Van de eerste drie afleveringen van de prequel serie House of the Dragon, is deze derde aflevering overduidelijk de zwakste schakel. House of the Dragon S1E3 – in andere woorden House of the Dragon Seizoen 1 Episode 3 – kwam uit op 5 september 2022. Na twee eerste briljante afleveringen, brachten de seriemakers – naar mijn mening – voor het eerst een tegenvallende aflevering. Dat House of the Dragon S1E3 zo enorm tegenvalt, ligt vooral aan het scenario en de regie van de actiescènes. Scenarioschrijvers Ryan J. Condal en Gabe Fonseca weten in House of the Dragon S1E3 geen goed samenhangend verhaal neer te zetten.
Daarnaast lukt het regisseur Greg Yaitanes niet om het einde van House of the Dragon S1E3 goed op beeld te zetten. Datzelfde kan gezegd worden over de actiescènes – die onduidelijk op beeld zijn gezet, waarbij de belabberde montage van Tim Porter een slechte nasmaak achterliet voor mij. Echter bestaat House of the Dragon S1E3 niet alleen uit slechte aspecten. Het acteerwerk van de cast is nog steeds krachtig en de gecomponeerde muziek van Ramin Dwajadi weet ook weer indruk te maken. Maar wat House of the Dragon S1E3 echter vooral weet te redden is de symboliek en thematiek – dat zich in de eerste twee aktes van deze aflevering bevindt.
Over House of the Dragon S1E3
House of te Dragon is een Amerikaanse fantasie drama televisieserie dat dient als een prequel tot de HBO hitserie Game of Thrones. Beide series zijn gebaseerd op de boekenreeks A Song of Ice and Fire van George R. R. Martin. House of the Dragon is bedacht door Ryan J. Condal voor HBO. Ryan J. Condal en Miguel Sapochnik dienen als de showrunners van House of the Dragon. Een showrunner is de toonaangevende producent van een televisieserie. House of the Dragon is gebaseerd op delen van het boek Fire & Blood. De serie vindt 200 jaar plaats voor de evenementen van Game of Thrones.
Daarnaast vindt de serie 172 jaar plaats voor de geboorte van Daenerys Targaryen. House of the Dragon laat het begin van het einde van House Targaryen zien, waarbij de evenementen die leiden tot de Targaryen burgeroorlog voor een troonopvolger ook worden weergegeven. Deze evenementen zullen bekend komen te staan als de “Dance of the Dragons”. House of the Dragon ging op 22 augustus 2022 in première op HBO Max in Nederland. Het eerste seizoen van de serie zal bestaan uit tien afleveringen.
De cast van House of the Dragon bestaat uit onder andere Paddy Considine, Matt Smith, Olivia Cooke, Emma D’Arcy, Steve Toussaint, Eve Best, Sonoya Mizuno, Fabien Frankel en Rhys Ifans. In House of the Dragon S1E3 viert het rijk de tweede naamdag van Aegon (II) Targaryen – de zoon van Viserys Targaryen en Alicent Hightower. Rhaenyra wordt er op aangesproken om zo snel mogelijk te trouwen. Ondertussen nemen Daemon Targaryen en de Sea Snake (Corlys Velaryon) het op tegen de Crabfeeder. House of the Dragon S1E3 heeft de titel “Second of His Name”.
Recensie
De derde aflevering van House of the Dragon heeft een redelijke start. In de eerste 40 minuten van House of the Dragon S1E3 staan de worstelingen van Viserys en Rhaenyra Targaryen centraal. De vader en dochter botsen vaker met elkaar, doordat een nieuwe mannelijke erfgenaam kans maakt op de toekomstige kroon. De moeilijkheden en worstelingen die hierdoor zijn ontstaan worden goed in beeld gebracht. Rhaenyra is bang vervangen te worden als toekomstige leider van het koninkrijk en Viserys twijfelt over wie hem moet opvolgen. De scenarioschrijvers weten ook nog wat diepgaande symboliek en thematiek toe te voegen aan dit conflict.
In House of the Dragon S1E3 vindt er voor de tweede naamdag – in andere woorden verjaardag – van Aegon (II) een feest en jacht plaats. Bij deze jacht wordt er een groot wit hert gespot door een van de verkenners. De rechterhand van de koning (Otto Hightower) en veel van Viserys’ volgelingen wijzen de koning erop dat dit een teken van de goden kan zijn. Voordat draken over Westeros heersten, was het witte hert namelijk het symbool van de koning. Otto Hightower en andere machthebbers hopen dat de opvolger van Viserys zijn zoon Aegon (II) wordt, en dus niet zijn tienerdochter Rhaenyra.
Daarom spelen ze in op het gevoel van Viserys met woorden over voortekens en gunsten van de goden. Echter is Rhaenyra de enige Targaryen die het witte hert ook daadwerkelijk tegenkomt – dit kan weer symbol staan voor het feit dat Rhaenyra de rechtmatige opvolger van haar vader is. De zoektocht naar het witte hert staat thematisch namelijk voor de zoektocht naar de rechtmatige en koninklijke opvolger. De moeilijkheden tussen Viserys en Rhaenyra behoren samen met deze symboliek en thematiek tot de beste aspecten van House of the Dragon S1E3. Het mag ook zeker gezegd worden dat Paddy Considine en Milly Alcock de twee beste acteerprestaties leveren in House of the Dragon S1E3.
