SebKijk

Filmjournalist en Recensent

Aftersun (2022) – Film Recensie

Aftersun (2022) – Film Recensie

Aftersun zal als film niet voor iedere filmliefhebber of alledaagse bioscoopbezoeker geschikt zijn. Dit is niet al te gek, want we leven momenteel in een filmlandschap waar blockbusters en superhelden films (nog steeds) het grote scherm overheersen. Filmliefhebbers en bioscoopbezoekers die alleen naar grote scherm gaan voor dit soort films, zullen Aftersun waarschijnlijk niet vinden. Charlotte Wells’ regiedebuut is namelijk een artistieke en onafhankelijke film die langzaam op gang komt. Aftersun wint hiermee ook het recht om de term slow-burn film toegewezen te krijgen. Net zoals andere slow-burn films, bevat Aftersun een verhaal dat op een eigen en langzame tempo verteld wordt. Hierdoor krijgen de personages, conflicten en verhaallijnen meer de tijd om ontwikkeld te worden. In het verhaal van Aftersun ligt de focus dus ook meer op humane interacties en onderlinge relaties. Daarnaast wordt er hevig gehint dat Paul Mescals personage Calum worstelt met een flinke depressie. Het verhaal van Aftersun bevat dus tegelijkertijd een verhaal dat langzaam op gang komt en zware thema’s bespreekt. Deze redenen alleen zijn al genoeg voor veel filmliefhebbers en alledaagse bioscoopbezoekers om af te haken bij het kijken (of überhaupt beginnen) aan deze film. En dat is extreem zonde! Aftersun mag dan een van de deprimerendste films zijn die ik in een lange tijd heb gezien, maar het is tegelijkertijd ook een van de beste en mooiste films.

John Wick: Chapter 4 (2023) – Film Recensie

John Wick: Chapter 4 (2023) – Film Recensie

John Wick: Chapter 4 geeft zijn filmpubliek een niet te stoppen en constante adrenalinestoot. De film is hiermee een hoogtepunt geworden uit het genre van de actiefilm. John Wick: Chapter 4 levert knettergekke spektakelstukken vol bizarre actiescènes waarbij meerdere “immovable objects” een “unstoppable force” tegenkomen. De niet te stoppen kracht die deze onbeweeglijke objecten (of eerder mensen) tegenkomen, is uiteraard niemand minder dan John Wick. Naast meerdere indrukwekkende actiescènes bevat deze vierde John Wick film ook uitstekend stuntwerk. Regisseur Chad Stahelski en stunt coördinator Scott Rogers leveren met John Wick: Chapter 4 een duidelijke oproep waarom stuntwerk meer gerenommeerd en gevierd hoort te worden. Stuntwerk is een vak apart, maar net zoals bijvoorbeeld motion capture acteerwerk en animatie, wordt deze belangrijke toevoeging aan het filmlandschap nog regelmatig ondergewaardeerd. Voordat Stahelski de John Wick films regisseerde, was de Amerikaan vooral actief als stunt coördinator. Dat de vier John Wick films dus uitstekend stuntwerk, stunt choreografie en actiescènes bevatten, is niet bepaald apart. Stahelski nam zijn kennis mee als stuntman en paste dit als regisseur toe over de vier John Wick films. Bij elke film worden de stunts grootser, spectaculairder en intenser. Dit is waarschijnlijk te danken aan het feit dat Stahelski zowel als stuntman en regisseur is gegroeid per uitgebrachte film. John Wick: Chapter 4 is hiermee dan ook zijn juweel dat als een bekroonde kers op een taart staat. Simpel gezegd: deze vierde film uit deze franchise is overduidelijk het beste geregisseerde deel.

