Op woensdag 11 april is het Imagine Film Festival weer begonnen. De 2018 editie van het Imagine Film Festival heeft weer veel te bieden voor de fantastische films. Een van deze films is de Russische film Salyut-7. De film speelt zich af in het jaar 1985.
Salyut-7 is een onbemande Sovjet ruimtestation die om de aarde draait, maar plotseling stopt het met reageren op bevelen van het controlecentrum op aarde. Om een ramp te voorkomen worden kosmonauten Vladimir Fyodorov (Vladimir Vdovichenkov) en Viktor Alyokhin (Pavel Derevyanko) naar het station toegestuurd. Zo begint een bijna onmogelijke missie vol gevaren.
De openingsminuten van Salyut-7
Salyut-7 is vanaf het eerste moment al interessant. Als de kijker voor het eerst een blik krijgt op beeld, zien we de vlag van de Sovjet-Unie op de aardbol. Dit blijkt op een speld te zitten. In deze eerste momenten laat het direct zien wat belangrijk in deze film is. De russen willen het communisme over de wereld verspreiden. Als de belangrijkste Russische ruimtestation Salyut-7 in de verkeerde handen valt dan zou dit catastrofaal zijn voor de Sovjet-Unie. Ze zouden een belangrijke machtspositie hiermee verliezen.
De regisseur Klim Shipenko laat bewust de film openen met dit shot. De hele intensiteit van de film draait om dit beginnende shot. Om in een shot zoveel voorspellingen en zoveel betekenis te stoppen, is simpel gezegd geniaal. De film pakte me direct vast en liet me niet meer los. Het volgende shot dat we zien is het ruimtestation boven de aarde. Dit symboliseert dat de Sovjet-Unie in een machtsstrijd zit, die ze denken te winnen. Het ruimtestation staat namelijk boven de Aarde.
Het kijkt als het ware neer op de Aarde (en voornamelijk de Amerikanen dan). Deze perfecte openingsshots worden helaas gevolgd door te directe dialoog, waarbij er gepraat wordt over wat man moet doen als ze de aarde moeten verlaten. Dit wordt totaal niet subtiel gebracht en haalt je eigenlijk best wel uit het moment. Gelukkig komt er in de rest van de film niet zo directe dialoog voor. Wel wat mindere dialoog, maar dat is normaal. Geen enkele film is perfect.
Technisch meesterwerk
Het mooie aan Salyut-7 is dat het als het ware je meeneemt op een reis vol avontuur, gevaren, worstelingen en broederschap. Een reis door het heelal. We krijgen worstelingen tussen vrienden, familie en kameraden te zien. We maken de reis mee die de kosmonauten meemaken, maar we maken ook een reis mee met de families, vrienden en collega’s op de Aarde. Van allebei de kanten, krijgen we emoties mee. We zien door hun ogen wat ze meemaken. Salyut-7 lijkt een simpele film, en in sommige plaatsen is dat het ook zeker, maar blijft een uiterste effectieve film.
De cinematografie en de visuele effecten zijn op hetzelfde niveau van Gravity en Christopher Nolan’s Interstellar. De beelden die we te zien krijgen zijn adembenemend. Ze zijn prachtig. Deze beelden laten de grootsheid en schoonheid van de ruimte zien, maar ook het gevaar in deze factoren komen aanbod. De geweldige horrorachtige en futuristische soundtrack helpt hier enorm bij. De horror klanken werken aan de gevaarlijke kant van de ruimte, terwijl de futuristische klanken gebruikt worden om aan te geven hoe futuristisch dit voor die tijd was. In andere woorden; er werd verwacht dat het redden van een verlaten ruimtestation pas mogelijk zou zijn in de toekomst.
De sound design voegt nog een extra element hieraan toe. Zo zorgt het voor extra spanning. Neem bijvoorbeeld een moment met een simpele, maar mogelijk destructieve waterdruppel. Dit krijgen we niet alleen te zien, maar het gevaar aan deze waterdruppel horen we ook. We horen een druppel uit een kraan steeds maar komen. Alsof het gevaar steeds dichterbij komt. Alsof het einde nabij is. Ook het camerawerk is goed. Zo draait het regelmatig in de rond alsof het oncontroleerbaar is, net zoals het ruimtestation zelf.
Kritiekpunten
Er zijn enkele lichte problemen bij de film. Die hebben vooral te maken met enkele bijpersonages die ook uit de film gehaald hadden kunnen worden, omdat ze er amper in voorkomen. Als je het echter aan de andere kant bekijkt, zijn ze er zo weinig, omdat ze voor de hoofdpersonages ook weinig in het leven zijn, want ze zijn in de ruimte. Toch denk ik dat de film beter had kunnen zijn, als er beter gebruik gemaakt was van deze bijpersonages.
Salyut-7 is de eerste Russische film die ik ooit zag. En als veel Russische films ook zo goed uitgedacht zijn, dan kijk ik er naar uit om nog meer te gaan kijken. De openingsshots vertellen zo’n mooi verhaal, maar daarna houdt het niet op hoor. Je gaat met de kosmonauten mee op een reis. Deze reis wordt zo versterkt door de visuele beelden, het camerawerk, de soundtrack en de sound design. Ook is de cast sterk in hun rollen, maar er zijn wel enkele bijpersonages die beter uitgewerkt hadden mogen worden. Overal een sterke film en een echte aanrader voor het Imagine Film Festival.
Over het Imagine Film Festival
Het welbekende Imagine Film Festival is een jaarlijks terugkerend filmfestival in het filmmuseum EYE, Amsterdam. Bij dit filmfestival krijgt het publiek elf dagen lang fantasy-, sciencefiction-, horror–, martial arts- en animatiefilms te zien. De Stichting AFFF organiseert het evenement en ontvangt van onder andere het Filmfonds en de Gemeente Amsterdam subsidies om het te organiseren.
Bij het evenement worden er ruim 50 lange en 40 korte films getoond. Daarnaast is er nog een randprogramma met gasten uit binnen- en buitenland. Ook vinden er op het Imagine Film Festival Q&A’s en masterclasses plaats. Imagine probeert hiermee het publiek te interesseren voor de fantastische cinema en (toekomstige) Nederlandse filmmakers te stimuleren tot het maken van meer fantastische films. Bovendien wordt er elke nieuwe editie van het Imagine Film Festival een nieuw themaprogramma uitgekozen.
