Samen met Warner Home Video en Day One MPM mag ik een geweldige winactie opzetten voor de James Bond filmreeks. Met de James Bond – Daniel Craig Collection Winactie mag ik drie keer een Blu-ray boxset weggeven van de eerste vier films waarin Daniel Craig James Bond heeft gespeeld. De Blu-ray boxset bevat dus de films Casino Royale (2006), Quantum of Solace (2008), Skyfall (2012) en Spectre (2015). De Blu-ray boxsets die ik mag weggeven bevatten niet Daniel Craigs laatste James Bond film No Time To Die (2021)! Wil je weten hoe je kans maakt op deze spannende prijs? Lees dan snel dit artikel verder en vul het formulier onderaan de winactie in! Mijn dank aan Warner Home Video en Day One MPM voor de mogelijkheid tot deze samenwerking.
Jurassic Park III is naar mijn mening de zwakste film uit de originele filmtrilogie. De film bevat interessante ideeën en thema’s, maar onderbouwt ze amper. Jurassic Park III bevat daardoor een magertjes verhaal. De korte speeltijd van de film is hierdoor – over het algemeen – een pluspunt. De film is kort, waardoor die ook sneller is afgelopen. Aan de andere kant is de korte speeltijd van de film ook een nadeel. Het verhaal gaat te snel door de gebeurtenissen heen. Bovendien zijn deze gebeurtenissen onderontwikkeld. Dit komt doordat Jurassic Park III niet alleen een korte speeltijd heeft, maar ook een rap tempo in zijn verhaalverloop bevat. Zelfs de filmmuziek van de legendarische componist John Williams valt tegen. De componist brengt weinig nieuwe bijzondere muzikale thema’s tot de franchise – iets wat hij wel deed in The Lost World: Jurassic Park. Toch zorgt Williams bij de eerste echte verschijningen van dinosaurussen met zijn filmmuziek voor een ontroerend moment. Tijdens deze scène realiseerde ik me dat het kijken van deze films me nooit zal vervelen. Toch kan ik nog steeds kritisch op de films zijn, want – boy, oh boy – bevat Jurassic Park III veel stommiteiten, rommeligheden en problemen. De lastige en verschrikkelijke productie van Jurassic Park III is daar grotendeels voor te danken. Toen de film in productie ging, waren de scenarioschrijvers nog steeds bezig met het werken aan het verhaal. Er is nooit een definitieve versie van het scenario voltooid tijdens de productie van Jurassic Park III. Het middelste gedeelte van het scenario was niet compleet en het einde moest nog geschreven worden. Dit zorgde voor een, zachtjes uitgedrukt, hectische productie. Het is niet gek dat de scenarioschrijvers en regisseur Joe Johnston keuzes hebben moeten maken, die gemaakt zijn met de best intenties, maar nog steeds tot een belabberd en redelijk tam filmverhaal hebben gezorgd. Sam Neill’s personage Dr. Alan Grant zegt het zelf het beste: “Some of the worst things imaginable are being done with the best intentions.”
Samen met Universal Pictures Home Entertainment en Day One MPM mag ik weer een superleuke winactie opzetten. Deze winactie zal vooral leuk zijn voor fans van Britse series en films, want ik mag een winactie opzetten voor de serie (en eerste film) van Downton Abbey. Met de Downton Abbey Boxset Winactie mag ik een keer een Blu-ray boxset weggeven van Downton Abbey. Deze boxset bevat de zes seizoenen en (alleen) de eerste film op Blu-ray. Wil je weten hoe je kans maakt op deze geweldige prijs? Lees dan snel dit artikel verder en vul het formulier onderaan de winactie in! Mijn dank aan Universal Pictures Home Entertainment en Day One MPM voor de mogelijkheid tot deze samenwerking.
