waar je in gelooft en van wie je houdt.
De boodschap van Everybody Hates Johan is net zo goed “geef nooit op” als “wees altijd jezelf”. Dit zijn twee mooie boodschappen die in de ontroerende en hartverwarmende donkere tragikomedie naar boven komen. Naast een sterk geregisseerde film en een goed geschreven verhaal, bevat Everybody Hates Johan ook uitstekend acteerwerk. Hierbij stelen vooral Pål Sverre Hagen en Ingrid Bolsø Berdal de show als Johan en het buurmeisje waarop hij altijd al verliefd is geweest. De acteur en actrice leveren allebei een topprestatie, waarbij enkele van de beste momenten uit de film (simpele) interacties tussen de twee zijn. De rest van de cast is ook geweldig, maar deze acteur en actrice zijn overduidelijkst de grootste sterren van de film.
Als we het hebben over technische aspecten zijn de geluidsmontage, de muzikale score en de geluidseffecten misschien wel het opvallendst. In een film waar explosieven – en in verlenging explosies – een belangrijke rol spelen, is geluid zeker een belangrijk onderdeel. De geluidsafdeling weet voor dynamisch, levendig en geloofwaardig geluid te zorgen – vooral ook bij de explosieve en luidruchtige scènes. Daarnaast is de muzikale score van componist Jørund Fluge Samuelsen simpelweg iconisch. Zijn gecomponeerde muziek is zo goed en prachtig dat het ook nog eens klinkt als een eerbetoon aan Noorse muziek.
Het werk van de componist is daarnaast zo memorabel dat de muziek bijna niet origineel overkomt. Hiermee bedoel ik dat het klinkt alsof dat deze muzikale score al vaker gebruikt is in films. Daarnaast is de muziek zo memorabel dat het je lang zult bijblijven – ook als je niet aan de film denkt. Ondanks al deze positiviteit is Everybody Hates Johan zeker niet perfect. De film heeft op narratief vlak wat problemen. Door de korte speeltijd worden bepaalde acties, motivaties en karakters niet genoeg onderbouwd of uitgediept. Hierdoor verlang je naar meer antwoorden en een langere speeltijd, om de personages en hun levens beter te begrijpen.
Conclusie
Everybody Hates Johan is een geweldige film om te aanschouwen. Grotendeels komt dit door de sterke regie van Hallvar Witzø, maar het mooi geschreven scenario van Erlend Loe mag zeker niet onderschat worden. Samen vormen Witzø en Loe de sleutel tot het succes van dit verhaal. Want het hart van Everybody Hates Johan ligt vooral bij de (activerende) boodschappen van de film. Witzø en Loe proberen hun filmtoeschouwers aan te moedigen nooit op te geven om zichzelf te zijn en te blijven vechten voor waarin ze geloven. Dit zijn thematisch mooie boodschappen en worden ook sterk geïmplementeerd in het verhaal.
Dat is te danken aan het feit dat we Johan vanaf een baby zien opgroeien tot een bejaarde, waarbij al zijn hoogtepunten en dieptepunten aan bod komen. Nu komen enkele van deze momenten helaas wel iets te kort aan bod, waardoor bepaalde acties, gebeurtenissen en personages niet genoeg onderbouwd of uitgediept overkomen. Gelukkig lukt het de filmmakers over het algemeen om met hun korte speeltijd goed om te gaan. Hierdoor komt elk moment en elke scène over als toegevoegde waarde aan de film. Geen enkel moment is bedoeld als opvulling van de tijd.
Ook het acteerwerk van de cast is uitstekend waarbij vooral de hoofdrolspeler Pål Sverre Hagen, en belangrijkste bijrolspeler Ingrid Bolsø Berdal, de show weten te stelen. Op technisch vlak is het vooral het geluid wat indruk weet achter te laten. Dit is uiteraard niet gek, want in de film komen veel luidruchtige explosies voor. Toch mogen de uitstekende geluidsmontage en geluidseffecten zeker als krachtige technische aspecten van Everybody Hates Johan genoemd worden. Hetzelfde geldt voor het werk van componist Jørund Fluge Samuelsen. De componist heeft prachtige, memorable en iconische muziek gecomponeerd. Everybody Hates Jordan is uiteindelijk dus een sterke aanrader om te gaan kijken. De film is nu te bekijken op het Leiden International Film Festival.
