Uýra – The Rising Forest is een indrukwekkende documentaire die niet alleen een belangrijk en representatief verhaal vertelt, maar ook nog adembenemend oogt. De documentaire bespreekt actuele onderwerpen die niet regelmatig besproken worden door de Braziliaanse bevolking. Zo spreken regisseur Juliana Curi en kunstenaar Uýra zich uit over de transfobie, racisme en klimaatproblematiek die plaatsvinden in Brazilië. Curi en Uýra gebruiken kunstzinnige beelden en uitspattingen om een zoektocht naar henzelf net zoals hun geschiedenis te starten. Hierdoor oogt Uýra – The Rising Forest ook nog eens als een prachtige artistieke documentaire. De documentaire Uýra – The Rising Forest zal dit jaar op het Humans of Film Festival het filmfestival openen. De film zal te zien zijn op 13 oktober 2022 bij zaal 1 in het Ketelhuis. De opening van de film start om 19:15.
Korte films worden regelmatig niet serieus genomen. Ze worden afgeschreven als video’s of mindere vormen van films. De korte film is niet alleen een filmgenre, maar ook een medium op zich – net zoals animatie beide is. Ondanks dat de korte film de magie van het filmmaken soms beter weet te omvatten dan langere speelfilms, wordt er nog te regelmatig op de korte film neergekeken. Gelukkig zijn er nog steeds festivals die de magie van de korte film weten te benadrukken. Een van deze festivals is het Regard International Short Film Festival in Saguenay. De 26e editie van het Regard International Short Film Festival in Saguenay kan niet worden beschreven zonder het enthousiasme van de (Canadese) gasten te vermelden. Als nieuwkomer in een voor mij onbekend land, werd ik met open armen ontvangen door alle vaste en terugkerende gasten. Ondanks dat het communiceren in twee verschillende talen – Frans en Engels – niet altijd gemakkelijk was, was het overduidelijk dat de Canadezen graag het Regard International Short Film Festival organiseren. Ze zijn trots op hun festival en dat is een geweldig gezicht om te zien.
Duty of Care is een van de vele films die dit jaar te bekijken was op het Movies that Matter Festival. De film was zowel op locatie te zien en online te bekijken. Duty of Care is geregisseerd door Nic Balthazar. Hij is een Belgische televisiemaker bij de VRT en filmregisseur. Naast dat hij Duty of Care heeft geregisseerd heeft hij ook de film geproduceerd. Sarah Tak diende ook als producent van de film. Duty of Care is een documentaire van 56 minuten waarbij we de ingetogen, maar gepassioneerde advocaat Roger Cox volgen. In Balthazars Duty of Care krijgen we een inspirerende kijk achter de schermen te zien bij de rechtszaken tegen Shell en de Nederlandse overheid om klimaatverandering aan te pakken. Advocaat Roger Cox speelde hierbij een belangrijke rol, omdat hij in twee historische zaken het voor elkaar krijgt dat catastrofale klimaatverandering illegaal verklaard kan worden. Cox zegt dat het leven van hem als jonge advocaat veranderde toen hij Al Gore’s An Inconvenient Truth zag. De advocaat zal het wellicht niet weten, maar Duty of Care zal hetzelfde effect kunnen hebben op veel kijkers.
De 51ste editie van het International Film Festival Rotterdam is al enkele dagen bezig. Freaks Out is een van de films die dit jaar te zien is op het IFFR (ook wel bekend dus als het International Film Festival Rotterdam). De Italiaanse historische fantasie dramafilm laat zien dat je fantasie-elementen kan toevoegen in een film over de Tweede Wereldoorlog. Dat doet Freaks Out op een manier dat filmliefhebbers zal doen denken aan Guillermo del Toro’s film Pan’s Labyrinth. Ondanks deze vergelijking onderscheidt Freaks Out zich door meer de focus te leggen op fantasierijke elementen. Dit betekent niet dat Freaks Out een slechte film is. Het tegenovergestelde kan zelfs over de Italiaanse film gezegd worden. Maar wat maakt deze film krachtig? Lees dat in mijn film recensie van Freaks Out.
Wat krijg je als je een familiefilm serieuze thema’s laat bespreken, en daar tegelijkertijd een mystisch wezen aan toevoegt? De Noorse familiefilm Dragon Girl uiteraard! Dragon Girl heeft een mooie boodschap over het verlangen naar, en het behoren tot, een familie. Daarnaast bespreekt de film hoe Europeanen omgaan met immigranten. Als het ware haalt Dragon Girl inspiratie uit films als E.T. the Extra-Terrestrial en Free Willy, maar voegt daar dan een actueel probleem aan toe. Ik zag Dragon Girl afgelopen oktober op de 26ste editie van het SCHLiNGEL International Filmfestival. Katarina Launings Dragon Girl werd een van mijn persoonlijke favorieten van deze editie van het festival. Daarnaast beschouw ik het ook als een van de beste moderne familiefilms uit de hele wereld, en als een van de beste films van de 26ste editie van het SCHLiNGEL International Filmfestival.
