It vertelt het verhaal van een dorpje genaamd Derry dat geteisterd wordt door een monster in de vorm van een clown. Een groep kinderen sluit samen een vriendschappelijke bond af om de clown te vernietigen.
Toen v. Nu
It (2017) is het eerste deel van één tweedelige film-franchise. De film is geregisseerd door Andy Muschietti – die ook wel bekend is voor het regisseren van de horrorfilm “Mama“. De film is gebaseerd op de boek van de soortgelijke naam – “It“. Echter is het verhaal van het boek bij deze film-franchise dus opgesplitst in twee delen – It uit 2017 en It: Chapter Two uit 2019. Vandaag bespreken we het eerste deel.
Ik moet zeggen dat ik me nog goed kan herinneren dat ik het eerste deel van It in de bioscoop had gezien. Toen had ik er enorm van genoten en ik vond het zelfs ook een redelijk goede film. Misschien kwam dat deels ook door de atmosfeer van de bioscoop waar ik in zat. Niemand zat op zijn mobiel, want iedereen zat diep geïnteresseerd te kijken en te genieten van de film.
Zelfs mensen met één kritische blik gaan hierdoor wat meer achterover zitten en gewoon simpelweg genieten. Nu heb ik de film opnieuw gekeken, misschien zelfs voor het eerst sinds september 2017. Eerlijk is eerlijk. It uit 2017 valt me helaas nu toch wel wat meer tegen. Ik ga nu veel dieper in op één film. Ik analyseer films ook veel meer dan vroeger. Voor de duidelijkheid dit vind ik ook geweldig om te doen, maar soms brengt dit wel wat minder leuke dingen met zich mee.
Zoals één film die je eerst helemaal top vond, maar nu eigenlijk slechts oké vind. Begrijp me niet verkeerd er zijn zeker één aantal sterke factoren in deze film, maar er zijn zoveel dingen die in It gewoon niet werken. Laten we beginnen met wat wel werkt. De cast bestaat voor het grootste gedeelte uit jongeren en kinderen, omdat ze in dit eerste deel wilden focussen op wat de kinderen meemaken als ze Pennywise (Bill Skarsgård, It: Chapter Two) bevechten.
Wie steelt de show?
Deze (jonge) cast bestaat uit Jaeden Martell als Bill Denbrough, Jeremy Ray Taylor als Ben Hanscom, Sophia Lillis als Beverly Marsh, Finn Wolfhard als Richie Tozier, Chosen Jacobs als Mike Hanlon, Jack Dylan Grazer als Eddie Kaspbrak en Wyatt Oleff als Stanley Uris. Deze kleine sterren zijn nu al grote namen en spelen in films/series zoals Knives Out (Jaeden Martell), Stranger Things (Finn Wolfhard) en Shazam! (Jack Dylan Grazer).
Deze jonge leden uit de cast zijn het sterkste onderdeel van de film. Ze gedragen zich oprecht als kinderen. Ze schreeuwen, ze huilen, ze flippen, ze bekvechten elkaar. Alles wat kinderen zouden doen in een situatie zoals die zich afspeelt in It. Ze stelen echter niet als enige de show van deze film. Bill Skarsgård als Pennywise weet ook de aandacht van je te pakken. Hij is nog meer over-de-top en gestoord dan de Tim Curry (Clue) versie van Pennywise.
Ja, dat klopt. Er is nog een andere versie van It gemaakt. Een mini-series die uitkwam in 1990. Hier speelde Tim Curry Pennywise en waren de effecten niet bepaald prachtig te noemen. De meeste mensen zullen dit al weten, maar voor wie het nog niet wist – you’re welcome. Helaas komt Skarsgård nooit tot de hoogte van Curry, maar dit kan ook een persoonlijke ervaring zijn. Dat Curry voor mij een betere Pennywise is, zal waarschijnlijk komen doordat hij niet constant een extreem monster is.
Er zijn meerdere momenten van “tijdelijke rust”, waar hij in de basis gewoon de kinderen mentaal zit op te fokken. Bij de Pennywise van Skarsgård gaat bijna altijd de “instant-kill mode” aan als de kinderen in de buurt zin. De film neemt nooit de tijd om echt de psychologische angst in te laten komen. Hier ligt voor mij ook de grootste probleem van de film.
Hoe eng is It?
Het eerste uur van de film is gewoon een montage van mislukte jumpscares en schrikmomenten. Ik maak spijtig genoeg geen grap. De filmmakers dachten serieus dat het een goed idee zou zijn om bij elk belangrijk kind-personage langs te gaan en ze een schrikmoment te geven. Hierdoor duurt het minstens de helft van de film, voordat It pas echt op dreef komt. Maar de grootste misdaad van deze film, is hoogstwaarschijnlijk dat het niet eens eng is.
Nu is dit een persoonlijke mening en kan jij de film misschien zelf wel enorm eng vinden. Maar ik vond de horror in It zo voor hand liggend en zo niet uitdagend. Ik vind het gewoon niet eng, omdat er niks subtiels aan is. Er is geen tijd om de angst in te laten stromen. Het is gewoon in mijn ogen -niet meer eng – om voor 2 seconden een clown op je af te zien komen rennen. Of een clown met enorme scherpe tanden te zien. Misschien zou dit voor sommige mensen een plezier zijn, om zo naar een horror-film te kijken.
Echter is het voor mij meer vervelend, want ik ga naar een horror-film ook om me ongemakkelijk en bang te voelen. Tuurlijk It wordt vanaf de tweede helft weer wat meer spannend, maar het komt nooit echt tot een horror-niveau en blijft eerder aan te raden in mijn ogen als een drama-thriller met wannabe horror-momenten.
Conclusie
In conclusie is It een middelmatige film die in zijn hoofddoel – mensen bang maken – niet slaagt. Toch zijn er pluspunten aan It te benoemen, wat voornamelijk met het acteerwerk van de jonge cast en Pennywise te maken heeft. Er zijn zeker ook spannende momenten, maar helaas slaagt de film er voor mij nooit in om eng te zijn.
