De actiethriller Killing Field is al sinds 2 februari 2022 te zien op diverse Video On Demand platformen. De Amerikaanse film is ook wel bekend onder de titel Survive the Game. Deze twee filmtitels doen het publiek beloven dat de film een spannende thriller vol brute actiescènes zal zijn. Niets blijkt minder waar te zijn, want Killing Field is eerder een saaie film, dan een spannend spektakel. Echter betekent dit niet dat Killing Field alleen slechte aspecten bevat. Er zijn veel aspecten waar ik admiratie voor heb in deze film, maar wat maakt de film dan toch over het algemeen slecht en saai?
Over Killing Field (2021)
Killing Field is geregisseerd door James Cullen Bressack. De cast van de film bestaat uit onder andere Chad Michael Murray, Swen Temmel, Michael Sirow, en Bruce Willis. De film werd in de Verenigde Staten van Amerika op 8 oktober 2021 uitgebracht door Lionsgate. Killing Field werd op 2 februari 2022 uitgebracht door Just Entertainment Nederland op diverse Video On Demand platformen. De film is nu te zien op Pathé Thuis, KPN, Ziggo, iTunes, Apple TV, Google TV, Rakuten TV, Amazon, Tele2, T-Mobile en MeJane.
De film heeft momenteel een rating van 17% op Rotten Tomatoes. Niet alle recensenten vonden Killing Field slecht, zo gaf filmrecensent Bobby LePire van Film Threat de film een 8 uit de 10. Het verhaal gaat over de politieagenten Cal en David die bezig zijn een gevaarlijk drugskartel te infiltreren. Wanneer de infiltratie vroegtijdig verstoord wordt, eindigt deze in een bloedige schietpartij waarbij David gewond raakt. Cal achtervolgt het drugskartel naar een boerderij. Op deze boerderij woont Eric een teruggetrokken leven, maar dan dringen het drugskartel en Cal zijn huis binnen dringen. Eric en Cal moeten nu zien samen te werken om de bloedige en gevaarlijke strijd tegen het drugskartel te overleven.
Enkele positieve punten uit Killing Field
Zoals ik hierboven al benoemde, is Killing Field niet alleen maar slecht. Zo is het personage Eric (gespeeld door Chad Michael Murray) enigszins goed uitgewerkt. Zijn introductie mag dan wat cliché aanvoelen, maar is velen malen duidelijker dan de introductie van de andere hoofd- en bijpersonages. Daarnaast weet de introductie scène van Eric je als kijker te raken. Het achtergrondverhaal van Eric is zeker triest, maar door een monoloog over zijn verlies, raakt het achtergrondverhaal zijn kracht later wel kwijt.
Killing Field opent met muziek dat rechtstreeks uit een western zou kunnen komen. Dit kan de stand-off voorspellen die in de film zal afspelen, want de agenten en boer komen tegenover een drugskartel te staan. Dat is ook wel een interessante en positieve toevoeging aan de film. De film bevat ook een mooi opgenomen shot van een platenspeler. Michael Sirow’s Frank is als het gaat om personages mijn favoriet uit de film. Frank is een typerend calculerende rechterhand van de baas. Het personage zelf mag dan typerend zijn, maar het personage wordt magnifiek gespeeld door Sirow.
De acteur neemt het personage met zijn acteerwerk serieus, en acteert daardoor regelmatig ingetogen overdreven. Dit zorgt in mijn ogen voor het uniekste, en best geacteerde, personage uit de film. Later in Killing Field wordt de film wat spannender. Enkele moorden van Cal zijn zelfs episch te noemen. Dat de film toch nog spannend begint aan te voelen komt voornamelijk door het samenloop van evenementen in het verhaal. Dit is het beste deel, en een van de weinige positieve punten, uit het geschreven verhaal.
Kleurgebruik en Bruce Willis
Het eerste negatieve punt wat echt opvalt aan de film is de verzadiging van de kleuren. De saturatie is gestileerd op een manier waardoor het overkomt alsof Killing Field een YouTube parodie is op een actiefilm met een groter budget. De kwaliteit bestaat uit beelden die van kwaliteit afwisselen. Hierdoor is het overduidelijk dat de crew van verschillende soorten camera’s gebruik gemaakt hebben, en niet weten hoe ze het beeld van een film in HD kunnen opnemen.
Daarnaast laat het ook zien dat ze niet weten hoe ze de saturatie van verschillende camera’s in de montage kunnen veranderen naar een goed kloppend balans. Het tweede negatieve punt wat echt opvalt, is dat Bruce Willis slecht acteert in Killing Field, maar ook dan ook echt verschrikkelijk slecht. Het komt op me over alsof hij zijn tekst afleest van het script dat voor zijn gezicht is geplaatst.
Daarbij gooit Willis nog even een Trump accent er overheen, wat zijn acteerwerk er niet beter opmaakt. Swen Temmel speelt zijn personage op een manier waardoor het overkomt alsof hij zelf drugs heeft gebruikt tijdens de opnames van de film.
