SebKijk

Filmjournalist en Recensent

The Flash (2023) – Film Recensie

The Flash (2023) – Film Recensie

The Flash is een indrukwekkende, maar imperfecte superhelden film. De film is niet de beste superhelden film aller tijden geworden. Toch had de film wel de potentie om die te kunnen worden. Zo bevat de film zowel op thematisch als emotioneel vlak een van de gelaagdste verhalen van alle superhelden films. Barry Allen maakt als het hoofdpersonage sterke karakterontwikkelingen mee doordat hij echt leert omgaan met de consequenties van zijn acties. Daarnaast heeft dit hoofdpersonage duidelijke karaktermotivaties en een krachtig ontwikkeld achtergrondverhaal. The Flash werd in de marketing van de speelfilm niet weergegeven als een film dat echt ging over het personage Barry Allen (en zijn turbulente leven als The Flash). Er werd op posters, trailers en foto’s veel gebruik gemaakt van de verschijningen van Michael Keatons Batman, Sasha Calle’s Supergirl en Michael Shannons Zod. Toch is The Flash een speelfilm dat echt gaat over het titulaire personage. Barry Allen wordt niet aan de zijkant gezet om ruimte te maken voor de verhalen van Batman, Supergirl of Zod. Deze drie laatst genoemde personages zijn echt bijpersonages die als middel gebruikt worden om het verhaal van Barry Allen verder te laten ontwikkelen. Hier is direct ook een van de grote problemen uit de film terug te zien. Niet alle onderdelen uit The Flash zijn even goed uitgewerkt. Het hoofdverhaal rondom Barry Allen is ongelofelijk sterk uitgewerkt, maar de andere verhaallijnen rondom de bijpersonages missen wat diepte of subtiliteit. Bovendien lijkt de film in de derde akte van de film als een supersnelle superheld door zijn verhaal heen te gaan. The Flash was, ironisch genoeg, een betere film geweest als het op meerdere momenten de tijd had genomen om het verhaal meer uit te werken en diepgang te geven. Ik geloof oprecht dat als The Flash nog wat langer uitgesteld was geweest dat de film echt een van de beste superhelden films had kunnen zijn geworden. De filmmakers hadden namelijk dan de visuele effecten, computer gegenereerde beelden en het verhaal nog sterker kunnen uitwerken.

Guardians of the Galaxy (2014) – Film Recensie

Guardians of the Galaxy (2014) – Film Recensie

Guardians of the Galaxy is een van de beste Marvel Studios films (tot nu toe). James Gunns visionaire superhelden film is een genot om te aanschouwen. Gunn weet verschillende soorten filmgenres uitstekend te balanceren en te mixen. Guardians of the Galaxy is vooral een superhelden komediefilm, maar de film bevat ook actie, sciencefiction en drama-elementen. Toen deze film in 2014 uitkwam, noemden veel filmliefhebbers, recensenten en fans de film verfrissend en vernieuwend. Het is in 2023, bijna tien jaar later, nog steeds het geval. Guardians of the Galaxy introduceerde het filmpubliek op een spectaculaire manier aan een (bijna) onbekende groep superhelden – een groep bestaande uit zogenaamde buitenbeentjes en mislukte wezens. Deze superhelden zijn aan de start van de film eigenlijk alles behalve super te noemen, maar gaandeweg het verhaal leren ze elkaar en hunzelf steeds beter kennen. Daar ligt ook de grootste kracht van James Gunns Guardians of the Galaxy. De film bevat, net zoals zijn personages, een groot hart. Naast dat Guardians of the Galaxy verfrissend en vernieuwend is, kan de film ook losstaand goed bekeken worden. Dat is best een bijzondere prestatie, omdat de film veel belangrijke elementen uit het Marvel Cinematic Universe introduceert of uitlegt. Hierbij kun je denken aan de duidelijke en sterke introductie tot de Infinity Stones. Dit was de eerste keer dat een film uit het Marvel Cinematic Universe echt dieper inging op het verhaal achter de Infinity Stones – en zelfs een zekere paarse superschurk. Guardians of the Galaxy kan niet anders dan een meesterlijke superhelden film genoemd worden.

