De nieuwste James Bond film valt het best te benoemen als het einde van een tijdperk. Hierbij spreek ik niet alleen over de 15 jaren dat James Bond gespeeld werd door de briljante acteur Daniel Craig. Maar ook over het anderhalf jaar dat we hebben moeten wachten na de oorspronkelijke geplande releasedatum van de film. Van alle films die zijn getroffen door het covid pandemie, is No Time To Die het bekendste voorbeeld geworden. Nu is het wachten dan eindelijk voorbij en kunnen we als bioscoopbezoekers nog een laatste keer genieten van Daniel Craig als James Bond.
Is Daniel Craig’s laatste uiting als de wereldberoemde Britse spion het wachten waard geweest? Het simpelste antwoord om te geven op deze vraag is … ja! Maar dit is geen juiste manier om deze film te beoordelen. No Time To Die verdient de tijd om uitgebreid besproken te worden. Omdat als het gaat om James Bond films is No Time To Die een van de beste.
Over No Time To Die
In de 25e James Bond film No Time to Die laat James Bond zijn turbulente leven als geheim agent achter zich. Hij besluit een rustig bestaan te gaan leven op Jamaica. Dit wordt abrupt onderbroken wanneer zijn oude vriend en CIA agent Felix Leiter hem vraagt om een ontvoerde wetenschapper te helpen bevrijden. Deze missie blijkt verraderlijker dan gedacht en brengt Bond op het spoor van een mysterieuze schurk die gewapend is met levensgevaarlijke nieuwe technologie.
In No Time to Die keert Daniel Craig terug voor zijn vijfde (en bovendien laatste) film als Ian Fleming’s James Bond. De film is een coproductie van Albert R. Broccoli’s EON Productions, Metro Goldwyn Mayer Studios (MGM) en Universal Pictures International. No Time To Die is geregisseerd door Cary Joji Fukunaga. Het scenario is geschreven door Neal Purvis, Robert Wade, Cary Joji Fukunaga, Scott Z. Burns en Phoebe Waller-Bridge.
Bekende gezichten en nieuwkomers
No Time To Die bevat prachtige cinematografische beelden, waarbij het camerawerk meesterlijk wordt gecombineerd met het kleurgebruik en de belichting. Deze James Bond film laat opnieuw zien dat blockbuster films er niet eentonig of kleurloos uit hoeven te zien. Daniel Craig’s laatste Bond film valt het best te beschrijven als een liefdesbrief aan zijn tijd als James Bond. Op meerdere vlakken speelt No Time To Die met de eerdere Bond films van Daniel Craig. Zo zullen nadrukkelijk personages uit eerdere Bond films genoemd en besproken worden.
Ook zijn veel personages uit zijn eerdere Bond films opnieuw te zien in No Time To Die. Hierbij kun je denken aan personages als M, Q, Moneypenny, Madeleine Swann en Blofeld. Dit zijn allemaal personages die gespeeld worden door bekende gezichten uit Daniel Craig’s tijdperk als James Bond. Belangrijke castleden als Ralph Fiennes, Naomi Harris, Ben Whishaw, Jeffrey Wright, maar ook Léa Seydoux en Christoph Waltz keerden terug voor dit laatste hoofdstuk.
Uiteraard zijn er ook enkele nieuwkomers tot de James Bond franchise. Hierbij kun je denken aan de enige echte Rami Malek en Ana de Armas, maar ook aan Billy Magnussen en David Dencik. Het was ongelofelijk leuk om de Zweeds-Deense acteur David Dencik terug te zien in een grootse blockbuster. Jammer genoeg speelt hij wel het stereotyperende sulletje. Hierdoor krijgt hij minder kansen om een bijzondere acteerprestatie neer te zetten. Iets wat hem wel gelukt is bij eerder werk dat ik van hem heb gezien, zoals The Perfect Patiënt uit 2019.
Het openingsnummer van No Time To Die
Naast de terugkeer van welbekende personages (en hun respectievelijke castleden), is er bij No Time To Die opnieuw sprake van een prachtig openingsnummer. Ditmaal wordt het openingslied gezongen door de Amerikaanse zangeres Billie Eilish. Het bijzondere aan haar werk voor deze film is dat haar lied een eerbetoon is aan de eerdere openingsliedjes. Zo zal haar openingslied (simpel getiteld: “No Time To Die“) je mogelijk laten denken aan Adele’s Skyfall nummer.
Maar hierbij heb ik het niet over de zang, want daar is een groot verschil in terug te horen. Het nummer van Billie Eilish lijkt op Adeles Skyfall (en zelfs op Sam Smith’s Writings on The Wall) door de opbouwende bombastische klanken van de muziek. Als we het hebben over de zang dan is het werk van Billie Eilish compleet anders. Het stemmenwerk in haar gezongen nummer voelt meer ingetogen aan. Als Eilish dan op het laatste moment uitbarst met haar zang, voelt het specialer aan. Op dit moment zou ik zeggen dat Adeles Skyfall (en in verlenging Sam Smith’s Writings on The Wall) meer iconisch zijn, maar dat komt door het tijdsverloop dat de nummers zijn ondergaan.