The Flash (2023) – Film Recensie

The Flash (2023) – Film Recensie

The Flash is een indrukwekkende, maar imperfecte superhelden film. De film is niet de beste superhelden film aller tijden geworden. Toch had de film wel de potentie om die te kunnen worden. Zo bevat de film zowel op thematisch als emotioneel vlak een van de gelaagdste verhalen van alle superhelden films. Barry Allen maakt als het hoofdpersonage sterke karakterontwikkelingen mee doordat hij echt leert omgaan met de consequenties van zijn acties. Daarnaast heeft dit hoofdpersonage duidelijke karaktermotivaties en een krachtig ontwikkeld achtergrondverhaal. The Flash werd in de marketing van de speelfilm niet weergegeven als een film dat echt ging over het personage Barry Allen (en zijn turbulente leven als The Flash). Er werd op posters, trailers en foto’s veel gebruik gemaakt van de verschijningen van Michael Keatons Batman, Sasha Calle’s Supergirl en Michael Shannons Zod. Toch is The Flash een speelfilm dat echt gaat over het titulaire personage. Barry Allen wordt niet aan de zijkant gezet om ruimte te maken voor de verhalen van Batman, Supergirl of Zod. Deze drie laatst genoemde personages zijn echt bijpersonages die als middel gebruikt worden om het verhaal van Barry Allen verder te laten ontwikkelen. Hier is direct ook een van de grote problemen uit de film terug te zien. Niet alle onderdelen uit The Flash zijn even goed uitgewerkt. Het hoofdverhaal rondom Barry Allen is ongelofelijk sterk uitgewerkt, maar de andere verhaallijnen rondom de bijpersonages missen wat diepte of subtiliteit. Bovendien lijkt de film in de derde akte van de film als een supersnelle superheld door zijn verhaal heen te gaan. The Flash was, ironisch genoeg, een betere film geweest als het op meerdere momenten de tijd had genomen om het verhaal meer uit te werken en diepgang te geven. Ik geloof oprecht dat als The Flash nog wat langer uitgesteld was geweest dat de film echt een van de beste superhelden films had kunnen zijn geworden. De filmmakers hadden namelijk dan de visuele effecten, computer gegenereerde beelden en het verhaal nog sterker kunnen uitwerken.

Guardians of the Galaxy Vol. 3 (2023) – Film Recensie

Guardians of the Galaxy Vol. 3 (2023) – Film Recensie

Guardians of the Galaxy Vol. 3 had geen gemakkelijke taak voor zich. Zo moest deze derde Guardians of the Galaxy film het verhaal van deze groep superhelden en buitenbeentjes zo goed mogelijk concluderen. Daarnaast moet regisseur James Gunn met deze film het pad vervolgen dat de gebroeders Russo in hun films Avengers: Infinity War en Avengers: Endgame had uitgestippeld. Nu blijkt het te zijn dat dit een pad is dat Gunn liever anders had gezien. Zo liet de filmmaker recent weten dat hij niet blij was met de manier waarop zijn Guardians of the Galaxy gebruikt zijn in de laatste twee Avengers films. Naast een vervolg op de Guardians of the Galaxy films en de Avengers films, moest Guardians of the Galaxy Vol. 3 ook, zo ver als mogelijk, een losstaand verhaal kunnen vertellen. Gelukkig is Gunn niet onbekend met het maken van superhelden films. De filmmaker weet dan ook met vlag en wimpel te slagen met zijn derde Guardians of the Galaxy film. De filmmaker blijft trouw aan zijn visie voor het verhaal van de Guardians of the Galaxy. Gunn weet hoe hij op zijn manier het verhaal van deze helden kan vervolgen. Voelt Guardians of the Galaxy Vol. 3 regelmatig bomvol aan? Ja, dat kan zeker niet ontkend worden. Maar in context is dit ook niet per se zo raar. Het is de afsluitende film uit een trilogie over een groep superhelden. Deze groep superhelden komen daarnaast ook nog voor in andere films uit het Marvel Cinematic Universe. Hierdoor moet zowel het algehele verhaal van de franchise als het verhaal van deze specifieke superhelden groep en het verhaal van elke individuele superheld zo goed mogelijk afgerond zien te worden. Dus ja, Guardians of the Galaxy Vol. 3 bevat als een film een bomvol verhaal en een terugkerend rommelige narratieve structuur. Maar dit maakt de film niet direct slecht of überhaupt minder goed. Guardians of the Galaxy Vol. 3 is simpelweg een ode aan de imperfecte superhelden en filmische personages. Hierdoor is het ook makkelijker te accepteren dat het filmverhaal zelf ook imperfect is. Ondanks dat de film dus een rommelige structuur en tempo in zijn verhaal bevat, blijft deze derde Guardians of the Galaxy film ook meesterlijk goed uitgewerkt.

