Mummies is een vermakelijke animatiefilm. De twee hoofdpersonages zijn verrassend genoeg redelijk ontwikkeld in hun karakter, motivaties, dromen en angsten. Het Nederlandse stemmenwerk van Stefania en Jonathan Vroege is daarnaast ook sterk. Ze weten beide goed in te spelen op het karakter en de verhaallijnen van de personages. Het is bijzonder dat de twee hoofdrollen niet alleen goed op papier werken, maar ook goed vertolkt worden.
Zo komen beide Stefania en Jonathan Vroege niet nagesynchroniseerd over – iets wat menig Nederlands ingesproken animatiefilms niet weten te bereiken. Is Mummies dan een sterke aanrader? Nee, dat helaas ook niet helemaal. Het simplistische en niet bepaald originele verhaal verpest niet de hele film, maar het zorgt er wel voor dat Mummies kwalitatief een stuk minder sterk is geworden.
Over Mummies (2023)
Mummies is een komische en avontuurlijke animatiefilm voor het hele gezin. De film werd op 22 februari 2023 uitgebracht door Warner Bros. Pictures International Holland. De film is gemaakt door de producent en schrijvers van Ted & De Schat van de Mummie en de Race naar de Maan. De film is geregisseerd door Juan Jesús García Galocha. Hiermee maakt hij zijn speelfilmdebuut nadat hij als artdirector heeft gewerkt aan films al Ted & De Schat van de Mummie en Ted & Het Geheim van Koning Midas. Het scenario van Mummies is onder andere geschreven door Jordi Gasull en Javier Barreria. Beide zijn ze winnaars van een Goya Award voor het beste scenario voor de film Ted & De Schat van de Mummie.
De Goya is een jaarlijkse filmprijs die wordt uitgereikt door de Academia de las Artes y las Ciencias Cinematográficas de España (de Spaanse Academie voor de Wetenschap der Kunsten en Cinematografie). Gasull won eerder ook Goya Awards voor beste animatiefilm voor zijn werk aan Race naar de Maan en Ted & Het Geheim van Koning Midas. Daarnaast dient Gasull ook als producent van de film. Pedro Solís, de directeur van de animatiestudio Core Animation, is ook bij de film betrokken. Hij was daarnaast de schrijver en regisseur van de met een Goya Award bekroond korte animatiefilm Strings.
De filmmuziek is gecomponeerd door Goya Award-winnaar Fernando Velazquez, die vaak heeft samengewerkt met de veelgeprezen Spaanse regisseur J.A. Bayona. De film bevat drie originele liedjes: “I Am Today”, “New Song” en “Ring Song”. De tekst van het laatste nummer is geschreven door producent en scenarioschrijver Jordi Gasull. De Nederlandse stemmencast bestaat uit onder andere Stefania, Jonathan Vroege, Aïden Joshua Maij, Marcel Jonker, Boyan van der Heijden, Fred Meijer, Darren van der Lek, Juneoer Mers, Valentijn Bernard, Daphne Flint, Carolina Dijkhuizen, Ruben Lürsen, Marloes van den Heuvel en Louis van Beek.
De film volgt de avonturen van drie Egyptische mummies die wonen in een ondergrondse geheime stad in het oude Egypte. De drie Egyptische mummies bestaan uit een prinses, een voormalige wagenrenner en zijn jongere broer. Ze worden vergezeld door hun babykrokodil. Door een reeks ongelukkige gebeurtenissen belanden de mummies in het hedendaagse Londen en beginnen ze aan een hilarische reis op zoek naar een oude ring van de koninklijke familie die is gestolen door de ambitieuze archeoloog Lord Carnaby.
Recensie
Een van de grootste pluspunten aan deze Spaanse animatiefilm is dus verrassend genoeg de Nederlandse stemmencast. Zo weten Stefania en Jonathan Vroege beide te overtuigen met hun Nederlandse stemmenwerk. Het komt regelmatig voor dat de Nederlands gesproken versies van animatiefilms te nagesynchroniseerd klinken. Ondanks dat niet alle rollen even goed vertolkt worden in het Nederlands, worden de twee hoofdrollen wel krachtig ingesproken door Stefania en Jonathan Vroege. En dat is zeker een fijne verandering! Daarnaast krijgt Stefania genoeg momenten om haar zangtalenten te gebruiken in drie mooie, korte liedjes.
Het eerste liedje begint wel iets te plotseling, waarbij de zangtekst ook niet bepaald origineel te noemen is. De fout hierbij ligt niet bij Stefania, maar echt bij de scenaristen en de tekstschrijvers van de liedjes. De twee liedjes daarna zijn een stuk beter geïmplementeerd in het verhaal. Vooral het lied rondom de verlovingsring is prachtig gezongen door Stefania en de rest van de cast. Daarnaast zorgt de situatie waarin dit lied wordt gezongen ook voor extra vermaak.
Bij dit nummer ontstaat er een onbedoelde zangwedstrijd tijdens een theatervoorstelling, waarbij er met zang gestreden wordt voor een verlovingsring. Het is ook mooi om te zien dat de nummers ook een belangrijke toevoeging tot het verhaal van de film zijn. Stefania’s personage wil graag een zangeres, en niet een prinses, zijn. De drie liedjes spelen in op haar wensen om vrij te komen van haar verplichtingen, haar dromen te volgen en haar lotsbestemming te ontdekken. De liedjes zijn dus niet alleen toegevoegd aan het verhaal om mooi te klinken. Ze zijn namelijk ook een belangrijk onderdeel van het verhaalverloop en de heldenreis van dit hoofdpersonage.
