Het Imagine Fantastic Film Festival vestigt dit jaar haar aandacht op Iran met het themaprogramma “The Unveiled Revolt. Monsters, Myths and Power in Iranian genre cinema.” Het themaprogramma is geïnspireerd op de recente opstand in Iran. De inspiratie voor dit themaprogramma werd in eerste instantie gevoed door de onderdrukking van de vrouw in de patriarchale Iraanse samenleving. Daarom legt dit themaprogramma de focus op de manier waarop vrouwelijke perspectieven en ervaringen worden verbeeld in de Iraanse genre cinema. Hierbij brengt het Imagine Fantastic Film Festival van 2023 vier bijzonder Iraanse films, die niet of nauwelijks te zien zijn geweest in Nederland, naar hun filmprogramma. Het Imagine Fantastic Film Festival van 2023 is van 25 oktober tot en met 4 november te beleven in LAB111 en de Filmhallen in Amsterdam.
Op 9 november 2023 brengt J&J Films in samenwerking met M&N Media Group de Albanese dramafilm The Albanian Virgin uit in de Nederlandse bioscopen. The Albanian Virgin is de nieuwste film van regisseur Bujar Alimani. De filmmaker regisseerde eerder al de veelgeprezen films Amistia (2011) en Delegacioni (2018). Alimani wordt gezien als een van de belangrijkste scenarioschrijvers en regisseurs van de “New Albanian Cinema.” Zijn werk bestaat grotendeels uit een combinatie van fantasierijke verbeeldingen en harde waarheden. Zo spelen thema’s als moed, wilskracht en een vrouwelijke revolutie een belangrijke rol in zijn nieuwste film The Albanian Virgin.
Op woensdag 4 oktober 2023 begint alweer de vijftiende editie van het Architectuur Filmfestival Rotterdam. Het filmfestival zal een bijzondere opening meemaken in de grote zaal van het Theater Zuidplein in Rotterdam. Het Architectuur Filmfestival Rotterdam van 2023 wordt geopend met de wereldpremière van de documentaire A Plan for Paradise. Deze documentaire is geregisseerd door de Finse filmmaker Kati Juurus. De originele titel van de film is Tehtävänä paratiisi. De film heeft een speeltijd van 75 minuten. De kaartverkoop voor de openingsavond – inclusief het bekijken van de film A Plan for Paradise – zal starten op dinsdag 29 augustus.
Voor een dramafilm oogt The Great Silence regelmatig ook als een thriller en horrorfilm. Hierbij wordt er vooral in gespeeld op het angstaanjagende rouwproces, waarbij schuldgevoelens snel afgewisseld worden met gebeden voor vergiffenis. In The Great Silence speelt regisseur Katrine Brocks namelijk met het concept van verantwoordelijkheid bij rouwverwerking. Want kan er überhaupt iemand aangewezen die direct verantwoordelijk is bij een ongelukkig ongeval? Brocks lijkt in deze speelfilm deze vraag te willen onderzoeken. Hierbij speelt ze met haar film The Great Silence ook in op religieuze thema’s als hervorming en herrijzenis. De regievisie van Brocks is een van de sterkste aspecten uit deze film. The Great Silence bevat daarnaast een krachtige acteerprestatie van de nog steeds geweldige actrice Kristine Kujath Thorp. De actrice weet samen met Brocks te laten zien hoe religie gebruikt (of eerder misbruikt) kan worden om rouwverwerking en schuldgevoelens te vermijden. Naast Kujath Thorp weten ook Elliott Crosset Hove en Karen-Lise Mynster te overtuigen met hun acteerprestaties. De grootste sterren van de film zijn toch de crewleden van de geluidsafdeling. Ze leveren briljant en groots geluid af. De geluidsafdeling werk laat The Great Silence klinken als de luidruchtige kalmte voor een nog grotere oorverdovende stille storm. De juiste afwisseling tussen nerveuze repetitieve kleine geluiden en grootse stille momenten, zorgt voor meerdere momenten waar de filmtoeschouwers hun schreeuwende gedachten over dit filmverhaal niet meer kunnen beheersen. De film is dus op het technische gebied van geluid simpelweg een meesterwerk. Toch is deze Deense dramafilm door enkele minpunten niet volledig een meesterwerk geworden.
De vijfde speelfilm van de Belgische regisseur Fien Troch – genaamd Holly – zal dienen als de officiële openingsfilm van het Film Fest Gent van 2023. Holly trapt daarmee de feestelijke 50ste editie van het internationale filmfestival af. Dit jaar vindt het Film Fest Gent plaats van 10 tot en met 21 oktober 2023. Het Film Fest Gent kiest met Holly voor de derde jaar op rij – na La Civil en Close – voor een openingsfilm van eigen bodem. Dit geeft aan dat het Belgische filmfestival trots is op de hoogstaande artistieke kwaliteiten van de hedendaagse Vlaamse cinema.