De rest van de cast levert acteerwerk dat varieert van goed naar degelijk tot verdraagbaar. Niemand levert echt slecht acteerwerk, maar enkele leden uit de cast zijn minder “aanwezig” dan normaal. Wat juist meer aanwezig is dan normaal, is de briljante gecomponeerde muziek van Ramin Dwajadi. Zijn score is in nog geen enkele aflevering zoveel aanwezig geweest als in deze aflevering. Dwajadi weet opnieuw een melancholische score achter te laten dat net zo goed een verhaal weet te vertellen als de beelden die we op het scherm te zien krijgen.
Ook het werk van kostuumontwerper Jany Temime en set decorateur Claire Nia Richards behoren opnieuw tot de positieve punten van deze aflevering. Al vallen beide aspecten momenteel minder op, doordat House of the Dragon S1E3 ditmaal zich vooral in grote imposante natuurgebieden plaatsvindt. Ondanks dat ik net met lovende woorden over deze derde aflevering heb gepraat, wil ik opnieuw duidelijk aangeven dat House of the Dragon S1E3 – naar mijn mening – de zwakste aflevering tot nu toe is. En dit ligt vooral aan de laatste 20 tot 25 minuten van de aflevering. In House of the Dragon S1E3 krijgen we eindelijk een echte strijd te zien tussen de Crabfeeder en grote huizen uit het koninkrijk.
Echter is deze strijd een grote teleurstelling, doordat we de schurk – de Crabfeeder – amper te zien krijgen. Gedurende de hele aflevering proberen scenarioschrijvers Ryan J. Condal en Gabe Fonseca duidelijk te maken dat de grote huizen het gevecht met de Crabfeeder aan het verliezen zijn. Ze zijn al ruim twee jaar hevig aan het strijden, maar echt progressie voor de grote huizen komt er niet. In plaats van dat de scenarioschrijvers ons laten zien hoe deze grote huizen de strijd aan het verliezen zijn, moeten we het te horen krijgen door personages (indirect) buiten het gevecht.
Beide Ryan J. Condal en Gabe Fonseca weten dus niet juist gebruik te maken van de filmtechniek “show, don’t tell”. In andere woorden de scenarioschrijvers – en in verlening regisseur Greg Yaitanes – hadden ons meer moeten laten zien van het verliezende gevecht, in plaats van er ons alleen over te vertellen. Wanneer het laatste gevecht tussen de Crabfeeder en zijn tegenstanders begint, komt het einde van deze verhaallijn over als een anticlimax. De Crabfeeder wordt voor drie afleveringen lang opgebouwd als een kracht dat niet te stoppen is, waarbij zijn tactische en calculerende aard hem zijn gevechten laat winnen. Maar wanneer zijn tegenstanders een techniek zo oud als het paard van Troje gebruiken, trapt hij er alsnog in.
Op elk front van verhalen vertellen klopt dit niet, en stelt het teleur. Waarom zet je zo’n schurk op, als je hem niet wilt onderbouwen in zijn motivaties en karakter? Waarom gebruik je überhaupt een tactische schurk als hij door een overduidelijke tegenzet uitgeschakeld wordt? Het kan best zijn dat de Crabfeeder geen groot onderdeel was in de boeken van George R. R. Martin, maar dan was het de taak van de scenarioschrijvers en regisseurs geweest om de Crabfeeder niet op te zetten als een schurk waar we nog veel van gaan zien.
De opbouw is briljant, maar het einde van dit verhaallijn is belabberd. Ook het camerawerk van Pepe Avila del Pino en de montage van Tim Porter zorgen voor een teleurstellende ervaring van House of the Dragon S1E3. Hierbij stellen beide crewleden vooral teleur bij het laatste gevecht uit de aflevering. Ze weten met hun camerawerk en montage meer verwarring dan duidelijkheid neer te zetten in het gevecht. Ik snap dat beide mannen probeerden te gaan voor een chaotische aard in het gevecht, maar dit hadden ze beter op beeld kunnen brengen door meer gefocuste en gekaderde beelden achter elkaar te monteren.
Conclusie
Ondanks dat House of the Dragon S1E3 een redelijk aantal positieve en degelijke aspecten bevat, valt deze derde aflevering toch flink tegen. Dit komt vooral door de laatste twintig tot vijfentwintig minuten van de aflevering, waarin een onrealistische en teleurstellende strijd tussen de Crabfeeder en enkele grote huizen wordt gepresenteerd. Scenarioschrijvers Ryan J. Condal en Gabe Fonseca presenteren samen met regisseur Greg Yaitanes een actiescène dat zwak in elkaar zit. In deze derde aflevering wordt er meer gepraat over de oorlog – of het gevecht – dat plaatsvindt met de Crabfeeder, in plaats van dat we dit gevecht echt te zien krijgen.
Pas in de laatste vijfentwintig minuten krijgen we echt een oorlog te zien, maar door de gigantische opbouw, weten de scenarioschrijvers en de regisseur het wachten niet waard te maken. De schurk en het gevecht komen over als een teleurstelling en anticlimax. Naast deze felle kritiek wil ik nogmaals benoemen dat House of the Dragon S1E3 ook redelijk wat positieve punten bevat. Het acteerwerk van Paddy Considine en Milly Alcock is weer uitstekend. Ook het werk van kostuumontwerper Jany Temime, componist Ramin Dwajadi en set decorateur Claire Nia Richards behoren tot de positieve aspecten van House of the Dragon S1E3.
Toch is het vooral het verhaal over de moeilijkheden tussen Viserys en Rhaenyra dat, samen met bijhorende symboliek en thematiek, dat behoren tot de beste aspecten van deze derde aflevering. House of the Dragon S1E3 is dan misschien een minderde aflevering, maar de serie blijft het kijken waard. De derde aflevering van House of the Dragon is nu ook te zien op HBO Max in Nederland.
