The Lion King (2019) – Film Recensie

Na het grootse succes van The Jungle Book (2016) en de persoonlijke artistieke film Chef (2014), leek regisseur Jon Favreau niet meer te stoppen. Met de komst van The Lion King (2019) heeft Favreau bewezen dat hij een veel minder sterke filmmaker is. In zijn bijzondere feelgoodfilm Chef (2014) leverde de regisseur commentaar op Disney, die na Favreau’s veelbelovende hit Iron Man (2008) meer van hetzelfde wilde krijgen voor het vervolg. De filmmaker moest op deze manier voor elkaar krijgen dat Iron Man 2 (2010) goed bezocht zou worden in de bioscoop. Het vervolg werd een commercieel succes, maar de recensenten en fans waren minder enthousiast te spreken over dit vervolg. De indruk die deze ervaring bij Favreau achterliet, is terug te zien in zijn feelgoodfilm Chef (2014). Het is overduidelijk dat Favreau’s ervaring met de negatieve en gemixte recensies over Iron Man 2 hebben geleid tot de creatie van Chef (2014): een film waar Favreau op een zelfbewuste manier laat zien wat het effect van de critici op creatievelingen is. In Chef krijgt de chef-kok – die trouwens briljant gespeeld wordt door Favreau – de opdracht om het populaire menu te blijven koken als een recensent langskomt. Dit zorgt ervoor dat de chef-kok een negatieve recensie ontvangt, omdat de chef-kok zijn vernieuwende en artistieke flair zou zijn kwijtgeraakt. Ondanks dat Favreau zich met Chef (2014) probeert los te breken van de grootse en spectaculaire blockbusters, valt hij met The Lion King (2019) terug in de val van commerciële films die meer van hetzelfde brengen. Favreau komt hierdoor over als een hypocriet. Mede doordat hij eerst een punt maakt over het belang van artistieke flair en vernieuwing, terwijl de regisseur daarna toch kiest voor een bak vol geld om snel een belachelijk slechte remake van The Lion King (1994) te maken. In Chef (2014) laat Favreau zien dat de creatieveling en recensent elkaar nodig hebben, omdat ze beiden streven naar artistieke vernieuwingen of verbeteringen. Na de release van The Lion King (2019) komt dit narratieve punt als ongeloofwaardig over. Als Iron Man 2 (2010) goed is geweest voor het ontstaan van de film Chef (2014), dan is The Lion King (2019) slecht geweest voor de reputatie die de feelgoodfilm, en in verlenging Favreau, hieraan hebben overgehouden.

Sydney Chandler speelt een van de hoofdrollen in Noah Hawley’s Alien televisieserie

In december 2020 werd tijdens de Disney Investor Day bekendgemaakt dat er een televisieserie over de Alien franchise zal komen. Regisseur en seriemaker Noah Hawley dient als de showrunner, hoofdschrijver en uitvoerend producent van deze Alien televisieserie. Volgens Deadline is actrice Sydney Chandler gecast in een van de hoofdrollen van Hawley’s Alien televisieserie. Er is nog niet bekend welke rol Chandler zal spelen in deze televisieserie. Hawley maakte recent wel wat meer details bekend over deze opkomende sciencefiction en horrorserie.

Fantastic Mr. Fox (2009) – Film Recensie

Fantastic Mr. Fox is een van Roald Dahls meest geliefde en bekendste kinderboeken. Als klein jochie was ik zelf ook al dol op het kinderboek. Ik kan me niet meer herinneren of ik het boek ooit zelf heb gelezen, maar ik weet wel dat ik het boek voorgelezen heb gekregen als kind. Ik zag de verfilming van Dahls iconische kinderboek voor het eerst als tiener. Toen was ik niet bepaald onder de indruk van de film – waarschijnlijk omdat ik op die leeftijd andere verwachtingen van films had. Ik schat in dat ik destijds ook een compleet andere smaak in films (en filmgenres) had. Toen ik als jongvolwassene de film opnieuw keek, veranderde mijn mening over Wes Andersons boekverfilming volledig. Sindsdien heb ik de film meerdere malen gezien, waarbij ik steeds meer waardering voor Andersons stop-motion animatie en komediefilm heb kunnen vinden. Fantastic Mr. Fox blijft simpelweg als kinderboek en als boekverfilming fantastisch. Andersons Fantastic Mr. Fox is een prachtige feelgood animatiefilm, waarin de regisseur met zijn kenmerkende visuele regiestijl op bijna geen enkel vlak teleurstelt.

