Lovecraft Country is een Amerikaanse horror-drama televisieserie dat ontwikkeld is door Misha Green. De televisieserie is gebaseerd op en dient als een voortzetting van Matt Ruff’s gelijknamige roman uit 2016. De hoofdrollen in Lovecraft Country Seizoen 1 worden gespeeld door Jonathan Majors en Jurnee Smollett. Dit eerste seizoen ging op 16 augustus 2020 in première op HBO. De televisieserie is geproduceerd door Monkeypaw Productions, Bad Robot Productions en Warner Bros. Television Studios.
Vandaag recenseer ik dit geweldige eerste seizoen van deze veelbelovende nieuwe HBO-serie. Mijn dank aan Warner Home Video en Day One MPM voor het verzenden van een recensie-exemplaar. Lovecraft Country Seizoen 1 is al sinds 17 februari te koop op Blu-ray en DVD. Blijf SebKijk in de gaten houden, want er zal binnenkort ook een giveaway voor dit eerste seizoen plaatsvinden op deze website!
Over Lovecraft Country
Op 16 mei 2017 werd er bekendgemaakt dat HBO een Lovecraft Country serie zal gaan maken. De serie heeft een aantal grote filmmakers als uitvoerende producenten. Zo gingen Misha Green, Jordan Peele, J. J. Abrams en Ben Stephenson aan de slag als uitvoerend producent voor dit eerste seizoen. Daarnaast schreef Misha Green ook nog de pilotaflevering en werd ze de showrunner van de televisieserie. Op 5 maart 2018 werd er bekendgemaakt dat Yann Demange de pilotaflevering uitvoerend zou produceren en regisseren. Veel fans wachten nog steeds op de officiële aankondiging van een seizoen 2, maar in februari 2021 werd wel al verteld dat Misha Green bezig was met het schrijven en plannen van een eventueel tweede seizoen.
De cast van Lovecraft Country seizoen 1 bestaat uit Jurnee Smollett, Jonathan Majors, Aunjanue Ellis, Wunmi Mosaku, Jamie Chung, Jada Harris, Michael Kenneth Williams, Courtney B. Vance, Abbey Lee en Jordan Patrick Smith. Oorspronkelijk zou Elizabeth Debicki de rol van Christina Braithwaite spelen, maar uiteindelijk zou Abbey Lee dit personage gaan vertolken. Maar waar gaat dit eerste seizoen eigenlijk over? Laat me dat jullie eens vertellen!
In de absurdistische en surreële HBO serie Lovecraft Country, reist een veteraan van de Koreaanse oorlog samen met een vriendin en zijn oom door Amerika op zoek naar zijn verdwenen vader. Het zijn de jaren 1950 en de rassenscheiding is nog verankerd in de wet. Hun reis wordt al snel een overlevingsstrijd. Zo krijgen ze te maken met racistisch geweld en bloeddorstige monsters die gebaseerd zijn op de boeken van horror-schrijver H.P. Lovecraft.
Absurdistische openingsscène
Het eerste seizoen van Lovecraft Country opent met een zwart-wit scène. We zien hoe Tic (ons mannelijk hoofdpersonage) vecht in de Koreaanse oorlog. Op dat moment weten we nog niet zeker in welke oorlog dit is, maar later in de serie komen we erachter dat Tic heeft gevochten in de Koreaanse oorlog uit de jaren 1950. We zien hem vechten voor zijn leven en meerdere mensen neersteken of neerschieten. Plots ziet hij vliegtuigen bommen laten vallen die explosies van kleur vrijgeven. Tic klimt omhoog en kijkt verbijsterd toe wanneer hij gigantische aliens, vliegende ufo’s en gruwelijke monsters voorbij ziet komen. Een ufo laat een dame, die lijkt op een personage uit de John Carter verhalen, naar beneden zweven.
Terwijl dit allemaal gebeurt spreekt er een voice over die vertelt dat dit het verhaal is van een jongen met een droom. Een Amerikaanse jongen met een Amerikaanse droom. We zien hoe een honkbalspeler de redding vormt van Tic. Hij beschermt Tic tegen het monster dat hem dreigt aan te vallen. Deze openingsscène is overduidelijk verbonden met een latere scène uit de film waar Tic praat over zijn fascinaties en dromen. Zo droomde hij als kleine jongen altijd over hoe een zwarte jongen als hem succesvol in iets als honkbal kon worden.
Succes symboliseert in dit geval een redding, want bij succes is de kans op bescherming groter. Over het algemeen zijn succes én macht grote thema’s in het eerste seizoen van Lovecraft Country. We zien hoe ongelijk macht in de jaren 1950 was. Tegelijkertijd krijgen we ook zien hoe het een strijd is geworden om zo succesvol mogelijk bovenaan te komen staan. We zien dit bijvoorbeeld in de strijd tussen Leti en haar zus Ruby. Beide willen tijdens de pilot aflevering de meeste aandacht krijgen van het publiek, terwijl ze zingen bij het buurtfeest. Daarnaast hebben ze beide ook nog een strijd over wie er met het meeste geld of de beste baan rondloopt.
