Prooi (2016) – Film Recensie

Nederlandse films hebben een bepaalde reputatie gekregen onder het (Nederlandse) publiek. De toeschouwers van de Nederlandse film kijken niet op bij het nieuws dat er de zoveelste Nederlandse romantische komedie of oorlogsfilm in de bioscopen zal komen. Toch zijn er enkele Nederlandse regisseurs die zich afbijten van de gewone Nederlandse filmgenres. Dick Maas is een van deze Nederlandse regisseurs. Zijn film Prooi kwam alweer uit in 2016. De film zou in mijn ogen het best beschreven kunnen worden als een monsterthriller film.

Sterker nog ik zou Prooi de Nederlandse versie van An American Werewolf in London willen noemen. Prooi is als film niet even krachtig als deze jaren 1980 klassieker, maar het is duidelijk terug te zien dat Dick Maas inspiratie heeft gehaald uit monsterfilms zoals An American Werewolf in London. Dick Maas geeft zijn eigen spin aan het monstergenre en komt hierbij het succes (en de tekortkomingen) van dit bekende filmgenre tegen. De regisseur maakt gebruik van de kracht van dit spannende genre, maar komt tegelijkertijd ook in de knoop te staan met de bekende clichés van de monsterfilms.

Over Prooi (2016)

Prooi is een Nederlandse thriller speelfilm. De film is geregisseerd door Dick Maas. Naast dat Maas de film heeft geregisseerd, heeft hij ook het scenario geschreven. Hij heeft ook de muziek gecomponeerd en werkte daarnaast als producent aan de film. De cast van de film bestaat uit onder andere Sophie van Winden, Julian Looman, Mark Frost, Rienus Krul, Kees Bot, Mike Libanon, en Victor Löw.

Maas kwam rond het jaar 2000 met het idee om een thriller te schrijven over een ontsnapte leeuw in een grote stad. In eerste instantie had de regisseur daarbij Berlijn in gedachten, maar later veranderde hij de plaats toch naar Amsterdam. In 2014 maakte de regisseur zijn plannen bekend. Niet lang daarna kreeg hij voor de film subsidie toegewezen van het Nederlands Filmfonds. Op 4 oktober 2016 werd de trailer van de film op Youtube geplaatst. De trailer bracht binnen enkele dagen meer dan 250.000 views. Op 13 oktober 2016 ging de film in première in de Amsterdamse bioscoop Tuschinski.

De film kreeg, maar zo’n 30.000 bezoekers in Nederland, wat een flink lager getal is dan het aantal views dat de trailer ontving. Prooi werd de slechtst bezochte film van Dick Maas, en om deze reden wordt de film ook gezien als een flop. Echter werd de film in China een groot succes. In drie dagen tijd trok de film ruim 1,1 miljoen bezoekers en bracht de film 4,4 miljoen euro op.

De ingewikkelde knoop van het acteerwerk, de montage en het scenario

Het acteerwerk in Prooi is naar mijn mening niet zo slecht als enkele recensenten laten voordoen. Het grootste probleem van het acteerwerk ligt niet eens bij de cast, maar bij het werk van editor Bert Rijkelijkhuizen. De editor heeft de film een rap tempo gegeven met zijn montagewerk. Hierdoor blijft Prooi als film zeker gedurende zijn speeltijd vermakelijk en spannend. Echter heeft Rijkelijkhuizen in zijn montage ook de dialogen snel achter elkaar gemonteerd. Hierdoor voelt het voor mij als kijker aan alsof ik zit te kijken naar een versnelde versie van de film. Regisseur Dick Maas legt met zijn verhaal en regie de nadruk op de articulatie van de dialogen.

Doordat de montage van Rijkelijkhuizen een rap tempo heeft, merk ik als kijker dat de film regelmatig geen tijd heeft om even tot rust te komen. De dialogen vliegen elkaar van de oren af, waardoor de gesprekken tussen de personages onrealistisch overkomen. Dit is dus niet te danken aan het acteerwerk van de cast, maar eerder aan een combinatie van (verhaal-)technische omstandigheden. Hiermee wil ik niet zeggen dat het acteerwerk van de cast meesterlijk is, maar het is zeker niet slecht. Hierbij zijn de acteerprestaties van Sophie Winden, Julian Looman en Mark Frost het best.

Romantische monsterfilm

De relatie tussen deze drie personages zijn vermakelijk en interessant beschreven in het scenario van Dick Maas. De respectievelijke castleden leveren ook goed acteerwerk, waardoor je meer gelooft wat het verhaal probeert te vertellen. Naast het verhaal over een moordlustige en mensen moordende leeuw, vertelt Dick Maas – bewust of onbewust – ook een romantisch verhaal. In dit deel van de film komen romantische thema’s voorbij als het loslaten van een vorige vlam, en het echt gaan van nieuwe hoofdstukken in je liefdesleven.