The Conjuring: The Devil Made Me Do It (2021) – Film Recensie

The Conjuring: The Devil Made Me Do It (2021) – Film Recensie

The Conjuring: The Devil Made Me Do It wordt door redelijk wat filmliefhebbers en recensenten beschouwd als het minste deel uit deze bovennatuurlijke horror filmtrilogie. En om heel eerlijk te zijn, ben ik het ook hiermee eens. De grootste reden dat deze film wat tegenvalt, is het feit dat James Wan de film niet heeft geregisseerd. Tijdens het kijken van de film mis je gewoon zijn excentrieke regievisie en uitzonderlijke regiestijl. Nieuwkomer Michael Chaves doet het zeker niet slecht als regisseur, maar ver boven een gemiddelde prestatie komt hij met zijn regiewerk niet echt. Gelukkig is The Conjuring: The Devil Made Me Do It niet een slechte film. De film bevat genoeg punten die je (terecht) kunt bekritiseren – het gemis van Wan en het regiewerk van Chaves zijn daar twee voorbeelden van. Toch bevat deze derde film uit The Conjuring filmreeks ook genoeg pluspunten die de film toch nog goed – of in ieder geval redelijk – maken. Zo zijn de visuele en speciale effecten weer top. De cinematografie van Michael Burgess bevat diepere lagen en weet goed de sfeer van de filmwereld weer te geven. Het zijn uiteindelijk vooral de acteerprestaties van hoofdrolspelers Patrick Wilson en Vera Farmiga die de film toch goed weten te maken. Ook mag er zeker gezegd worden dat geluidsafdeling briljant werk aflevert!

The Legend of Tarzan (2016) – Film Recensie

The Legend of Tarzan (2016) – Film Recensie

Regisseur David Yates had het in 2016 druk met het proberen nieuw leven in te blazen in welbekende franchises. Zo regisseerde hij zowel Fantastic Beasts and Where to Find Them én The Legend of Tarzan. Beide films kwamen uit in 2016 en probeerden nieuw leven te blazen in hun filmfranchises. Een daarvan was redelijk succesvol (tot de vervolgen uitkwamen), maar de andere film een stuk minder. Hierbij een hint: de succesvollere film bevat geen grootse schreeuw, waar dit personage zo om bekend staat. Zoals je misschien al hebt kunnen raden – behalve als je denkt dat Newt Scamander goed kan schreeuwen – werd The Legend of Tarzan een stuk minder succesvol dan Yates’ andere geregisseerde film uit 2016. The Legend of Tarzan is, naar mijn mening, echter een ondergewaardeerde film. De film is dan verreweg van een uitstekende film, maar goed durf ik The Legend of Tarzan wel te noemen. Dit is een vermakelijke film die vooral gewaardeerd kan worden om het feit dat het de legende van Tarzans verhalen in leven laat houden. De verhalen rondom Tarzan zijn bijna even oud als de films die er over hem zijn gemaakt. Tarzan is een van de bekendste filmpersonages en een voorloper van de moderne filmische actieheld en superheld. Het filmpersonage is dan enigszins gedateerd, maar Yates waagt een poging om het verhaal wat te moderniseren. Dit doet de regisseur door in te spelen op thema’s die andere films rondom Tarzan minder bespreken – zoals de gevaren van kolonialisme en het verschrikkelijke slavernijverleden. Yates mag dan niet honderd procent erin slagen om deze onderwerpen even goed in beeld te brengen. Maar de regisseur weet de onderwerpen wel goed genoeg (op zijn minst degelijk) in beeld te brengen. Verder biedt de film genoeg actiemomenten waarin we Tarzan en Jane, met behulp van dieren, slechteriken zien verslaan.