Lovecraft Country seizoen 1 bevat veel pluspunten
Een groot pluspunt van dit eerste seizoen is de grootsheid van de serie. Het is fijn om een serie te zien waar meerdere minderheidsgroepen als de superieure helden én de belangrijke hoofdpersonages worden weergegeven. Het is geweldig om te zien hoe serieus de serie racisme en discriminatie neemt, maar het is nog beter om te zien hoe dit eerste seizoen onafhankelijk is van deze feiten. In andere woorden; dit eerste seizoen is niet afhankelijk van deze thema’s om het verhaal te vertellen. In plaats daarvan worden deze thema’s gebruikt om de episodische verhaallijnen te doorgronden in de realiteit.
Hiermee willen de makers niet alleen de realiteit van racisme en discriminatie tonen. De makers willen ook nog de thema’s gebruiken om het verhaal niet te over-de-top te maken. Het verhaal kan namelijk door zijn horror en sci-fi elementen erg apart overkomen. Gelukkig weten de serie makers met de realistische thema’s deze fantasierijke elementen te gronden in de realiteit. Ook de production design is enorm indrukwekkend. Het is lastig om een specifiek aspect hiervan toe te lichten, want is allemaal zo spectaculair uitgewerkt. Van de grote opgebouwde sets die het passievolle vakmanschap van de makers laat zien. Tot de prachtige kostuum design dat het karakter van alle verschillende personages perfect weergeeft.
Ik ben simpelweg een gigantische fan te noemen van het eerste seizoen van Lovecraft Country. Er vinden zich zoveel (toekomstige) iconische scènes plaats in dit eerste seizoen. Neem bijvoorbeeld de prachtige scène waar Montrose zich eindelijk thuis voelt in de LHBTIQ+-gemeenschap. Deze scène is niet alleen iconisch te noemen door het geschreven verhaal, maar ook de toepassing van geluid en licht. Een andere geweldige scène laat symbolische overeenkomsten zien tussen Ruby en de personages van Dr. Jekyll en Mr. Hyde. De scène voelt aan alsof het geregisseerd is door Quentin Tarantino. Het voelt aan als een legendarische én epische scène. De muziekkeuze van Cardi B is daarnaast ook erg toepasselijk.
Acteerwerk én kleine kritiekpunten
Het acteerwerk in het eerste seizoen van Lovecraft Country is briljant te noemen. Dit is het soort serie waarbij het lastig is om één persoon uit de cast te benoemen als de grote ster. Bijna elk belangrijk personage krijgt de kans om voor één of meerdere afleveringen in het spotlicht te komen staan. Zo krijgt Jurnee Smollett’s personage een ongelofelijk krachtige badass-moment waarin ze de auto’s van een aantal racistische witte mannen sloopt. Er zijn zo nog veel andere voorbeelden op te noemen. Echter is er wel een duidelijk personage dat beter uitgeschreven of beter gepresenteerd had kunnen worden.
Ik heb het hierbij over het personage Christina Braithwaite. Naar mijn mening is dit niet alleen een personage dat potentieel gezien veel beter gepresenteerd had kunnen worden door haar actrice (Abbey Lee). Het is ook een personage dat best oppervlakkig geschreven is. Er zit zeker wel diepgang in het verhaal achter dit personage, maar Christina Braithwaite komt zelf zo ongeïnspireerd over. Dit terwijl ze juist de hoofd-antagonist van dit eerste seizoen zou moeten zijn. Dat dit personage best saai gevonden kan worden, komt door een combinatie van haar geschreven dialoog, het acteerwerk en het verhaalverloop van dit personage. Het helpt ook niet dat de helden meerdere malen naar de antagonist komen voor hulp. Conceptueel is dit een best sterk idee, maar in de uitvoering voelt het eerder erg apart aan.
De makers van Lovecraft Country hebben onbewust een heel zwart-wit beeld (grap onbedoeld) gecreëerd van wat een schurk én wat een held is. De helden komen misschien dan bij de schurk voor hulp, maar de schurk krijgt vooral stereotyperende taken en monologen om zich verder mee te “ontwikkelen”. Zonde.
Conclusie
Toch is Lovecraft Country seizoen nu al één van mijn favoriete series aller tijden geworden. Van het geweldige acteerwerk (op het acteerwerk van Abbey Lee na) tot de absurdistische verhaallijnen. Ook de technische aspecten van dit eerste seizoen zijn absurd goed. De speciale effecten ogen zeer realistisch en ook komt de setting van de jaren 1950 daadwerkelijk écht over. Het is jammer dat het personage van Abbey Lee niet zo goed uitgeschreven (of geacteerd) is, want anders hadden we hier te maken met een perfect eerste seizoen. Alsnog ben ik een gigantische fan van dit eerste seizoen en hoop ik oprecht dat er een tweede seizoen komt! Kort gezegd; ik raad iedereen aan om te beginnen met het kijken van Lovecraft Country!
