Villains aren’t born. They’re made. De logline van Kraven the Hunter laat het lijken alsof we in deze R-rated avontuurlijke actiefilm de origine van deze beroemde Spider-Man schurk te zien zullen krijgen. In plaats van dat de film een goed uitgewerkt verhaal levert waarin Kraven via innerlijke worstelingen en externe conflicten gemaakt wordt tot de schurk die stripboeklezers zullen kennen, zorgen de filmmakers ervoor dat de critici en alledaagse filmtoeschouwers gevormd worden tot de kwaadaardige haters van deze film.
Tenminste, dat is wat we mogen geloven volgens de woorden van de CEO van Sony Pictures, Tony Vinciquerra. In een interview met de LA Times vertelde Vinciquerra dat Kraven the Hunter hoogstwaarschijnlijk de slechtste lancering is die ze hebben gehad in zeven en half jaar. De CEO van Sony Pictures benadrukte ook zijn verbazing en teleurstelling over de opbrengst van de film. Hij begrijpt niet dat Kraven the Hunter het zo slecht kritisch en commercieel doet, want – in zijn woorden – is de film geen slechte film.
Spijtig genoeg voor Vinciquerra zit hij er flink naast, want deze zesde film uit Sony’s Cinematic Spider-Man Universe Without Spider-Man (SCSUWS) – die om aparte redenen eerder bekend staat als Sony’s Spider-Man Universe (SSU) – is hoogstwaarschijnlijk de slechtste film uit deze redelijk belabberde filmfranchise. Tegelijkertijd bereikt Kraven the Hunter een bijzonder niveau van belachelijke troep dat de film daardoor een onbedoeld hilarische ervaring wordt. De filmmakers nemen deze film zo ontiegelijk serieus dat de stupiditeiten uit deze film buitengewoon komisch overkomen.
Het is vaker voorgekomen dat ik een film heb gezien die ik niet bepaald goed vind, maar nog steeds enigszins kan waarderen. Toch had ik nog nooit een echte “so bad, it’s good” film gezien. Voor het kijken van Kraven the Hunter begreep ik zelfs niet dat sommige filmliefhebbers zo dol konden zijn op verschrikkelijke films als Troll 2 (1990), The Room (2003) en Birdemic: Shock and Terror (2010). In de woorden van Danny DeVito’s Frank Reynolds uit de seizoensfinale van het dertiende seizoen van It’s Always Sunny in Philadelphia: “Oh my god. I get it.”
Over Kraven the Hunter (2024)
Kraven the Hunter is een Amerikaanse avontuurlijke superhelden en actiefilm uit 2024. De film is geregisseerd door J. C. Chandor. Het scenario van de film is geschreven door Richard Wenk, Art Marcum en Matt Holloway. De film is gebaseerd op het gelijknamige strippersonage uit Marvel Comics. Aaron Taylor-Johnson speelt de titulaire hoofdrol. De rest van de cast bestaat uit (o.a.) Ariana DeBose, Fred Hechinger, Alessandro Nivola, Christopher Abbott, Murat Seven, Levi Miller en Russell Crowe. De film is geproduceerd door Columbia Pictures in samenwerking met Marvel Entertainment.
Kraven the Hunter is de zesde film uit Sony’s Spider-Man Universe (SSU). De film heeft een speeltijd van 127 minuten. Kraven the Hunter werd door Columbia Pictures via Sony Pictures Releasing in de Amerikaanse bioscopen uitgebracht op 13 december 2024. De film werd door Sony Pictures Releasing via Universal Pictures International (UPI) in de Nederlandse bioscopen uitgebracht op 12 december 2024. Kraven the Hunter werd op 11 december 2024 in de Belgische bioscopen uitgebracht.
De film lijkt een van de grootste kritische en commerciële flops van 2024 te worden. De film volgt het (origine) verhaal van de Marvel schurk Kraven the Hunter. Hij is een man die door de ingewikkelde relatie met zijn meedogenloze vader Nikolai Krainoff wordt gedreven door wraak. Dit brengt heftige consequenties met zich mee. Toch blijft hij vastbesloten om niet alleen de beste, maar ook de meest gevreesde jager ter wereld te worden.