No Way Up is een van de eerste rampenfilms die geschikt is voor mensen met vliegangst, watervrees of angst voor haaien. No Way Up is namelijk een overdreven en mislukte rampenfilm die de angsten van deze mensen zo zou kunnen wegtoveren. De rampenfilm is zo chaotisch slecht dat het enigszins humoristisch is om te aanschouwen. No Way Up levert een reeks vervelende, vreselijke en onhandige gebeurtenissen die elkaar snel opvolgen. Toch voelen deze gebeurtenissen niet verdient of oprecht aan. Bovendien zijn deze momenten niet sterk opgezet in het verhaal. De film zit ook nog eens vol met willekeurige en plotselinge traumatische achtergrondverhalen die de film alleen maar remmen, in plaats van dat ze het verhaal onderbouwen of ondersteunen. Het helpt ook niet dat No Way Up continuïteitsproblemen in zijn film heeft. Bloedvlekken verdwijnen van het ene op het andere moment en een kapsel dat in een vorige scène nat was, is in de volgende scène (onverklaarbaar) droog. Technisch zit de film ook niet sterk in elkaar. Het camerawerk van cinematograaf Andrew Rodger is belabberd. Zijn camerawerk is regelmatig te schommelig. Daarnaast zijn de kaders uit zijn camerawerk ook niet best te noemen. De kaders waarin verhaaldetails bekend worden gemaakt zijn zo slecht dat je belangrijke plotpunten gemakkelijk kunt missen: zoals een haai dat dreigend voorbij een raam van een neergestort vliegtuig zwemt. De montage van filmmonteur van Adam Recht is ook bagger. Vooral in de gevechtsscènes of filmmomenten waarin rampen gebeuren, stelt Recht in zijn montage teleur. De filmmonteur knipt en plakt de beelden zo snel achter elkaar dat de film onduidelijk te volgen is tijdens deze scènes. Het oogt te chaotisch. De computer gegenereerde beelden en praktische effecten zijn net zo slap. De nagemaakte lichamen, van de mensen die verdronken zijn, zien er nep uit. Ze bewegen en zien er uit als poppen. De computer gegenereerde beelden van de haaien zien er regelmatig nog nepper uit. Is er dan niets goed op te noemen over No Way Up? Dat wel, maar veel is het niet. De acteerprestaties van Colm Meaney en Will Attenborough zijn zo overdreven dat beide acteurs vermakelijk zijn om te aanschouwen. Daarnaast moest ik ook wel lachen om de enkele grap: “You confuse exercise with extra fries.” Voor de rest is er weinig goeds op te noemen over deze film. De film, en een groot gedeelte van de cast, neemt het verhaal zo serieus, dat er ook minder gelachen kan worden over hoe slecht No Way Up is. Terwijl, eerlijk gezegd, gelach het beste is waar deze film op kan hopen…
Op 29 maart 2024 brengen Disney Nederland en The Walt Disney Company Benelux de Nederlandstalige versie van de Pixar film Luca tijdelijk uit in de Nederlandse bioscopen. Om de bioscooprelease van deze film te vieren, mag ik samen met Disney Nederland en The Walt Disney Company Benelux een winactie opzetten voor de film. Met de Luca Winactie mag ik twee keer twee bioscoop vrijkaarten weggeven voor de film Luca. Wil je weten hoe je kans maakt op deze leuke prijs? Lees dan snel dit artikel verder en vul het formulier onderaan de winactie in! Mijn dank aan Disney Nederland en The Walt Disney Company Benelux voor de mogelijkheid tot deze samenwerking.
Mary & George is een miniserie waarin macht en aanzien de belangrijkste levensaspecten voor de hoofdpersonages zijn. Hierin lijkt deze miniserie op een serie als Game of Thrones. In beide series spelen de hoofd- en bijpersonages een spel van leugens en waarheden. Hierin proberen ze elkaar altijd een stap voor te zijn en gebruiken ze elk middel in hun arsenaal om de machtigste speler van dit levensspel te worden. De seriemakers maken in hun pilot aflevering – getiteld Second Son – direct duidelijk dat status, rijkdom, macht en nalatenschap het belangrijkste zijn in Mary & George. Zo benoemt Julianne Moore’s personage Mary dat een tweede zoon technisch gezien geen waarde heeft. Een tweede zoon kan niets opleveren en erven. George’s geschenk van schoonheid brengt hier verandering in als hij een middel wordt om koning James I te bespelen. Wat volgt is een onderlinge strijd tussen Mary en George. Want wie kan de meeste macht hebben van de twee? De rivaliteit maakt de serie intenser en vermakelijker om te aanschouwen. Helaas bevat het verhaal van Mary & George geen enkel moment om de gebeurtenissen te laten bezinken of binnen te laten komen. Hierdoor slaan de dramatische, heftige en humoristische momenten regelmatig niet goed aan.
Het Movies that Matter Festival van 2024 heeft voor het competitieprogramma Camera Justitia negen films geselecteerd. Bij dit competitieprogramma worden de relaties tussen global justice, internationaal recht en film in de schijnwerpers gezet. Samen met de Vrije Universiteit Amsterdam en het Asser Instituut presenteert het Movies that Matter Festival op donderdag 28 maart 2024 de Camera Justitia Dag. Deze dag bestaat uit drie onderdelen: het Global Justice Cinema Seminar, de Masterclass en de Camera Justitia Night. De jaarlijkse Camera Justitia Night richt zich op de vele aspecten en vormen van rechtvaardigheid. Daarnaast wordt de monumentale documentaire Soundtrack to a Coup d’Etat vertoont.