Buckley’s Chance is een Australisch en Canadese internationale coproductie film uit 2021. De film is geregisseerd door Tim Brown. Daarnaast schreef hij samen met Willem Wennekers het verhaal. De cast van de film bestaat uit Bill Nighy, Victoria Hill, Martin Sacks, Milan Burch, Julia Billington, Ben Wood, Kelton Pell en Anthony Gooley. Buckley’s Chance kreeg gemengde kritieken, evenals Nighy’s Australische accent, en de New Yorkse accenten gebruikt door Hill en Burch. Zelf zag ik Buckley’s Chance afgelopen oktober op de 26ste editie van het SCHLiNGEL International Filmfestival. De film zou uitgroeien tot een van mijn persoonlijke favorieten van deze editie van het festival, en in mijn film recensie wil ik uitleggen waarom dit het geval is.
Dit jaar is het alweer 90 jaar geleden dat de film Frankenstein uitkwam. Om deze reden heb ik mijn recensie van het Frankenstein Filmconcert een update gegeven. In 2018 bezocht ik het Imagine Film Festival in Amsterdam. Zo bezocht ik films als Tower. A Bright Day en Junk Head. Daarnaast ging ik ook naar een Masterclass van Dan Hassler-Forest over het belang van representatie in film. Ook bezocht ik een van de wonderbaarlijkste en spectaculairste filmvoorstellingen die ik tot nu toe heb meegemaakt. Hierbij heb ik het over een live filmconcert van de Frankenstein film uit 1931. Vandaag recenseer ik het Frankenstein Filmconcert uit 2018.
Na een korte pauze ga ik nu weer verder met het recenseren van de films die ik zag op de 26ste editie van het SCHLiNGEL International Filmfestival. Vandaag bespreek ik de Finse film Vinksi and the Invisibility Powder. De film is geregisseerd door Juha Wuolijoki – die ook bekend is als de CEO en oprichter van Snapper Films. Vinski and the Invisibility Powder is de eerste film die ik op mijn tweede dag als jurylid van het SCHLiNGEL International Filmfestival bekeek. De film werd door iemand uit het publiek een domme en goedkope kinderfilm genoemd. Maar is dit ook daadwerkelijk het geval?
Nederlandstalige films lijken in 2021 een obsessie met vaders te hebben. Zo zijn er dit jaar twee Nederlandstalige films uitgekomen met het woord vader in de titel. Ik heb het uiteraard over Mijn Vader is een Vliegtuig, en Mijn Vader is een Saucisse. Die laatste film is waar ik het in deze film recensie over ga hebben. Mijn Vader is een Saucisse is een familiefilm dat geregisseerd is door Anouk Fortunier. De film was ook te zien tijdens het SCHLiNGEL International Filmfestival, maar ik keek de film bij een persvoorstelling in Amsterdam. Mijn dank aan Paradiso Filmed Entertainment dat ik de persvoorstelling mocht attenderen. Mijn Vader is een Saucisse is nu ook te zien op het leukste kinderfilmfestival van Nederland. Het filmfestival dat ik bedoel, is uiteraard Cinekid. Deze editie van het filmfestival loopt nog tot en met 31 oktober 2021. Ook draait de familiefilm nu op het Filmblik Festival. Dit filmfestival eindigt op 30 oktober 2021. De Nederlandse releasedatum van de film is 28 oktober 2021. Vanaf die datum zal de film dus ook buiten de filmfestivals te zien zijn.
In 2018 bezocht ik de film Foxtrot bij het Movies that Matter Filmfestival. Na de film hield journalist Derk Walters een Q&A sessie waarbij het publiek vragen kon stellen over de film. Dat het publiek met vragen zou blijven zitten, is best begrijpelijk. Zeker bij een film als Foxtrot, waarbij het verhaal niet een gewoonlijke structuur volgt. De film is geregisseerd door Samuel Maoz en de cast bestaat uit onder andere Yonaton Shiray, Lior Askenazi en Sarah Adler. De film vertelt het verhaal van een getrouwd stel dat te horen krijgt dat hun zoon in het leger is overleden. De film ondergaat dus een pijnlijk onderwerp, maar weet Foxtrot dit onderwerp wel krachtig aan te kaarten? Deze film recensie is herschreven naar de oorspronkelijke recensie van 25 maart 2018.