Ninjababy bevat een van de interessantste filmtitels van de afgelopen jaren. Gaat de film over een baby dat een ninja is? Nee, dat dan weer niet. Maar Ninjababy is wel een meesterlijke tragikomedie dat onderwerpen als abortus, onverwachtse ouderschap en carrière ambities bespreekt. Ninjababy is een actuele film geworden, omdat we ons in een tijd bevinden dat vrouwen in grote delen van de wereld nog steeds niet (volledig) baas in eigen buik zijn.
Regisseur Yngvild Sve Flikke bespreekt dit taboe en laat daarbij het standpunt van onverwachts zwanger geworden jongvolwassen vrouw zien. Ninjababy kan niet anders omschreven worden als een rauw en realistisch portret dat ik, als man nooit 100% zal kunnen omvatten. Toch ben ik enorm onder de indruk van deze informatieve en aangrijpende film.
Over Ninjababy (2021)
Ninjababy is een Noorse tragikomedie film uit 2021. De film is geregisseerd door Yngvild Sve Flikke en het scenario is geschreven door Johan Fasting. Het scenario is gebaseerd op Inga H Sætre’s graphic novel Fallteknikk. De cast van de film bestaat uit onder andere Kristine Thorp, Arthur Berning, Nader Khademi, en Tora Christine Dietrichson. De film had zijn wereldpremière op 18 januari 2021 bij het Tromsø International Film Festival. Ninjababy werd op 21 april 2022 uitgebracht in de Nederlandse bioscopen.
Het verhaal van Ninjababy gaat over de 23-jarige Rakel die van haar onbezorgde leven geniet. Ze houdt van feestjes, drank en drugs. Daarnaast heeft ze een passie voor het tekenen van strips. Rakel heeft geen ambitie of plannen om moeder te worden. Het is dan ook een grote shock als ze ontdekt dat ze al meer dan 6 maanden zwanger is. Abortus is geen optie meer, dus nu moet Rakel kiezen tussen haar ambitieuze toekomst als striptekenaar en het leven van een moeder. Ondertussen begint de door haar omgedoopte Ninjababy haar steeds meer te kwellen wanneer hij in haar verbeelding tot leven komt.
Effectieve introductie tot het karakter van het hoofdpersonage
Ninjababy opent met een geanimeerde en illustratieve proces waarbij het hoofdpersonage Rakel een plattegrond van haar huis tekent. Bij deze plattegrond worden er ook aantekeningen gezet zoals dat “Ingrids kamer altijd netjes is opgeruimd” en dat het toilet “krap” is. Het laatste onderdeel van de plattegrond is Rakels eigen kamer, wat ze beschrijft als een “chaos van 1000 onvoltooide projecten“. Een voice-over praat tegen het geïllustreerde poppetje dat Rakel moet voorstellen. De geïllustreerde Rakel reageert daarop door een middelvinger op te steken naar de tekenaar (Rakel zelf).
Met deze simpele en effectieve introductie krijgen we direct meer te weten over het hoofdpersonage. Ze houdt van (strip-)tekenen, heeft een sterk analyserend vermogen en bevat een energieke rebelse aard. Rakels karaktereigenschappen worden verder onderbouwd wanneer we haar voor het eerst als liveaction persoon zien. Ze rent als een kip zonder kop door haar slordige kamer, op zoek naar een bepaald kledingstuk. Daarnaast doet ze met haar huisgenoot nog een paar karate bewegingen en steelt ze (“onopvallend“) een appel.
Illustraties en animaties
Na deze duidelijk gekarakteriseerde introductie begint het verhaal van Ninjababy echt. Rakel volgt met haar huisgenoot Ingrid een aikidoles en komt daarbij Mos opnieuw tegen. Mos is iemand waarmee Rakel een one night stand heeft gehad, omdat hij zo lekker rook naar boter. De manier waarop we Rakel zien nadenken over waar ze hem van kent is realistisch uitgebeeld en geacteerd. Het moment dat ze er dan achter komt dat ze naar bed met hem is geweest, is daardoor extra hilarisch.
In Ninjababy wordt er gebruik gemaakt van illustraties en animaties om de zintuigen en prikkels van het hoofdpersonage weer te geven. Zo zijn er geïllustreerde strepen naast het hoofd van Rakel te zien, wanneer ze zich realiseert dat ze naar bed is geweest met Mos. Dit symboliseert het moment van haar realisatie en de zintuigelijke ervaring die daarbij komt kijken. Een ander duidelijk voorbeeld van het gebruik van illustraties en animaties is terug te zien in de momenten dat Rakel zich geprikkeld en aangetrokken voelt tot Mos. De illustraties en animaties laten het lijken alsof er elektrische vonkjes van haar afschieten op deze momenten, wat symboliseert dat ze Mos leuk vindt.
Camerawerk en Montage
De montage van Karen Gravås is intrigerend, omdat zijn montagewerk het laat overkomen alsof we in Rakels gedachten zitten. Dit is terug te zien in haar conversaties met haar gemanifesteerde en geïllustreerde idee van haar (ninja-)baby. Daarnaast laat de montage beelden uit het verleden afspelen in het heden. De gebeurtenissen vloeien daardoor samen – wat leidt tot hilarisch ongemakkelijke situaties. Via het montagewerk van Gravås wordt Rakel op een creatieve manier geconfronteerd met haar verleden, gedachten en conflicten.
