Justice Society: World War II is een Amerikaanse geanimeerde superhelden film uit 2021. De film is geproduceerd door Warner Bros. Animation en DC Entertainment. De film is geregisseerd door Jeff Wamester. De cast bestaat onder andere uit de stemmen van Stana Katic, Matt Bomer, Elysia Rotaru, Chris Diamantopoulos en Omid Abtahi. De film deelt de continuïteit met Superman: Man of Tomorrow. De film werd officieel aangekondigd op 23 augustus 2020. Sommige ideeën voor het verhaal en de setting zijn afkomstig uit een (nooit uitgekomen) Wonder Woman animatieserie die ze later in de film zou verwerken.
Mijn dank aan Warner Home Video & Day One MPM voor de samenwerking en het versturen van een recensie-exemplaar. Justice Society: World War II is vanaf nu verkrijgbaar op onder andere Pathé Thuis.
Synopsis Justice Society: World War II
Terwijl hij haastig op weg is naar een gevecht in Metropolis, reist The Flash onbedoeld door de tijd en belandt hij midden in de Tweede Wereldoorlog. Hier ontmoet hij Wonder Woman en haar geheime team, beter bekend als de Justice Society of America.
Animatie; van goed tot slecht
De animatiestijl van Justice Society: World War is vermakelijk om naar te kijken. Enkele fans hadden zich online ontevreden geuit over het uiterlijk van de animatie. Zo zou de animatiestijl van deze film te veel gemeen hebben met de animatiestijl van de Archer animatieserie. Ik snap de vergelijking, maar ik ben zelf wel tevreden over het uiterlijk van de animatie. De stijl ziet er door zijn dikke lijnen simplistisch en grof uit, maar dit maakt het getekende uiterlijk direct ook zo unieker. De animatie zelf is ook van sterke kwaliteit, maar op enkele momenten bewegen de personages net wat te stijfjes. Dit is iets wat vooral opvalt bij de avontuurlijke actiescènes.
Als voorbeeld kun je de actiescènes nemen waarbij Wonder Woman meerdere aanvallen van de nazi’s tegenhoudt met haar metalen bracelets. De animatie ziet er bij dit soort momenten erg verstijfd uit, waardoor je als kijker ook uit het moment gehaald wordt. Uiteraard weet je als kijker dat je naar een animatiefilm kijkt, maar dit soort problemen kunnen er wel voor zorgen dat je uit de film gehaald wordt. Net zoals de kogels, die Wonder Woman laat weerkaatsten met haar metalen bracelets, schiet het verhaal van deze film ook alle kanten op.
Justice Society: World War II is beperkt creatief
De meeste personages krijgen geen juiste introductie, want er wordt verwacht van het publiek dat we al weten wie deze personages zijn. Voor superhelden (en DC Comics) fans is dit begrijpelijk, maar het algemene publiek zal geen flauw idee hebben wie de personages zijn buiten de bekende Flash en dergelijke. De Justice Society krijgt letterlijk een introductie via een montage waarbij alle karakter “eigenschappen” worden besproken. Als kijker krijgen we nu niet meer zelf de kans om kennis te mogen maken met deze personages, want wat we (zogenaamd) moeten weten over deze personages is ons al verteld.
Maar dat het verhaal alle kanten opschiet is niet altijd een slecht punt, want het zorgt er ook voor dat de potentiële creativiteit van deze wereld(-en) beter benut kan worden. Niets is te gek voor woorden. Van het terug in de tijd reizen om als snelle held mee te vechten in de Tweede Wereldoorlog tot de grote twist die het verhaal compleet verandert.
Het veel uiteenlopende verhaal profiteert op sommige momenten ook van het rappe tempo van de film. Vooral de actiescènes scheppen het gevoel dat de film profiteert van zijn rappe tempo. De actie is voor een animatiefilm, op enkele verstijfde momenten na, snel en levendig.
Dialoog, stemmenwerk en tempo
Toch heb ik het gevoel dat de film beter zijn tijd had kunnen nemen om het verhaal uit te werken. Het verhaal van de film voelt nogal gehaast aan, waardoor het ook minder fijn aanvoelt om te kijken. De film had in mijn ogen beter gesplitst kunnen worden in twee delen. Dit hebben Warner Bros. Animation en DC Entertainment ook gedaan met de verfilming van Batman: The Long Halloween. Een andere goede optie zou een miniserie kunnen zijn geweest. Beide mogelijkheden zouden ons net wat meer tijd gegeven hebben om ons beter geïnvesteerd te krijgen in deze personages.
De casting en het stemmenwerk van Justice Society: World War II is krachtig, maar het geschreven dialoog voelt wat te gewoontjes en cliché aan. Het beste voorbeeld hiervan is hoe het personages beredeneren dat het oorlog is. Het dialoog met thematische gesprekken over oorlog en zelfopoffering is zo slap geschreven dat zelfs het krachtige stemmenwerk deze momenten niet geloofwaardig over kan laten komen.
Conclusie
Uiteindelijk is Justice Society: World War II een degelijke film die op enkele vlakken erg profiteert van zijn geanimeerde aard. Zo zijn de actiescènes (over het algemeen) indrukwekkend getekend en geanimeerd. Ook het stemmenwerk van de cast is krachtig. Het is ook mooi om te zien dat de filmmakers geen rem hebben gedaan op hun creativiteit bij het maken van dit verhaal. Maar helaas lijkt de creativiteit op te zijn gehouden bij het schrijven van het dialoog van de personages.
Ook de personages zelf zijn nogal slecht geschreven en ontwikkeld. Ze hebben basismotivaties. Daarnaast weten we weinig over de karaktertrekken van deze personages, behalve dat ze goed willen doen omdat ze superhelden zijn. De film wordt in zijn kwaliteit hierdoor flink omlaag gehaald. Het feit dat de film te snel door zijn verhaal heen gaat helpt hier ook niet bij.
Toch belooft deze animatiefilm een vermakelijke ervaring te geven, maar alleen als je op zoek bent naar een film waarbij je vooral kunt genieten van zijn entertainment. In andere woorden een film waarbij je niet teveel hoeft na te denken en gewoon rustig bij kan bankhangen. Justice Society: World War II is vanaf nu te koop op Pathé Thuis en Zavvi.nl.