Good Morning, Vietnam (1987) – Film Recensie

Good Morning, Vietnam is de definitie van een ondergewaardeerde Amerikaanse filmklassieker. De film werd tijdens zijn oorspronkelijke bioscooprelease zeker goed ontvangen. Toch komt het op me over alsof deze Amerikaanse biografische tragikomedie oorlogsfilm minder regelmatig besproken wordt – vooral wanneer we het hebben over filmklassiekers uit de jaren 1980. En dat is ongelofelijk zonde! Good Morning, Vietnam bevat een van de beste acteerprestaties van de legendarische (en helaas te jong overleden) acteur Robin Williams. De film oogt als een testament voor de humoristische en improviserende acteertalenten van Williams. Zo maakte Williams regelmatig gebruik van improvisaties bij de optredens waarin de radio-uitzendingen van Adrian Cronauer werden geportretteerd. De hoofdrolspeler laat in deze filmklassieker zien hoe krachtig hij als een komische acteur kan zijn. Tegelijkertijd bevat zijn vertolking van de echt bestaande radio-dj Adrian Cronauer ook meer dan genoeg diepgang. De improvisaties en grappen van Williams werken juist zo goed doordat zijn vertolking van Adrian Cronauer gelaagd is. De diepgang in Williams’ acteerwerk is ook te danken aan het schrijfwerk van scenarioschrijver Mitch Markowitz en de visie van regisseur Barry Levinson. Markowitz en Levinson legden het grondwerk af waardoor Williams de mogelijkheid kreeg om te schitteren met zijn acteerprestatie.

Filmrechten van The Incredible Hulk zijn teruggekeerd naar Marvel Studios

Na 15 jaar zijn de filmrechten van de superhelden film The Incredible Hulk teruggekeerd naar Marvel Studios. De film werd oorspronkelijk in 2008 uitgebracht en gedistribueerd door Universal Pictures. Nu Marvel Studios de filmrechten weer te pakken heeft, is de film eindelijk ook te zien op streamingdienst Disney+. De streamingdienst maakte het nieuws bekend op 15 juni. De film was een dag later al te zien op Disney+.

Guardians of the Galaxy Vol. 3 (2023) – Film Recensie

Guardians of the Galaxy Vol. 3 had geen gemakkelijke taak voor zich. Zo moest deze derde Guardians of the Galaxy film het verhaal van deze groep superhelden en buitenbeentjes zo goed mogelijk concluderen. Daarnaast moet regisseur James Gunn met deze film het pad vervolgen dat de gebroeders Russo in hun films Avengers: Infinity War en Avengers: Endgame had uitgestippeld. Nu blijkt het te zijn dat dit een pad is dat Gunn liever anders had gezien. Zo liet de filmmaker recent weten dat hij niet blij was met de manier waarop zijn Guardians of the Galaxy gebruikt zijn in de laatste twee Avengers films. Naast een vervolg op de Guardians of the Galaxy films en de Avengers films, moest Guardians of the Galaxy Vol. 3 ook, zo ver als mogelijk, een losstaand verhaal kunnen vertellen. Gelukkig is Gunn niet onbekend met het maken van superhelden films. De filmmaker weet dan ook met vlag en wimpel te slagen met zijn derde Guardians of the Galaxy film. De filmmaker blijft trouw aan zijn visie voor het verhaal van de Guardians of the Galaxy. Gunn weet hoe hij op zijn manier het verhaal van deze helden kan vervolgen. Voelt Guardians of the Galaxy Vol. 3 regelmatig bomvol aan? Ja, dat kan zeker niet ontkend worden. Maar in context is dit ook niet per se zo raar. Het is de afsluitende film uit een trilogie over een groep superhelden. Deze groep superhelden komen daarnaast ook nog voor in andere films uit het Marvel Cinematic Universe. Hierdoor moet zowel het algehele verhaal van de franchise als het verhaal van deze specifieke superhelden groep en het verhaal van elke individuele superheld zo goed mogelijk afgerond zien te worden. Dus ja, Guardians of the Galaxy Vol. 3 bevat als een film een bomvol verhaal en een terugkerend rommelige narratieve structuur. Maar dit maakt de film niet direct slecht of überhaupt minder goed. Guardians of the Galaxy Vol. 3 is simpelweg een ode aan de imperfecte superhelden en filmische personages. Hierdoor is het ook makkelijker te accepteren dat het filmverhaal zelf ook imperfect is. Ondanks dat de film dus een rommelige structuur en tempo in zijn verhaal bevat, blijft deze derde Guardians of the Galaxy film ook meesterlijk goed uitgewerkt.

