Lapsis is een sciencefiction-comedy film uit 2020. De film is het narratieve debuut van documentairemaker Noah Hutton. Hij heeft deze film geregisseerd en geschreven. Voor Lapsis werd Noah Hutton genomineerd voor de Independent Spirit Award 2021 voor Best Screenplay. De film ging in première op bij het South by Southwest Filmfestival. Op 12 augustus 2021 heeft De Filmfreak Lapsis in de Nederlandse bioscopen uitgebracht. Leuk feitje; Noah Hutton is de zoon van voor een Oscar genomineerde Debra Winger en winnaar Timothy Hutton.
Ben je benieuwd of deze grappige (maar duistere) sciencefiction drama het kijken waard is? Lees dan snel mijn film recensie verder! Mijn dank aan Herrie Film & TV voor het beschikbaar stellen van een online recensie-exemplaar.
Over Lapsis (2020)
Noah Hutton schreef het scenario voor Lapsis begin 2018. Met deze film wilde hij licht werpen op de onrechtvaardige traditie waarbij werkgevers hun werknemers minder betalen en toch verwachten dat ze meer werk leveren. Deze film over de uitbuiting van werknemers in een nieuwe sector, had ongecontroleerd gemaakt kunnen worden door uitgebuite werknemers onder leiding van een bevoorrechte regisseur.
Regisseur Hutton vond dat dit uitgangspunt in directe tegenspraak met de film zou komen. Daarom besloten ze een acquisitie bonus boven op hun honorarium te gebruiken voor de crew. Zo kunnen bijvoorbeeld de cinematograaf en boomoperator allemaal dezelfde bonus krijgen als en wanneer de film winst begint te maken. Hierdoor staat regisseur Hutton ook echt achter de boodschap van zijn film. De cast van de film bestaat uit Dean Imperial, Madeline Wise, Babe Howard, Madison Burge, Ivory Aquino, James McDaniel en Frank Wood.
De film laat zien hoe de komst van Quantum bekabeling de financiële wereld op zijn kop gezet. Om deze nieuwe technologie in stand te houden moet er veel bekabeld worden. De kabelaars hebben het zwaar. Hun werk is niet zonder controverse, maar wel profitabel. Om de medische kosten voor de behandeling van zijn invalide broer te betalen, geeft Ray Tincelli zich op voor het kabelen. Al snel komt Ray er achter dat het niet alleen maar snel cashen is als hij stuit op stevige competitie, en op een verzetsbeweging die strijdt voor rechtvaardigheid voor de kabelaars.
Lapsis is symbolisch en thematisch krachtig
Lapsis is een krachtige film dat aanvoelt als een tot leven gekomen passie project van regisseur Noah Hutton. Zo is Noah Hutton niet alleen de scenarioschrijver en regisseur van Lapsis, maar heeft hij ook nog de film gemonteerd. Hiervoor componeerde hij ook de score van de film. De score van de film is ook symbolisch toepasselijk op de gebeurtenissen die in de film plaatsvinden. Lapsis is een uitgedachte film die symbolisch sterk is. Zo opent de film al vol symboliek. We krijgen een slecht belichte kamer te zien, waarbij er tegen de muur een uitgangsbord ligt. Op dit uitgangsbord staat het woord EXIT in het rood, met een pijl die naar de uitgang wijst.
Dit uitgangsbord bevindt zich bijna volledig in het midden van de zaal, maar het bord zit net iets meer richting de kant van de uitgang. De rode kleur staat symbolisch voor de dood en thematisch voor de mensen die hun leven kwijtraken als ze gaan bekabelen. Hierbij raken deze werknemers niet letterlijk hun leven kwijt, maar wel thematisch door het feit dat ze uitgeput zullen raken door het overwerken. Dat het uitgangsbord iets meer richting de uitgang staat, kan symboliseren dat de uitgang nemen nu nog een makkelijkere optie is. Dan zet een werknemer een kast op wieltjes, met daarbovenop een televisie, voor het uitgangsbord.
Dit blokkeert het zich van het uitgangsbord. Dit is weer symbolisch voor het feit dat er geen uitweg meer is. Een ander mooi voorbeeld van symboliek aan de start van de film is de vertoning van de basisprincipes van bekabelen. Als kijker zie je, net zoals de personages uit de film, eerst geen beeld en hoor je alleen geruis. Dit kan symboliserend zijn voor de beloftes die de werknemers krijgen van de grote bekabeling bedrijven. De beelden zijn nep en zullen alleen voor onduidelijkheid zorgen in je leven. Net zoals geruis dat kan doen met het geluid en het beeld op je televisie. De camera zoomt in op de televisie terwijl het beeld verandert naar een depressieve donkerblauwe kleur. Dan slaat de werknemer, die de televisie bestuurd, op de televisie. Net zoals een werkgever passief agressief hun werknemers dwingen om (door) te werken.
