Banger. is niet bepaald een “banger” geworden. Ik ben zelf banger geworden voor de toekomst van onafhankelijke Tsjechische films door de slechte kwaliteit van deze speelfilm. Twee slechte woordgrappen achter elkaar? Ja, waarom ook niet! Het past toch goed bij de slechte en herhalende tekst uit de zogenaamde raphit van het hoofdpersonage. De film werd op een mobiele telefoon opgenomen in 15 dagen. Een prestatie waar de cast en crew normaliter zeker trots op mogen zijn. Ondanks dat ik deze creatieve keuze waardeer en in context begrijp, blijf ik Banger. een belabberd slechte film vinden. Zo oogt deze Tsjechische muzikale dramafilm juist amateuristisch, in plaats van origineel. Het helpt de film ook niet dat het verhaal een buitengewoon pessimistische weergave op de jongerenwereld in Praag weergeeft. Er zijn geen protagonisten of antagonisten in Banger. Alleen drugsverslaafden, verwarde jongeren die geromantiseerde roem achtervolgen en een enkele antiheld komen voor in deze film. De weergave op de jongerenwereld in Praag is hierdoor niet alleen pessimistisch, maar ook deprimerend, onrealistisch en (voornamelijk) saai.
Vin Diesel, Michelle Rodriguez en meer keren deze maand weer terug naar het grote scherm, want Fast X zal vanaf 17 mei 2023 in de Nederlandse bioscopen te zien zijn. Om dit te vieren mag ik samen Triple P Entertainment en Universal Pictures International (UPI) een winactie opzetten voor de film. Met de Fast X Winactie mag ik drie keer een prijzenpakket weggeven van de film Fast X. Elk prijzenpakket bevat twee bioscoop vrijkaarten voor de film Fast X, een pet en een handdoek. Mijn dank aan Triple P Entertainment en Universal Pictures International (UPI) voor de mogelijkheid tot deze samenwerking!
Grenzeloos Verraad is een redelijk goed Nederlandse speelfilm. De filmmakers weten met een klein budget van 300.000 euro’s een overtuigende, interessante en gelaagde oorlogsfilm neer te zetten. Ondanks dat de film zeker niet perfect of fantastisch is, bevat Grenzeloos Verraad genoeg pluspunten. Zo zijn hoofdrolspelers Peter Nillesen en Dirk Gunther Mohr een genot om te aanschouwen, waarbij hun aanhoudende rivaliteit en vijandigheid behoren tot de hoogtepunten van het verhaal. Grenzeloos Verraad weet daarnaast, ondanks een kleiner budget, een geloofwaardige en realistische tijdsetting te scheppen. Dit is niet alleen te danken aan de prachtige en thematisch sterke cinematografie, maar ook aan de rappe montage en andere aspecten als de set decoraties en kostuumontwerpen. Bevat Grenzeloos Verraad verder nog typisch Nederlands overdreven of (over-)gedramatiseerd acteerwerk? Helaas wel. Het verhaal zelf is ook niet zonder zijn clichés. Deze twee aspecten maken de speelfilm echter niet direct onprofessioneel of amateuristisch. Grenzeloos Verraad bevat genoeg elementen waar filmmakers met grotere productiebudgetten nog van kunnen leren. Doordat de cast en crew zelf een klein budget hadden, moesten ze creatiever zijn met het maken van hun film. En de film straalt zeker creativiteit uit, ook al mist er soms wel een laag subtiliteit en originaliteit…
De romantische tragikomedie Love Again zal vanaf 18 mei 2023 in de Nederlandse bioscopen te zien zijn. Om dit te vieren mag ik samen met Triple P Entertainment, Sony Pictures Releasing en Universal Pictures International (UPI) een winactie opzetten voor deze film. Met de Love Again Winactie mag ik drie keer twee bioscoop vrijkaarten weggeven voor de film Love Again. Mijn dank aan Triple P Entertainment, Sony Pictures Releasing en Universal Pictures International (UPI) voor de mogelijkheid tot deze samenwerking!
Regisseur Pilar Palomero stelt met haar film La maternal indirect de vraag of een heftig onderwerp genoeg is om een goede film te maken. De filmmaker laat zien dat dit zeker het geval kan zijn als een heftig onderwerp goed verwerkt wordt in een krachtig scenario. Het helpt La maternal ook zeker dat de film belangrijke representatieve en educatieve factoren bevat. Palomero laat niet alleen het moeilijke leven zien van een kind dat opgroeit zonder goede opvoeding of ouderlijke rolmodel. Ze laat ook zien hoe heftig het leven kan zijn als je op een jonge leeftijd zwanger wordt. Palomero laat op een subtiele manier zien welke verantwoordelijkheden en consequenties hierbij komen kijken. De regisseur speelt hierbij ook in op het emotionele aspect van kinderen die niets liever willen dan weer kind zijn. Palomero weet al deze onderwerpen bespreekbaar te maken op een indringende en oprechte manier. La maternal is niet heftig om te shockeren, maar juist om te informeren over de structurele problematiek van generationele verwaarlozing van kinderen. Vooral het aspect dat deze problematiek generatie op generatie wordt doorgeven, is wat La maternal zo aangrijpend echt en intens maakt.