Op vrijdag 22 maart opent Photophobia van filmmakers Ivan Ostrochovský en Pavol Pekarčík het Movies that Matter Festival van 2024. Pekarčík zal ook aanwezig zijn bij de opening van de 16e editie van het Movies that Matter Festival in Den Haag. Photophobia is een ontroerende docudrama die de oorlog in Oekraïne door de ogen van twee kinderen bekijkt. De avond wordt geopend door staatssecretaris voor Cultuur en Media Fleur Gräper-van Koolwijk. Daarna komt ook de jonge activist en voormalig VN Jongerenvertegenwoordiger Mensenrechten en Veiligheid Mert Kumru aan het woord. De presentatie van deze avond ligt in handen van programmamaker Bahram Sadeghi. Photophobia werd eerder al geselecteerd voor het Internationale Filmfestival van Venetië. Ook was de film de Slovaakse inzending voor de Oscars. Photophobia zal niet alleen in Den Haag te zien zijn, maar ook tijdens Movies that Matter On Tour in Amsterdam, Hilversum, Schiedam en Wageningen.
Als kind ging ik graag naar het strand om in de zee te zwemmen. Mijn favoriete moment tijdens zo’n strandbezoek was het trotseren van de zee. Ik ervaarde vooral plezier wanneer de zeegolven ruiger werden, waardoor je als kind gelanceerd werd in alle richtingen. Ondanks dat het zwemmen door deze botsende golven altijd plezierig startte, waren er regelmatig ook momenten dat ze te groot werden. Hierdoor werd het moeilijker om te genieten van het moment en moest ik al mijn kracht inzetten om zo snel mogelijk uit de golven te komen. Een eerste bezoek aan Berlijn kan vergeleken worden met het zintuigelijk gevoel van herhaaldelijk geraakt worden door zeegolven terwijl je aan het zwemmen bent. De golven blijven tegen je aan kaatsen – de ene keer ruiger dan de andere keer – terwijl je overeind probeert te blijven te staan. Het overeind blijven staan terwijl de golven van emoties, ervaringen, kennismakingen en geluiden op je afkomen blijkt een uitdaging op zichzelf te zijn. Berlijn is namelijk niet zomaar een stad. Als er een stad is met een rugzak vol intrigerende en verschrikkelijke geschiedenislessen, dan kan dat wel Berlijn genoemd worden. Een bezoek aan Berlijn is ontroerend mooi, maar bevat een onderliggend melancholisch gevoel dat veel toeristen en stedelingen meeneemt in vloedgolf van gewaarwordingen. De films die dit jaar vertoond werden tijdens de Berlinale zorgden allemaal stuk voor stuk bijzondere ervaringen vol overweldigende sensaties. Een goed voorbeeld hiervan is de Duitse experimentele documentairefilm What Did You Dream Last Night, Parajanov? De film zoekt de grenzen van interactieve documentaires en filmessays op. De film is geregisseerd door de Duits-Iraanse filmmaker Faraz Fesharaki. Hij is in 1986 geboren in Iran, maar woont en werkt in Berlijn. Tien jaar lang nam de filmmaker de gesprekken op die hij met zijn familie via videobellen had. In de film komen dan ook de filmmaker zelf en zijn ouders: Hasan Fesharaki en Mitra Kai voor. In zijn korte speeltijd weet de film momentopnames van de gesprekken tussen de filmmaker en zijn familie weer te geven. Deze momentopnames zijn net als herinneringen: vol ruis en onvolledig. What Did You Dream Last Night, Parajanov? is niet alleen een humoristische kijk op het familieleven van de filmmaker, maar ook een oprechte zelfreflectie op de dromen van Fesharaki. De regisseur weet dit effect te versterken en persoonlijker te maken, door de film een interactieve kant te geven. Filmtoeschouwers worden in de schoenen van de filmmaker en zijn gesprekspartners gestopt. Voor het filmpubliek voelt het alsof je betrokken bent bij de gesprekken en verhalen die de familieleden met elkaar delen. Fesharaki geeft de filmtoeschouwers een indirecte uitnodiging om deel te nemen aan deze gesprekken. Het is soms wat onduidelijk van welk perspectief iets wordt verteld, maar dit is geen groot probleem. What Did You Dream Last Night, Parajanov? is namelijk een poëtische film waarin de grenzen van wat mogelijk is met de experimentele vorm van biografische documentaires en essay-achtige narratieven worden opgezocht.
De winnaars van de Oscars 2024 zijn bekendgemaakt. De grote winnaar van de avond is Christopher Nolans biografische thriller en dramafilm Oppenheimer. De film won in totaal zeven prijzen. Met dertien nominaties was de film ook de grootste kanshebber van de Oscars 2024. De grootste concurrent van Oppenheimer was de absurde tragikomedie film Poor Things. Deze nieuwste film van regisseur Yorgos Lanthimos werd genomineerd voor elf Oscars. Poor Things won uiteindelijk vier Oscars.