Godzilla (2014) is een film waarbij mijn gevoel over de film per kijkbeurt is veranderd. Hierbij is het wel het geval dat mijn gevoel tot de film altijd positief is geweest. Het verschil is gericht op hoe positief ik te spreken ben over de film. Recent keek ik de horror, actie, sciencefiction en monsterfilm opnieuw. Boven al mijn verwachtingen in, genoot ik dit keer het meest van deze spectaculaire blockbuster film. De film weet een van de beste moderne monsterfilms neer te zetten. Dit komt – gek genoeg – doordat de focus niet ligt op het monster of de actie, maar eerder op de personages en het verhaal.
De personages en het verhaal worden niet gebruikt om het bestaan van de monsters te beredeneren. In plaats daarvan worden de monsters (waaronder Godzilla) gebruikt om het verhaal op gang te brengen en de karakters van de personages te ontwikkelen. Naast een redelijk sterk verhaal en fijn acteerwerk, krijgen we ook net genoeg te zien hoe het beruchte monster Godzilla het opneemt tegen de kwaadaardige wezens die het voortbestaan van de mensheid bedreigen. Op 26 mei 2021 brachten Warner Home Video en Day One MPM de film uit op 4K UHD. Nogmaals mijn dank aan Warner Home Video & Day One MPM voor de samenwerking en het versturen van een recensie-exemplaar.
Over Godzilla (2014)
Godzilla is een Amerikaanse actie sciencefiction film uit 2014. Het is de eerste film uit de MonsterVerse franchise van Warner Bros. en Legendary Pictures. De film is geregisseerd door Gareth Edwards. Godzilla (2014) is een remake van de oorspronkelijke film uit 1954. Het is de tweede Godzilla film die geheel door een Amerikaanse studio is geproduceerd. De eerste film was Godzilla uit 1998. Deze tweede Amerikaanse Godzilla film staat los van de film uit 1998. Het is dus geen vervolg of prequel.
Maar hoe is deze tweede Amerikaanse Godzilla film tot stand gekomen? In 2003 had TriStar Pictures de filmrechten op de (Amerikaanse) Godzilla filmreeks laten verlopen zonder eerder geplande vervolgen te maken. In augustus 2004 kreeg Yoshimitsu Banno (regisseur van de film Godzilla vs. Hedorah) de rechten van Toho om een 3D-film te maken getiteld Godzilla 3D to the Max. Dit project kwam echter niet van de grond. In 2008 werd daarom Legendary Pictures benaderd om te helpen met het financieren van de film. In 2009 kreeg het project van Legendary Pictures groen licht. Op 29 maart 2010 kondigde ook Toho aan dat de deal met Legendary Pictures rond was.
Vanaf het begin beloofde Legendary Pictures met deze nieuwe film meer trouw te blijven aan de Japanse reeks dan de vorige Amerikaanse productie. In oktober 2010 werd het eerste script voor de film geschreven door David Callaham. Hij deed hiervoor onder andere onderzoek naar de geschiedenis van Godzilla, natuurlijke rampen en dierendocumentaires. Na Callaham werkten nog vier andere schrijvers aan het script. Het script werd ook nog voorgelegd aan de US Army voor meer accuraatheid. Voor Godzilla’s brul stelde Toho de originele geluidsopnames uit hun films beschikbaar. Erik Aadahl ging hiermee aan de slag en ontwikkelde voor Godzilla een nieuwe brul.
De filmmuziek werd gecomponeerd door Alexandre Desplat. Godzilla beleefde zijn wereldpremière op 8 mei 2014 in het Dolby Theatre in Los Angeles. De recensies voor Godzilla (2014) waren over het algemeen positief, maar er waren echter ook enkele recensenten die de film minder goed vonden. Onder andere Godzilla’s ontwerp en de visuele effecten werden geprezen. Maar waar gaat deze film eigenlijk over? In dit spectaculaire avontuur neemt het bekende monster Godzilla het op tegen kwaadaardige wezens die ons bestaan bedreigen.
Recensie
Het rijke uiterlijk van de film en de gedetailleerde aard van deze filmwereld zijn enkele van de beste punten uit de film. Het komt oprecht over dat de filmmakers met deze nieuwe Amerikaanse Godzilla film meer trouw wilde blijven aan de Japanse reeks. Zo is het uiterlijk van Godzilla duidelijk gebaseerd op eerdere ontwerpen van vorige Japanse Godzilla films, maar tegelijkertijd weet Gareth Edwards met zijn team misschien wel het beste ontwerp ooit voor dit grootse monster neer te zetten. Het is duidelijk te zien dat er voor het ontwerp van Godzilla naar alle voorgaande versies van het monster is gekeken.
Een ander mooi voorbeeld van de gedetailleerde aard van Godzilla (2014) is terug te vinden in de kleine momenten uit de film. Als je niet oplet zijn deze kleine momenten zo voorbij. Een perfect voorbeeld hiervan is de introductie van Ken Watanabe’s personage Dr. Ishirō Serizawa. We zien hem kijken naar zijn zakhorloge en het daarna vasthouden in een stevige grip. Als kijker valt een klein moment zoals dit misschien niet zo snel op. Deze korte gebeurtenis van een paar seconden is toch van belang voor de film, want later praat Dr. Ishirō Serizawa over de geschiedenis van dit zakhorloge.
