Aftersun zal als film niet voor iedere filmliefhebber of alledaagse bioscoopbezoeker geschikt zijn. Dit is niet al te gek, want we leven momenteel in een filmlandschap waar blockbusters en superhelden films (nog steeds) het grote scherm overheersen. Filmliefhebbers en bioscoopbezoekers die alleen naar grote scherm gaan voor dit soort films, zullen Aftersun waarschijnlijk niet vinden. Charlotte Wells’ regiedebuut is namelijk een artistieke en onafhankelijke film die langzaam op gang komt. Aftersun wint hiermee ook het recht om de term slow-burn film toegewezen te krijgen. Net zoals andere slow-burn films, bevat Aftersun een verhaal dat op een eigen en langzame tempo verteld wordt. Hierdoor krijgen de personages, conflicten en verhaallijnen meer de tijd om ontwikkeld te worden. In het verhaal van Aftersun ligt de focus dus ook meer op humane interacties en onderlinge relaties. Daarnaast wordt er hevig gehint dat Paul Mescals personage Calum worstelt met een flinke depressie. Het verhaal van Aftersun bevat dus tegelijkertijd een verhaal dat langzaam op gang komt en zware thema’s bespreekt. Deze redenen alleen zijn al genoeg voor veel filmliefhebbers en alledaagse bioscoopbezoekers om af te haken bij het kijken (of überhaupt beginnen) aan deze film. En dat is extreem zonde! Aftersun mag dan een van de deprimerendste films zijn die ik in een lange tijd heb gezien, maar het is tegelijkertijd ook een van de beste en mooiste films.
Last Dance is een poëtische audiovisuele liefdesbrief aan het rouwproces en het loslaten van je verloren geliefde. De nieuwste film van regisseur Delphine Lehericey weet op een kalme en levensechte manier te onderzoeken hoe het is om je partner na vijftig jaar samenzijn te verliezen. Het hoofdpersonage Germain gaat hier niet mee om met een helehoop geschreeuw of onstopbare huilbuien. Hij besluit zich volledig te richten op het nakomen van een belofte, die hij samen met zijn overleden partner had gemaakt. Een belofte waarin de overgebleven partner de laatste bezigheid, de zogenaamde passie of levenswerk, van de overleden partner overneemt. Om deze belofte te eren besluit Germain zich aan te sluiten bij de dansgroep waar zijn verloren geliefde aan meedeed. Op deze manier hoopt Germain haar laatste dans in de dansvoorstelling en in het leven te kunnen eren: oftewel een dans om nooit te vergeten!
Sputum is een Nederlandse zwart-wit sciencefiction film, waar regisseur en scenarioschrijver Dan Geesin meer dan tien jaar aanwerkte. Op 24 november werd de film in de Nederlandse bioscopen uitgebracht door Herrie Film & TV en De Filmfreak. Sputum bevat krachtige technische aspecten die laten zien dat Nederland zeker in staat is om een uniek uiterlijk voor een (zwart-wit) sciencefiction film te maken. Daarnaast bevat de film ook krachtig acteerwerk van de jonge acteur Yannick Jozefzoon en de jonge actrice Jadie Olieberg. Verder weten Tine Joustra, Guido Pollemans en Sandra Mattie ook de show te stelen in Sputum. Spijtig genoeg ligt het grootste probleem van de film bij de regievisie en het scenario van Dan Geesin. De regisseur-scenarioschrijver – die bovendien ook muzikant en beeldend kunstenaar is – lijkt te verloren zijn geraakt in hoe hij zijn verhaal wilde vertellen. Sputum heeft een te simpel basisverhaal, waarbij het gaat over de klassieke (klassen-)strijd tussen goed en slecht. Voor de rest wordt komt de film juist weer pretentieus over. Dit is redelijk jammer, want met een beter verhaal (of betere regievisie) had dit een topfilm kunnen zijn geworden.
Hit the Road is een van de beste films die ik in de laatste paar jaren heb bekeken. Daarnaast behoort de film ook tot mijn lijst van de beste films aller tijden. Nog nooit heb ik zo’n prachtig filmisch portret gezien over een familie die afscheid moet nemen van een van hun familieleden. Hit the Road is de film die het best weergeeft hoe het lege nest syndroom voor ouders aan kan voelen. Het lege nest syndroom ontstaat wanneer kinderen, jongeren of jongvolwassen mensen het huis – of in dit geval leven – van hun ouders verlaten. Hit the Road weet naast het lege nest syndroom aan te kaarten, ook op het onderbewustzijn van de toeschouwers te spelen, waarbij het informeert en activeert om na te denken over de toestand in Iran. Hit the Road mag dan op enkele momenten langdradig of langzaam overkomen, maar dit is onderdeel van de charme van de Iraanse film. Al jaren wacht ik op een roadtrip film dat meer een tragikomedie is, dan (alleen) een feel-good film. Het speelfilmdebuut van Panah Panahi weet dat zeker te bereiken. Sterker nog – Hit the Road blinkt uit als een tragikomedie met een gouden hart.
