De kleine superhelden Ant-Man en de Wasp zijn weer teruggekeerd voor een nieuw filmavontuur op het grote scherm. Ant-Man and the Wasp: Quantumania is niet alleen de derde Ant-Man film, maar ook de start van de vijfde fase van het Marvel Cinematic Universe. Na enkele hoogtepunten en dieptepunten uit de vorige fase van het MCU, lag de taak bij Ant-Man and the Wasp: Quantumania om het vertrouwen van een degelijke groep recensenten, Marvel fanaten en filmliefhebbers terug te winnen. Dit lijkt Marvel Studios helaas niet gelukt te zijn. Ant-Man and the Wasp: Quantumania behoort namelijk – naar mijn mening – niet tot de hoogtepunten van dit filmuniversum, maar eerder tot de dieptepunten.
De eerste teaser voor de White Men Can’t Jump remake is online te bekijken. De remake van White Men Can’t Jump bevat het (film) acteerdebuut van rapper Jack Harlow. De teaser is maar 30 seconden lang, maar het geeft genoeg weer van de vriendschap tussen hoofdrolspelers Jack Harlow en Sinqua Walls. White Men Can’t Jump is een remake van de originele film uit 1992. De filmklassieker werd geschreven en geregisseerd door Ron Shelton. In de originele White Men Can’t Jump waren de hoofdrollen weggelegd voor Woody Harrelson en Wesley Snipes.
Het werk dat met Avatar: The Way of Water verricht is, kan het best met een woord beschreven woorden – en dat woord is “passie”. Avatar: The Way of Water is een filmvervolg waar filmliefhebbers, fans en recensenten ruim dertien jaar op hebben moeten wachten. Regisseur James Cameron, de crew en de cast weten dit maar al te goed. Ze hebben hun tijd genomen om met Avatar: The Way of Water vooral een onvergetelijke filmervaring te geven. Dit is terug te zien in de visuele effecten, de nieuwe technologieën die speciaal gemaakt zijn voor de film en de verdere worldbuilding van Camerons Avatar filmuniversum. Het is Cameron opnieuw gelukt om ons naar een onbekende wereld mee te nemen. Dit komt niet alleen doordat we nieuwe gebieden, plaatsen en eilanden te zien krijgen van Pandora. Het komt ook doordat we de bekende plaatsen uit Pandora vanuit nieuwe en nostalgische perspectieven te zijn krijgen. Voor de filmliefhebbers en fans die meer geïnteresseerd zijn in of Avatar: The Way of Water de prijs van een bioscoopkaartje waard is, zal ik het nu verder kort houden. De film is honderd procent – nee, duizend procent – de prijs van een bioscoopkaartje waard! Als je Avatar: The Way of Water voor het eerst wil zien, wacht dan alsjeblieft niet tot de film te streamen is op Disney+. Dit is een film die echt bekeken moet worden op het grote scherm. Daar zul je het meest het (film-)vakmanschap en de visuele effecten tot je kunnen nemen. Ik weet dat er genoeg mensen zijn die geen (sterke) voorkeur hebben voor 3D-films, maar Avatar: The Way of Water is een film waar je het best van kunt genieten als 3D-film. Voor de lezers die benieuwd zijn waarom deze film de prijs van een bioscoopkaartje meer dan waard is, blijf vooral verder lezen. In de rest van mijn recensie bespreek ik waarom Avatar: The Way of Water een geweldige en indrukwekkende film is.
Avatar is de succesvolste film aller tijden. Tijdens zijn oorspronkelijke bioscooprelease brak de film al meerdere box office records. Zo werd Avatar niet alleen de succesvolste film aller tijden wereldwijd, maar dit ook specifiek in de Verenigde Staten van Amerika en Canada. Daarmee haalde Avatar een andere film in van regisseur James Cameron – namelijk Titanic. Avatar werd voor een korte periode ingehaald door Avengers: Endgame, maar toen de film opnieuw werd uitgebracht in China behaalde Avatar weer de titel van de best verdienende film aller tijden. Gecorrigeerd voor inflatie is Avatar na Gone with the Wind ook de best verdienende film aller tijden. Naast dat de film een commercieel succes werd, ontving Avatar ook negen nominaties bij de Oscars, waaronder die voor Beste Film en Beste Regisseur. Avatar sleepte uiteindelijk drie Oscars binnen: voor Beste Cinematografie, Beste Productie Design en Beste Visual Effects. Het is dus niet gek om te zeggen dat Avatar een groot kritisch en financieel succes is geworden. Het succes van de film leidde zelfs tot elektronicafabrikanten die 3D-televisies uit gingen brengen. Daarnaast nam de populariteit van 3D-films weer toe door de bioscooprelease van Avatar. Om de bioscooprelease van het langverwachte vervolg (Avatar: The Way of Water) te eren, werd de film eerder dit jaar opnieuw uitgebracht in de Nederlandse bioscopen. Ondanks het grote succes van de film, ontving Avatar de laatste paar jaren steeds vaker kritiek. Zo zou Avatar een te herkenbaar en voorspelbaar verhaal bevatten. Ook zou de film alleen bijzonder zijn geweest door zijn revolutionaire visuele effecten. Kort gezegd: in hun ogen zou Avatar overgewaardeerd zijn en niet het verdiend hebben om zo’n succes te zijn geworden. Ter voorbereiding van Avatar: The Way of Water besloot ik de eerste film, voor het eerst in jaren, opnieuw te bekijken. Na alle negativiteit dat ik online voorbij zag komen, was ik verbaasd om te ontdekken dat Avatar eigenlijk een film is die helemaal niet zo slecht is. Sterker nog: naar mijn mening is Avatar een geweldige film!
