SebKijk

Filmkritiek en Recensies

Movies that Matter Festival ontvangt status van Oscar-kwalificerend festival

Movies that Matter Festival ontvangt status van Oscar-kwalificerend festival

Het Movies that Matter Festival heeft de prestigieuze status van Oscar-kwalificerend festival verkregen. Hiermee is het Movies that Matter Festival in een select gezelschap van wereldwijde filmfestivals geplaatst die deze erkenning hebben ontvangen. De kwalificatie is een waardering voor de selectie van documentaires met maatschappelijke impact die door het Movies that Matter Festival worden geprogrammeerd. Daarnaast is de kwalificatie een teken van waardering voor de voortdurende bijdrage aan en betrokkenheid van het Movies that Matter Festival bij de internationale filmgemeenschap. De winnende film van de Grand Jury Documentary competitie komt nu in aanmerking voor een nominatie voor de Oscar voor beste documentaire. The Mother of All Lies van regisseur Asmae El Moudir won de Grand Jury Documentary Award op het Movies that Matter Festival van 2024.

De betekenis van regendruppels in Oppenheimer (2023) | Filmanalyse

Oppenheimer start met de intense, opbouwende, luidruchtige en prachtige filmmuziek van componist Ludwig Göransson. Hierna krijgen we het getik van regendruppels te horen die buiten op de grond vallen. Het geluid van de regendruppels is zo helder dat het bijna ongeloofwaardig klinkt. Aan de start van de film zien we Oppenheimer toekijken naar de regendruppels die vallen. Het lijkt – mede door de briljante acteerprestatie van Cillian Murphy – net alsof Oppenheimer iets ziet wat hij zelf nog niet helemaal kan plaatsen.

De ingewikkelde filmgeschiedenis van Andy Muschietti’s The Flash

De ingewikkelde filmgeschiedenis van Andy Muschietti’s The Flash

De snelste superheld aller tijden – in andere woorden The Flash – heeft in 2023 eindelijk zijn eigen speelfilm gekregen. Grappig genoeg is dit een van de laatste (grote) superhelden die voor het eerst een eigen speelfilm kreeg. Ondanks dat een film rondom The Flash nu eindelijk in de bioscopen te zien is, waren er al plannen voor een film sinds de late jaren 1980. Verschillende schrijvers en regisseurs probeerden een film van de grond te krijgen. In 2014 veranderde de aanpak doordat de film onderdeel zou worden van het DC Extended Universe. Datzelfde jaar werd hoofdrolspeler Ezra Miller nog gecast als The Flash. De acteur was voor het eerst als het personage (kort) te zien in Batman v Superman: Dawn of Justice uit 2016. Miller was de jaren daarna nog als The Flash in verschillende projecten te zien van het DC Extended Universe, waaronder zowel de bioscoopversie van Justice League als Zack Snyder’s Justice League. Warner Bros. probeerde al sinds 2014 een speelfilm rondom deze versie van The Flash te maken. Er werden verschillende regisseurs aangenomen om de film te regisseren, maar deze verlieten allemaal het filmproject onder artistieke meningsverschillen. In 2019 werden regisseur Andy Muschietti, producent Barbara Muschietti en scenarioschrijver Christina Hodson aangenomen om de film te maken. Deze namen vormden, samen met hoofdrolspeler Miller, de uiteindelijke kern tot het maken van deze speelfilm over de supersnelle held. Het is redelijk surrealistisch om te zien dat The Flash als speelfilm uitgebracht is. Hierbij heb ik het niet eens over de kwaliteit van de film, maar puur over het feit dat na zoveel jaren deze specifieke film over The Flash toch is uitgekomen. Toch is er dus voor tientallen jaren een film over deze superheld in ontwikkeling geweest. In dit artikel blik ik terug op de ingewikkelde filmgeschiedenis van Andy Muschietti’s The Flash. Welke films stonden hiervoor op de planning om gemaakt te worden? En wat is de toekomst voor deze superheld op het grote en kleinere scherm nu zijn eerste speelfilm gigantisch lijkt te floppen?