Guardians of the Galaxy (2014) – Film Recensie

Guardians of the Galaxy is een van de beste Marvel Studios films (tot nu toe). James Gunns visionaire superhelden film is een genot om te aanschouwen. Gunn weet verschillende soorten filmgenres uitstekend te balanceren en te mixen. Guardians of the Galaxy is vooral een superhelden komediefilm, maar de film bevat ook actie, sciencefiction en drama-elementen. Toen deze film in 2014 uitkwam, noemden veel filmliefhebbers, recensenten en fans de film verfrissend en vernieuwend. Het is in 2023, bijna tien jaar later, nog steeds het geval. Guardians of the Galaxy introduceerde het filmpubliek op een spectaculaire manier aan een (bijna) onbekende groep superhelden – een groep bestaande uit zogenaamde buitenbeentjes en mislukte wezens. Deze superhelden zijn aan de start van de film eigenlijk alles behalve super te noemen, maar gaandeweg het verhaal leren ze elkaar en hunzelf steeds beter kennen. Daar ligt ook de grootste kracht van James Gunns Guardians of the Galaxy. De film bevat, net zoals zijn personages, een groot hart. Naast dat Guardians of the Galaxy verfrissend en vernieuwend is, kan de film ook losstaand goed bekeken worden. Dat is best een bijzondere prestatie, omdat de film veel belangrijke elementen uit het Marvel Cinematic Universe introduceert of uitlegt. Hierbij kun je denken aan de duidelijke en sterke introductie tot de Infinity Stones. Dit was de eerste keer dat een film uit het Marvel Cinematic Universe echt dieper inging op het verhaal achter de Infinity Stones – en zelfs een zekere paarse superschurk. Guardians of the Galaxy kan niet anders dan een meesterlijke superhelden film genoemd worden.

Andy Serkis lijkt toch terug te keren in Andor Seizoen 2

Somehow Andy Serkis returned. Een van de vetste en belangrijkste personages uit het eerste seizoen van Andor lijkt toch terug te kunnen keren in het tweede seizoen van deze grootse Star Wars-serie. Het tweede seizoen van Andor is in productie en fans kregen een eerste blik – een zogenaamde sneak peak – op de beelden van dit opkomende nieuwe seizoen. Deze beelden kregen ze te zien bij Star Wars Celebration in London. Eerder werd onthuld dat het komende seizoen individuele verhalen zal vertellen die elk drie afleveringen duren. De tijd tussen elke drie afleveringen zal een jaar zijn, waarbij het tweede seizoen toewerkt naar het begin van Rogue One. De beelden die vrijgegeven werden tijdens Star Wars Celebration lieten veel verschillende personages zien die terugkeren voor Andor Seizoen 2, maar ze hebben niet iedereen laten zien. Zo heeft Disney recent via een persbericht bekendgemaakt dat acteur Andy Serkis ook terug zal keren in Andor Seizoen 2.

The Electric Mayhem Band steelt de show in The Muppets Mayhem Teaser Trailer

Disney+ heeft de teaser trailer voor de opkomende originele Disney+ serie The Muppets Mayhem op YouTube uitgebracht. Naast de release van de trailer werd er ook bekendgemaakt dat de serie op woensdag 10 mei uitgebracht zal worden in de Verenigde Staten van Amerika. De serie zal vanaf die dag volledig te streamen zijn in Amerika, maar of dit ook het geval zal zijn in Nederland is nog onduidelijk. De Disney+ Original serie wordt geproduceerd door ABC Signature en The Muppets Studio.

Ant-Man and the Wasp: Quantumania (2023) – Film Recensie

De kleine superhelden Ant-Man en de Wasp zijn weer teruggekeerd voor een nieuw filmavontuur op het grote scherm. Ant-Man and the Wasp: Quantumania is niet alleen de derde Ant-Man film, maar ook de start van de vijfde fase van het Marvel Cinematic Universe. Na enkele hoogtepunten en dieptepunten uit de vorige fase van het MCU, lag de taak bij Ant-Man and the Wasp: Quantumania om het vertrouwen van een degelijke groep recensenten, Marvel fanaten en filmliefhebbers terug te winnen. Dit lijkt Marvel Studios helaas niet gelukt te zijn. Ant-Man and the Wasp: Quantumania behoort namelijk – naar mijn mening – niet tot de hoogtepunten van dit filmuniversum, maar eerder tot de dieptepunten.