Regisseur Pilar Palomero stelt met haar film La maternal indirect de vraag of een heftig onderwerp genoeg is om een goede film te maken. De filmmaker laat zien dat dit zeker het geval kan zijn als een heftig onderwerp goed verwerkt wordt in een krachtig scenario. Het helpt La maternal ook zeker dat de film belangrijke representatieve en educatieve factoren bevat. Palomero laat niet alleen het moeilijke leven zien van een kind dat opgroeit zonder goede opvoeding of ouderlijke rolmodel. Ze laat ook zien hoe heftig het leven kan zijn als je op een jonge leeftijd zwanger wordt.
Palomero laat op een subtiele manier zien welke verantwoordelijkheden en consequenties hierbij komen kijken. De regisseur speelt hierbij ook in op het emotionele aspect van kinderen die niets liever willen dan weer kind zijn. Palomero weet al deze onderwerpen bespreekbaar te maken op een indringende en oprechte manier. La maternal is niet heftig om te shockeren, maar juist om te informeren over de structurele problematiek van generationele verwaarlozing van kinderen. Vooral het aspect dat deze problematiek generatie op generatie wordt doorgeven, is wat La maternal zo aangrijpend echt en intens maakt.
Over La Maternal (2022)
La maternal is een Spaanse dramafilm uit 2022. De internationale titel van de film is Motherhood. De film is geregisseerd door Pilar Palomero. Daarnaast schreef ze ook het scenario van de film. De film is geproduceerd door Valérie Delpierre en Alex Lafuente. De cast van La maternal bestaat onder andere Carla Quílez, Angela Cervantes, Pepe Lorente, Jordan Ángel Dumes en Rubén Martínez. Het verhaal van La Maternal gaat over het 14-jarige meisje Carla, die alleen samenleeft met haar egocentrische alleenstaande moeder. Op een dag ontdekken ze dat Carla zes maanden zwanger is. Ze wordt gebracht naar La maternal: een opvanghuis voor tieners die met sociale uitsluiting worden bedreigd.
Daar ontmoet ze andere meisjes en vrouwen die op jonge leeftijd zwanger zijn geworden. Samen met de hulp van sociale werkers zorgen ze voor hun (pasgeboren) kinderen. Met veel moeite probeert Carla te leren wat het betekent om op een jonge leeftijd moeder te worden, terwijl ze in werkelijkheid gewoon weer kind wil zijn. Ze is bang net zo’n slechte moeder te zijn als haar eigen moeder was. Naarmate ze dichter bij de groep meisjes met dezelfde problemen komt, voelt Carla zich iets minder alleen op de wereld en is ze al snel klaar om belangrijke beslissingen te nemen.
Ik zag La Maternal op de 16e editie van het Mastercard OFF Camera International Festival of Independent Cinema in Krakau, Polen. Ik was als FIPRESCI jurylid daar aanwezig van 2 tot en met 7 mei 2023. Het Mastercard OFF Camera International Festival of Independent Cinema is een filmfestival dat altijd ontwikkelingen en veranderingen blijft ondergaan. Zo geeft het filmfestival vanaf zijn start altijd informatie op de huidige toestand in de wereld. Door belangrijke actuele onderwerpen aan te snijden, werd het Mastercard OFF Camera International Festival of Independent Cinema een van de herkenbaarste filmfestivals van Midden-Europa.
Recensie
De Spaanse dramafilm opent met een zwart beeld en een nogal apart geluid. Eerst vraag je je af wat je hoort: is er iemand aan het overgeven? Wanneer het geluid van een tweede persoon erbij komt, realiseer je je dat het twee personen zijn die seks hebben met elkaar. Wat volgt is een absurde openingsscène waar twee jonge kinderen lachen bij het kijken van verschillende pornoscènes. We zien alleen hun reacties: vol ongeloof en afschuw. Dit zijn twee emoties die menig filmtoeschouwers ook zullen hebben tijdens de eerste minuten van La maternal. Niet lang daarna gaan de twee kinderen sterke drank drinken, glazen kapot gooien en een televisie vernielen.
Deze aangrijpende openingsscène laat zien hoe het is voor een kind om op te groeien zonder regels, normen, waarden en een juiste opvoeding. Zo heeft het hoofdpersonage Carla een moeder die zich gedraagt als een oudere zus of vriendin in plaats van als een moeder. Door haar verleden blijft ze zich gedragen alsof ze zich nog in haar studentenjaren bevindt. Het subtiele handheld camerawerk van cinematograaf Julián Elizadle werkt perfect in op het indringende acteerwerk van de jonge hoofdrolspeelster Clara Quílez. Met haar directe methode van acteren weet ze een weg te vinden in hart van menig filmliefhebbers.