Onbegrip rondom het werk van filmrecensenten komt steeds vaker voor

De laatste paar jaren is er een opvallend patroon voorbij gekomen in mijn werk als (film-)recensent en filmjournalist. Dit patroon gaat over hoe alledaagse filmliefhebbers omgaan met het werk – en het beroep – van recensenten. Ik noem hierbij als voorbeeld filmrecensenten en filmliefhebbers, maar je kunt het woord (en medium) film omwisselen met elk andere mediavorm of kunstzinnige uiting. Wat me is opgevallen is dat filmrecensenten voor een groot deel van het alledaagse filmpubliek het nooit goed kunnen doen. Wanneer ze een film positief beoordelen, maar de film wordt negatiever ontvangen door gewone bioscoopontvangers, dan ontstaat er (bijna) altijd onbegrip rondom de beoordeling van de recensent. Want hoe kan een filmrecensent een artistieke film een vijf sterren beoordeling geven, terwijl de nieuwste superhelden film wordt afgekraakt. En ja, dit specifieke voorbeeld is een regelmatig terugkerend fenomeen. Het gebeurt andersom ook regelmatig genoeg. Het blijft echter ironisch dat alledaagse filmbezoekers de kritieken en beoordelingen van recensenten wel gebruiken als het hun uitkomt. Op het moment dat hun favoriete nieuwe blockbuster een goede (of zelfs geweldige) beoordeling krijgt, gebruiken ze vaak de argumenten en beoordelingen van de recensenten om te “bewijzen” dat de genoemde film ook een meesterwerk is. De vraag of filmrecensenten het altijd fout hebben is dus niet de juiste vraag, omdat filmrecensenten het alleen goed kunnen doen als de gewone filmkijker het met ze eens is.

Wat is film noir?

Als filmjournalist en recensent wordt er regelmatig een uitleg aan me gevraagd over bepaalde filmgenres, filmtermen en filmvormen. Mijn antwoord is dan meestal wat aan de korte kant, omdat ik meer een schrijver dan een spreker ben. Het idee om deze vragen uitgebreider te beantwoorden blijft echter al voor langere tijd in mijn gedachten hangen.

Om deze reden wil ik ook meer aandacht besteden aan (online) film- en cultuureducatie. Via informatieve Nederlandstalige artikelen wil ik jullie – de bezoekers van deze website – beter informeren over onderwerpen die gericht zijn op film- en cultuureducatie. Vandaag begin ik met een informatieve uitleg over het filmgenre film noir. Want wat is film noir eigenlijk? Dat bespreek ik in dit artikel.

Dit zijn de mooie reislocaties uit No Time To Die

James Bond-films zijn niet alleen bekend vanwege hun spannende actiescènes en bijzondere spionnen gadgets, want de filmreeks is ook bekend voor de diverse en mooie reislocaties die ze bij elke film bezoeken. De James Bond-films laten hiermee het publiek delen van de wereld zien die ze anders misschien nooit gezien hadden. De opnamelocaties van No Time To Die zetten deze gevestigde James Bond-traditie voort. Daarom wil ik vandaag stilstaan bij de mooie reislocaties uit No Time To Die. Dit doe ik via een samenwerking met Weflycheap. Mijn dank aan Weflycheap voor de mogelijkheid tot een samenwerking. Ben je benieuwd naar de mooie reislocaties uit No Time To Die? Of wil je meer te weten komen over Weflycheap? Lees dan snel dit artikel verder!

Warner Bros. Discovery bestaat officieel na fusering WarnerMedia en Discovery

Het zat er al enkele tijd aan te komen, maar Discovery en WarnerMedia zijn officieel gefuseerd tot een bedrijf onder de naam Warner Bros. Discovery. Vraag je je af waarom dit belangrijk nieuws is voor de wereldwijde media- en entertainment industrie? Dan ben je op de juiste plek, want in dit artikel wil ik jullie meer vertellen over het ontstaan van Warner Bros. Discovery. Daarnaast wil ik stilstaan bij de (positieve en negatieve) gevolgen van deze fusering.