Ninjababy bevat een van de interessantste filmtitels van de afgelopen jaren. Gaat de film over een baby dat een ninja is? Nee, dat dan weer niet. Maar Ninjababy is wel een meesterlijke tragikomedie dat onderwerpen als abortus, onverwachtse ouderschap en carrière ambities bespreekt. Ninjababy is een actuele film geworden, omdat we ons in een tijd bevinden dat vrouwen in grote delen van de wereld nog steeds niet (volledig) baas in eigen buik zijn. Regisseur Yngvild Sve Flikke bespreekt dit taboe en laat daarbij het standpunt van onverwachts zwanger geworden jongvolwassen vrouw zien. Ninjababy kan niet anders omschreven worden als een rauw en realistisch portret dat ik, als man nooit 100% zal kunnen omvatten. Toch ben ik enorm onder de indruk van deze informatieve en aangrijpende film.
Hoe goed kan een lange speelfilm debuut zijn? Regisseur Laura Wandel laat met haar lange speelfilmdebuut Un Monde zien dat het best goed kan zijn. Haar debuut Un Monde ging op 8 juli 2021 in première op het filmfestival van Cannes. Het deed mee in de ‘Un certain regard’-sectie. De film won op dit filmfestival de FIPRESCI prijs, wat de prijs van de internationale filmkritiek is. Ook won Un Monde op het BFI London Film Festival 2021 de Sutherland Trophy voor beste debuutfilm. Dat Un Monde met ongelofelijk veel positieve kritieken en lof werd ontvangen, is dus nog zachtjes uitgedrukt. Maar wat maakt deze debuutfilm zo krachtig? En is Un Monde een film zonder gebreken?
Berg geeft voor mij nieuw leven aan het genre van de documentairefilms. Joke Olthaar weet met haar lange speelfilm debuut (mijn) interesse te wekken voor dit soort experimentele documentaire films. Berg is al sinds 18 november 2021 te zien in de Nederlandse bioscopen en op het Video on Demand platform Picl. De film is geproduceerd door SeriousFilm en speelt zich af in de bergen van Slovenië. Regisseur Joke Olthaar neemt met haar documentaire de natuur op grandioze manier op. Het verhaal van de film laat een tocht op grote hoogte zien door de ogen van drie mysterieus verbonden wandelaars. Na hun toevallige ontmoeting volgen we hen op hun persoonlijke odyssee. Echter lijkt het bij het eindresultaat meer te gaan om de ervaring van de kijker in relatie tot de opgenomen spectaculaire natuurbeelden.
Lapsis is een sciencefiction-comedy film uit 2020. De film is het narratieve debuut van documentairemaker Noah Hutton. Hij heeft deze film geregisseerd en geschreven. Voor Lapsis werd Noah Hutton genomineerd voor de Independent Spirit Award 2021 voor Best Screenplay. De film ging in première op bij het South by Southwest Filmfestival. Op 12 augustus 2021 heeft De Filmfreak Lapsis in de Nederlandse bioscopen uitgebracht. Noah Hutton is trouwens de zoon van voor een Oscar genomineerde Debra Winger en winnaar Timothy Hutton. Ben je benieuwd of deze grappige (maar duistere) sciencefiction drama het kijken waard is? Lees dan snel mijn film recensie verder!
Vanaf 1 juli presenteert Pepr een filmprogramma met twee films ter herdenking van de slavernij en ter ere van Keti Koti. De films Daughters of the Dust en Faja Lobbi zullen in enkele filmtheaters en verder exclusief online te zien zijn bij Pepr. Filmtheaters ’t Hoogt in Utrecht, het Ketelhuis, Rialto en Filmhuis Den Haag bieden de films ook op het grote doek aan. In dit artikel lees je wat je moeten weten over dit filmprogramma en het online filmplatform Pepr.
Pepr heeft drie korte films van afgestudeerd filmtalent en makers die al wat langer meedraaien in het vak, gebundeld in één programma. Deze drie korte films zijn onder de naam Pepr Shorts nu exclusief online te zien bij Pepr voor…