Uiteindelijk zal Billie Eilish’s nummer wellicht nog bekender of meer iconisch worden. Om dat te bereiken heeft het simpelweg alleen meer tijd nodig. De beelden die we te zien krijgen bij het openingsnummer zijn zoals gewoonlijk buitengewoon indrukwekkend. Daarnaast zijn de openingsbeelden zoals altijd verbonden met de (opkomende) evenementen uit de film.
Romantiek & Thematiek
Op veel vlakken is No Time To Die een groot voorbeeld voor de moderne blockbuster. No Time To Die is namelijk een blockbuster met een groot hart dat uitzonderlijke en belangrijke thema’s bespreekt. Zo speelt tijd (gek genoeg) een belangrijke rol in deze James Bond film. Hierbij heb ik het niet over de tijd om de wereld te redden of de tijd om (niet) te sterven. Ik heb het juist over de tijd nemen om te zijn wie we willen zijn. In de film bespreekt onze held in een gesprek met de schurk Safin (gespeeld door Rami Malek) de kans tot het hebben van een normaal leven. Bond stelt de vraag hoe het leven geleefd kan worden als we niet de kans krijgen om onze tijd, op onze eigen gekozen manier, te benutten.
Dat de besproken thema’s zo goed werken is voornamelijk te danken aan de krachtige chemie die zich afspeelt tussen James Bond en Madeleine Swann. Ik was onder de indruk van de sterke liefdesrelatie die zich op het scherm verder ontwikkelt na de evenementen van de vorige Bond film (Spectre). Als toeschouwer geloofde ik daadwerkelijk dat deze twee personages verliefd op elkaar zijn. Het bijzondere emotioneel pakkende acteerwerk van Daniel Craig en Léa Seydoux heeft hier bij geholpen.
No Time To Die bevat gevaarlijke consequenties
De consequenties van Bonds gevaarlijke avontuur zijn nog nooit zo hoog geweest. Dit is niet alleen terug te zien in de allesverwoestende technologie die geïntroduceerd wordt in No Time To Die, maar ook in de grootse actiescènes van de film. De actie en het stuntwerk is – zoals gewoonlijk voor een Bond film – super uitgevoerd. De technologische gadgets gaan goed samen met het geweld van vuisten en schoten. Dat het gevaar zo echt aanvoelt is ook te danken aan de grote schurk Safin. Dit personage wordt briljant gespeeld door Rami Malek. Deze acteur wordt nogal bekritiseerd voor zijn ingetogen acteerwerk, maar persoonlijk vond ik dit juist toepasselijk bij zijn personage.
Rami Malek’s Safin is een emotioneel gebroken man. Door het verlies van zijn gehele familie kan hij niet meer helder nadenken. Zijn emotionele connectie tot de wereld is helemaal weg, doordat zijn reden om te leven weg is. Daarom wordt Safin zo ingetogen gespeeld door Rami Malek. Jammer genoeg komt Safin zelf niet veel voor in de film. Dat deze schurk zo dreigend overkomt eerder door het bereik en de macht dat dit personage over de gehele aardbol heeft. Ondanks dat Safin nooit bevestigd is als een moderne interpretatie van de Bond schurk Dr. No, komt Rami Malek’s Safin toch over als een moderne variant van deze gevaarlijke schavuit.
Conclusie
No Time To Die is een prachtig eerbetoon aan het James Bond tijdperk van Daniel Craig. De film weet zich goed te verbinden met zijn voorgangers, maar tegelijkertijd lukt het No Time To Die ook om een krachtig losstaand deel te zijn. Het openingsnummer van Billie Eilish is prachtig gezongen en daarnaast is de muziek zelf ook indrukwekkend. Het acteerwerk van de bekende gezichten is weer van topniveau, maar ook nieuwkomers als Rami Malek en Ana de Armas zijn sterk in hun rollen.
Jammer genoeg krijgen we te weinig van beide castleden te zien. Daarnaast speelt nieuwkomer David Dencik een nogal stereotyperende wetenschappers sukkeltje. De dialogen tussen de personages zijn wel weer scherp geschreven. Hierdoor voelt het aan alsof de emoties van het scherm afschieten. No Time To Die ziet er ook nog eens prachtig uit. Dit is een blockbuster die laat zien dat commerciële films en kunstzinnigheid goed hand in hand kunnen gaan. De actiescènes en het stuntwerk zijn indrukwekkend uitgevoerd.
Als het gaat om thema’s is No Time To Die ook een prachtige manier om het verhaal van Daniel Craig’s James Bond af te sluiten. Zijn tijd als agent zit er op en hij kan nu zijn tijd in alle rust gaan benutten. No Time To Die is het perfecte afscheid voor het James Bond tijdperk van Daniel Craig. Dit komt doordat de film zijn tijd neemt om in een bijna drie uur durende film het verhaal krachtig af te sluiten. Dit is een film die je in de bioscoop gezien moet hebben, zelfs als je geen Bond fan bent. No Time To Die is nu te zien in de Nederlandse bioscopen.