No Dogs or Italians Allowed (2022) – Film Recensie

No Dogs or Italians Allowed (2022) – Film Recensie

De Franse filmmaker Alain Ughetto werkte ruim negen jaar aan zijn nieuwste film No Dogs or Italians Allowed. Dit is ook terug te zien aan de kwaliteit van deze bijzondere stop-motion klei-animatiefilm. Ughetto heeft een prachtige animatiefilm gemaakt waarin hij met gelaagde diepgang ingaat op de geschiedenis van zijn grootouders. Daarnaast weet de filmmaker met zijn stop-motion animatiefilm bijzonder goed in te spelen op de magie van vormen en materialen. Ughetto maakt op enkele momenten gebruik van opnames en beelden van locaties uit onze echte wereld. Daarbij laat de filmmaker zien hoe materialen en voorwerpen, uit de woonplaats van zijn voorouders, herbruikt kunnen worden om hun verhaal te vertellen in deze animatiefilm. Dit is een gewaagde keuze geweest, maar gelukkig voor Ughetto pakt deze keuze buitengewoon goed uit.

Guardians of the Galaxy (2014) – Film Recensie

Guardians of the Galaxy (2014) – Film Recensie

Guardians of the Galaxy is een van de beste Marvel Studios films (tot nu toe). James Gunns visionaire superhelden film is een genot om te aanschouwen. Gunn weet verschillende soorten filmgenres uitstekend te balanceren en te mixen. Guardians of the Galaxy is vooral een superhelden komediefilm, maar de film bevat ook actie, sciencefiction en drama-elementen. Toen deze film in 2014 uitkwam, noemden veel filmliefhebbers, recensenten en fans de film verfrissend en vernieuwend. Het is in 2023, bijna tien jaar later, nog steeds het geval. Guardians of the Galaxy introduceerde het filmpubliek op een spectaculaire manier aan een (bijna) onbekende groep superhelden – een groep bestaande uit zogenaamde buitenbeentjes en mislukte wezens. Deze superhelden zijn aan de start van de film eigenlijk alles behalve super te noemen, maar gaandeweg het verhaal leren ze elkaar en hunzelf steeds beter kennen. Daar ligt ook de grootste kracht van James Gunns Guardians of the Galaxy. De film bevat, net zoals zijn personages, een groot hart. Naast dat Guardians of the Galaxy verfrissend en vernieuwend is, kan de film ook losstaand goed bekeken worden. Dat is best een bijzondere prestatie, omdat de film veel belangrijke elementen uit het Marvel Cinematic Universe introduceert of uitlegt. Hierbij kun je denken aan de duidelijke en sterke introductie tot de Infinity Stones. Dit was de eerste keer dat een film uit het Marvel Cinematic Universe echt dieper inging op het verhaal achter de Infinity Stones – en zelfs een zekere paarse superschurk. Guardians of the Galaxy kan niet anders dan een meesterlijke superhelden film genoemd worden.

Grenzeloos Verraad (2023) – Film Recensie

Grenzeloos Verraad (2023) – Film Recensie

Grenzeloos Verraad is een redelijk goed Nederlandse speelfilm. De filmmakers weten met een klein budget van 300.000 euro’s een overtuigende, interessante en gelaagde oorlogsfilm neer te zetten. Ondanks dat de film zeker niet perfect of fantastisch is, bevat Grenzeloos Verraad genoeg pluspunten. Zo zijn hoofdrolspelers Peter Nillesen en Dirk Gunther Mohr een genot om te aanschouwen, waarbij hun aanhoudende rivaliteit en vijandigheid behoren tot de hoogtepunten van het verhaal. Grenzeloos Verraad weet daarnaast, ondanks een kleiner budget, een geloofwaardige en realistische tijdsetting te scheppen. Dit is niet alleen te danken aan de prachtige en thematisch sterke cinematografie, maar ook aan de rappe montage en andere aspecten als de set decoraties en kostuumontwerpen. Bevat Grenzeloos Verraad verder nog typisch Nederlands overdreven of (over-)gedramatiseerd acteerwerk? Helaas wel. Het verhaal zelf is ook niet zonder zijn clichés. Deze twee aspecten maken de speelfilm echter niet direct onprofessioneel of amateuristisch. Grenzeloos Verraad bevat genoeg elementen waar filmmakers met grotere productiebudgetten nog van kunnen leren. Doordat de cast en crew zelf een klein budget hadden, moesten ze creatiever zijn met het maken van hun film. En de film straalt zeker creativiteit uit, ook al mist er soms wel een laag subtiliteit en originaliteit…

