Toffe wapens, bloedstollende actie en een charismatische acteur in de hoofdrol, what more do you need? John Wick veroverde in 2014 de harten van talloze actiefanaten, met een focus op minimalistische storytelling en creatieve, intense actiescènes. De film groeide uit tot m’n favoriete film aller tijden en hoewel het vervolgdeel hier en daar z’n tekortkomingen had, staat ook John Wick 2 hoog op mijn lijstje van all-time favorites. Geen verrassing dus dat ik enorm uitkeek naar John Wick 3: Parabellum, waar het dit keer lijkt alsof John Wick (Keanu Reeves) de hele wereld tegen zich in het harnas heeft gejaagd. Kan Parabellum verder voortborduren op de knotsgekke actie waar de serie inmiddels bekend om staat?
De film speelt zich direct af na de gebeurtenissen van John Wick 2. John is excommunicado verklaard door het moordenaarsgilde The High Table, nadat hij op de grond van het Continental Hotel een lid van het gilde heeft vermoord. Met nog maar een uur op de klok en een premie van 14 miljoen euro op z’n hoofd probeert hij te ontkomen van de talloze vijanden die hem van het leven willen beroven. Niemand in New York is nog te vertrouwen.
Gecontroleerde chaos
John Wick 3: Parabellum begint veelbelovend, met een op de vlucht geslagen John die voor z’n leven moet knokken in enkele intense gevechten met de criminele onderwereld van de stad. De doldwaze actie keert volledig terug en is misschien wel beter dan ooit. Keanu Reeves is in de vorm van z’n leven en bewijst vanaf de eerste minuut maar weer waarom hij zo geliefd is bij de fans van de serie.
Hoe over-the-top en belachelijk de actiescènes soms ook zijn, Keanu Reeves is zo gedreven, energiek en getalenteerd in zijn vak dat hij de meest gestoorde situaties nog geloofwaardig over weet te brengen. Zijn stunts zijn beter dan ooit en de overtuiging waarmee hij de zoveelste groep naïeve moordenaars, die denken dat ze een kans maken tegen John Wick, het graf in helpt, is bewonderenswaardig te noemen; hoe sadistisch dat ook mag klinken.
De choreografie en het camerawerk zijn weer uitmuntend en in combinatie met de ongelooflijke creativiteit die er ook in deze film weer vanaf spat, zorgen ze voor de meest vermakelijke, intense en meeslepende set-pieces die je tot nu toe in een John Wick film gezien hebt.
Sidekicks
En dit keer is het niet alleen Keanu Reeves die de show steelt met z’n capriolen; John Wick 3 introduceert een nieuwe vijand in de vorm van Zero (Mark Dacascos), een hoogopgeleide ninja die met zijn vliegensvlugge manoeuvres en vlijmscherpe messen misschien wel de grootste bedreiging vormt die John tot nu toe is tegengekomen. Zijn vechtscènes zijn om te smullen en komen soms aardig in de buurt van de beste momenten van Keanu himself.
Naast Zero is ook Sofia (Halle Berry) een absolute aanwinst voor de serie. De gedwongen bondgenoot van John met eenzelfde voorliefde voor honden heeft diezelfde energieke drive als Reeves en heeft met haar getrainde vechthonden een dodelijk wapen tot haar beschikking. De gevechten waar John en Sofia het in Casablanca met de honden opnemen tegen de moordenaars van de High Table zijn briljant in elkaar gezet en vormen misschien wel het hoogtepunt van de film.
Het is alleen jammer dat de muziek tijdens de meeste actiescènes schaamteloos gerecycled is uit de vorige delen. Hoewel de gemiddelde kijker dit waarschijnlijk niet zal opvallen, stoorde ik me aan het feit dat ik opnieuw dezelfde tracks uit de eerste en de tweede film hoorde. Het is misschien een nitpick en met de muziek zelf is verder niks mis, maar het doet geen recht aan de unieke actiescènes waar Parabellum van overloopt.
Verhaaltechnische mankementen
Naarmate de film vordert begint het geheel helaas wel een beetje te rammelen. Het grootste probleem is misschien wel een gebrek aan focus. Het voelt alsof Parabellum niet optimaal gebruik maakt van de extra tijd die het heeft. De film duurt bijna drie kwartier langer dan de originele John Wick, maar weet in tegenstelling tot die film geen compleet en bevredigend verhaal te vertellen. John Wick 3 doet enorm z’n best om het ‘universum’ van John Wick nog meer vorm te geven en verder uit te breiden, maar neemt hierbij naar mijn mening teveel hooi op z’n vork. De film introduceert bijvoorbeeld een aantal nieuwe groeperingen en regels, maar deze krijgen simpelweg niet genoeg context om een betekenisvolle impact achter te laten.
Hierdoor heeft de film uiteindelijk te kampen met enkele losse draadjes en onderontwikkelde gebeurtenissen en personages.De film flirt bijvoorbeeld een enkele keer op interessante wijze met het verleden van John, maar gaat hier vervolgens helaas niet meer verder op in gedurende de rest van de film. Het is een patroon wat vaker voorkomt in John Wick 3. Zijpersonages als Sofia en de Bowery King (Laurence Fishburne) krijgen te weinig screentime en zijn voor grote delen van de film afwezig. Halle Berry in het bijzonder levert in de geringe tijd die ze krijgt een geweldige performance, wat het alleen maar frustrerender maakt dat de potentie die haar personage heeft niet volledig wordt benut.
Cliffhanger
Hoewel dit nog onschuldige misstappen zijn, stort het verhaal tegen het einde aan volledig in elkaar. De film eindigt na enkele bizarre gebeurtenissen met een dijk van een cliffhanger. Ik was verbijsterd en kon niet geloven dat de film op zo’n lage noot eindigde. Misschien had ik te hoge verwachtingen en was mijn hoop op een voltooide trilogie met een schitterend einde niet helemaal gerechtvaardigd gezien het succes van de serie, maar ik baal enorm van het feit dat ook deze film, net als John Wick 2, weer eindigt met een absurd open einde. Ik heb er geen problemen mee als films hun toekomstige vervolgdeel alvast een beetje willen teasen (ik kijk altijd uit naar de post-credits scenes in Marvel films), maar in John Wick 3 voelde het hele verhaal door dit einde meer als een opbouw naar het verhaal wat in een onvermijdelijke John Wick 4 pas afgerond wordt. Een gemiste kans.
TLDR
Al met al is John Wick 3: Parabellum moeilijk te peilen. De film is op heel veel vlakken een verbetering op haar voorlopers, maar laat je toch achter met een nare nasmaak door de goedkope, ongerechtvaardigde cliffhanger. Ondanks dat heb ik toch 2 uur en 23 minuten lang met een glimlach op het puntje van m’n stoel gezeten, met ongeëvenaarde actie, een in bloedvorm verkerende Keanu Reeves en een toch wel intrigerend en vermakelijk plot. Hopelijk biedt een hypothetische John Wick 4 ons dan wel een meer bevredigend slot.