Halloween Ends (2022) – Film Recensie

Halloween Ends (2022) – Film Recensie

Om maar direct met de deur in huis te vallen: Halloween Ends is geen beste film. Dit afsluitende deel van David Gordon Greens Halloween trilogie is zelfs een belabberd slechte film. Heb ik me vermaakt met de film? Enigszins wel ja! Maakt dit de film direct goed? Nee, tuurlijk niet. Een film kan tegelijkertijd belabberd slecht en vermakelijk zijn. Dit lijkt voor sommige bioscoopgangers geen bekend fenomeen te zijn, maar films als The Room en nu ook Halloween Ends bewijzen het tegendeel. Halloween Ends oogt als een romantische, maar wraakzuchtige slasher en horrorfilm. Dit klinkt misschien als een aparte combinatie van filmgenres. En in dit geval is dat het ook zeker. David Gordon Green weet zijn trilogie en deze franchise helaas niet met een knal of groots spektakel te laten eindigen. In plaats daarvan heeft hij de laatste spijker in grafkist van deze franchise (zachtjes) geslagen. In ieder geval, totdat er weer een nieuwe remake of reboot komt, want laten we eerlijk zijn: die gaat er gegarandeerd komen.

Downton Abbey: A New Era (2022) – Film Recensie

Downton Abbey: A New Era (2022) – Film Recensie

Downton Abbey: A New Era is een leuke film dat niet de hoogtes van de eerste film weet te bereiken, maar wel het verhaal in nieuwe richtingen stuurt. Zo is het bijzonder om te zien hoe de filmmakers hebben gekozen om een prachtig eerbetoon aan de opkomst van de geluidsfilm in hun film te stoppen. Als een liefhebber van filmgeschiedenis en filmjournalist is dat een goede manier om me direct geïnteresseerd te krijgen in het verhaal van een film. Ondanks dat Downton Abbey: A New Era niet ongelofelijk memorabel of uniek is, weten de cast en crew van de film je wel mee te nemen naar een andere wereld. Voor een speeltijd van iets meer dan 2 uur, wisten ze me de volledige tijd van hun filmlengte geboeid te laten kijken. Wil dit zeggen dat het verhaal een van de beste aspecten van de film is? Ja, in de eerste twee aktes van de film zeker. Wanneer we bij de derde akte aankomen, raakt het plot overvol met extra verhaallijnen en personages die vechten om een zo lang mogelijke aanwezigheid op het grote scherm. Downton Abbey: A New Era begint dan niet te vervelen, maar het is wel frustrerend om te zien hoe erg de film in kwaliteit dan daalt…

Rocky (1976) – Film Recensie

Rocky (1976) – Film Recensie

Rocky is een uitstekende sportfilm dat het zware leven van een niemand – een zogenaamde loser – laat zien. Tegelijkertijd is de film ook een portret van een heldenfiguur die op blijft staan, waarbij het niet uitmaakt hoe vaak hij valt. De film speelt met thema’s rondom de Amerikaanse droom om het te maken in de sportwereld, waarbij het hoofdpersonage op een reis wordt gestuurd door de ontvangst van plotselinge roem. Rocky’s doorzettingsvermogen als personage en bokser zijn al direct vanaf de start van de film duidelijk te zien. Dit is volledig te danken aan de acteerprestatie en het scenario van Sylvester Stallone. Stallone heeft waarschijnlijk een groot deel van zichzelf in zijn filmpersonage Rocky gestopt. Dit komt doordat hij na het schrijven van het scenario, alleen de film wilde laten produceren als hij de titulaire hoofdrol kon spelen. De acteur en scenarist bleef volhouden dat dit de enige manier was om de film gemaakt te laten worden. Uiteindelijk kreeg hij ook zijn zin. Rocky is dus ook een testament aan Stallone’s doorzettingsvermogen om Rocky te verfilmen op een manier die overeen kwam met zijn passie. En dat is het meer dan waard geweest, want Rocky is een meesterwerk en een van de beste sportfilms aller tijden.

