Koning van de Zwervers is de openingsfilm van Cinekid Festival 2025

Op 24 juni 2025 heeft filmdistributeur Gusto Entertainment bekendgemaakt dat speelfilm Koning van de Zwervers het Cinekid Festival 2025 zal openen. De Nederlandse coming-of-age film is geregisseerd door Janne Schmidt. Deze filmmaker kun je kennen voor het regisseren van televisiefilm En we vliegen door de dagen (2025) en documentairefilm Born To Be An Influencer (2020). Het scenario van Koning van de Zwervers is geschreven door Eveline Hagenbeek. De film is geproduceerd door The Media Brothers in coproductie met BarraMedia en Caviar België. De cast van de film bestaat uit (o.a.) Matthijs van de Sande Bakhuyzen, Yootha Wong-Loi-Sing, Ward Kerremans, Niyara da Rocha Pereira, Frieda Barnhard en Nabil Mallat.

Tweede editie van het Bollywood Summer Filmfestival start op 11 juli 2025

Van 11 juli tot en met 13 juli 2025 staat de Indiase film opnieuw in de schijnwerpers tijdens de tweede editie van het Bollywood Summer Filmfestival. Dit jaar doen de Kinepolis-bioscopen in Almere, Dordrecht, Groningen, Haarlem, Hoofddorp, Breda, Leidschendam, Spijkenisse en Utrecht mee. Daarnaast is het Bollywood Summer Filmfestival te beleven in filmtheaters in Amsterdam, Den Haag en Eindhoven. Op de avond van 11 juli wordt de tweede editie van het Bollywood Summer Filmfestival feestelijk en officieel geopend in Kinepolis Leidschendam door Kumar Tuhin – de Indiase ambassadeur in Nederland.

Quisling – The Final Days (2024) – Filmrecensie

Quisling – The Final Days levert een aangrijpend audiovisuele karakterstudie van nederigheid en schuld. Regisseur Erik Poppe en scenarioschrijvers Anna Bache-Wiig, Siv Rajendram Eliassen en Ravn Lanesskog onderzoeken deze thema’s bij beide hoofdpersonages: Vidkun Quisling en Peder Olsen. Op de voorgrond van dit onderzoek staat een intens filmische portret van de laatste dagen (of eerder laatste maanden) van de voormalig Noorse minister-president Vidkun Quisling centraal. De focus ligt bij de audiovisuele karakterstudie en het filmisch portret vooral bij het onderlinge contact tussen Quisling en Olsen. De regisseur en scenarioschrijvers onderzoeken hoe deze twee mensen van elkaar verschillen en op welke (kleinere) gebieden ze overeenkomsten hebben. Quisling – The Final Days laat zien hoe elk mens een zondaar is, maar dat het herkennen, erkennen en omarmen van schuld zal kunnen leiden tot vergiffenis. Als het ware bepleiten de regisseur en scenarioschrijvers dat het beter is om nederig te blijven, schuld te bekennen en om vergiffenis te vragen, dan om standvastig vast te blijven klampen aan de ideologische overtuigingen dat je niets hebt gedaan om sorry voor te zijn.

Filmdistributeur MCOfilm verwerft internationale distributierechten van Bezuidenhout

Filmdistributeur MCOfilm heeft de wereldwijde distributierechten verworven van de indrukwekkende zwart-witfilm Bezuidenhout. De Nederlandse oorlogsfilm Bezuidenhout is gebaseerd op het waargebeurde verhaal van het vergissingsbombardement op de Haagse wijk Bezuidenhout op 3 maart 1945. Na een succesvolle reeks speciale filmvertoningen in diverse Nederlandse filmtheaters wordt Bezuidenhout vanaf 29 mei 2025 op een bredere schaal vertoond in bioscopen door heel Nederland. Tegelijkertijd zet MCOfilm zich in om de film ook internationaal meer onder de aandacht te brengen. De officiële lancering van de internationale campagne vindt plaats tijdens het Filmfestival van Cannes van 2025. Bezuidenhout zal daar gepresenteerd worden aan internationale inkopers, filmprogrammeurs en de pers. De directeur van MCOfilm, Rik Sindelman, was enthousiast te spreken over het verwerven van de internationale distributierechten van Bezuidenhout. Hij zei: “Deze film verdient een groter podium. De thematiek van moed, verraad en menselijke verbondenheid binnen een vergeten stukje Nederlandse geschiedenis raakt universele snaren. De film is intiem en urgent – een krachtig venster op de impact van oorlog op gewone mensen.”