Casper en Emma en de Gouden Ring is een zomerse muzikale film waar familieplezier en vriendschap centraal staan. Ondanks dat deze Noorse familiefilm vermakelijk is, kan er zeker gezegd worden dat dit geen meesterlijke kinderfilm is. Dat hoeft de film in principe ook niet te zijn. De cast en crew lijken dit te hebben geweten. Ze hebben daarom de focus gelegd op het vertellen van een zo’n vermakelijk, avontuurlijk en humoristisch filmverhaal. Casper en Emma en de Gouden Ring mag als film dan cliché en niet bepaald buitengewoon zijn, maar het slaagt er wel in om het hele gezin te vermaken. Casper en Emma en de Gouden Ring bevat daarnaast een mooi thema over het accepteren van je leeftijd. Regisseur Marianne Sand laat sterk zien hoe ouder worden lastig kan zijn. Sand speelt hierbij ook met een narratief waarin een van de personages zijn innerlijke jeugdigheid terug weet te vinden, terwijl hetzelfde personage ook het levensproces van ouder worden, leert te accepteren. Casper en Emma en de Gouden Ring speelt niet alleen met een avontuurlijk filmverhaal vol ontdekkingen rondom Atlantis, maar ook met de melancholische complexiteit van ouder worden. Ook spelen vriendschap en familie een belangrijke rol in deze Noorse kinderfilm. Doordat Casper en Emma en de Gouden Ring zowel onderwerpen voor volwassenen en (jonge) kinderen bevat, kan ik vol overtuiging zeggen dat dit een leuke familiefilm is. De film is niet een filmisch hoogstandje, maar wel een vermakelijke film dat geschikt is voor een leuk familie-uitje.
Cocaine Bear is het perfecte voorbeeld van een film die niet goed zijn voeting weet te vinden gedurende zijn speeltijd. Regisseur Elizabeth Banks lijkt moeite te hebben gehad met het uitvogelen van het verhaal dat ze met haar komedie horrorfilm wilde vertellen. Het resultaat is een rommelige film bestaande uit willekeurige verhaallijnen en gebeurtenissen die magertjes verbonden aan elkaar zijn. Toch mag er zeker gezegd worden dat Cocaine Bear regelmatig potentie toonde om een goede horrorfilm te kunnen zijn geworden. De humor en grappen uit deze komedie horrorfilm halen vooral de kracht van Cocaine Bear naar beneden. Helaas zijn er nog veel meer kritiekpunten op te noemen over deze film. Zo zorgen Banks en scenarioschrijver Jimmy Warden voor een slap verhaal waarbij de toon alle kanten op schiet. De film bevat ook nog te veel slaapverwekkende personages. Gelukkig weten de acteurs Alden Ehrenreich en O’Shea Jackson Jr. samen nog enig vermaak te brengen met hun personages. Cocaine Bear is niet een verschrikkelijk slechte film, maar het is wel een van de teleurstellendste die ik in een lange tijd heb gezien. De film had een goede horrorfilm kunnen zijn geworden. Helaas zijn Banks en Warden met Cocaine Bear een andere richting opgegaan. Een richting waarbij het verhaal volgepropt zit met domme grappen, onnodige verhaallijnen en saaie personages.
Het Locarno Film Festival heeft op zaterdag 12 augustus 2023 bekendgemaakt dat Sweet Dreams twee belangrijke filmprijzen op dit filmfestival heeft gewonnen. Zo won de bekende Nederlandse actrice Renée Soutendijk de prijs voor Beste Actrice. Daarnaast werd regisseur Ena Sendijarevic door de Junior jury uitgeroepen tot één van de drie beste regisseurs van het Locarno Film Festival van dit jaar. Sweet Dreams beleefde zijn wereldpremière in de hoofdcompetitie van het internationale filmfestival van Locarno. De film zal in Nederland officieel in première gaan als openingsfilms van het Nederlands Film Festival. Dit jaar vindt het Nederlands Film Festival – ook wel NFF genoemd – plaats van 22 tot en met 29 september.
