Het Leven op Aarde is een Nederlandse korte drama-film. De film kwam uit in 2019. Het Leven op Aarde is geregisseerd en geschreven door Stijn van Gorkum. De cast bestaat uit Anita Hilman, Dirk Gunther Mohr en Anna van Dijk. De naam Dirk Gunther Mohr kennen jullie misschien nog uit mijn recensies van de films Capo di Famiglia en Capo di Famiglia II. Anna van Dijk speelde ook in Capo di Famiglia II. Het Leven op Aarde is (naar mijn weten) een vrij onbekende Nederlandse korte film. Op IMDb heeft het maar 15 beoordelingen en op Youtube heeft de film maar rond de 400 weergaven.
Dit is uiterst zonde, want tot op heden is het Leven op Aarde één van de meest creatieve korte films die ik ooit heb gezien. De film is simpelweg geniaal en in deze recensie wil ik jullie graag vertellen waarom ik dit denk.
Synopsis Het Leven op Aarde
Het Leven op Aarde vertelt het verhaal van een ongezonde familie relatie tussen een vrouw, haar man en haar schoonmoeder. Deze relatie staat op het punt uit de hand te lopen. Als kijker krijgen wij dit proces te zien. Het verhaal van de film is in de basis erg simplistisch. Door de uitvoering van dit ongecompliceerde verhaal zul je echter snel enthousiast raken over deze Nederlandse korte film. De film vertelt zijn verhaal op een symbolische en thematische manier. Dit wordt toegepast door ingrijpende cameratechnieken, maar ook door het gebruik van donker en licht. Zo begint de openingsscène al super fascinerend.
Symboliek in Het Leven op Aarde
Uit een kikkerperspectief kijken wij naar de personages van Anita Hilman en Dirk Gunther Mohr. Dit symboliseert de relatie die deze personages met elkaar hebben en hoe het publiek daar tegen over staat. Anita Hilman speelt de moeder van Dirk Gunther Mohr’s personage en ziet haarzelf als de baas in het huis. Vandaar dat je ook te zien krijgt hoe haar personage neerkijkt op het publiek. Ze commandeert haar eigen zoon de gehele film door. Dus waarom zou ze zich tegenover andere mensen ook niet zo gedragen? We krijgen als eerst Dirk Gunther Mohr’s personage te zien vanuit dit kikkerperspectief en dit symboliseert dat hij altijd als eerst moet doen wat zijn moeder wilt dat hij moet doen.
Dit is niet het enige interessante camerawerk dat ontwikkelt wordt in deze fantasierijke korte film. Ook het gebruik van de televisie in de film is schitterend. Zo kijken de personages tijdens het avondeten naar een televisieprogramma over dieren. In dit programma over dieren wordt er gepraat over de relatie tussen een moeder gnoe en haar baby. Er wordt verteld over hoe de baby-gnoe moet leren nooit zijn moeder te verlaten. Dit symboliseert overduidelijk de relatie die de (menselijke) moeder en zoon met elkaar hebben in deze film. De moeder verplicht haar zoon om alles voor haar te doen, zodat hij haar nooit zou verlaten. Maar het écht spectaculaire moet nog komen…
Intiem en Absurdistisch Portret
Er wordt namelijk gebruik gemaakt van een techniek waarbij wij als kijker door de televisie toekijken naar dit gezin. Hierdoor wordt er een verband gelegd tussen het televisieprogramma dat zij kijken en de film die wij kijken. De personages op het scherm zijn zowel degene die kijken, als degene die bekeken worden. Dit is uiterst speciaal om uitgewerkt te zien in een korte film van minder dan 8 minuten. Met Het Leven op Aarde hebben de cast en crew laten zien dat korte films erg aangrijpend en groots kunnen zijn. Het acteerwerk van de drie castleden is daarnaast ook zeer goed. Dit komt voornamelijk doordat elk personage goed gecast is, waardoor ze goed op elkaar kunnen inspelen. Mijn persoonlijke favoriet van deze cast was toch wel Anna van Dijk en dit komt grotendeels door het niet-verbale acteerwerk.
Bij deze film wordt er over het algemeen niet veel in dialoog gesproken. Toch voelt de film aan als een intiem en absurdistisch portret van een alledaags gezin met problematische machtsverhoudingen. Als ik een klein minpunt moet opnoemen dan is het toch wel dat het einde van de film nogal voorspelbaar is. Ik had eigenlijk direct door waar de film naar toe zou werken. De resolutie van de film is ook zeker niet erg origineel, maar toch weet de film zijn einde uniek weer te geven. Opnieuw wordt er gebruik gemaakt van sterke symboliek. In dit geval komt dit door het gebruik van licht. De gehele korte film zijn de gordijnen dicht geweest in de kamer, maar op het einde worden deze opengedaan. Dit kan symboliseren dat er een nieuw licht op het gezin valt en dat een nieuw leven voor ze begint.