Hot Milk is vanaf 17 juli 2025 in de Nederlandse bioscopen te zien

Filmdistributeur The Searchers heeft recent bekendgemaakt dat ze de Britse coming-of-age dramafilm Hot Milk op 17 juli 2025 in de Nederlandse bioscopen zullen uitbrengen. De film is geregisseerd door Rebecca Lenkiewicz en is gebaseerd op de geliefde roman van Deborah Levy. De auteur werkte ook als scenarioschrijver mee aan deze boekverfilming. In Hot Milk staat de complexe relatie tussen een jonge vrouw en haar dominante, chronisch zieke moeder centraal tijdens een broeierige reis naar de Spaanse kust.

Bezuidenhout (2025) – Filmrecensie

In de Nederlandse oorlogsfilm Bezuidenhout bouwt het filmverhaal in momentopnames van verschillende jaren op naar het vergissingsbombardement van de Haagse wijk Bezuidenhout dat plaatsvond op 3 maart 1945. Door de inzet van filmische momentopnames en een korte speeltijd komt Bezuidenhout over als een episodische film. Een nadeel van de korte speeltijd en het gefragmenteerde filmverhaal is dat Bezuidenhout snel door zijn (historische) gebeurtenissen en karakterontwikkelingen heengaat. Hierdoor gaat de film ook minder diep in op de emotionele kern van het verhaal. Toch is het episodische karakter van het filmverhaal niet alleen een nadeel. Zo is het een goed teken dat ik graag nog meer had gezien van deze filmpersonages en filmportret van het Haagse verzet in de Tweede Wereldoorlog. De episodische formule van het verhaal speelt daarnaast goed in op een van de thema’s van de film: het verleden herinneren. De Tweede Wereldoorlog is meer dan 80 jaar geleden begonnen en het lijkt erop dat steeds meer gruwelijke gebeurtenissen die in deze oorlog zijn gebeurd, worden vergeten. Door de film een episodisch narratief te geven, lukt het de filmmakers ook om het verhaal als momentopnames van vergeten of vervaagde historische herinneringen weer te geven. Bezuidenhout oogt als een film waarin het hoofdpersonage terugblikt op zijn gefragmenteerde (en deels zelf ingevulde) herinneringen aan de Tweede Wereldoorlog. Door Bezuidenhout een episodisch narratief te geven, bepleiten de filmmakers ook dat het maken van oorlogsfilm belangrijk is om de verschrikkelijke gebeurtenissen die in het verleden zijn niet te vergeten om ze zo ook niet te herhalen.

Eerste editie van Las Américas Film Festival vindt plaats in Filmhuis Den Haag

Van 3 mei tot en met 25 mei 2025 presenteert Filmhuis Den Haag samen met stichting Humans of Film een gloednieuw filmfestival genaamd Las Américas Film Festival. Filmliefhebbers kunnen een inspirerend en artistiek filmprogramma verwachten vol grensverleggende films uit Zuid-Amerika, Latijns-Amerika en de Cariben. Las Américas Film Festival is toegewijd aan filmhuisfilms en transnationale cinema. Daarnaast zet dit nieuwe filmfestival de rijkdom aan verhalen, visuele poëzie en culturele expressies van dit continent in de schijnwerpers.

All I Had Was Nothingness (2025) – Filmrecensie

Documentairefilm All I Had was Nothingness is een briljant eerbetoon aan het creatieve proces dat filmmaker en journalist Claude Lanzmann doorliep bij het maken van zijn monumentale documentairefilm Shoah (1985). Regisseur Guillaume Ribot gooit je direct de diepte in van Lanzmanns creatieve proces. Hiermee speelt Ribot in op het langdurige karakter van Lanzmanns (obsessieve) missie om zijn film Shoah te maken. De film opent in Lanzmanns auto als hij de radio aanzet waarop Beethovens Symfonie nr. 5 te horen is. Volgens Houston Symphony (en andere muziektheoretici) gaat Beethovens Symfonie nr. 5 over elke zwaarbevochten overwinning die er ooit is geweest of er ooit zal zijn. De keuze om Beethovens Symfonie nr. 5 af te spelen aan het begin van de film is een duidelijk symbool voor de intense en persoonlijke creatieve strijd die Lanzmann voert om zijn film over de Holocaust te maken. Tegelijkertijd symboliseert het gebruik van Beethovens Symfonie nr. 5 ook het creatieve proces van Ribot om het verhaal van de totstandkoming van Shoah met gearchiveerd filmmateriaal goed op beeld te zetten.