Spare Keys is een kalme film met veel onderliggende thema’s rondom opgroeien in armoede en het toegeëigend krijgen van verantwoordelijkheden op een jonge leeftijd. De film bevat een alledaags verhaal over een wereld vol normale mensen met echte problemen. Of tenminste, zo komt het verhaal van Spare Keys in eerste instantie over. Richting het einde van de eerste akte, wordt de rode draad uit Spare Keys verandert naar de opbloeiende liefde tussen Sophie, een 15-jarig meisje, en Stéphane, de 21-jarige oudere broer van een haar vriendinnen. Wat start als een onschuldige vriendschap, leidt al snel tot een nogal ongemakkelijke liefdesrelatie. Tijdens het kijken van Spare Keys zul je met je handen in je haren zitten en je afvragen waarom de filmmakers een liefdesrelatie tussen een minderjarig meisje en een student normaliseren. Ondanks dat dit overduidelijk een groot minpunt is, weten de cast en crew op enkele vlakken in deze Franse speelfilm toch nog te overtuigen. Het blijft echter moeilijk om de positieve punten te erkennen – vooral als de Franse filmmakers dit soort liefdesrelaties normaliseren en seksualiseren.
Mavka is een Europese animatiefilm die geschikt is voor het gehele zin. Regisseurs Oleh Malamuzh en Oleksandra Ruban hebben inspiratie uit zowel Oekraïense en Slavische volksmythologie als Disney filmklassiekers genomen. Hierbij weten ze ideeën en concepten van deze bekende verhalen over te nemen, om daarna hier een eigen draai aan te geven. Doordat de filmmakers uit verschillende verhalen en verhaalsoorten inspiratie hebben genomen, zal er voor elke bioscoopbezoeker van elke leeftijd wel iets tussen zitten waarmee ze zich kunnen vermaken. Uiteindelijk zijn het toch vooral de prachtige animaties die de film weten neer te zetten als een film die je echt in de bioscoop gezien moet hebben.
Het Verloren Transport is een van de beste Nederlandse speelfilms van dit moment. Daarnaast is de film een ode aan jong visionair Nederlands talent dat de moderne filmgeschiedenis van Nederland naar grote hoogtes kan brengen. Nederlands filmbezoekers zouden eigenlijk niet meer moeten klagen dat er geen sterke Nederlandse speelfilms in de bioscoop uitkomen. Vooral niet als er zo’n geweldige Nederlandse filmproductie als Het Verloren Transport te zien is in de Nederlandse bioscopen. Het is een film die je hart beetje bij beetje steeds meer over wint in zijn redelijk korte speeltijd. Dit allemaal zorgt ervoor dat Het Verloren transport ook een van de beste Nederlandse oorlogs- en dramafilms van de afgelopen jaren genoemd kan worden.
The Conjuring: The Devil Made Me Do It wordt door redelijk wat filmliefhebbers en recensenten beschouwd als het minste deel uit deze bovennatuurlijke horror filmtrilogie. En om heel eerlijk te zijn, ben ik het ook hiermee eens. De grootste reden dat deze film wat tegenvalt, is het feit dat James Wan de film niet heeft geregisseerd. Tijdens het kijken van de film mis je gewoon zijn excentrieke regievisie en uitzonderlijke regiestijl. Nieuwkomer Michael Chaves doet het zeker niet slecht als regisseur, maar ver boven een gemiddelde prestatie komt hij met zijn regiewerk niet echt. Gelukkig is The Conjuring: The Devil Made Me Do It niet een slechte film. De film bevat genoeg punten die je (terecht) kunt bekritiseren – het gemis van Wan en het regiewerk van Chaves zijn daar twee voorbeelden van. Toch bevat deze derde film uit The Conjuring filmreeks ook genoeg pluspunten die de film toch nog goed – of in ieder geval redelijk – maken. Zo zijn de visuele en speciale effecten weer top. De cinematografie van Michael Burgess bevat diepere lagen en weet goed de sfeer van de filmwereld weer te geven. Het zijn uiteindelijk vooral de acteerprestaties van hoofdrolspelers Patrick Wilson en Vera Farmiga die de film toch goed weten te maken. Ook mag er zeker gezegd worden dat geluidsafdeling briljant werk aflevert!
Superkat Maurice is een degelijke geanimeerde familiefilm. Zo ziet de film er goed geanimeerd uit, waarbij vooral de handgetekende animatiesequenties indruk weten te maken. Het verhaal van de film is niet bepaald origineel te noemen, omdat er veel clichés voorkomen in de film. In het verhaal benoemen deze personages wel de clichés, waardoor het kan overkomen alsof de filmmakers bewust zijn van het aantal narratieve clichés. Maar als ze zich zo bewust waren van deze veelvoorkomende en niet bepaald originele plotpunten, waarom stoppen ze het dan toch in het verhaal? Het is hierdoor onbegrijpelijk dat er zoveel clichés gestopt in het verhaal zijn. Misschien dachten de filmmakers hiermee slim over te kunnen komen, maar het oogt eerder (onbedoeld) dom en pretentieus. Ondanks dat het verhaal te simpel en niet origineel genoeg is, bevat Superkat Maurice genoeg humor en enkele krachtige stemmen uit de Nederlandse stemmencast. Daarnaast weten de filmmakers ook een educatieve factor toe te voegen aan het verhaal, waarbij personages diverse filmtermen uitleggen aan het publiek. Vooral dit laatste pluspunt is wel weer een bijzonder gegeven – ook al wordt dit niet altijd op de beste manier toegepast in het verhaal…