Black Panther: Wakanda Forever is een formidabele film dat niet alleen behoort tot de beste Marvel Studios-films tot nu toe, maar ook gezien kan worden als de beste film van Phase Four van het Marvel Cinematic Universe. Black Panther uit 2018 was al een meesterlijke film, maar Black Panther: Wakanda Forever weet dit eerste deel zelfs te overstijgen. Dat Black Panther: Wakanda Forever zo’n ongelofelijk krachtige en bijzondere film is geworden, is best verrassend. In 2020 overleed Chadwick Boseman. Hij was de acteur die in de eerdere Marvel Studios-films de rol van Black Panther speelde. Ryan Coogler had samen met zijn cast en crew nu de moeilijke taak om in iets meer dan twee jaar de oorspronkelijke plannen voor het vervolg op Black Panther aan te passen. De lat was al hoog gelegd, omdat het eerste deel zo geliefd was ontvangen door recensenten, filmliefhebbers en superhelden fans. Nu Boseman ook was overleden, kwam de lat alleen maar hoger te liggen. Coogler moest nu niet alleen een goed vervolg maken op zijn eerste Black Panther-film. Eigenlijk moest hij een nog betere film maken, om zo ook de overleden Chadwick Boseman en zijn toevoeging aan deze filmwereld te eren. Het is wonderbaarlijk te noemen hoe goed dit vervolg heeft uitgepakt voor Coogler, de crew en de cast. Niet alleen weten ze Boseman te eren en te herdenken, maar ook hebben ze een van de emotioneel uitdagendste superhelden films neergezet. Black Panther: Wakanda Forever gaat in op de schuld- en wraakgevoelens die kunnen ontstaan na het verlies van een dierbare. De film analyseert hoe rouw een persoon kan breken. Daarnaast laat Black Panther: Wakanda Forever zien dat we onze rouw kunnen gebruiken om als persoon een betere versie van onszelf te worden.
Black Panther was de eerste Marvel Studios-film met een zwarte regisseur en een grotendeels zwarte cast. Dit was waarschijnlijk ook een van de grootste redenen dat de film zo geliefd werd ontvangen door filmliefhebbers en superhelden fans. Black Panther was (en is) een fenomeen dat voor culturele representatie een belangrijke zet heeft gedaan. Er zijn genoeg films die alleen op het belang van culturele representatie inspelen en verder geen goede film afleveren. Black Panther is hier echter geen voorbeeld van. Ryan Coogler en Chadwick Boseman leveren namelijk een van de beste Marvel Studios-films. Black Panther bevat een van de diepgaandste thematische verhalen, waarbij (onder andere) onderwerpen als kolonialisme en oorlog worden besproken. Daarnaast levert (de helaas te jong overleden) hoofdrolspeler Chadwick Boseman een geweldige en iconische acteerprestatie. Het blijft begrijpelijk dat Boseman zo geliefd was om deze rol, want hij levert in Black Panther misschien wel zijn beste acteerprestaties aller tijden.