Interview | Guillaume Ribot over zijn documentairefilm All I Had Was Nothingness

In 2025 is het tachtig jaar geleden dat de Tweede Wereldoorlog tot een einde kwam. Ter gelegenheid hiervan presenteerde de Berlinale 2025 de wereldpremière van de documentairefilm All I Had Was Nothingness. De bijzondere documentairefilm is geregisseerd door de Franse filmmaker Guillaume Ribot. Op 18 februari 2025 mocht ik Ribot interviewen. In All I Had Was Nothingness levert Ribot een eerbetoon aan de meesterlijke documentairefilm Shoah (1985) van filmmaker en journalist Claude Lanzmann. In zijn documentairefilm hoopt Ribot het audiovisuele werk dat Lanzmann leverde met Shoah uit te breiden. Daarnaast hoopt Ribot dat hij met All I Had Was Nothingness een brug kan slaan tussen zijn film en Lanzmanns Shoah, zonder met Shoah te concurreren. Voor het maken van All I Had Was Nothingness maakte Ribot gebruik van Lanzmanns eigen woorden uit zijn memoires en niet eerder vertoonde fragmenten van Lanzmanns filmmateriaal. Ribot zag Shoah voor het eerst in de jaren 1990. Hij was “stomverbaasd, totaal verbijsterd door de vertelkracht, de kracht van het woord en de kracht van het kader.” De Fransman benoemde hoe het bekijken van Shoah in de bioscoop een fysieke en uitputtende ervaring is. “Het is een intellectuele test. Je huilt niet voor Shoah, maar je beleeft een ervaring,” zei hij. Ribot is nu nog steeds onder de indruk van de narratieve kracht van de film. Hierbij heeft hij aangegeven dat de filmische kwaliteit van Shoah niet alleen te danken is aan de kracht van woorden, maar ook aan die van beelden en de bijzondere cinematografen waarmee Lanzmann mee heeft samengewerkt.

Hot Milk (2025) – Filmrecensie

De manier waarop regisseur Rebecca Lenkiewicz haar speelfilm regiedebuut Hot Milk opent, is niet bepaald origineel te noemen. Zo opent de Britse coming-of-age dramafilm tijdens de filmbetiteling met het geneurie van het hoofdpersonage Sofia. Deze ooit originele en betekenisvolle toevoeging van een (vrouwelijke) hoofdpersonage die kwetsbaar neuriet door de filmbetiteling is ondertussen zo vaak gebruikt dat het al zijn originaliteit heeft verloren. Bij deze Britse film komt het zelfs over alsof dit filmelement puur is toegevoegd om voor een gehalte (filmische) herkenbaarheid te zorgen. Verder is geen enkele reden waarom het hoofdpersonage zit te neuriën door de filmbetiteling. Hot Milk mist dus niet alleen originaliteit, maar ook redenaties voor bepaalde regiekeuzes. Dit zijn dan ook de twee grootste zwaktepunten van de film. Ondanks dat Hot Milk een vrij voorspelbare film is, bevatte het filmverhaal wel de potentie om iets vernieuwends en bijzonders te vertellen. Deze potentie is vooral terug te vinden bij de verhaallijn van het belangrijkste bijpersonage Rose: de moeder van Sofia. Het zijn Lenkiewicz en scenarioschrijver Deborah Levy bijzonder goed gelukt om het onderwerp van onbekende (geestelijke en lichamelijke) ziektes te belichten. Hot Milk laat goed zien hoe onze onverwerkte trauma’s en opgekropte gevoelens ervoor kunnen zorgen dat we onverklaarbare lichamelijke klachten oplopen die in ruil weer zorgen voor andere mentale problemen. Ondanks dat Lenkiewicz en Levy falen om een origineel verhaal omtrent het hoofdpersonage te vertellen, weten ze een aangrijpend verhaalonderdeel neer te zetten waarin de vertolker van Rose, Fiona Shaw, ook nog een van haar allerbeste acteerprestaties levert.