Veteraan van de superhelden film
Ondanks dat Kraven the Hunter een waardeloze film is, bevat deze avontuurlijke superhelden en actiefilm nog enkele (kleine) pluspunten. Zo is de keuze om Aaron Taylor-Johnson te casten in de titulaire hoofdrol begrijpelijk en enigszins slim geweest. Casting directors Nicola Chisholm, Raylin Shabo en Mary Vernieu zullen geweten hebben dat de acteur een veteraan is in het subgenre van superhelden films. Zo was de acteur te zien als Quicksilver in Avengers: Age of Ultron (2015). Daarnaast speelde Taylor-Johnson de titulaire hoofdrol in de superhelden films Kick-Ass (2010) en Kick-Ass 2 (2013).
De acteur heeft met zijn eerdere werk bewezen dat hij onder de juiste regie krachtige (fysieke) acteerprestaties kan neerzetten. Taylor-Johnson levert in Kraven the Hunter een sterke fysieke acteerprestatie af. Hierbij weet de acteur vooral met de choreografie en snelheid van zijn lichaamsbewegingen indruk op te wekken. Het komt door Taylor-Johnsons fysieke acteerprestatie oprecht over alsof Kraven de snelheid, behendigheid en sluwheid van verschillende dieren heeft. De acteur geeft met zijn fysieke acteerwerk en stunts zijn eigen onofficiële interpretatie van Tarzan weer.
Taylor-Johnson heeft daarnaast ook het uiterlijk van een machtige antiheld (of opkomende schurk). Toch stelt deze acteur – net zoals alle andere acteurs en actrices uit de cast – flink teleur met zijn verbale acteerprestaties. Hierbij ligt het probleem niet alleen bij het de droge en regelmatig levenloze articulatie van zijn dialogen, maar ook bij het non-verbale acteerwerk dat hij levert. Oké, zijn stuntwerk en fysieke acteerwerk mag dan goed zijn, maar zijn algemene lichaamstaal en gezichtsuitdrukkingen zijn niet bepaald bijzonder of levendig.
Cartoonfiguur
Ondanks dat Taylor-Johnson een gemixte tot slechte acteerprestatie aflevert, is hij niet het verschrikkelijkste onderdeel van de cast. Er kan zelfs beargumenteerd worden dat hij de beste (of eerder minst slechtste) acteerprestatie van de gehele cast aflevert. De slechtste acteerprestatie uit Kraven the Hunter wordt geleverd door Alessandro Nivola. Tegelijkertijd is deze acteur ook het grappigst om te aanschouwen. Nivola levert zo’n overdreven acteerprestatie dat het net lijkt alsof hij rechtstreeks uit een Looney Tunes cartoon komt. De acteur maakt rare geluiden, trekt aparte gezichten en beweegt zich zoals een cartoonfiguur zou doen.
Op enkele momenten oogt Nivola als de AliExpress versie van Austin Butlers gestoorde personage Feyd-Rautha Harkonnen uit Dune: Part Two (2024). Waar Butler schijnt door zijn aparte maniertjes en brullende geluiden, oogt Nivola als een rare, kleurloze droogzak en buitenbeentje. Toch is Nivola niet de enige die heeft gezorgd voor zijn legendarisch slechte acteerprestatie. Zowel de regisseur als de scenarioschrijvers zijn hier ook schuldig aan. Zo heeft regisseur J. C. Chandor de acteur slecht begeleid in zijn regie. Het scenario van Richard Wenk, Art Marcum en Matt Holloway zit vol met slappe dialogen, zwakke karakterisaties en aparte narratieve keuzes.
Hierdoor heeft Nivola het ongelofelijk moeilijk gehad om met zijn acteerprestatie als The Rhino iets goeds neer te zetten. Het feit dat de acteur kleren draagt alsof hij een nerd is die rechtstreeks uit een sitcom uit de jaren 2010 komt, helpt hem ook niet. Het gebrekkige werk van kostuumontwerpster Sammy Sheldon zorgt ervoor dat Nivola’s personage misplaatst voelt in Kraven the Hunter. Daarnaast versterkt haar kostuumontwerp de onbedoelde hilariteit dat Nivola met zijn acteerwerk levert.
Antiheld of schurk?
De andere prominente castleden zijn simpelweg aanwezig. Ze voegen niet veel spanning, drama of energie toe aan de film. Je kunt elke acteur kiezen uit Russell Crowe, Ariana DeBose, Fred Hechinger of Christopher Abbott en je afvragen wat de toegevoegde waarde is van hun personages. Om heel eerlijk te zijn, hoef je je dat niet eens af te vragen, want ik heb het antwoord al: ze zijn er allemaal om het plot te bevorderen. Hun personages zijn zielloze instrumenten om Taylor-Johnsons Kraven op zijn reis te houden. Alleen is de reis zelf net zo saai als de oplossing ervan.