Christopher Nolans nieuwste film Oppenheimer is een groot succes. Zo heeft de film wereldwijd al ruim 569 miljoen Amerikaanse dollars opgebracht. Hiermee is Oppenheimer de (Amerikaanse) film over de Tweede Wereldoorlog met de hoogste bioscoopomzet aller tijden geworden. De iconische filmmaker en regisseur verslaat hiermee zijn eerder uitgekomen eigen film Dunkirk. Dunkirk was hiervoor de Tweede Wereldoorlog film met de hoogste bioscoopomzet aller tijden. Zo bracht die film ruim 527 miljoen Amerikaanse dollars op. Oppenheimer heeft ook al meer bioscoopomzet opgebracht dan Steven Spielbergs oorlogsfilm klassieker Saving Private Ryan. Deze Spielberg film staat met een opbrengst van ruim 482 miljoen Amerikaanse dollars op de derde plaats van Tweede Wereldoorlog films met de hoogste bioscoopomzet aller tijden. Oppenheimer is niet alleen een commercieel succes. Nolans nieuwste film wordt ook uitstekend ontvangen door recensenten. Daarnaast lijkt ook het alledaagse filmpubliek onder de indruk te zijn van Oppenheimer. Maar wat maakt Nolans nieuwste film zo’n groot succes? Is het deels te danken aan de marketing hype die het ontving samen met Greta Gerwigs Barbie film? Voor een bepaald deel zal dit zeker het geval zijn geweest. Toch heb ik zelf het gevoel dat het succes van Oppenheimer meer te danken is aan de grootse naam die Nolan voor zichzelf heeft weten te maken. Met films als The Dark Knight, Inception en Interstellar heeft de filmmaker zichzelf weten te vestigen als een gerenommeerd filmmaker. Daarnaast lijken filmtoeschouwers op zoek te zijn naar originelere genrefilms. Het afgelopen jaar heeft laten zien hoe de normaal sterk bezochte superhelden films het zwaarder verduren te hebben gekregen. De sterk bezochte superhelden films zijn omgewisseld voor een diverse reeks van sterk bezochte speelfilms. Zo lijkt het succes van films als Barbie en The Super Mario Bros. Movie te vertonen dat filmtoeschouwers op zoek zijn naar nieuwe potentiële filmfranchises. Het succes van vervolgen als Creed III en John Wick: Chapter 4 laat zien dat een groot filmpubliek zeker interesse heeft om vervolgen in een langer lopende filmfranchise te bezoeken. De wens naar kwalitatief en innovatief sterke blockbusters werkt nauw samen met de releasedata van deze films. Door films als Creed III en John Wick: Chapter 4 in rustigere maanden te plaatsen, hebben deze films de kans gehad om zo’n succes te worden. Hierbij heeft mond-tot-mondreclame ook een belangrijke rol gespeeld. Het is bizar dat Oppenheimer – een biografische thriller en dramafilm over de vader van de atoombom – het zo goed doet tijdens enkele van de drukst bezochte filmmaanden van het jaar. Het is bijna een ongekend wonder. Het succes van Oppenheimer lijkt aan meerdere redenen te danken te zijn, waarvan de grootste toch wel de kwaliteit van de film lijkt te zijn. Zo lukt het Nolan om in zijn nieuwste speelfilm om het titulaire hoofdpersonage net zo raadselachtig en mysterieus te portretteren als de massamoordwapens waarvoor hij bekend is komen te staan. Nolan laat met Oppenheimer zien dat er niet genoeg woorden – of eerder dialogen en visuele beelden – zijn die J. Robert Oppenheimers leven kunnen omvatten. Nolans nieuwste speelfilm is zeker een meesterwerk met gebreken. Dit neemt niet weg dat Oppenheimer een film is die de wereld niet snel zal vergeten – net zoals de echt gebeurde evenementen uit deze biografische film niet vergeten zijn tot op de dag van vandaag.
Once Upon a Time … in Hollywood is een van Quentin Tarantino’s best geregisseerde films. Daarnaast is het ook een van zijn volwassenste en, voor hem, buitengewoonste films. Once Upon a Time … in Hollywood is vooral meer volwassen en buitengewoon, doordat de focus van zijn regievisie verschoven is. De focus van het verhaal ligt ditmaal minder op het bloederige spektakel vol actiescènes en scherp geleverde iconische dialogen. In plaats daarvan legt Tarantino de focus op het verfilmen van een audiovisueel poëtische liefdesbrief aan het snel veranderende filmlandschap van de jaren 1960. Tarantino heeft met Once Upon a Time … in Hollywood een eerbetoon gegeven aan de laatste gouden jaren van Hollywood. Hierbij speelt de regisseur met diepgaande thema’s rondom de opkomst en afgang van populaire filmacteurs. Daarnaast laat hij zien hoe filmgenres als de Western hun loodje begonnen te leggen door de toename van televisie- en massacultuur. Naast dit alles weet de sterke filmmaker ook nog een bijzonder portret weer te geven van het leven van Sharon Tate. Hierbij weet Tarantino op een subtiele en mooie manier weer te geven hoe de dood van deze actrice de veranderingen in de filmindustrie van de jaren 1960 sneller heeft laten verlopen. Dit laat de filmmaker zien door juist in zijn verhaal met de echt gebeurde geschiedenis te spelen. Door waargebeurde moorden en gruwelijke evenementen anders uit te laten spelen, laat de filmmaker op een melancholische, maar prachtige manier zien dat de grote veranderingen in Hollywood altijd zouden hebben plaatsgevonden. Zelfs al zouden onschuldige iconen uit de filmindustrie in een alternatieve realiteit gespaard zijn gebleven. Hiermee speelt de filmmaker in op de bijzondere geaardheid van Hollywood en de filmwereld in zijn geheel: een wereld altijd in ontwikkeling. Een wereld die niet gestopt kan worden door individuele tragische gebeurtenissen, maar hierdoor wel enorm kan veranderden. Once Upon a Time … in Hollywood is hiermee een sprookjesachtige hertelling geworden van een belangrijk tijdperk uit de filmgeschiedenis, waarbij Tarantino de ware geaardheid van de filmindustrie bloot weet te stellen.