Suspiria (2018) – Film Recensie

Suspiria (2018) – Film Recensie

Suspiria (2018) is de remake van Dario Argento’s gelijknamige film uit 1977. Voor de remake lag de regie in handen van Luca Guadagnino. Dit is een regisseur die onder andere bekend is voor het regisseren van Call Me By Your Name (2017) en A Bigger Splash (2015). De film kan ook het best beschreven worden als een “Bigger Splash”. Guadagnino en scenarioschrijver David Kajganich proberen wanhopig de film overeind te houden door gebruik te maken van verschillende ideeën. Spijtig genoeg passen deze ideeën in de uitvoering totaal niet bij elkaar. Hierdoor valt de film meer als een “Bigger Splash” uit elkaar dan zijn vorige films. Suspiria (2018) is in de eerste twintig minuten al zo onduidelijk over wat het probeert te vertellen. Met het gevolg dat er een grote figuurlijke betonnen muur ontstaat tussen de film en zijn publiek. Doordat niets duidelijk is of wordt, neemt het publiek afstand tot de film. Begrijp me niet verkeerd, films horen niet alles voor te kauwen of uit te leggen, maar als een film zo erg in de basis faalt, dan ontstaat er een afstand tot de film. Een afstand waarbij het plezier bij het kijken van de film per seconde afneemt…

Armageddon Time (2022) – Film Recensie

Armageddon Time (2022) – Film Recensie

Armageddon Time is een prachtige film die meerdere gevoelige snaren bij me wist te raken. Herken ik mezelf in een verhaal waarin het jonge hoofdpersonage worstelt met de verwachtingen van zijn familie en de maatschappij? Check! En herken ik mezelf in het feit dat het hoofdpersonage al snel kunstenaar of tekenaar wilde worden op een jonge leeftijd? Dubbel check! Maar herken ik dan ook het bedrukkende gevoel van prestatiedruk dat ervoor zorgt dat je worstelt met het vinden van je plaats in je directe omgeving? Dubbel, dubbel check – of is het driedubbel check? Simpel gezegd: het is filmmaker James Gray opnieuw gelukt om een meesterlijke film te regisseren, waarin hij me als persoon en recensent persoonlijk mee weet te raken. Eerder lukte dit Gray al met de ruimtefilm Ad Astra uit 2019. Ondanks dat Armageddon Time naar mijn mening niet zo goed is als Ad Astra, is het de filmmaker toch gelukt een van de beste en ondergewaardeerde films van 2022 te maken.

Behind-the-scenes beelden van Violent Night laten zien hoe de Kerstman een actieheld werd

Behind-the-scenes beelden van Violent Night laten zien hoe de Kerstman een actieheld werd

Een van de leukste filmverrassingen van vorig jaar was volgens menig filmliefhebber Violent Night. De actiekomedie film met een kerstthema werd een degelijke box office hit. Vooral omdat Violent Night het in de bioscopen opnam tegen grotere blockbusters als Black Panther: Wakanda Forever en Avatar: The Way of Water, is dit voor een kleinere actiefilm best bijzonder! Ondanks dat de film gemixte kritieken van de recensenten ontving, bracht de film wereldwijd ruim 76 miljoen Amerikaanse dollars op. Eind januari van 2023 werd al aangekondigd dat er een vervolg zou komen op Violent Night. Terwijl we wachten op dit vervolg mag ik samen met Universal Pictures Home Entertainment en Day One MPM exclusieve behind-the-scenes – een zogenaamde featurette – plaatsen op mijn website. In deze exclusieve videoclip van Violent Night praten regisseur Tommy Wirkola en producent Kelly McCormick over hoe de Kerstman een gewelddadige actieheld werd.