Het liefdesleven tussen Sophie Winden’s Lizzy en Julian Looman’s Dave is dan niet bepaald perfect, maar er zullen zeker soortgelijke liefdesrelaties in het echt voorkomen. Vooral aan het begin van de film voelt de chemie en liefdesrelatie tussen deze twee personages nogal muf en ongemakkelijk aan. Over de speeltijd van de film leren Lizzy en Dave elkaar meer te waarderen en lief te nemen. Ze hadden alleen een gevaarlijke leeuw en gestoorde jager (met andere woorden de oude liefde van Lizzy) nodig, om er achter te komen hoe belangrijk ze voor elkaar zijn.

Animatietechnieken

Maas zocht contact met Erik-Jan de Boer voor het animeren van de leeuw. Erik-Jan de Boer won eerder een Oscar voor zijn computer animaties van de tijger in de film Life of Pi (2012). Deze animatietechnieken bleken voor een Nederlandse productie echter te duur te zijn. Daarom werd er gebruik gemaakt van een combinatie van een animatronic en kleine stukken computeranimatie. Het animatiebedrijf Hectic Electric zorgde uiteindelijk voor 500 special effectshots in de film.

Ondanks dat ik een groot fan ben van animatronics, moet ik zeggen dat het uiteindelijke resultaat van de leeuw er best teleurstellend uitziet. Op de momenten dat de animatronic gebruikt wordt, is het duidelijk te zien dat dit niet geanimeerd is. De animatie zelf is niet bepaald goed te noemen. Zeker omdat dit een film is uit 2016. Ik kan het Dick Maas en zijn team alleen niet volledig kwalijk nemen. Simpelweg omdat ze niet het budget hadden dat ze nodig hadden om hun idee van de leeuw tot leven te brengen.

Spanning in Amsterdam

Ondanks dat de leeuw er nep uit ziet, schept Dick Maas toch een spannend gevoel in Prooi. Dit spannende gevoel is voornamelijk te danken aan het feit dat het op de kijker over komt alsof de leeuw niet te stoppen is. Het verhaal zelf is zeker repetitief, want het verhaalopbouw bestaat voornamelijk uit de politie die achter de feiten aanrent. Het verhaal bestaat uit herhalende momenten waarbij de leeuw een menselijke prooi vindt, en dat de politie niet slaagt in het tegenhouden van een volgende moord. De muzikale score van Dick Maas zorgt voor toegevoegde spanning. Ondanks dat de muziek zelf niet memorabel is, voegt het wel wat toe aan de spanning van de film.

Hierin zou je Prooi kunnen vergelijken met de oudere film van Dick Maas – Amsterdamned. Beide films spelen zich af in Amsterdam. Daarnaast lopen in beide films de Amsterdamse politie achter de feiten aan. In tegenstelling tot Amsterdamned heeft Prooi wel een uiteindelijke strijd tussen de moordenaar (in dit geval de leeuw) en de helden. Ondanks dat Prooi aanvoelt als een liefdesletter aan de stad Amsterdam, eindigt de film toch wel met een lachwekkend slechte plottwist.

Conclusie

Prooi is een leuke Dick Maas film die naar mijn mening niet een flop had moeten worden in Nederland. Ik ben hier vooral van overtuigd, omdat Prooi een ander soort Nederlandse film is dan dat we meestal in ons land te zien krijgen. Prooi heeft als Nederlandse film een meer uniek verhaal te vertellen dan de zoveelste Nederlandse romantische komedie of Nederlandse oorlogsfilm. Dit is een spannende monsterthriller waarbij het monster (de leeuw) de mensen altijd een stap voor lijkt te zijn.

Het acteerwerk is niet zo slecht te noemen als ik van andere recensenten heb gelezen. Dat dit acteerwerk als slecht overkomt, is meer te danken aan het feit dat in de montage de gesprekken snel achter elkaar zijn geplakt. Hierdoor is er geen gevoel van rust en ritme in de gesprekken. Het voelt aan alsof de gesprekken maar snel doorlopen moeten worden. Hierbij helpt het niet dat regisseur Dick Maas bij het acteerwerk van zijn cast vooral heeft gelet op de punctuele articulatie van het acteerwerk.

Neem deze montagekeuze en regiekeuze bij elkaar, en het lijkt alsof de cast slecht acteert. Zodra je gewend bent geraakt aan hoe de film in zijn tempo loopt, zul je ook opmerken dat het acteerwerk wel degelijk goed is. Iets wat daadwerkelijk niet goed is, zijn de computer gegenereerde effecten van de leeuw. Dit is niet de schuld van Maas en zijn crew, maar eerder te danken aan het budget dat ze hadden voor deze speciale effecten.

Ondanks dat de leeuw er door de gehele film bijna altijd overduidelijk nep uitziet, is de spanning altijd aanwezig. Om deze reden wil ik ook Prooi ook zeker aanraden aan de filmliefhebbers van monster(-thriller) films. Daarnaast raad ik de film ook sterk aan Nederlandse filmliefhebbers die op zoek zijn naar een ander soort filmgenre dan romcoms en oorlogsfilms. Prooi is nu te zien op Film1. Mijn dank aan Film1 en SPI International voor het online recensie-exemplaar en de samenwerking.