Taron Egerton is Elton John in de nieuwe bioscoopfilm Rocketman, een musical biopic gebaseerd op het bijzondere verhaal over de legendarische artiest in het begin van zijn muziekcarrière.
Bij verschillende filmmomenten en regisseurs wordt er gesproken van een ingang van een nieuw tijdperk. Neem bijvoorbeeld het idee van een (Stanley) Kubrick–tijdperk. Volgens sommige filmhistorica en filmcritici is er sprake van films voordat Kubrick films ging maken en films vanaf het moment dat Kubrick films begon te maken. Hiermee wordt dus bedoeld dat Kubrick zo’n geweldige regisseur was, dat hij film compleet veranderd heeft.
Maar wat heeft dit te maken met Rocketman; de muzikale biopic over Elton John’s leven? Het klinkt misschien raar, maar voor mij heeft deze film hetzelfde effect als wat Kubrick heeft gehad op sommige filmcritici en filmfans. Ik ben nu het film-tijdperk ingegaan vanaf het moment dat ik het geniale meesterwerk Rocketman heb gezien.
Rocket-Rhapsody?
Het is ongelofelijk bijzonder dat Rocketman af komt van dezelfde regisseur van vorig jaars monsterhit Bohemian Rhapsody. Eigenlijk is de situatie daarin wel wat ingewikkelder, want de originele regisseur van Bohemian Rhapsody is Brian Singer (X-Men: Days of Future Past). Doordat Singer zich echter heel erg misdroeg werd deze taak van hem weggehaald en doorgegeven aan Dexter Fletcher. Hij kreeg de taak op zich om te proberen de film zo goed mogelijk af te maken.
Fletcher kreeg een moeilijke taak voor zich en naar mijn mening heeft hij Bohemian Rhapsody nog wel wat kunnen redden. Maar het gaat nu natuurlijk niet om Queen! We hebben het over Elton Hercules John! Maar dit is belangrijk om te weten en te begrijpen, want de regisseur van Rocketman is dus Dexter Fletcher, die ook deels Bohemian Rhapsody heeft geregisseerd. Dit is belangrijk om te weten zodat we kunnen kijken naar hoe enorm veel beter Rocketman is dan Bohemian Rhapsody. En hoe veel de regisseur is gegroeid in het maken van een biopic over muzikale legendes.
De Wedergeboorte van Musicals
Het blijft een geweldige prestatie om over na te denken nadat ik Rocketman heb gezien. Het is de filmmakers gelukt om het Musical-genre en het Biopic-genre met elkaar te verbinden en te remixen. Dit is voornamelijk gelukt doordat ze de film grotendeels in het hoofd van Elton John, die trouwens geweldig gespeeld wordt door Taron Egerton (Kingsman and the Golden Circle), hebben laten afspelen. We zien het verleden van hem door de ogen van hem zelf. Vandaar dat iedereen ook begint te dansen of te zingen uit het niks. Zijn leven speelt zich af in muziek en dat wordt goed weergegeven in de film.
Ik ben iemand die eerst een ongelofelijke bloedhekel had aan musicals. Dat had voornamelijk een reden en dat was het idee dat iedereen uit het niks begint te zingen en dansen zonder enige legitieme reden. Nu heb ik daar nog amper problemen mee, maar ik vind het nog wel altijd mooier als er ook een goede reden is om te zingen en te dansen uit het niks. En deze reden wordt in Rocketman meer dan waar gemaakt. Elton John heeft in Rocketman (en in het echte leven) een enorm zwaar leven gehad. Zijn manier om het te verwerken is door naar het verleden te gaan en over belangrijke momenten in zijn leven te zingen. Dit is zijn copingmechanisme voor zijn ongelofelijke zelfhaat.
Pijnlijk Uitdagend
Als kijker krijg je bij Rocketman, een BLOCKBUSTER notabene, zelfhaat en depressiviteit op een ongelofelijk pijnlijke manier te zien. Zo pijnlijk dat het uitdagend is om te blijven kijken. Je voelt oprecht Elton John z’n pijn en als kijker wil je niks liever dan hem een enorme knuffel geven en zeggen dat mensen om hem geven.
Er is ook een moment dat me als persoon echt brak. Het moment dat Elton John niet langer meer wegrent voor zichzelf en zijn jongere ik, maar accepteert dat zijn jongere ik (ook wel bekend bij zijn geboortenaam Reggie Dwight) er mag zijn, gaf me toch wel een heleboel traantjes. Zeker het moment dat hij hem een dikke knuffel gaf en hem omhelsde. Jezus. Toen gingen de emoties door het plafond bij mij.
Conclusie
Ik had wel wat verwachtingen bij Rocketman, maar heel hoog waren ze niet. Vooral nadat bij elke keer dat ik Bohemian Rhapsody keek ik hem slechter vond worden. Maar deze prachtfilm is boven alles als een Rocketman gestegen en heeft bewezen hoe ongelofelijk mooi een muzikale biopic kan zijn. Het is niet alleen een meesterwerk, maar ook een echt visueel wonder. Alle kostuums. Alle decors. GE-WEL-DIG!
Laten we ook niet vergeten hoe goed de rest van de cast, en dan met name Jamie Bell als Bernie Taupin, acteert. Ze zijn allemaal een voor een subliem. Echter steekt Taron Egerton als Elton John er natuurlijk boven uit. Hij is een topacteur die weet hoe hij het best Elton heeft kunnen weergeven aan het publiek. Ik zal nog lang aan deze film blijven denken en in mijn ogen is het ook echt een perfecte film. Tuurlijk zullen er kleine dingen inzitten die minder goed zijn of niet werken, maar ik ga er dit keer niet over mierenneuken, want in mijn ogen is dit hoe een perfecte film eruit ziet.
