Het Nederlands Film Festival van 2023 start morgen. Van 22 tot en met 29 september staat Utrecht in het teken van dit filmfestival. Speciaal voor het Nederlands Film Festival van 2023 heeft VandeStreek Bier een bier gebrouwen. Dit bier – genaamd Kalf – is perfect om lekker te drinken, terwijl je met kennissen of vrienden napraat over een film die je laatst gezien hebt. Het biertje is fris, bloemig en dorstlessend. De Goudsbloem – dat zich in het bier bevindt – geeft een verfijnde bitterheid aan dit licht goudblonde bier. Kalf heeft een alcoholpercentage van 4%. Na het drinken van een Kalf blijf je dus helder genoeg om nog een film te kijken of een van de andere vele activiteiten tijdens het Nederlands Film Festival van 2023 te bezoeken. Om de komst van het Nederlands Film Festival van 2023 te vieren, stuurde VandeStreek Bier me een speciaal pakket toe. Dit pakket bestond onder andere uit enkele Kalf biertjes en onderzetters in het thema van dit bier (en in verlenging dit filmfestival). Mijn dank aan VandeStreek Bier en het Nederlands Film Festival voor de mogelijkheid tot deze samenwerking.
David F. Sandbergs Shazam! is het perfecte voorbeeld van een superhelden film die het belang van familie krachtig weet uit te lichten. Net zoals het hoofdpersonage Billy Batson door een bliksemschicht geraakt wordt als hij het woord “Shazam!” roept, kwam de gelijknamige film als een donderslag bij me binnen. Toch is dit niet altijd het geval geweest. De eerste keer dat ik Shazam!, maakte de film niet bepaald een denderende indruk op me. De reeks goede tot uitstekende Marvel Studios-films – en tamelijk middelmatige tot slechte DC-films – heeft mij destijds misschien een beetje bevooroordeeld gemaakt. Daarnaast kan het ook zijn dat de teleurstellende film Justice League – de Joss Whedon versie – toen een slechte visuele nasmaak in mijn ogen heeft achtergelaten. De komst van de grote Marvel Studios films Avengers: Infinity War en Avengers: Endgame heeft er waarschijnlijk ook deels voor gezorgd dat ik Shazam! destijds – als blockbuster en superhelden film – minder spectaculair vond. En dit is ongelofelijk zonde! De Amerikaanse superhelden film over het gelijknamige DC Comics personage – dat vroeger, raar genoeg, Captain Marvel heette – is namelijk een van de beste DC-films van de afgelopen jaren. Dit komt juist doordat Sandberg samen met scenarioschrijvers Henry Gayden en Darren Lemke de focus legt op een warm verhaal. Shazam! bevat krachtige thematische verhaallijnen waarin de held, de schurk en het filmpubliek de echte betekenis van familie leren kennen. Shazam! lijkt hierin op kerstfilms, waarin de filmtoeschouwers regelmatig voorgeschoteld worden met de zogenaamde ware betekenis van een bepaald onderwerp (het kerstfeest in dat geval). Niet heel verrassend speelt deze zevende film uit het (ondertussen dode) DC Extended Universe zich dan ook af rond de feestdagen. Net zoals kerstfilms is Shazam! een magische film die vermakelijk is voor zowel een jong als oud filmpubliek.
Unruly is een lastige dramafilm om te bekijken. Dit komt vooral doordat de film een moeilijk stukje Deense geschiedenis belicht. De film – ook wel bekend onder zijn Deense filmtitel: Ustyrlig – geeft op een filmische manier waargebeurde evenementen weer. Unruly laat zien hoe het jonge hoofdpersonage Maren in de jaren 1930 wordt opgesloten in een vrouweninstelling op het eilandje Sprogø. Tussen 1923 en 1961 werd het eiland Sprogø gebruikt om vrouwen op te sluiten die zich losbandig of ongemanierd gedroegen. De reden van een opsluiting had vooral te maken met de angst dat dit gedrag, net zoals sommige ziektes, besmettelijk was en doorgegeven kon worden tijdens zwangerschappen. Deze handelingen werden destijds beschouwd als humaan. Het alternatief was namelijk dat de vrouwen werden opgesloten in een gevangenis. Regisseur Malou Reymann bepleit met haar (historische) dramafilm overduidelijk dat deze handelingen niet humaan waren. Veel filmtoeschouwers zullen het hier sowieso mee eens zijn geweest, maar Reymann laat met Unruly zien hoe verschrikkelijk de situatie op het eilandje Sprogø echt was. Helaas kom je met confronterende en shockerende verhaallijnen zonder echte diepgang niet heel ver. Na een uitdagende en speelse openingsscène heeft de film namelijk veel moeite om, ondanks een hoog shockerend gehalte, een echt boeiend verhaal te vertellen.
Warner Bros. heeft eindelijk – en dan ook echt eindelijk – beelden uitgebracht van de opkomende superhelden film Aquaman and the Lost Kingdom. Op het YouTubekanaal van DC is er nu een 30 seconden lange teaser te zien van de opkomende film. De teaser maakt ook bekend dat er op aankomende donderdag een volledige trailer uit zal komen van Aquaman and the Lost Kindom. In dit filmvervolg zien we opnieuw Jason Momoa als de bekende titulaire superheld en zijn bijhorende alter ego: Arthur Curry.