Op 1 april 2000 werd het (toen) nieuwste boek van de (overleden) befaamde filmrecensent Roger Ebert uitgebracht. De titel van dit boek was “I Hated, Hated, Hated This Movie”. Het boek bestond uit een verzameling van Roger Ebert’s recensies van films die volgens hem koste wat kost vermeden moeten worden. Het gevoel wat Roger Ebert beschreef in zijn boek komt honderd procent overeen met hoe ik het nieuwste avontuur van superheld Thor ervaarde. Het is vrij simpel. Ik haat, haat, haat Thor: Love and Thunder. Voordat jullie nu jullie vurige boze reacties onder deze recensie gaan plaatsen, wil ik graag uitleggen waarom Thor: Love and Thunder voor mij de slechtste Marvel Studios-film (tot op heden) is. Er zullen meerdere recensenten, filmliefhebbers en trouwe lezers zijn die in de mythe geloven dat kritiek – en in verlenging journalistiek – altijd (zo ver mogelijk) objectief geschreven moet zijn. Hate to break it to you, maar dat is minder het geval dan je denkt. Elke vorm van journalistiek – en zeker kritiek in de vorm van recensies, essays en opinies – is geschreven vanuit een subjectieve mindset. Wat er geschreven kan worden kan gebaseerd zijn op objectieve feiten. Maar de journalist en recensent beschrijft (on-)bewust het artikel, de recensie en dergelijke op de manier wat zijn, haar of diens mening het beste weergeeft. Wat ik met deze spoedcursus (zelf aangeleerde) journalistiek en kritiek probeer uit te leggen: het is mijn mening dat ik Thor: Love and Thunder een slechte film vind. Dat is in mijn ogen gebaseerd op technische aspecten en verhaalkeuzes die niet werken. Echter kunnen andere mensen hier over heen kijken of zelfs de overtuiging hebben dat deze kritiekpunten niet kloppen. Helaas voor de liefhebbers van Thor: Love and Thunder moet ik dus nogmaals aangeven dat dit geen positieve recensie zal worden. Echter zal ik de film eerlijk beoordelen, en ook de positieve aspecten van de film benoemen. Want ondanks dat Thor: Love and Thunder een hele, hele, hele slechte film is, bevat het ook enkele krachtige onderdelen.
The King’s Man is een film dat in de basis gaat over het ontstaan van een onafhankelijke inlichtingendienst tijdens de gruwelijke gebeurtenissen van de Eerste Wereldoorlog. Door de beschrijving van het verhaal verwacht je een spannende race tegen de klok waarbij de helden strijden om de catastrofes van de Eerste Wereldoorlog zo goed als mogelijk te beperken. Ondanks dat The King’s Man een geweldige opzet voor een verhaal heeft, maakt het zijn spannende beloftes niet waar. Toch is The King’s Man goed te kijken zonder enige voorkennis van de eerdere uitgekomen films, en het stripboek waar de films op zijn gebaseerd. Het is echter sterk aan te raden om The King’s Man niet als eerste film van deze franchise te kijken. Vooral niet als je een goed beeld wil krijgen van hoe krachtig of spectaculair de films uit deze franchise kunnen zijn. The King’s Man is op dit moment namelijk de zwakste schakel van deze franchise.
Niet lang nadat WandaVision uitkwam werd de volgende Marvel-serie – die zich plaatsvindt in de continuïteit van het Marvel Cinematic Universe – uitgebracht op Disney+. Deze tweede serie gaat over de avonturen van Sam Wilson en Bucky Barnes na de evenementen uit Avengers: Endgame. Deze miniserie – bestaande uit zes afleveringen – heet daarom ook The Falcon and the Winter Soldier. Net zoals WandaVision bespreekt The Falcon and the Winter Soldier met zijn verhaal belangrijke aspecten uit onze wereld. Waar WandaVision de focus neerlegde op de vijf fases van rouw, gaat The Falcon and the Winter Soldier dieper in op politieke en sociaal-maatschappelijke thema’s, waaronder racisme en posttraumatische stressstoornissen. WandaVision had een duidelijk hoofdpersonage, namelijk Wanda Maximoff. The Falcon and the Winter Soldier heeft er twee: Sam Wilson en Bucky Barnes. Ondanks dat er constant afgewisseld wordt met perspectieven en thema’s, is het verhaal rondom Sam Wilson duidelijk meer onderbouwd dan die van Bucky Barnes. Echter is dit een van de weinige kritiekpunten die bij deze miniserie echt te benoemen valt, want The Falcon and the Winter Soldier is een van de beste onderdelen uit fase vier van het Marvel Cinematic Universe.
Veel filmliefhebbers en seriekijkers zullen bekend zijn met de grootste Nederlandstalige websites over films en series. Zo zullen deze groep mensen bekend zijn met websites als FilmTotaal, SerieTotaal en Streamwijzer. Toch zijn er ook andere websites die het overzicht van de (grootste) streamingdiensten in Nederland klaar voor je hebben staan. Een van deze websites is Streamplayers.nl. Als het gaat om websites is dit de veelbelovende nieuwkomer voor een streamingdienst fanaat. Ondanks dat website nog niet zo veel nieuws bevat als FilmTotaal, of zoveel overzichten als Streamwijzer, is het zeker ambitieus te noemen wat Streamplayers.nl onderneemt. Want wat kun je allemaal zien en lezen op deze website? En is de website het bezoeken waard? Of is Streamplayers.nl simpelweg de kleinere (en wellicht amateuristische) versie van een website als FilmTotaal en Streamwijzer.