Dit brengt me terug bij de logline van de film: “Villains aren’t born. They’re made.” De regisseur en scenarioschrijvers lijken te proberen van Kraven een brute schurk te maken. Het probleem is dat hij in deze film geen schurk is. Op zijn slechtst is Kraven gedurende de gehele speelfilm – op de laatste twee minuten na – een antiheld. De reis die Kraven aflegt in deze film laat hem als personage niet veranderen of groeien. Toch levert de film met zijn laatste paar minuten een resolutie waarin Kraven zijn rol als schurk lijkt op te pakken, omdat jagen in zijn bloed zit en dit hem “uiteraard” net zo’n wrede moordenaar maakt als zijn vader.
Filmmakers kunnen – en moeten – niet zomaar (interne) conflicten en karakterveranderingen introduceren in de laatste paar minuten, omdat deze niet verdiend aanvoelen. Bovendien zullen ze niet goed of juist aanvoelen. Waarom zou het publiek Kraven als een schurk accepteren, als de film (en hijzelf) hem de hele film lang neerzetten als een antiheld. De narratieve keuzes die gemaakt worden in deze film zijn zo bizar slecht dat er op zijn best gelachen om kan worden.
Sony’s Cinematic Spider-Man Universe Without Spider-Man
De scenarioschrijvers en regisseur slaan de spijker op zijn kop met wat de films uit Sony’s Spider-Man Universe (SSU) zo belabberd en teleurstellend maken. De schurken (en antihelden) van helden als Spider-Man, Batman of The Flash zijn interessant, doordat ze leuke interacties en morele conflicten hebben met hun respectievelijke helden. Het is al duizend keer eerder gezegd, maar je kunt niet zomaar een film maken over een schurk van Spider-Man zonder Spider-Man.
Deze held is een integraal onderdeel van het verhaal en de reis van deze schurken. Zonder Spider-Man voelen deze films op zijn best half voltooid aan. Het voelt altijd aan alsof er iets ontbreekt, omdat dat letterlijk zo is. Het is begrijpelijk dat de schrijvers, regisseurs en alle anderen van de cast en crew hun best doen om een film te maken over deze enigszins populaire schurken – zelfs als ze Spider-Man niet kunnen (of willen) gebruiken.
Maar als het niet werkt – en laten we eerlijk zijn: het werkt niet – stop er dan gewoon mee. Sony heeft in het verleden bewezen goede films te kunnen maken over Spider-Man en andere iconische figuren uit zijn verhalen, maar met Kraven the Hunter en deze andere films uit Sony’s Spider-Man Universe (SSU) lijkt het alsof ze hun reputatie als filmstudio vrijwillig proberen te vernietigen. Na films als Kraven the Hunter en Morbius (2022) verdienen ze dit ergens ook wel.
Conclusie
Het is vrij duidelijk dat Kraven the Hunter niet de moeite waard is om in de bioscopen te bekijken. Er kan zelfs getwijfeld worden of de film het überhaupt waard is om te kijken: of dit nu thuis of in de bioscoop is. Eigenlijk is Kraven the Hunter een film die alleen aan te raden valt aan filmtoeschouwers die dol zijn op het kijken van verschrikkelijke films die onbedoeld hilarisch zijn. Voor andere filmliefhebbers zal Kraven the Hunter vooral een marteling zijn om doorheen te komen.
De film ziet er visueel triest uit. De visuele effecten van Kraven the Hunter behoren tot de slechtste van 2024. De combinatie van teleurstellende visuele effecten en het gemis aan herkenbare thematische filmmuziek zorgt ervoor dat Kraven the Hunter op audiovisueel vlak faalt. De keuze van regisseur J. C. Chandor en de scenarioschrijvers om na een korte proloog het verhaal terug de tijd in te sturen met een langdradige flashback, geeft goed de rommelige aard van het verhaal weer. Het probleem ligt hier vooral bij de structuur van het verhaalverloop.
Ondanks alle minpunten blijft dit een hilarisch slechte film. Kraven the Hunter sluit dit filmuniversum af als een enigszins geinige scheet grap of de laatste kick die je krijgt na het geïnhaleerd te hebben van lachgas. Je kunt lachen om de stupiditeiten die de film voorschotelt, maar alleen omdat het zo dom is. Kraven the Hunter is lachen, gieren en brullen, maar om alle verkeerde redenen. Maakt dit de film slecht? Ja, maar het maakt de film ook hilarisch en vermakelijk slecht. Kraven the Hunter is nu te zien in de Nederlandse bioscopen.