Wat krijg je als een Finse regisseur voor een nieuwe film inspiratie haalt uit verschillende filmgenres, spectaculaire actiefilms en waargebeurde evenementen? De historische actiethriller Sisu natuurlijk! Regisseur Jalmari Helander heeft een unieke en spectaculaire actiefilm gemaakt. Het gebruik van diverse inspiratiebronnen heeft ervoor gezorgd dat ik net wat minder problemen had met het simpele filmverhaal. Maar kan Sisu in hetzelfde lijstje genoemd worden van epische moderne actiefilms zoals Atomic Blonde, Nobody en de films uit de John Wick franchise? Naar mijn mening kan dit zeker! Sisu bevat gruwelijke, bloederige en inventieve actiescènes. De film bevat meerdere grootse spektakelstukken die een genot zijn om te aanschouwen. Het stuntwerk en de choreografie van de actiescènes zijn rommelig, maar dit voegt juist toe aan de brute sfeer van deze epische filmmomenten. De historische actiethriller heeft ook zo zijn minpunten. Het verhaal is te simpel en de filmwereld is te onderontwikkeld. De personages missen regelmatig ook diepgang. Hierdoor moet het publiek vooral genoeg nemen met de actiescènes en het bloederige spektakel. Gelukkig is dat er meer dan genoeg!
Kingdom of the Planet of the Apes is een direct vervolg op War for the Planet of the Apes. Deze vierde film uit de prequel reboot filmreeks zal de visie van Matt Reeves – de regisseur van Dawn of the Planet of the Apes en War for the Planet of the Apes – vervolgen. De prequel reboot filmreeks begon in 2011 met de eerste film Rise of the Planet of the Apes. Dit eerste deel moest filmliefhebbers, recensenten en alledaagse filmtoeschouwers opnieuw geïnvesteerd krijgen in een film rondom de Planet of the Apes filmfranchise. De vorige film – Tim Burtons gelijknamige remake – werd namelijk een stuk minder goed kritisch ontvangen.
Het is alweer acht jaar geleden dat The Hunger Games: Mockingjay – Part 2 uitkwam. De films rondom de populaire boekenreeks kwamen hiermee tot een stilstand. Later dit jaar wordt er nieuw leven geblazen in de filmreeks met de komst van de prequel film The Hunger Games: The Ballad of Songbirds and Snakes. De prequel film is gebaseerd op de gelijknamige prequel roman van auteur Suzanne Collins. Het verhaal speelt zich meer dan 60 jaar af voor de evenementen van de eerste film uit The Hunger Games filmreeks.
Cobweb oogt visueel interessant en duister. Het is daarom ook extra jammer dat het scenario een ongeïnspireerd en rommelig verhaal bevat. Chris Thomas Devlins scenario van Cobweb kwam in 2018 op The Black List te staan. The Black List is een jaarlijkse lijst waarop de “geliefdste” filmscenario’s die nog niet geproduceerd zijn op komen te staan. Dit zijn niet noodzakelijkerwijs de beste filmscenario’s, maar eerder de geliefdste. Dit is ook terug te zien aan de kwaliteit van het filmscenario van Cobweb. Het verhaal is nogal cliché, schiet alle kanten op en doet niets merkwaardigs met de plotwendingen die het zijn filmtoeschouwers voorschotelt. Samuel Bodins regiedebuut ziet er op visueel vlak als een prima thriller en horrorfilm uit. Bodins regievisie en het camerawerk van cinematograaf Philip Lozano leveren een visueel angstaanjagende sfeer tot de film. Cobweb is dan ook wel geschikt als je dol bent op griezelige films, waarbij je je verstand op nul kunt zetten en simpelweg kunt genieten van een spannende horrorfilm.
De opkomende film The Killer heeft filmmaker David Fincher herenigd met scenarioschrijver Andrew Kevin Walker. Fincher staat nu bekend als een van de grootste filmmakers en regisseurs van de afgelopen dertig jaar, maar dit is niet altijd het geval geweest. Zijn carrière filmmaker begon nogal zwakjes toen hij bekend stond voor het regisseren van Alien 3 (ook wel bekend als Alien³). Het maken van Alien 3 was voor de gehele cast en crew een grote marteling. De film werd zowel door de recensenten als door het alledaagse filmpubliek minder positief ontvangen dan Alien uit 1979 en Aliens uit 1986.
Good Morning, Vietnam is de definitie van een ondergewaardeerde Amerikaanse filmklassieker. De film werd tijdens zijn oorspronkelijke bioscooprelease zeker goed ontvangen. Toch komt het op me over alsof deze Amerikaanse biografische tragikomedie oorlogsfilm minder regelmatig besproken wordt – vooral wanneer we het hebben over filmklassiekers uit de jaren 1980. En dat is ongelofelijk zonde! Good Morning, Vietnam bevat een van de beste acteerprestaties van de legendarische (en helaas te jong overleden) acteur Robin Williams. De film oogt als een testament voor de humoristische en improviserende acteertalenten van Williams. Zo maakte Williams regelmatig gebruik van improvisaties bij de optredens waarin de radio-uitzendingen van Adrian Cronauer werden geportretteerd. De hoofdrolspeler laat in deze filmklassieker zien hoe krachtig hij als een komische acteur kan zijn. Tegelijkertijd bevat zijn vertolking van de echt bestaande radio-dj Adrian Cronauer ook meer dan genoeg diepgang. De improvisaties en grappen van Williams werken juist zo goed doordat zijn vertolking van Adrian Cronauer gelaagd is. De diepgang in Williams’ acteerwerk is ook te danken aan het schrijfwerk van scenarioschrijver Mitch Markowitz en de visie van regisseur Barry Levinson. Markowitz en Levinson legden het grondwerk af waardoor Williams de mogelijkheid kreeg om te schitteren met zijn acteerprestatie.