Mavka (2023) – Film Recensie

Mavka (2023) – Film Recensie

Mavka is een Europese animatiefilm die geschikt is voor het gehele zin. Regisseurs Oleh Malamuzh en Oleksandra Ruban hebben inspiratie uit zowel Oekraïense en Slavische volksmythologie als Disney filmklassiekers genomen. Hierbij weten ze ideeën en concepten van deze bekende verhalen over te nemen, om daarna hier een eigen draai aan te geven. Doordat de filmmakers uit verschillende verhalen en verhaalsoorten inspiratie hebben genomen, zal er voor elke bioscoopbezoeker van elke leeftijd wel iets tussen zitten waarmee ze zich kunnen vermaken. Uiteindelijk zijn het toch vooral de prachtige animaties die de film weten neer te zetten als een film die je echt in de bioscoop gezien moet hebben.

Het Verloren Transport (2022) – Film Recensie

Het Verloren Transport (2022) – Film Recensie

Het Verloren Transport is een van de beste Nederlandse speelfilms van dit moment. Daarnaast is de film een ode aan jong visionair Nederlands talent dat de moderne filmgeschiedenis van Nederland naar grote hoogtes kan brengen. Nederlands filmbezoekers zouden eigenlijk niet meer moeten klagen dat er geen sterke Nederlandse speelfilms in de bioscoop uitkomen. Vooral niet als er zo’n geweldige Nederlandse filmproductie als Het Verloren Transport te zien is in de Nederlandse bioscopen. Het is een film die je hart beetje bij beetje steeds meer over wint in zijn redelijk korte speeltijd. Dit allemaal zorgt ervoor dat Het Verloren transport ook een van de beste Nederlandse oorlogs- en dramafilms van de afgelopen jaren genoemd kan worden.

The Conjuring: The Devil Made Me Do It (2021) – Film Recensie

The Conjuring: The Devil Made Me Do It (2021) – Film Recensie

The Conjuring: The Devil Made Me Do It wordt door redelijk wat filmliefhebbers en recensenten beschouwd als het minste deel uit deze bovennatuurlijke horror filmtrilogie. En om heel eerlijk te zijn, ben ik het ook hiermee eens. De grootste reden dat deze film wat tegenvalt, is het feit dat James Wan de film niet heeft geregisseerd. Tijdens het kijken van de film mis je gewoon zijn excentrieke regievisie en uitzonderlijke regiestijl. Nieuwkomer Michael Chaves doet het zeker niet slecht als regisseur, maar ver boven een gemiddelde prestatie komt hij met zijn regiewerk niet echt. Gelukkig is The Conjuring: The Devil Made Me Do It niet een slechte film. De film bevat genoeg punten die je (terecht) kunt bekritiseren – het gemis van Wan en het regiewerk van Chaves zijn daar twee voorbeelden van. Toch bevat deze derde film uit The Conjuring filmreeks ook genoeg pluspunten die de film toch nog goed – of in ieder geval redelijk – maken. Zo zijn de visuele en speciale effecten weer top. De cinematografie van Michael Burgess bevat diepere lagen en weet goed de sfeer van de filmwereld weer te geven. Het zijn uiteindelijk vooral de acteerprestaties van hoofdrolspelers Patrick Wilson en Vera Farmiga die de film toch goed weten te maken. Ook mag er zeker gezegd worden dat geluidsafdeling briljant werk aflevert!