Jonathan Vroege’s personage maakt ook een heldenreis en sterke karakterontwikkeling door in Mummies. Het is mooi om te zien dat de filmmakers een animatiefilm hebben gemaakt, waarbij de personages ook echt groeien in hun karakter. Ze blijven niet hetzelfde personage dat ze aan de start van de film waren. Het personage van Vroege krijgt vooral te verduren met vergane glorie en een posttraumatische stressstoornis. Oké, de PTSS van dit personage wordt dan op een kindvriendelijke manier weergegeven, maar ik respecteer de keuze van de filmmakers om een onderwerp als dit terug te laten komen in een geanimeerde familiefilm.
Uiteindelijk gaat het bij Vroege’s personage vooral over het overwinnen van zijn angst dat ontstaan is door een traumatische ervaring. Regisseur Juan Jesús García Galocha brengt goed mijn zijn cast en crew in beeld hoe een persoon met PTSS kan bevriezen als hij getriggerd hierin wordt. Dit wordt zowel goed in het verhaal als in de animatie weergegeven. Dat de regisseur ervoor kiest om dit personage zijn angst – en in verlening zijn PTSS – te laten overwinnen, gebeurt wel weer op een wat onrealistische manier. Het is uiteraard wel mooi om te zien dat dit personage zijn angsten kan overwinnen. Hierdoor geeft de film een mooie kindvriendelijke boodschap dat je je angsten kan overwinnen en je dromen kan (blijven) volgen.
De animatie in Mummies is kleurrijk en vrolijk. De film speelt regelmatig genoeg in op slapstickhumor, waarbij deze geanimeerde scènes indruk opbrengen vanwege de snelle en dynamische animatietechnieken. Het zijn uiteindelijk vooral de creatieve ideeën van de ondergrondse wereld van de mummies die in de animatie echt bijzonder zijn om te aanschouwen. Hierbij kun je denken aan hoe de ondergrondse wereld er gevisualiseerd uitziet, maar ook hoe de animatie visuele grappen naar de film brengt. Een goed voorbeeld hiervan is een machine waarmee de mummies de nacht of dagstand van een ondergrondse wereld beheersen.
Tot nu toe ben ik grotendeels best positief geweest over deze Spaanse animatiefilm. Is dit dan een nieuwe geanimeerde filmklassieker? Helaas niet. Mummies bevat namelijk een ongelofelijk simpel en voorspelbaar verhaal. Dit is ook direct het grootste minpunt dat ik de film moet meegeven. Mummies is in zijn verhaal zo simpel en cliché, dat zelfs de kinderen uit het publiek kunnen raden wat er in het verhaal allemaal zal gebeuren. Daarnaast gaat het verhaal van de film te lang door, waarbij de schurk – vooral in de laatste 30 minuten – steeds onze helden blijft proberen te vangen.
Dit blijft keer op keer gebeuren en brengt het verhaal steeds vaker tot een abrupte (thematische) halt. Hierdoor oogt Mummies als een slechte imitatie van een Tom & Jerry cartoon. De twee handlangers van de schurk zijn daarnaast ook redelijk karakterloos en irritant. De (woord-)grappen werken regelmatig ook minder goed. En dat terwijl andere momenten weer onbedoeld grappig zijn – zoals het moment dat het nummer Far Away van Nickelback wordt afgespeeld. Dit is onbedoeld hilarisch, terwijl het juist ingezet wordt om in te spelen om de droevige romantische situatie tussen de twee helden.
Naast een simpel en slap verhaal, lijken de filmmakers dus ook een beetje toondoof te zijn richting enkele evenementen uit de film. Dit is best jammer, want de animatie van Mummies is zeker niet slecht. Net zoals het Nederlandse stemmenwerk, de zelfgeschreven liederen en de karaktergroei die onze helden meemaken. De film had potentie een klassieker te worden, maar het simplistische verhaal heeft echt roet in het eten gegooid.
Conclusie
Mummies blijft, ondanks een minder sterk en origineel verhaal, nog steeds een vermakelijke animatiefilm om te kijken. Het grootste pluspunt dat ik de film kan meegeven is dat de Nederlandse stemmencast me hoop heeft gegeven voor de toekomst van nagesynchroniseerde (Nederlandse) animatiefilms. Het is ook mooi om te zien dat de twee hoofdpersonages in Mummies een daadwerkelijke karaktergroei meemaken. Daarnaast worden de dromen en angsten van de hoofdpersonages op een (kindvriendelijke) realistische manier weergegeven.
Mummies is verder ook een redelijk goed geanimeerde film. De film bevat mooi uitgewerkte animatietechnieken en creatieve ideeën voor de ondergrondse wereld van de mummies. Het is jammer dat de film een slap en niet bepaald origineel verhaal bevat. Daarnaast zijn de meeste bijpersonages zo eendimensionaal als het maar kan voorkomen en zijn de grappen regelmatig niet grappig. Mummies is nu nog te kijken in de Nederlandse bioscopen, maar vanaf 19 april 2023 is de film ook te streamen op HBO Max in Nederland.