Dit staat weer symbool voor een van de belangrijkste thema’s van de film. Namelijk dat niet alles op te lossen is met grote bombardementen. Een ander klein maar leuk moment is dat we een poster te zien krijgen van een monster dat lijkt op Godzilla. Dit krijgen we te zien in de kamer van de jonge Ford. Deze poster voorspelt onbedoeld de komst van de monsters. Een ander aspect dat ik erg kan waarderen aan Godzilla (2014) is het menselijke aspect van de monsterfilm. Voordat de spreuk “Whatever it Takes” veel voorkwam in de film Avengers: Endgame, werd het regelmatig gebruikt in deze film.
De spreuk komt meerdere malen voor en wordt onder andere uitgesproken door Bryan Cranston’s Joe en Aaron Taylor-Johnson’s Ford. Deze spreuk symboliseert de filosofie dat familie het belangrijkste aspect in hun leven is. Daarnaast is het een duidelijk thema voor Godzilla (2014), omdat meerdere familieleden in gevaar komen door de gruwelijke monsters uit deze film. De film heeft als boodschap dat familie altijd beschermd moet worden tegen gevaren. Het is niet lastig om empathisch mee te leven met de familie uit deze monsterfilm. Dit komt voornamelijk doordat de familie redelijk onderbouwd worden in hun motivaties en karakters is geschreven. De thematiek voor goede personages is dus zeker aanwezig.
Op enkele momenten maken regisseur Gareth Edwards en de scenaristen keuzes in het verhaal die voorspelbaar zijn, maar dit neemt niet weg dat de basis van het verhaal krachtig is. Ook het acteerwerk is redelijk sterk. Hierbij stelen vooral Ken Watanabe en Bryan Cranston de show, maar ook het acteerwerk van Aaron Taylor-Johnson en Elizabeth Olsen mag gewaardeerd worden. Een ander indrukwekkend aspect van deze film is het geluid. Hierbij heb ik het niet alleen over de soundtrack of de sound design, maar meer over het geluid in het algemeen.
De filmmuziek die gecomponeerd is door Alexandre Desplat behoort tot een van mijn favoriete ondergewaardeerde filmsoundtracks. Het is uniek en imponerend. Het is groots, gruwelijk, maar tegelijkertijd ook emotioneel beladen. Ook het geluid dat de monsters maken is erg goed en geloofwaardig gemaakt. Door het sound design werd ik als kijker helemaal betrokken bij de film. Daarnaast begon ik te geloven dat de monsters echt deze geluiden zouden kunnen maken. Toch heeft Godzilla (2014) ook zo zijn problemen. Zo hadden sommige personages net zo goed uit het verhaal gelaten kunnen worden.
Een perfect voorbeeld hiervan is het personage van Sally Hawkins. Ze speelt eigenlijk niets meer dan de sidekick van Dr. Ishirō Serizawa. Als kijker zul je verder niets meer te weten komen over haar personage. Daarnaast is het ook spijtig dat sommige belangrijke personages (zoals Bryan Cranston’s Joe) maar weinig te zien zijn in de film. Ook leunt deze monsterfilm veel op het menselijke aspect van het verhaal. Hierdoor zullen monsterliefhebbers teleurgesteld achter kunnen blijven, want van de monsters (waaronder Godzilla) krijg je niet veel te zien.
Als we Godzilla goed te zien krijgen zijn de gruwelijke monster filmscènes wel weer geweldig. Maar helaas komen er niet veel van dit soort scènes voor in de film. Ook de belichting is een minder punt aan de film. Vooral richting het einde van Godzilla (2014) is de film te duister belicht. Hierdoor zul je soms moeite hebben met zien wat er in de film gebeurt. Dit is uiteraard jammer.
Conclusie
Uiteindelijk blijf ik toch zeker een fan te noemen van Godzilla (2014). De wereld voelt rijk en gedetailleerd aan. Daarnaast is het uiterlijk van de monsters goed gevisualiseerd door de speciale effecten. De geluidsbewerking (van onder andere de monsters) is ook spectaculair. Het acteerwerk is krachtig, maar sommige castleden zoals Sally Hawkins krijgen maar weinig te doen. Ook hadden dit soort bijpersonages wat meer diepgang of interessante karakteristieke aspecten mogen krijgen.
Gelukkig voelen de rest van de personages minder eendimensionaal aan. Daarnaast blijft het acteerwerk zeker overtuigend en sterk. Ken Watanabe, Bryan Cranston, Aaron Taylor-Johnson en Elizabeth Olsen leveren acteerprestaties die tot de hoogtepunten van hun acteercarrière behoren. Ondanks dat we monsters minder te zien krijgen, is Godzilla (2014) een geslaagde monsterfilm. Er kan zelfs gezegd worden dat de kortere aanwezigheid van Godzilla en de andere monsters juist de reden is dat Godzilla (2014) zo’n sterke monsterfilm is geworden.
De focus wordt nu gelegd op het menselijke aspect van monsterfilms, waardoor het verhaal en een groot deel van het personages beter uitgewerkt zijn. Daarnaast kijken we hierdoor meer uit naar de gruwelijke monster filmscènes, die bovendien ook geweldig zijn. Ben je echter op zoek naar een film waar Godzilla bijna de gehele speeltijd worstelt met andere monsters, dan is Godzilla (2014) waarschijnlijk niet een film die je aan te raden valt. Maar als je fan bent van monsters met een sterk verhaal, unieke personages en krachtig uitgewerkte thema’s, dan valt deze film je zeker aan te raden.
Daarnaast is Godzilla (2014) misschien wel het hoogtepunt van de MonsterVerse tot nu toe – al komt Godzilla vs. Kong ook in de buurt van deze titel. Godzilla (2014) is nu te koop op 4K UHD op onder andere Bol.com. Daarnaast is de film te streamen op HBO Max in Nederland.
