Deze Blu-ray recensie is mede mogelijk gemaakt door het recensie-exemplaar dat sebkijk! heeft ontvangen van Tripe P Entertainment en Universal Home Entertainment. Onze dank aan beide voor deze samenwerking.
Het jaar is 1561 wanneer Mary Stuart (Saoirse Ronan, Lady Bird) terugkeert naar Schotland. Als rechthebbende op de troon van beide Schotland en Engeland, gaat ze een strijd aan met de huidige koningin van Engeland; Elizabeth I (Margot Robbie, Once Upon a Time in Hollywood …).
Een Geschiedenisles in Dialogen
Mary: Queen of Scots is een Historische en Biografische Drama die geregisseerd is door Josie Rourke (This Nan’s Life). Het is af te zien aan de kwaliteit van de afgemaakte film, dat dit pas haar tweede geregisseerde film is. Mary: Queen of Scots is namelijk niet bepaald een erg sterke film. Op velen vlakken komt het tekort. Hierbij spreek ik dan nog niet eens over de historische incorrecte momenten op film, waar velen wel over klagen.
Ik heb het hierbij meer over het vakmanschap van films maken. De film opent al met een te lang durende “uitleg” waar de film over zal gaan. Dit is niet een visuele uitleg, maar een uitleg in tekst. Ik bedoel hiermee dat de film opent met witte woorden op het scherm die ons vertellen over wat ons letterlijk te wachten staat.
Ja – ik spreek hierbij over “uitleg”. Echter had ik ook kunnen zeggen dat de synopsis van de film is gekopieerd en geplakt van het script naar het scherm. Ik zou nu letterlijk kunnen overschrijven wat de openingszinnen op het scherm zijn en je zou de film niet eens meer hoeven te zien. Wat is het nut hiervan als je ook visueel met beeld en geluid dit kan vertellen. Dit voelt aan als een ongelofelijk slechte creatieve keuze van de filmcrew.
“Tell, Don’t Show”…Sadly
Zoals je misschien al hebt kunnen raden is deze film niet bepaald creatief op het gebied van visueel een film vertellen. Er wordt meer gebruik gemaakt van expositie dan nodig is. Hiermee bedoel ik dat er gewoon letterlijk wordt verteld door personages op het scherm wat er gaat gebeuren zonder dat we enige handelingen te zien krijgen. Deze film had erg veel gehad kunnen hebben aan het “show, don’t tell“-principe.
Door meer te laten zien van wat er gebeurd, zouden we als kijker veel meer betrokken worden tot het verhaal. Als alles in dialoog verteld wordt zorgt het ervoor dat je als kijker teveel afstand krijgt tot de film. Wat weer resulteert in verveling. En als er één ding erger is dan een slechte film, dan is het een film die je verveelt.
Natuurlijk zijn er ook een aantal pluspunten op te noemen over Mary: Queen of Scots. Zo zijn de production design en costume design zeker top ontwikkeld. Het voelt oprecht aan alsof we ons in deze tijd bevinden. Daarnaast is er ook goed locatiescouting plaatsgevonden, want de locaties die we te zien krijgen zijn adembenemend.
Het wordt er niet beter op…
Misschien merk je het probleem hiervan al op. Het gaat vaak niet verder dan alleen “mooi” en “prachtig” zijn. Is dat niet goed genoeg dan? Nee – eigenlijk niet. Als ik alleen naar mooie beelden wil kijken van een (historische) locatie, dan zet ik wel een documentaire op van de History Channel of National Geographic. Ook de cinematografie is – net als de rest van de film – vaak betekenisloos en er alleen om “mooie” indrukken te geven.
De cast probeert met al un kracht de film te redden van het niet-zo-best geschreven script, maar ook zij falen hierin. Het voelt – door het geschreven scenario – aan alsof we kijken naar acteurs die personages vertolken. Terwijl het natuurlijk zo zou moeten zijn dat we kijken naar deze historische figuren zelf. Deze historische figuren zijn zo onderontwikkeld als personages in deze film dat hun acties en motivaties onbegrijpelijk overkomen.
De grootste vijand van deze film is niet de boodschap. Dat is duidelijk. Er wordt zo hard geprobeerd om een inspirerende film te scheppen. Thema’s als moeder- en zusterschap, giftige mannelijkheid en macht worden besproken. Maar door de tekortkomingen in de basis van de film, wordt je als kijker niet geprikkeld genoeg om mee te gaan in deze boodschappen.
Conclusie
Uiteindelijk zal dit spel voor de tronen van Engeland en Schotland, meer bekend staan als een Game of Bores dan één Game of Thrones. Dit komt niet eens door het feit dat sommige feiten misschien wat minder historisch correct zijn. Het komt doordat het de film in zijn geheel het niet lukt om een samenhangend creatief verhaal te vertellen. Wat enorm zonde is, want de filmmakers hadden een enorm interessante cast en historisch verhaal om gebruik van te maken. Echter staan er wel een aantal leuke en interessante extra’s op de Blu-ray – zoals historische extra’s over die tijd tot een commentary met de makers van de film.