Technische aspecten
Naast dat de symboliek in Lapsis krachtig is, heeft het ook sterke technische aspecten. Zo is de montage simplistisch, maar uiterst effectief, uitgevoerd. Zo krijgen we voor de introductie van ons hoofdpersonage een close-up van een quantum bekabeling kubus te zien. Dit wordt gevolgd door een close-up van ons hoofdpersonage Ray Tincelli. Dit simpele montagetechniek laat ons brein een verband leggen tussen de quantum bekabeling situatie en het hoofdpersonage. Ook bevat de film passende futuristische en sciencefiction klanken in zijn score. Neem bijvoorbeeld het geluid van een hamer die tegen metaal aangeslagen wordt. Het geluid van de score laat de contrasten zien tussen twee verschillende tijdperken, maar staat symbolisch voor hoe in de war Ray zich op dat moment voelt. Dit versterkt de surrealistische geaardheid van de film. Echter helpt het geschreven dialoog over quantumcomputers en bekabeling hier ook bij.
Laten we ook niet vergeten dat de film al vanaf zijn eerste vijf minuten aparte beelden bevat. Kijk maar naar de naakte kat die als een hond vastgebonden zit aan een boom. Ook kan hierbij gekeken worden naar de symbolische beelden van de mieren, die zonder te stoppen, blijven doorwerken. Dit is uiteraard symbolisch voor het verhaallijn rondom de automatisering en robotisering van het werk. Het ontwerp van de film is een van de beste aspecten uit de gehele film. Met de enorme kubussen en bekabeling op wieltjes maakt deze film, op het aspect van productieontwerp, enorm indruk op me.
Acteerwerk en kritiekpunten
Dat Dean Imperial geweldig acteert in zijn rol als Ray Tincelli maakt de film alleen maar beter. Hij kan in Lapsis goed empathie opwekken. Dit lukt deze acteur ook alleen al door het gebruik van gezichtsuitdrukkingen en lichaamstaal. Ik blijf het geweldig vinden om een stereotyperende maffiapersonage in een surrealistische sciencefiction tragikomedie te zien. Ook de uitspraak van het dialoog is fijn. Het is prettig hoe de cast de klemtonen benadrukken bij hun dialoog. De gehele cast is in topvorm, waarbij vooral Dean Imperial en Madeline Wise de show stelen. Ook al vond ik het acteerwerk van James McDaniel ook vermakelijk om naar te kijken.
Dat het personage van Madeline Wise pas richting het einde van de tweede akte een goede introductie krijgt, maakt haar acteerprestatie niet minder bijzonder. Toch heeft Lapsis als film ook zo zijn problemen. Zo gaat de film richting, en tijdens, zijn derde akte op een rap tempo door zijn verhaal. Daarnaast blijft de film met een redelijk aantal onbeantwoorde vragen over. Deze overgebleven vragen hebben niet alleen te maken met eerdere evenementen uit de film, maar ook met de relaties tussen bepaalde personages.
Conclusie
Lapsis is een geweldige surrealistische sciencefiction film die ik nu al tweemaal heb bekeken. De tweede keer heb ik zelfs nog meer genoten van de film; onder andere omdat de kleine details van de film je nu pas echt beginnen op te vallen. De film vertelt niet alleen een symbolisch en thematisch krachtig verhaal, maar het weet ook te overtuigen met de bijhorende technische aspecten. Deze verschillende aspecten helpen met het vertellen en verrijken van het verhaal.
Daarnaast is het acteerwerk krachtig. Ik hoop nog meer te zien van de cast. Vooral kijk ik uit naar de komende films van Dean Imperial, Madeline Wise en James McDaniel. Helaas gaat de film in zijn derde akte te snel door zijn verhaal heen en blijft de film met teveel onbeantwoorde vragen over. Dit laatste is niet altijd een slecht punt, maar in het geval van Lapsis komt het pretentieus over. Ze eindigen met een vage scène dat net zo goed uit de film gehaald had kunnen worden. Dit is natuurlijk jammer, maar maakt de rest van de film niet per se slechter. Lapsis is nu te zien in de Nederlandse bioscopen.