Problemen met het scenario
Het eerste gesprek tussen hem en zijn partner Cal (gespeeld door Swen Temmel) komt zielloos over. Ik had oprecht het gevoel dat ik zat te kijken naar een gesprek, waarbij het dialoog van de scène is geschreven door artificiële intelligentie. De scenarist Ross Peacock heeft blijkbaar geen besef van hoe mensen met elkaar praten. Daarnaast is Peacock ook slecht in het schetsen van de context van de introductie scène.
Als kijker heb je geen flauw idee wat er gaande is met deze agenten. Wie zijn deze agenten? Moeten ze toch niet om back-up vragen? Het personage Cal mag dan zeggen dat dit geen goed idee is, maar ditzelfde personage (en in verlenging de scenarist) geven niet aan waarom dit een slecht idee is. Het enige aspect wat echt duidelijk op te merken valt, is dat de politieagenten een drugsdeal willen voorkomen.
Ook de opening credits van Killing Field voelt zo goedkoop aan, en ziet er slecht uitgevoerd uit. Het idee is zeker niet verkeerd, maar in de uitvoering valt het idee uit elkaar. Allereerst is de kwaliteit van de muziek uit de opening credits slecht. De muziek is slecht aan te horen, en de audiokwaliteit stelt teleur. Daarnaast zijn de geanimeerde credits herhalend en te simplistisch geïllustreerd. De animatie van de opening credits is ook nog eens stijfjes uitgevoerd.
Slappe regie zet voort in camerawerk en montage
Het montagewerk uit de film laat zien hoe slecht de film in zijn verhaal in elkaar zit. Bruce Willis’ personage krijgt rustig de kans om bij te komen nadat hij beschoten is. De drugsdealers schieten hem niet direct dood nu ze een kans hebben. Nee, in plaats daarvan ontvoeren ze hem voor de baas. Maar waarom dan? Omdat deze specifieke politieagent de familie van de baas flink veel heeft laten lijden. Dat is in de basis geen slechte motivatie, maar we krijgen te weinig van deze baas te zien om echt te geven om zijn schurkachtige redenen. Daarnaast worden deze redenen nooit verder ontwikkeld, maar alleen opgenoemd – wat nogmaals laat zien hoe slecht het verhaal is uitgeschreven.
Voor een actiefilm bevat Killing Field enkele van de minst spannende actiescènes aller tijden. Dit komt door de slechte regiekeuzes van James Cullen Bressack, die zich doorwerken in onduidelijk camerawerk en slap gemonteerde actiescènes. We zien amper waar er geslagen wordt en de camera focust op verkeerde punten. Als kijker krijgen we geen totaal beeld van het gevecht te zien, maar alleen gedetailleerde gebeurtenissen uit het gevecht. Dit geef een slecht beeld over wat er in het gevecht plaatsvindt. Dit is de slechte kant van Jason Bourne’s invloed op actiefilms.
Killing Field probeert de Jason Bourne films en Saving Private Ryan rond intensiteit na te doen. Alleen in de uitwerking komt de film eerder saai dan intens over. Daarnaast zijn de meeste actiescènes niet zo slecht dat ze grappig zijn, want de film presenteert het alsof deze actiescènes spannend en serieus zijn. De film bevat ook weinig logica in zijn actiescènes. Als Cal en Eric een drugsdealer vermoorden nemen ze zijn vuurwapen niet met zich mee, ook al zou dit ze kunnen helpen om de andere drugsdealers ook uit te schakelen.
Conclusie
Killing Field is inderdaad moordend, maar dan tegenover zijn publiek. De film is een groot deel van zijn speeltijd saai, en dat voor een actiethriller. Bruce Willis speelt houterig een van de bijrollen in deze film. Het komt oprecht over alsof deze beroemde acteur alleen maar in deze film speelde voor een snelle loonstrook. Swen Temmel heeft altijd dezelfde geagiteerde gezichtsuitdrukking, waardoor het overkomt alsof hij last heeft van constante constipatie.
De regie van James Cullen Bressack is onduidelijk en slap. Hetzelfde kan gezegd worden over het camerawerk en de montage van de film. Het slechtste aspect van de film is dan toch wel het scenario van Ross Peacock. Het dialoog komt kunstmatig en zielloos over. Daarnaast bevat het verhaal van de film veel onlogische momenten. Toch bevat Killing Field ook enkele pluspunten. Het acteerwerk van Michael Sirow is oprecht goed. Daarnaast levert Chad Michael Murray ook een degelijke acteerprestatie.
Later in de film bouwt de spanning in de film op, door de samenloop van de evenementen. Dit is het enige punt van Peacocks scenario dat ik lof kan geven. Er zijn enkele mooie (maar betekenisloze) cinematografisch beelden in de film. Toch is Killing Field niet aan te raden als film, zelfs niet aan de liefhebbers van B-films. De film is namelijk zo serieus dat de film niet eens hilarisch slecht is. Als je de film toch wilt kijken, dan is nu je moment. Killing Field is al sinds 2 februari 2022 te koop op diverse Video on Demand Platformen, waaronder Pathé Thuis.