Bij het camerawerk maakt cinematograaf Marianne Bakke gebruik van duidelijke camerapositionering. Bij een moment van realisatie centreert ze het desbetreffende personage in beeld. Terwijl we bij ontwenning, pijn en verdriet gedesoriënteerde beelden te zien krijgen, waarbij de camera de focus legt op specifieke delen van het lichaam. Daarnaast krijgen we bij conflicten de afstandelijke kant tussen de personages te zien.
Een van de beste cameraopnames laat zien hoe Mos en Rakel een zaal binnen lopen, waarbij de camera recht naast een grote spiegel is gepositioneerd. Hierdoor wordt het gevoel gesuggereerd dat deze stap in hun vriendschap op twee manieren kan uitpakken – goed of slecht…
Een divers aanbod aan onderwerpen in een aangrijpend verhaal
Het verhaal van Ninjababy bespreekt een divers aanbod van onderwerpen. Zo worden onderwerpen als ongesteld zijn, het hebben van een actief seksleven, het slikken van de pil en het (onverwachts) zwanger worden op een luchtige en duidelijke manier besproken. Hierbij is het scenario van het verhaal goed uitgeschreven en bevat het een oog voor detail in zijn dialoog. Ninjababy laat de chaotische aard zien van een jongvolwassen vrouw die geen behoefte heeft om sneller op te groeien via een (onverwachtse) moederschap.
Daarbij stellen de filmmakers indirect de vraag wie schuldig is bij een onverwachtse zwangerschap. Is het de schuld van de man die geen condoom wilde gebruiken? Of is het de schuld van de vrouw die niet nee durft te zeggen? De scenarioschrijver laat Rakel zeggen dat puberjongens wellicht op een jonge leeftijd gesteriliseerd zouden moeten worden. Op deze manier zouden de vrouwen af zijn van onverantwoorde zaadlozingen.
Rakels huisgenoot Ingrid oppert dat dit te ver gaat, waarop Rakel “terecht” laat weten dat pasgeboren babyjongens ook al besneden worden – dus waarom zou sterilisatie niet kunnen? Ninjababy laat de oneerlijkheid zien van wat vrouwen moeten doorstaan door hun aangeboren geslacht. Een ander onderwerp uit de film is racisme en het hebben van voorkeuren als adoptieouder.
Het hoofdonderwerp van Ninjababy blijft echter de schuldgevoelens en het verdriet van een kind weggeven. Tot op zekere hoogte worden deze gevoelens vergeleken met het plegen van een abortus ook benoemd. Het niet willen krijgen of hebben van kinderen staat centraal als conflict, maar tot een grote emotionele en explosieve climax komt de film niet. In plaats daarvan kiest regisseur Yngvild Sve Flikke voor een langdradigere en geleidelijkere aanpak, waarbij de gebeurtenissen Rakel langzamerhand emotioneel breken. Hierdoor kan Ninjababy te gedramatiseerd aanvoelen, maar gelukkig komt dit niet regelmatig voor.
Het grootste probleem bij Ninjababy is dat het te veel onderwerpen aanpakt, waardoor niet al deze onderwerpen (thematisch) even goed ontwikkeld of onderbouwd worden. Ninjababy is zeker ambitieus te noemen in deze aanpak, maar helaas schiet de film toch hierin door. Hierdoor bevat de film meerdere verhaallijnen die beter afgemaakt of uitgeschreven hadden kunnen worden.
Conclusie
Ninjababy is een ambitieuze en tragikomische film over onverwachtse zwangerschappen. De film gaat daarbij in op onderwerpen als het (niet kunnen) plegen van een abortus en het ter adoptie stellen van je kind. Als hoofddoel wil Ninjababy laten zien dat vrouwen baas in eigen buik zijn. En daar slaagt de film honderd procent in! Helaas zijn de regisseur en scenarioschrijver op enkele momenten overambitieus geweest, waardoor er te veel diverse onderwerpen aan bod komen.
Al deze onderwerpen verdienen de volledige aandacht, en het is daarom ook goed om het terug te zien komen in een film. Helaas zijn het zo veel verschillende onderwerpen, waardoor ze niet allemaal even goed uitgewerkt en onderbouwd kunnen worden. Toch is Ninjababy op technisch vlak meer dan bijzonder te noemen! Er wordt op een unieke manier gebruik gemaakt van animaties en illustraties die helpen bij het vertellen van de gemoedstoestand van het hoofdpersonage Rakel.
Ook het camerawerk en de montage zijn twee krachtige technische aspecten uit de film. Uiteindelijk is Ninjababy sterk aan te raden aan filmliefhebbers van buitenlandse films en tragikomedies. Daarnaast is de film ook een sterke aanrader als je mensen wil laten zien waarom vrouwen daadwerkelijk baas in eigen buik (horen te) zijn. Ninjababy is nu te zien in de Nederlandse bioscopen en op het Video on Demand platform Picl.
