Perry Mason seizoen 1 is een licht problematische start voor deze nieuwe HBO-serie. Toch heeft dit eerste seizoen ook positieve punten. Echter zit Perry Mason seizoen 1 vol met problemen, waardoor ik als kijker me maar moeilijk kon vastgrijpen aan deze serie. Perry Mason maakt zijn comeback in deze nieuwe HBO-serie die al vanaf 11 december 2020 te koop is op Blu-ray en Dvd. Seizoen 1 vertelt het verhaal over hoe Perry Mason een strafrechtadvocaat is geworden en de eerste zaak die hij op zich nam.
Met dank aan Warner Bros. Home Entertainment Benelux en Day One MPM voor het recensie-exemplaar en de samenwerking. Wil jij kans maken op één Blu-ray van Perry Mason Seizoen 1? Lees hier dan hoe je daar kans op kunt maken.
Technische Aspecten van Perry Mason Seizoen 1
Laten we beginnen met een aantal positieve punten, want Perry Mason seizoen 1 is zeker niet alleen slecht. Mijn favoriete aspect aan seizoen 1 van Perry Mason is waarschijnlijk de atmosferische setting van de serie. Als kijker zul je oprecht geloven dat je terug bent in de jaren ’30 van de vorige eeuw. Sterker nog – je zult wensen dat je die tijd had meegemaakt. Tuurlijk. De jaren ’30 van de vorige eeuw was ver weg van perfect.
Maar toch weet dit eerste seizoen de kijker mee te nemen naar een andere wereld. Een wereld die niet alleen overtuigd, maar ook intrigeert. Alles wat heeft bijgedragen aan deze atmosferische setting is simpelweg briljant. Van production design tot set design en kostuum design. Zelfs de muziek voegt toe aan de geloofwaardigheid van dit eerste seizoen. De componist Terence Blanchard heeft originele jazzmuziek gecomponeerd die zo sterk is dat je als kijker gelooft dat het uit die tijd komt. Al deze technische aspecten voegen iets toe aan de geloofwaardigheid van de setting en versterken de sfeer van dit eerste seizoen.
Sterk en Tegenvallend Acteerwerk
Ook het acteerwerk is geloofwaardig en overtuigend. Er zijn meerdere personages waar je boos op zult raken door hun slechte bedoelingen. Tegelijkertijd voel je je ook weer empatisch voor de personages die onder deze tirannie lijden. Zo komt het beste acteerwerk in dit eerste seizoen van Perry Mason niet van de hoofdacteur zelf. Nee, dat is niet het geval. Het beste acteerwerk komt van Gayle Rankin die vol overtuiging een rouwende moeder speelt. Haar acteerwerk is zo sterk dat ik voor het eerst in tijden het verdriet van een personage echt geloofde toen ze in tranen volledig uitbarstte. Ik heb vaker gehad dat deze enorme huilbuien minder geloofwaardig overkomen door het acteerwerk. Maar bij Gayle Rankin geloof je als kijker echt dat ze dit personage is en het verdriet dat ze voelt voor het verlies van haar zoon.
Ook hoofdrolspeler Matthew Rhys speelt zijn personage uitstekend. Het duurt misschien een aantal afleveringen voordat hij een beetje in zijn personage begint te groeien. Maar daarna weet hij Perry Mason heel sterk te portretteren. Van alle andere castleden is eigenlijk de grootste tegenvaller de welbekende acteur John Lithgow. Dit is redelijk apart. Vooral omdat hij in bekende series en films vaak de show steelt in zijn bijrollen. Hij is een van mijn favoriete acteurs die vaak ongelofelijk bijzondere bijrollen speelt, maar dit keer vond ik hem toch wat teleurstellen. Dit ligt echter niet alleen aan zijn acteerwerk. Deels ligt het probleem ook bij de regie en het script. Hier komen we al in de problemen van dit eerste seizoen.
Perry Mason Seizoen 1 is Slecht Geschreven
Ik zou niet per se willen zeggen dat de serie slecht geregisseerd is, maar er zijn wel duidelijke aanwijzingen dat de regisseurs beter werk hadden kunnen leveren. Zo weten ze niet goed John Lithgow een directie in te laten gaan met zijn acteerwerk. Echter ligt het grootste probleem van deze serie bij het scenario. Seizoen 1 van Perry Mason mag dan een vermakelijke serie zijn, maar het is qua verhaalverloop erg bagger geschreven. In een zogenaamde detective-advocaten serie krijgen we in de eerste aflevering al te zien wie de dader van de misdaad is. Hierdoor zit je bijna de rest van het hele eerste seizoen toe te kijken naar hoe de personages de dader proberen te vinden.
Dit terwijl jij als kijker al lang weet wie de dader is. Dit voelt erg frustrerend en onlogisch aan. Je weet nog niet de duidelijke motieven van de dader, maar je weet wel dat hij het heeft gedaan. Dat je dus nu meerdere afleveringen moet gaan toekijken naar zogenaamd spannend detectivewerk om de dader te ontraadselen, is vrij onlogisch. Want de kijkers van deze serie weten al wie het heeft gedaan. Daarnaast worden er meerdere verhaallijnen geïntroduceerd die net zo goed uit het verhaal geschreven hadden kunnen worden. Zo is er een verhaallijn over Perry Mason’s tijd als kapitein in de Eerste Wereldoorlog. Dit komt in hooguit 2 afleveringen voor en voegt niks toe aan het overkoepelende verhaal van dit eerste seizoen.
Tuurlijk je kunt deze evenementen best laten benoemen door personages. Maar naast een paar zielige blikken krijgen we niet veel te zien van wat deze evenementen met ons hoofdpersonage echt heeft gedaan. Daarnaast maakt dit eerste seizoen ongeveer halverwege zijn verloop een complete omdraai. Het is niet langer meer een detective serie, maar opeens wordt het een advocatenserie. De reden hiervoor is een teleurstellend gevolg van een onduidelijke actie van een van de bijpersonages. De acties en motieven van personages worden over het algemeen niet zo heel sterk onderbouwd. Vaak komt de redenatie neer op het empathische gevoel van de personages. Dit is niet per se ongeloofwaardig, maar wel erg cliché en onderontwikkeld. In andere woorden, ze hadden deze motieven en acties beter kunnen onderbouwen.
Conclusie
Ondanks alles blijft het eerste seizoen van Perry Mason licht problematisch. Dit komt voornamelijk door het slecht geschreven scenario dat zijn weg doorzet in de regie en het acteerwerk van John Lithgow. Toch zijn er ook positieve punten op te noemen. Zo is het grootste gedeelte van het acteerwerk uitstekend en weet de serie goed de toon en sfeer van de jaren ’30 neer te zetten.
Het eerste seizoen van Perry Mason is uitermate geschikt voor kijkers die houden van detective- of advocaten-series. Alleen moet je niet teveel vragen stellen bij de keuzes, acties en motieven van de personages.