De gedetailleerde cinematografie van Elizadle geeft goed de levensomstandigheden weer van een jong kind met een egocentrische en alcoholistische moeder. In het camerawerk spelen de set decoraties en productieontwerpen ook een belangrijke rol. Deze elementen voegen ook veel details toe aan het verhaal van de film. De montage van Sofi Escudé gaat daarnaast vloeiend samen met het camerawerk. Het oogt als een doorlopend geheel, waarbij ik bijna geloofde dat de cinematografie en montage door een persoon uitgevoerd werden. Het meesterlijke scenario van regisseur Pilar Palomero speelt met set-ups en pay-offs op de gedetailleerde filmwereld.
Aan het begin van de film zien we Carla met haar beste vriend een groepje jongeren voetballen. Later in de film, als ze hoogzwanger is, maakt ze een wandeling met haar moeder, waarbij ze het hebben over hoeveel Carla veranderd is als persoon. Op de achtergrond zien we kinderen voetballen, plezier hebben en jong zijn. Haar moeder staat tijdens dit filmmoment het dichtst bij de camera, omdat haar gemis van goed ouderschap de voornaamste reden is dat Carla nu geen kind meer kan zijn. Als Carla’s moeder meer haar verantwoordelijkheid had gepakt, was de kans groot geweest dat haar dochter nu op een jonge leeftijd zwanger was geworden.
Het geluidsgebruik van La maternal is ook sterk. Dit komt onder andere doordat de geluidsafdeling de claustrofobische en chaotische gedachtespinsels van een jong kind, dat zwanger wordt, uitstekend weet weer te geven. Van enorm veel passerende vrachtwagens die voor geen moment stilte zorgen tot de keuze om geen componist filmmuziek te hebben laten maken voor La maternal. Deze keuzes en elementen van de geluidsafdeling en regisseur voegen toe aan de rauwe realiteit waar het hoofdpersonage Carla in leeft. Daarnaast weet de geluidsafdeling op de juiste momenten het verhaal overheerst te laten worden door bepaalde geluid.
Zo kreeg ik zelf de zenuwen van het gehuil van Carla’s baby. Het zenuwachtige en machteloze gevoel van een huilende baby voelde nog nooit zo pijnlijk accuraat en realistisch voor mij aan. Het beste aspect van La maternal blijft echter nog steeds het werk van de regisseur en scenarioschrijver. Palomero weet generationele pijn en vicieuze cirkels waarin moeder op moeder de pijn van het falende moederschap doorgeeft, goed uit te beelden.
Tot op zekere hoogte is er bij La maternal in meerdere generaties sprake van hechtingsstoornissen nadat de moeders bevallen zijn. Hierbij laat Palomero toch zien dat ondanks een toxische relatie, er nog steeds positieve herinneringen kunnen ontstaan tussen een kind en een ouderfiguur. En dat is een belangrijk punt om niet te vergeten!
Conclusie
La maternal is een sterke Spaanse film met een sterk uitgewerkt representatief en educatief verhaal. De hoofdrolspeelsters leveren beide sterk acteerwerk af, waarbij vooral de jonge ster Carla Quílez de show weet te stelen. De film bevat verder sterke technische aspecten. Hierbij weten vooral cinematograaf Julián Elizadle, filmmonteur Sofi Escudé en de geluidsafdeling een sterke indruk achter te laten. Regisseur Pilar Palomero heeft ook een sterke keuze gemaakt om geen gecomponeerde filmmuziek toe te voegen aan de speelfilm. Hierdoor komt de harde en rauwe realiteit van het verhaal intenser en geloofwaardiger over.
Het verhaal bevat enkele structurele en tempo problemen, maar alsnog blijf La maternal een film die honderd procent aan te raden is! La maternal is daarnaast een belangrijke film. Niet omdat het de problemen uit de film normaliseert, maar omdat het deze onbesproken verhalen en problematiek bespreekbaar maakt. Palomero zorgt met haar film voor begrip voor de jongeren en ouders die door deze moeilijke situaties gaan – en begrip is het minste wat we als buitenstaanders deze mensen kunnen geven!
